Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna (CIDP) jest chorobą zapalną obwodowego układu nerwowego o podłożu immunologicznym, znaną również jako przewlekłe zaburzenie autoimmunologiczne. CIDP może objawiać się różnymi objawami, które są różne dla różnych osób. W rzeczywistości wielu lekarzy uważa CIDP za bardziej spektrum schorzeń niż jedną dyskretną chorobę. Chociaż przyczyna CIDP nie jest dobrze poznana, do 90% pacjentów dobrze reaguje na leczenie, a wielu osiąga remisję. Badając fizykoterapię, analizując opcje leczenia i poznając zaburzenie, z pomocą swojego lekarza, możesz skutecznie leczyć CIDP.
Kroki
Metoda 1 z 3: Odkrywanie fizjoterapii
Krok 1. Zrób plan
Terapia fizyczna/zajęciowa jest wysoce spersonalizowaną i wysoce skuteczną formą leczenia i powrotu do zdrowia dla CIDP. Aby to zadziałało, konieczne jest posiadanie długoterminowego planu z dedykowanym terapeutą (lub terapeutami). Plan ten powinien obejmować:
- Leczenie ostrych objawów.
- Przejście przez odzyskiwanie (krok po kroku).
- Praktyka fizykoterapii w domu.
Krok 2. Lecz ostre objawy
Podczas gdy nadal doświadczasz „ostrego stadium” choroby (co oznacza, że objawy wciąż się nasilają), możesz mieć bardzo małą mobilność. Możesz nie być w stanie tolerować zbyt dużego aktywnego ruchu. Fizjoterapia może nadal odgrywać pewną rolę. Podczas tej fazy fizjoterapeuci/terapeuci zajęciowi mogą:
- Pomóż ci usiąść, stać i poruszać się w sposób, który spowoduje jak najmniej bólu.
- Wykonuj delikatne, pasywne ćwiczenia zakresu ruchu, aby zminimalizować atrofię.
- Wprowadź ćwiczenia oddechowe, które mogą pomóc złagodzić ból.
Krok 3. Pracuj nad wyzdrowieniem
Kiedy zaczynasz odzyskiwać kontrolę motoryczną i czucie, fizjoterapia może stać się mniej pasywna i bardziej aktywna (lub aktywnie wspomagana). W tej fazie fizjoterapeuci/terapeuci zajęciowi mogą pomóc w powolnym wzmacnianiu mięśni i rozciąganiu ścięgien. Dzięki fizjoterapii pacjenci mogą w pełni wyzdrowieć. Podczas tej fazy fizjoterapeuci/terapeuci zajęciowi mogą:
- Stopniowo rozszerzaj swoje działania.
- Zwiększ liczbę powtórzeń przed zwiększeniem intensywności.
- Naucz cię technik oszczędzania energii.
Metoda 2 z 3: Analiza możliwości leczenia
Krok 1. Zapytaj swojego lekarza, czy leczenie oparte na lekach jest dla Ciebie odpowiednie
U niektórych pacjentów objawy CIDP są łagodne i możliwe do opanowania bez leków. Porozmawiaj ze swoim lekarzem o tym, czy możesz skorzystać na lekach, czy też CIDP można leczyć za pomocą samej fizjoterapii.
Krok 2. Weź kortykosteroidy
Kortykosteroidy, takie jak prednizon, są często pierwszym leczeniem oferowanym osobom z CIDP. Lek ten może być podawany doustnie codziennie lub wstrzykiwany co miesiąc, przy czym dawki zmniejszają się z czasem.
- Poprawa leczenia sterydami może potrwać 5-8 tygodni.
- Wykazano, że kortykosteroidy poprawiają koordynację, siłę i szybkość.
- Skutki uboczne obejmują drażliwość i przyrost masy ciała.
Krok 3. Spróbuj dożylnej terapii immunoglobulinami
Dożylna immunoglobulina (lub IVIg) to sterylny roztwór przeciwciał pobranych od tysięcy zdrowych osób i wstrzyknięty w ramię. To rozwiązanie podaje się dożylnie przez okres 2-5 dni.
- Najlepiej byłoby, gdyby ta procedura była powtarzana co miesiąc.
- Skutki uboczne mogą obejmować ból głowy, gorączkę, dreszcze, szybkie bicie serca, bóle mięśni i wysokie ciśnienie krwi.
Krok 4. Poddaj się plazmaferezie
Plazmafereza (zwana również wymianą osocza) to procedura, w której osocze jest usuwane z krwi i zastępowane innym płynem. Odbywa się to przez cewnik wprowadzony pod obojczyk. Początkowo wymiana osocza odbywa się pięć razy (co drugi dzień przez dziesięć dni).
- Korzyści mogą trwać około 3-4 tygodni (gdy zabieg nie jest powtarzany).
- Rzadkie powikłania mogą obejmować nieprawidłowe bicie serca, zaburzenia równowagi soli, uszkodzenie czerwonych krwinek, niski poziom wapnia we krwi, infekcję i/lub krwawienie.
Metoda 3 z 3: Diagnozowanie CIDP
Krok 1. Dowiedz się o CIDP
CIDP to rzadkie zaburzenie autoimmunologiczne, które powoduje, że organizm atakuje własne tkanki. U pacjentów z CIDP organizm walczy z osłonkami mielinowymi, które chronią nerwy, co może prowadzić do uszkodzenia nerwów. Ten stan jest ściśle związany z zespołem Guillain Barré (GBS), ale jest uważany za wersję „przewlekłą”. CIDP ma różne formy, w tym:
- CIDP z przewagą sensoryczną.
- CIDP z dominacją motoryczną.
- Zespół Lewisa-Sumnera (LSS).
Krok 2. Poszukaj objawów
Objawy mogą obejmować zarówno zaburzenia motoryczne, jak i sensoryczne, które postępują w ciągu 8 tygodni. Niektóre z tych objawów mogą obejmować:
- Słabość.
- Drętwienie.
- Trudności w chodzeniu (zwłaszcza po schodach).
- Mrowienie.
- Ból.
- Zaklęcia omdlenia (podczas wstawania).
- Palenie w kończynach
- Nagły początek bólu pleców i/lub szyi promieniujący przez kończyny.
- Zawroty głowy.
- Trudności w oddychaniu.
- Problemy z jelitami i pęcherzem.
- Mdłości.
- Drganie oczu (od łagodnego do ciężkiego).
- Drganie lub drżenie w innych częściach ciała.
Krok 3. Przeprowadź testy
CIDP może być zdiagnozowany wyłącznie przez lekarza. Jeśli doświadczasz któregokolwiek z tych objawów, skontaktuj się z lekarzem. Twój lekarz lub neurolodzy będą chcieli przeprowadzić serię testów. Mogą to być:
- Badanie lekarskie.
- Testy elektrodiagnostyczne (EMG lub NCS).
- Badania krwi.
- Testy moczu.
- Nakłucie lędźwiowe.
- Biopsja nerwu łydkowego.
