Jeśli u twojego współmałżonka zdiagnozowano raka, to, czego nigdy się nie spodziewałeś i nigdy nie chciałeś, stało się zbyt realne i zbyt osobiste dla was obojga. Chociaż możesz chcieć, aby wszystko zostało zresetowane do poprzedniego stanu, nie możesz. Jest jednak wiele rzeczy, które możesz zrobić, aby ułatwić ten proces swojemu współmałżonkowi i sobie.
Kroki
Krok 1. Razem pokonaj początkowy szok
Jeśli u twojego współmałżonka właśnie zdiagnozowano raka, to normalne i naturalne, że oboje odczuwacie wstrząsy i strach, złość, płacz i wiele innych emocji.
- Trzymajcie się nawzajem. Najważniejszą rzeczą, jaką możesz teraz dać współmałżonkowi, jest twoja miłość.
- Nie bój się teraz okazywać własnych uczuć. Boisz się, bo go kochasz.
- Nie spiesz się. Jeśli uporanie się z diagnozą zajmuje cały wieczór, cały weekend lub dłużej, pozwól na to.
Krok 2. Słuchaj i kochaj współmałżonka
To może być najcenniejsza rzecz, jaką możesz teraz zrobić. Znasz swojego współmałżonka lepiej niż ktokolwiek inny i ufasz sobie nawzajem. Poza tym, czy nie o to w pierwszej kolejności prosiliście?
Zrozum, że ani ty, ani twój współmałżonek nie możecie mieć odpowiednich słów, by mówić o tych sprawach. Możesz mieć niezręczne chwile i być może będziesz musiał zgodzić się ze sobą, że jakiekolwiek słowa (nawet jeśli nie są „właściwe”) są lepsze niż brak słów
Krok 3. Powiadom rodzinę i przyjaciół
Może to być tak trudne, jak samodzielne postawienie diagnozy. Jeśli masz na to ochotę, zaproponuj wykonanie przynajmniej niektórych trudnych rozmów telefonicznych dla współmałżonka.
- Jeśli nie możesz się zmusić, by powiedzieć wielu ludziom, powiedz jednej lub dwóm i poproś ich, aby pomogli w powtórzeniu. Prawda nadal będzie nieprzyjemna, ale przynajmniej nie będzie nieprzyjemna sama.
- Ty też nie musisz być teraz w centrum uwagi. Wystarczy przez to przejść, w jakikolwiek sposób.
- Na dłuższą metę rozważ założenie bloga, listy e-mailowej lub innej sieci komunikacyjnej, aby informować przyjaciół i rodzinę o postępach współmałżonka bez konieczności ciągłego dzielenia się wiadomościami z każdą osobą.
- Częścią twojej roli może być odpowiadanie na pytania i sugestie od zaniepokojonej rodziny i przyjaciół. Nikt nie wie, co powiedzieć w takiej chwili. Niektóre pytania będą bolesne, a niektóre sugestie mogą być nieprzydatne lub „zbyt pomocne”. Niektórzy będą zbyt uczciwi lub zbyt taktowni. Mogą nawet kwestionować lub zaprzeczać twoim przekonaniom. Pamiętaj, że ci ludzie mają dobre zamiary. Jeśli nie masz lepszej odpowiedzi, proste „Dziękuję za utrzymanie nas w swoich myślach” jest dobrym sposobem na uznanie ich obaw.
Krok 4. Zaangażuj odpowiednio rodziny swoją i współmałżonka
Rodzina jest tym, czym ty i twój współmałżonek ją określacie. Wybierz ludzi, którym ufasz. Ani ty, ani twój współmałżonek nie musicie przez to przechodzić sami.
Postaraj się dać ludziom coś, co mogą zrobić, nawet jeśli jest to coś tak prostego, jak przynoszenie jedzenia do dzielenia się, gdy przyjdą w odwiedziny. Większość ludzi jest chętna do pomocy, ale nie wie jak
Krok 5. Dbaj o siebie
Nie, to nie tobie właśnie postawiono diagnozę, ale musisz wyzdrowieć, aby pomóc. Kiedy podróżujesz samolotem, musisz założyć własną maskę tlenową, zanim pomożesz innym. Ta sama zasada dotyczy pomocy współmałżonkowi.
Może to oznaczać robienie takich rzeczy, jak wystarczająca ilość snu, kontynuowanie zdrowego odżywiania, a nawet branie od czasu do czasu dnia wolnego (pozostawiając opiekę innym, którym ufasz, w razie potrzeby)
Krok 6. Zrób plany
To jest przerażające „uporządkowanie twoich spraw”. Chociaż myślenie o tym jest nieprzyjemne, a może nawet wydawać się samolubne, oboje powinniście być przygotowani na wypadek, gdyby wydarzyło się najgorsze. Pomyśl o tym w ten sposób: nawet jeśli twój współmałżonek przeżyje raka, oboje poczujecie się lepiej, wiedząc, że uporządkowaliście swoje sprawy osobiste.
- Przygotuj lub zaktualizuj swój testament i/lub zaufanie. Może być konieczne skonsultowanie się z prawnikiem.
- Utrzymuj aktualne ubezpieczenie medyczne współmałżonka. Jeśli spadnie z jakiegokolwiek powodu, przywrócenie go później będzie trudne lub niemożliwe.
- Przygotuj pełnomocnictwo (lub równoważny dokument, zarówno w sprawach finansowych, jak i decyzji dotyczących opieki zdrowotnej.
- Przygotuj dyrektywę dotyczącą nagłej opieki zdrowotnej, jasno określającą życzenia współmałżonka dotyczące nadzwyczajnych środków. Porozmawiaj z lekarzem współmałżonka lub innym doświadczonym specjalistą, jakich procedur będziesz potrzebować, aby podjąć stanowcze decyzje dotyczące: resuscytacji krążeniowo-oddechowej, zgłębników, respiratorów. Podejmuj decyzje na długo przed wystąpieniem sytuacji kryzysowej i jasno określ, jakie środki chciałby podjąć twój współmałżonek, a czego wolałby uniknąć.
- Upewnij się, że twoje konta finansowe i główne aktywa (pojazdy, dom itp.) są na oba twoje nazwiska i że oboje macie do nich łatwy dostęp.
- Przejrzyj i, jeśli to konieczne, zaktualizuj informacje o beneficjentach na wszystkich kontach emerytalnych lub inwestycyjnych, które je posiadają.
- Uporządkuj swoje nazwy użytkowników, hasła i pytania zabezpieczające, które będą dostępne dla was obojga.
- Zorganizuj opiekę nad dzieckiem na wypadek śmierci współmałżonka lub jeśli zostaniesz wezwany do spędzenia większej ilości czasu na opiece nad współmałżonkiem. Pomocne może być posiadanie grupy sąsiadów chętnych do opieki nad dziećmi o każdej porze dnia i nocy. Być może potrafią skoordynować między sobą harmonogram.
- Omów plany i preferencje dotyczące pochówku lub kremacji oraz wszelkich powiązanych usług. Pamiętaj, że realizacja tych planów może nie być konieczna; nie przyspieszą śmierci twojego współmałżonka. Ale oszczędzisz sobie podejmowania trudnych, niewygodnych decyzji w jeszcze bardziej niekomfortowym czasie. Organizacja pogrzebu może być kosztowna, więc możesz chcieć odłożyć pieniądze z góry.
- Naucz się wykonywać wszelkie zadania, które były obowiązkiem (lub głównie odpowiedzialnością) współmałżonka. Może to oznaczać określanie rachunków do zapłaty co miesiąc, naukę gotowania lub opiekę nad zwierzętami domowymi lub ogrodem współmałżonka.
- Zbierz swoje kontakty lub informacje z książki adresowej w jednym miejscu. Chociaż może to nie mieć bezpośredniego znaczenia prawnego lub finansowego, będzie to ogromnie pomocne w śledzeniu i informowaniu starych znajomych.
Krok 7. Zajmij się własną karierą i finansami
Będziesz musiał ustalić priorytety, ale jeśli masz pracę i możesz ją utrzymać, pomoże to na wiele sposobów.
- Sprawdź, jakie masz możliwości wzięcia wolnego, na wypadek gdybyś musiał opiekować się współmałżonkiem. Mogą istnieć różne opcje w zależności od miejsca zatrudnienia, a także prawa stanowego lub lokalnego. Twój dział zasobów ludzkich powinien być w stanie wskazać ci właściwy kierunek.
- Poinformuj z wyprzedzeniem swojego przełożonego, że możesz potrzebować urlopu.
- Odłóż konto oszczędnościowe, jeśli możesz. Pomoże w pokryciu kosztów leczenia i pomoże w przypadku konieczności skorzystania z bezpłatnego urlopu.
- Jeśli twój współmałżonek stanie się niezdolny do pracy, dowiedz się, czy jest on uprawniony do pobierania ubezpieczenia inwalidzkiego, zasiłku chorobowego i domowej opieki zdrowotnej.
Krok 8. Rozkoszuj się nowymi preferencjami żywieniowymi współmałżonka
Chemioterapia może wywoływać nudności, ale może również powodować „nieprzyjemny” smak; jedzenie może mieć metaliczny lub gorzki smak. Delikatnie zachęcaj współmałżonka do jedzenia tego, co może. Zapytaj, co dobrze smakuje i znajdź sposób, aby to ugotować lub zdobyć. Nie martw się, jeśli zmieniły się preferencje współmałżonka.
- Jeśli jesz poza domem, zawsze możesz zamówić coś innego dla siebie w restauracji.
- Twój współmałżonek może mało jeść i jeszcze mniej jeść podczas chemioterapii. Zapytaj swojego lekarza, czego się spodziewać i jakie specjalne kroki należy podjąć, jeśli lub kiedy tak się stanie.
Krok 9. Pomóż dostosować swoją przestrzeń życiową do zmieniających się potrzeb i możliwości współmałżonka
W zależności od stanu i leczenia współmałżonka, może on mieć trudności ze wchodzeniem po schodach, staniem przez dłuższy czas i robieniem innych rzeczy, które wcześniej uważałeś za oczywiste. Potrzeby twojego współmałżonka mogą się zmieniać z czasem i najprawdopodobniej najlepiej wiesz, jakie adaptacje są konieczne w danym momencie, ale oto kilka ogólnych rozważań.
- Schody mogą stanowić szczególne wyzwanie dla osoby o ograniczonej sprawności ruchowej. Może być konieczne zorganizowanie parterowych pomieszczeń mieszkalnych i łazienek.
- Rampa może obejmować schody wejściowe i wyjściowe.
- Wyczyść wystarczająco dużo miejsca i ścieżek dla spacerowicza lub wózka inwalidzkiego.
- Pamiętaj, że można wypożyczyć sprzęt i sprzęt medyczny, a ubezpieczenie medyczne może pomóc w pokryciu kosztów takich rzeczy, jak wózki inwalidzkie, chodziki, regulowane łóżka szpitalne, aparaty tlenowe i wiele innych.
- Lekarze i personel hospicjum mogą pomóc z konkretnymi sugestiami dotyczącymi stanu współmałżonka.
Krok 10. Zrozum wszystko, co możesz o chorobie i opiece współmałżonka
Twoje zrozumienie zaowocuje wyznaczeniem harmonogramu wizyt u przyjaciół i rodziny, przygotowaniem na te trudne dni po sesjach chemioterapii oraz zapewnieniem harmonogramu, który sprzyja dobremu samopoczuciu i regeneracji.
- Zadawaj pytania lekarzom i pielęgniarkom współmałżonka. Pytania te mogą dotyczyć wszystkiego, od miejsca występowania raka do tego, jakiej specjalnej opieki może potrzebować twój współmałżonek w domu. Bądź czujny na sytuacje, w których współmałżonek nie jest w stanie lub nie chce zadać odpowiednich pytań.
- Pomóż śledzić objawy i skutki uboczne, których doświadcza twój współmałżonek między zabiegami. Efekty uboczne, które wynikają z leczenia radioterapią i chemioterapią, obejmują nudności, bezsenność, czkawkę i trądzik. Jeśli zostaniesz poinformowany, wiele z tych skutków ubocznych można złagodzić. Zapisz otrzymane informacje. W takiej sytuacji może się okazać, że nie możesz polegać wyłącznie na swojej pamięci.
- Rozmawiaj otwarcie i bądź szczery, udzielaj lekarzom i pielęgniarkom najlepszych i najjaśniejszych informacji i ufaj im, że zapewnią najlepszą możliwą opiekę.
- Prowadź szczegółowe notatki na temat wszystkich leków, które zażywa twój współmałżonek. Bardzo pomocna może być lista sporządzona na komputerze lub napisana odręcznie. Poproś farmaceutów lub innych, aby upewnili się, że znasz zarówno nazwę marki, jak i nazwy generyczne leków, a także śledź dawkowanie i częstotliwość. Powinieneś być przygotowany, aby poinformować każdego lekarza o tych ważnych informacjach.
- Możesz bardzo pomóc swojemu współmałżonkowi, działając w ten sposób jako rzecznik pacjenta.
Porady
- Często się przytulaj i całuj. To świetna forma wsparcia.
- Rak działa na ciało, a nie na ducha. Nie powstrzymuje miłości ani wiary, które są twoją największą przewagą nad chorobą.
- W porządku jest rozpraszanie się i robienie innych rzeczy. Idź obejrzeć film i ciesz się kilkoma godzinami bezmyślnej zabawy. Odwiedź z przyjaciółmi. Wybierz się w podróż (długą lub krótką), jeśli pozwalają na to warunki. Rób rzeczy, które oboje kochacie, w granicach wytrzymałości i zainteresowań współmałżonka.
- Chociaż nie jest konieczne dzielenie się każdą nieprzyjemną myślą, która przychodzi ci do głowy, bądź otwarty i szczery podczas rozmowy ze współmałżonkiem, nawet jeśli czasami jest to bolesne. Unikaj ukrywania rzeczy, powlekania cukrem słów lub zbyt lekkiego chodzenia na palcach wokół delikatnych tematów. Zaufaj, że oboje nadal jesteście dorosłymi, którymi zawsze byliście. Czasami humor dobrze sprawdza się w radzeniu sobie z bolesnymi emocjami. Weź wskazówkę od współmałżonka.
- Przyjmij wszelką pomoc i pomoc, jaką możesz. Nie myśl, że to oznacza, że zawodzisz swojego partnera. Potrzebujesz też własnego czasu, aby zająć się sobą.
- Możesz mieć negatywne myśli. Możesz na przykład czuć się winny, że nie kochałeś wystarczająco swojego współmałżonka. Spróbuj umieścić takie myśli w dzienniku. Zapisywanie ich często wystarcza, aby je zapanować, a pisanie w dzienniku (lub zwierzenie się zaufanemu przyjacielowi) może pomóc w uporządkowaniu myśli.
- Nie obwiniaj siebie ani współmałżonka za raka. Nikt nie jest na to odporny i żaden z was o to nie prosił.
- Regularnie myj ręce i noś ze sobą małą butelkę środka dezynfekującego do rąk do użytku, gdy jesteś poza domem.
- Może pomóc ograniczyć mówienie o raku do jego własnej przestrzeni i czasu. Nie oznacza to, że musisz zaplanować codzienną nieprzyjemną godzinę czatu. Wyznaczcie sobie tempo. Nie pozwól, aby wszystkie inne doskonale dobre rozmowy skończyły się na raku. Kiedy temat raka już się pojawi, daj mu to, co należy, a potem przejdź dalej, kiedy jest to naturalne.
- Zaktualizuj swoją wiedzę na temat najnowszych form leczenia raka. Leczenie raka, choć wciąż ma różną skuteczność, rozwinęło się nawet w ciągu ostatnich kilku lat. Mogą okazać się bardziej skuteczne i mniej uciążliwe, niż można by się spodziewać.
- Dla przyjaciół i rodziny, którzy chcą pomóc, ale nie mogą zrobić tego bezpośrednio (z powodu odległości lub z powodu braku rzeczy do zrobienia), zachęć ich do oddawania pieniędzy na badania nad rakiem lub oddawania krwi.
- Aktualizuj swoje szczepienia. Przynajmniej zaszczep się na grypę, aby nie przynosić wirusa do domu. Chemioterapia osłabia układ odpornościowy, co oznacza, że przeziębienie lub grypa będą zagrożeniem dla współmałżonka. Jeśli masz dzieci, upewnij się, że są zaszczepione na powszechne choroby wieku dziecięcego, takie jak ospa wietrzna.
- Nigdy nie obiecuj czegoś, czego możesz później żałować. Jeśli odejdą, będziesz to pamiętał do końca życia.
- Rak często obciąża układ odpornościowy. Podobnie jak niektóre terapie przeciwnowotworowe (zarówno promieniowanie, jak i chemioterapia mogą tłumić komórki w szpiku kostnym, które zapewniają obronę organizmu przed infekcją). Więc zrozum, kiedy twój małżonek decyduje się uczestniczyć w mniejszej liczbie funkcji społecznych, z uzasadnionego strachu przed zarażeniem się nowymi infekcjami wirusowymi lub bakteryjnymi. Kościoły mają zwykle więcej bardzo młodych i bardzo starych uczestników, z których obaj są bardziej podatni na przenoszenie infekcji poprzez przypadkowy kontakt lub nawet drogą powietrzną.
Ostrzeżenia
- Bezpiecznie usuwaj farmaceutyki. Nigdy nie wkładaj ich do toalety lub kanalizacji. Wiele aptek ma programy utylizacji lub może skierować Cię do jednej, jeśli zadzwonisz i zapytasz.
- Uważaj na wypalenie opiekuna. Zapewnienie całodobowej opieki bliskiej osobie może zaszkodzić Twojemu zdrowiu. Można tego uniknąć, znając znaki ostrzegawcze wypalenia i przestrzegając prostych wskazówek. Zobacz National Family Caregiver's Association, aby uzyskać więcej informacji.
