W telewizji, filmach i książkach oddziały psychiatryczne (częściej określane jako szpitale psychiatryczne) są przedstawiane jako miejsca z wyściełanymi pokojami, pacjenci, którzy mają halucynacje i drapią ściany, i mają ogólnie ciemny odcień. W rezultacie pójście do szpitala psychiatrycznego może być przerażające – zwłaszcza jako nastolatek. Jednak tego typu szpitale nie są aż tak złe, jak są przedstawiane w mediach, i istnieją sposoby radzenia sobie z przebywaniem na oddziale psychiatrycznym dla nastolatków.
Kroki
Część 1 z 4: Przed przyjęciem
Krok 1. Zrozum, czym są oddziały psychiatryczne
Szpitale psychiatryczne nie są przepełnione ludźmi walącymi w ściany, krzyczącymi na głosy w ich głowach – ludzie tam są z wielu różnych powodów. Niektórzy ludzie decydują się na myśli samobójcze lub próby samobójcze, inni z powodu zaburzeń odżywiania, niektórzy z powodu zaburzeń psychicznych powodujących problemy w ich życiu, a niektórzy po prostu decydują się na zmianę leków. Wielu z nich to dobrzy ludzie.
Krok 2. Poznaj typ obiektu
Niektóre szpitale psychiatryczne są poświęcone wyłącznie zaburzeniom jedzenia jednej rzeczy. Inne typy, czasami określane jako rezydencje, przeznaczone są na pobyty trwające miesiąc lub dłużej. Niezależnie od rodzaju placówki, jednostka młodzieżowa i jednostka dla dorosłych nie powinny być mieszane.
Krok 3. Zastanów się, dlaczego musisz iść
Szpitale psychiatryczne zazwyczaj przyjmują tylko pacjentów, którzy mogą wyrządzić krzywdę sobie lub innym, więc zastanów się, dlaczego się wybierasz. Bez względu na powód, nie wstydź się. Choroba psychiczna nie jest twoją winą, a pójście do szpitala nie oznacza, że jesteś słaby – to znaczy, że jesteś wystarczająco silny, aby uzyskać pomoc.
Krok 4. Jeśli to możliwe, zbadaj placówkę, do której się wybierasz
Jeśli znasz nazwę placówki, w której zamierzasz się zatrzymać, przed wyjazdem zrób jej rozeznanie. Nawet jeśli nie możesz zmienić tego, do którego się wybierasz, znajomość ogólnej jakości obiektu może być motywacją do szybszego wyjścia.
Krok 5. Wiedz, że nie jesteś „szalony” ani „słaby”
Ze względu na piętno choroby psychicznej, oddziały psychiatryczne mają reputację wypełnionych „szalonymi” ludźmi, a pójście na jeden z nich wiąże się z powszechnym piętnem. Wiedz jednak, że nie jesteś „szalony” ani „słaby” z powodu konieczności pójścia na oddział psychiatryczny. Choroba psychiczna nie jest twoją winą. Udając się do szpitala, akceptujesz fakt, że twoja choroba psychiczna – czy to depresja, schizofrenia, czy cokolwiek innego – jest dla ciebie zbyt wielkim problemem, abyś mógł sobie bezpiecznie poradzić i prosisz o pomoc.
Część 2 z 4: Chodzenie do szpitala
Krok 1. Przygotuj się na przeszukanie
Na oddziale psychiatrycznym zostaniesz zbadany pod kątem ryzyka wyrządzenia krzywdy sobie lub innym i zostaniesz zatrzymany na oddziale, jeśli spełniasz te kryteria. Możesz zostać poproszony o zdjęcie ubrania i, w zależności od oddziału, będziesz mógł zatrzymać swoje ubranie lub otrzymać ubranie z oddziału.
-
Przedmioty, które zostaną skonfiskowane, niezależnie od lokalizacji, obejmują:
- Wszystko ostre (czy to brzytwy, czy ołówki)
- Wszystko, co ma w sobie fiszbiny, takie jak biustonosze z fiszbinami lub kable
- Rzeczy ze sznurkami, sznurowadłami lub czymś podobnym do liny (na przykład sznurowadła lub szaliki)
- Alkohol lub narkotyki, w tym papierosy (wymagane leki będą przechowywane w recepcji)
- Rzeczy osobiste, takie jak portfele lub telefony komórkowe
- Kolczyki i jakakolwiek inna biżuteria uznana za ryzykowną
-
Rzeczy, które mogą zostać skonfiskowane w zależności od Twojej lokalizacji, obejmują:
- Odzież
- Biżuteria, taka jak bransoletki
- Wypchane zwierzęta
- Inne rzeczy uważane za ryzykowne - nie bój się zapytać dlaczego!
Krok 2. Poznaj proces rekrutacji
Na oddziale psychiatrycznym będziesz zadawać pytania o siebie, zwłaszcza jeśli jest to Twój pierwszy pobyt. Pytania są zazwyczaj ograniczone do Twojego zdrowia fizycznego i tego, czy zdiagnozowano u Ciebie jakiekolwiek problemy ze zdrowiem psychicznym. Bądź szczery, odpowiadając na te pytania, ponieważ kłamstwo może później spowodować wiele problemów.
Prawdopodobnie w pewnym momencie będziesz musiał pobrać krew - prawdopodobnie natychmiast, jeśli nie pobrałeś jej na izbie przyjęć. Jeśli boisz się igieł, daj im znać; mogą Cię wesprzeć i w razie potrzeby podać leki przeciwlękowe. Pielęgniarki mogą cię obudzić w nocy, aby spróbować pobrać próbki krwi. Będziesz również zobowiązany do oddania próbki moczu
Krok 3. Zbadaj szpital
W zależności od tego, kiedy przybędziesz do szpitala, możesz mieć możliwość poznania sposobu poruszania się po szpitalu lub być może będziesz musiał iść prosto do łóżka. Upewnij się, że znasz numer swojego pokoju i gdzie pacjenci gromadzą się w ciągu dnia, a także zapoznaj się z zasadami dotyczącymi pomieszczeń na oddziale.
W zależności od oddziału, być może będziesz musiał pozostać w pokoju wspólnym przez cały dzień i nie możesz przebywać w swoim pokoju do czasu snu. Inne oddziały pozwolą ci pozostać w twoim pokoju, ale pielęgniarki będą cię okresowo sprawdzać. Nie dyskutuj z tymi zasadami, chyba że masz uzasadniony powód - pielęgniarki nie pozwolą ci zostać w pokoju przez cały dzień, jeśli po prostu nie masz ochoty wstawać
Krok 4. Poznaj kwatery pokoju
W zależności od szpitala możesz mieć współlokatorów lub nie. Liczba i wiek współlokatorów będzie się różnić, ale spróbuj z nimi trochę porozmawiać. Nawet jeśli nie wolno ci rozmawiać o tym, dlaczego tam jesteś, posiadanie kogoś, z kim możesz porozmawiać o szpitalu, może być ogromną ulgą.
- Współlokatorzy będą tej samej płci. Osoby transpłciowe lub niebinarne prawdopodobnie dostaną pokoje same lub z osobami, które mają tę samą płeć.
- Zazwyczaj ludzie, których nie ma w twoim pokoju, nie mają wstępu do twojego pokoju, zwłaszcza jeśli są innej płci. Naruszenie tej zasady może skutkować konsekwencjami, o których decydują pielęgniarki prowadzące oddział.
Krok 5. Poznaj harmonogram dnia
Zazwyczaj oddziały psychiatryczne mają ustalony harmonogram na cały tydzień, obejmujący pory posiłków, sesje grupowe, szkołę, godziny odwiedzin i godziny telefoniczne. Pory przyjmowania leków i pory snu różnią się w zależności od placówki, ale w oddziałach młodzieżowych pora snu zwykle wynosi od 20:00 do 21:00.
Krok 6. Bądź świadomy tego, co uważa się za niewłaściwe zachowanie
Oddziały psychiatryczne będą miały określone zasady, których należy przestrzegać, a pacjenci, którzy ich nie przestrzegają, mogą być umieszczeni w zasięgu wzroku (co oznacza, że pielęgniarka musi ich cały czas obserwować) lub przyjmować leki na pukanie je. Jeśli uważasz, że zostałeś niesłusznie oznaczony jako źle się zachowujący, wyjaśnij tak spokojnie i cierpliwie, jak tylko możesz, i wiedz, że jeśli pielęgniarki podjęły decyzję, prawdopodobnie podjęły ją z jakiegoś powodu – nawet jeśli wydaje się to niesprawiedliwe.
Jeśli pacjent jest wyjątkowo agresywny lub próbuje uciec ze szpitala, zostanie mu podany lek przez zastrzyk w dno. Jest to czasami określane jako „sok z łupów”. Jeśli dojdziesz do punktu, w którym będziesz musiał zostać znokautowany, zażyj lek dobrowolnie; kiedy robisz zastrzyk, jesteś przykuty do łóżka, a wielu pacjentów cierpi przez kolejne dni
Część 3 z 4: Podczas pobytu
Krok 1. Poznaj codzienną rutynę
Zwykle pacjenci budzą się, sprawdzają parametry życiowe (ciśnienie krwi, wagę i temperaturę), przyjmują leki i idą zjeść śniadanie. Wtedy prawdopodobnie będziesz mieć grupy lub szkołę. Jednak harmonogram jest inny dla każdego szpitala. Zapytaj o harmonogram lub znajdź go w świetlicy.
Krok 2. Postępuj zgodnie z harmonogramem
Jeśli masz ciężki dzień i zostajesz w swoim pokoju bez jedzenia lub uczestnictwa w grupach, prawdopodobnie zostaniesz dłużej niż chcesz. Z drugiej strony, jeśli współpracujesz z grupami i dokładasz wszelkich starań, aby przestrzegać harmonogramów, w tym brania prysznica, gdy dostępne są godziny prysznica, prawdopodobnie zostaniesz zwolniony szybciej.
Krok 3. Dowiedz się o lekach
Jeśli Twoi rodzice wyrażą na to zgodę, psychiatra w szpitalu spróbuje rozpocząć dla Ciebie leki na zdrowie psychiczne. Pamiętaj, aby zapytać o lek, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, ponieważ szpitale mogą przydzielić ci niewłaściwy na początek. Jeśli już zażywasz leki, niezależnie od tego, czy są one związane ze zdrowiem psychicznym czy fizycznym, będą one trzymane w aptece i podawane, kiedy będziesz ich potrzebować.
Jeśli lek, który został Ci podany, powoduje wyniszczające skutki uboczne lub pogarsza Twoje samopoczucie, jak najszybciej poinformuj o tym psychiatrę. Mogą dostosować dawkę lub odstawić lek i wypróbować nowy
Krok 4. Jeśli jest to dozwolone, porozmawiaj z pacjentami
Niektóre oddziały są bardzo surowe i nie pozwalają ci rozmawiać z pacjentami ani mówić im, dlaczego jesteś na oddziale. Jednak niektórzy to robią, więc skorzystaj z rozmowy z pacjentami. Zaprzyjaźnij się na oddziale i poznaj historie z oddziału. Wielu pacjentów było wielokrotnie w szpitalach i mogą podzielić się swoją opinią na temat niektórych szpitali i tamtejszych pielęgniarek. Jeśli to możliwe, wymieniaj numery telefonów, gdy ty lub druga osoba zostaniesz zwolniony. Możesz być dobrym przyjacielem.
- Niektórzy z pozostałych nastolatków w większości trzymają się dla siebie. Możesz spróbować z nimi porozmawiać, ale możesz uzyskać różne wyniki.
- Prawie na każdym oddziale psychiatrycznym obowiązują przepisy zabraniające pacjentom dotykania się nawzajem, więc nie będziesz mógł przytulać innych pacjentów, gdy tam jesteś. Jednak w niektórych szpitalach pielęgniarki mogą odwrócić wzrok, jeśli ktoś odchodzi i chcesz go przytulić na pożegnanie.
- Oddziały psychiatryczne surowo zabraniają romantycznych relacji między pacjentami. Jeśli zostaniesz przyłapany na przytulaniu się, trzymaniu się za ręce lub całowaniu innego nastolatka na oddziale, pielęgniarki prawdopodobnie postawią was oboje na straży, aby uniemożliwić wam zbliżenie się.
Część 4 z 4: Uwolnienie się
Krok 1. Poznaj proces rozładowania
Zwykle twoi rodzice lub opiekun będą musieli wypisać cię ze szpitala, gdy uznasz, że możesz bezpiecznie wrócić do domu. Może to zająć trochę czasu, więc wykorzystaj czas, który Ci pozostał.
Krok 2. Odzyskaj swoje rzeczy
Upewnij się, że rodzice zabierają swoje rzeczy z recepcji, a ubrania i inne przedmioty ze swojego pokoju. Postaraj się zostawić swój pokój – lub swoją część – posprzątać i sprawdzić, czy wszędzie w pokoju nie ma swoich rzeczy.
Zaleca się rozebranie łóżka podczas robienia tego. Sprawia to, że pielęgniarki mają mniej pracy, a czasem jest przez nie wymagane
Krok 3. Poznaj zalecenia dotyczące po wyjściu ze szpitala
Po opuszczeniu szpitala być może będziesz musiał nadal odwiedzać psychiatrę i rozpocząć lub kontynuować sesje terapeutyczne. Upewnij się, że znalazłeś dobre dopasowanie dla psychiatrów i terapeutów, w przeciwnym razie sesje nie będą korzystne.
Krok 4. Przygotuj się na rozmowę z rodzicami lub opiekunem
Po hospitalizacji opiekunowie mogą zadać wiele pytań, na przykład „dlaczego to zrobiłeś” lub bardziej obraźliwe pytania. Mogą to być dość gorące rozmowy, więc upewnij się, że rozumieją, że nadal jesteś wrażliwy i musisz powstrzymać się od krzyków.
Krok 5. Miej oko na swoje znaki ostrzegawcze
Niestety, niektórzy nastolatki częściej niż raz muszą chodzić na oddział psychiatryczny. Jeśli jesteś jednym z tych nastolatków, miej oko na swoje zachowanie i procesy myślowe; chociaż nie możesz kontrolować swojej choroby psychicznej, możesz wiele zrobić, aby zatrzymać niezdrowe procesy myślowe, a jeśli tego nie zrobisz, możesz rozpoznać, że trafiasz w złe miejsce i ostrzec rodzica, opiekuna lub terapeutę.
- Możesz się wstydzić, mówiąc swoim rodzicom lub opiekunowi, że walczysz. Jednak zdecydowana większość rodziców lub opiekunów chce, aby ich nastolatka była zdrowa i szczęśliwa. Jeśli na przykład powiesz im, że masz myśli samobójcze, będą bardziej skoncentrowani na upewnieniu się, że jesteś bezpieczny, niż na osądzaniu cię.
- Pamiętaj - tylko dlatego, że jesteś w złym miejscu, nie oznacza, że musisz ponownie iść do szpitala. Możliwe jest opracowanie „planów bezpieczeństwa”, w których ty i twoi rodzice (a czasami terapeuta) zgadzacie się zrobić pewne rzeczy, aby zapewnić ci bezpieczeństwo w domu. Możesz zgodzić się na spanie w pokoju rodziców, a rodzice mogą zgodzić się na usunięcie wszystkich potencjalnie niebezpiecznych rzeczy z łatwo dostępnych dla ciebie miejsc.
Porady
- Jeśli pacjent na oddziale sprawia, że czujesz się zagrożony lub niebezpiecznie, natychmiast porozmawiaj z pielęgniarką. Wyjaśnij, dlaczego tak się czujesz, a pielęgniarka prawdopodobnie coś z tym zrobi.
- Niektóre szpitale mają dobre pielęgniarki, inne złe pielęgniarki, a jeszcze inne łączą obie te cechy. Ze złymi pielęgniarkami nie warto się kłócić, ponieważ nie zobaczą twojego punktu widzenia i mogą po prostu przedłużyć twój pobyt.
