Termin „retrowirus” odnosi się do dowolnego wirusa opartego na kwasie rybonukleinowym (RNA). Wirusy te rozprzestrzeniają się poprzez zmianę materiału genetycznego w komórkach zakażonych organizmów gospodarza. Istnieje 6 typów retrowirusów, o których wiadomo, że wpływają na ludzi. Powodują kilka różnych wirusów opartych na RNA, które powodują różne stany. Najczęstsze z nich to HIV, HTLV-I, HTLV-II, Ebola, grypa i wirus Zachodniego Nilu, chociaż powodują również inne choroby. Jeśli podejrzewasz, że masz wirusa RNA, uzyskaj odpowiednią diagnozę, aby móc leczyć go lekami przeciwretrowirusowymi.
Kroki
Metoda 1 z 2: Wykrywanie retrowirusów
Krok 1. Rozważ wizytę kontrolną, jeśli uważasz, że byłeś narażony na retrowirusa
Retrowirusy mogą przenosić się z człowieka na człowieka w wyniku kontaktu seksualnego, kontaktu z zakażoną krwią lub tkanką lub bezpośredniego dziedziczenia poprzez ciążę lub poród. Możesz również nieświadomie ryzykować skurcz, jeśli niedawno podróżowałeś do obszaru o wysokim wskaźniku infekcji, takiego jak Japonia, Karaiby, Nowa Gwinea i Afryka Środkowa.
- Aby zmniejszyć ryzyko zarażenia się retrowirusem, dokładnie sprawdzaj swoich potencjalnych partnerów seksualnych i nigdy nie używaj igieł, narzędzi do higieny osobistej ani innych przedmiotów, które często mają kontakt z płynami ustrojowymi.
- Retrowirusy są wyjątkowe pod tym względem, że duża ich liczba pojawia się w organizmie samodzielnie z powodu nieprawidłowych procesów genetycznych. Te „endogenne” retrowirusy są odpowiedzialne za wiele naturalnie występujących chorób, takich jak białaczka i choroba autoimmunologiczna.
Krok 2. Natychmiast poszukaj pomocy, jeśli zauważysz osłabienie kończyn dolnych
Najczęstszym fizycznym objawem HTLV-I jest zaburzenie neurologiczne znane jako „tropikalny niedowład spastyczny” (lub czasami „mielopatia związana z HTLV-I”). Choroba występuje, gdy wirus wywołuje stan zapalny wokół kręgosłupa, który może w końcu hamować chodzenie, stanie i inne zwykłe ruchy.
- Pamiętaj, że pojawienie się objawów może potrwać kilka lat.
- HTLV-I i towarzyszące mu objawy, takie jak tropikalny niedowład spastyczny, są szczególnie rozpowszechnione w krajach słabo rozwiniętych i tych, które mają ograniczony dostęp do niezbędnego leczenia. Incydenty są stosunkowo rzadkie w Stanach Zjednoczonych.
- Chociaż tropikalny parapareza spastyczna jest chorobą postępującą, większość przypadków nie kończy się śmiercią, a objawy mogą z czasem ulec poprawie dzięki regularnemu stosowaniu leków przeciwretrowirusowych i terapii leczniczej.
Krok 3. Uważaj na sztywność lub stan zapalny, które mogą wskazywać na problemy autoimmunologiczne
Zwróć uwagę na wszelkie dziwne napady zaczerwienienia lub obrzęku w częściach ciała, których ostatnio nie zraniłeś. Ponieważ stan zapalny jest jedną z naturalnych odpowiedzi immunologicznych organizmu, jest to typowe w przypadku retrowirusów, które atakują układ odpornościowy. Szczególnie stawy, oczy i tkanki miękkie są charakterystycznymi miejscami niewyjaśnionego obrzęku.
Jedną z najbardziej niepokojących cech retrowirusów jest to, że towarzyszące im objawy będą często bardzo niejasne lub uogólnione. W niektórych przypadkach możesz w ogóle nie wykazywać żadnych objawów
Wskazówka:
Chociaż obserwacja niektórych objawów może pomóc w złapaniu retrowirusa we wczesnym stadium, najlepszym rozwiązaniem jest wizyta u wykwalifikowanego lekarza w celu przeprowadzenia pełnego badania stanu zdrowia.
Krok 4. Monitoruj chroniczne zmęczenie i zgłaszaj je, jeśli się nie poprawi lub się pogorszy
Przewlekłe zmęczenie, powszechny objaw wielu chorób fizycznych i psychicznych, jest również powiązane z retrowirusami, takimi jak XMRV (wirus związany z wirusem ksenotropowej białaczki mysiej). Chociaż sam ten stan nie wystarczy, aby uzasadnić postawienie ostatecznej diagnozy, może to być kolejny element układanki.
Nie ma absolutnie żadnego powodu, by sądzić, że retrowirus może być przyczyną twojego chronicznego zmęczenia, chyba że byłeś narażony na którykolwiek z wyżej wymienionych czynników ryzyka
Krok 5. Porozmawiaj z lekarzem o testach na retrowirusy
Jeśli masz powody, by sądzić, że mogłeś zarazić się retrowirusem, Twój lekarz będzie mógł zlecić badania, aby się upewnić. Testy retrowirusowe przesiewają różne substancje we krwi lub ślinie, które mogą wskazywać na obecność wirusa, takie jak nieprawidłowe limfocyty, komórki pleomorficzne z dojrzałymi markerami limfocytów T i swoiste przeciwciała.
- Testowanie retrowirusa jest zazwyczaj szybkie, bezbolesne i nieinwazyjne. Dzięki wielu testom możesz spodziewać się otrzymania wyników w ciągu kilku minut.
- Jeśli twój lekarz podejrzewa, że masz infekcję HTLV, wykona test na przeciwciała anty-HTLV. Jeśli test jest pozytywny, oznacza to, że masz HTLV-I lub HTLV-II, ale nie rozróżnisz między nimi. Aby postawić diagnozę, lekarz prawdopodobnie wykona test barwienia antygenem Tac, aby dowiedzieć się, czy możesz mieć objawy ostrej białaczki T-komórkowej dorosłych-chłoniaka. Może to pomóc im zdecydować, czy masz HTLV-I czy HTLV-II.
- Może być konieczne odbycie podróży w celu wykonania badań, ponieważ nie wszystkie obiekty są przystosowane do wykonywania pewnych specjalistycznych procedur.
Metoda 2 z 2: Leczenie i życie z retrowirusami
Krok 1. Rozpocznij schemat leków przeciwretrowirusowych
Jeśli wyniki twoich testów wskazują, że rozwinąłeś lub zaraziłeś się retrowirusem, twój lekarz przepisze jeden lub więcej leków mających na celu spowolnienie lub zatrzymanie rozprzestrzeniania się wirusa. Większość z tych leków można przyjmować doustnie, a receptę można zrealizować w zwykłej aptece.
- Twój lekarz będzie monitorował Twoją odpowiedź na leczenie HIV, sprawdzając miano wirusa i liczbę komórek CD4.
- Skutki uboczne leków przeciwretrowirusowych są rzadkie, ale mogą obejmować nudności i wymioty, biegunkę, bóle głowy, zawroty głowy, ogólne zmęczenie lub bezsenność.
- Pamiętaj, aby wspomnieć o wszelkich innych lekach lub suplementach, które obecnie przyjmujesz, które mogą potencjalnie wpływać na leki przepisane przez lekarza.
Ostrzeżenie:
Aby Twój lek przeciwretrowirusowy był skuteczny, ważne jest, aby przyjmować go codziennie bezbłędnie w dokładnej dawce przepisanej przez lekarza. W przeciwnym razie możliwe jest rozwinięcie się lekooporności, co może utrudnić późniejsze leczenie objawów.
Krok 2. Zaplanuj rutynowe kontrole, aby zapobiegać chorobom pokrewnym lub je leczyć
Retrowirusy nie tylko same w sobie stanowią zagrożenie dla zdrowia, ale mogą również narazić Cię na zewnętrzne choroby i infekcje, osłabiając Twój układ odpornościowy. Z tego powodu ważne jest regularne spotykanie się z lekarzem. Dodatkowe leki lub zabiegi mogą być konieczne do zwalczania chorób spowodowanych niedoborem odporności.
- Staraj się unikać ludzi, którzy wydają się zmagać z przeziębieniami i innymi chorobami. Religijne mycie rąk, czyszczenie i dezynfekcja może również pomóc zminimalizować ryzyko zarażenia się niechcianym robakiem.
- Twój lekarz prawdopodobnie zaleci strategie, które pomogą Ci uniknąć infekcji, jeśli masz HIV. Mogą one obejmować terapię, edukację, protokoły zdrowia publicznego i szczepienia. Prawdopodobnie będziesz korzystać z terapii przeciwwirusowych, modulatorów immunologicznych i profilaktyki chorób oportunistycznych. Prawdopodobnie użyjesz analogów nukleozydów, aby spowolnić postęp choroby.
- Głównym powodem, dla którego HIV jest tak niebezpieczny, jest na przykład to, że powoduje, że układ odpornościowy sam się włącza. Gdy naturalne mechanizmy obronne organizmu są naruszone, pacjenci zakażeni HIV stają się znacznie bardziej narażeni na zachorowanie i zwykle chorują znacznie bardziej, kiedy to robią.
Krok 3. Przyjrzyj się terapii HAART w celu opanowania objawów HIV
HAART, co jest skrótem od „wysoce aktywnej terapii antyretrowirusowej”, polega na stosowaniu wielu leków antyretrowirusowych do jednoczesnego działania na wiele różnych celów wirusowych. Leczenie zasadniczo uruchamia kontratak przeciwko wirusowi na wszystkich frontach, łagodząc objawy, zmniejszając ryzyko infekcji oportunistycznych i poprawiając ogólną jakość życia.
- Lekarz będzie monitorował miano wirusa 2 do 4 tygodni po rozpoczęciu leczenia. Następnie lekarz będzie sprawdzał poziom wiremii co 3 miesiące.
- Dopóki poziom wiremii utrzymuje się poniżej pewnego poziomu, możesz nadal uprawiać bezpieczny seks ze swoim partnerem bez przenoszenia infekcji.
Krok 4. Współpracuj z lekarzem, aby poradzić sobie z HTLV-I lub HTLV-II
Leczenie HTLV-I i HTLV-II jest ograniczone, ale lekarz prawdopodobnie zaleci terapie lekowe, edukację, protokoły zdrowia publicznego i szczepienia. Chociaż nie mogą leczyć retrowirusa, będą monitorować jego postęp i zapobiegać lub leczyć infekcje oportunistyczne, które mogą mieć na ciebie wpływ. Jeśli masz białaczkę z komórek T dorosłych, skorzystaj z protokołów chemioterapii skojarzonej.
- Retrowirus może rozprzestrzeniać się przez krew, kontakty seksualne, dzielenie igieł lub karmienie piersią. Uważaj, aby nie zarazić innych.
- Nie ma szczepionek przeciwko wirusom HTLV.
Krok 5. Spróbuj zaakceptować fakt, że możesz nigdy nie być całkowicie wolny od retrowirusa
Niestety, współczesna medycyna nie odkryła jeszcze niezawodnych, trwałych lekarstw na większość retrowirusów i może jedynie zapobiec ich pogorszeniu w wielu przypadkach. Ale to nie znaczy, że powinieneś porzucić nadzieję. Dzięki starannemu stosowaniu leków antyretrowirusowych, regularnym badaniom i pozytywnemu nastawieniu nadal będziesz mógł cieszyć się normalnym życiem.
- Dokładna prognoza będzie zależeć od kilku czynników, w tym od rodzaju retrowirusa, jego stanu zaawansowania oraz leków, których używasz do jego leczenia. Jednak nawet HIV, najbardziej znany i budzący strach retrowirus atakujący ludzi, jest uleczalny i teoretycznie może być trzymany z dala od reszty życia.
- Poproś swojego lekarza, aby na bieżąco informował Cię o prowadzonych nowych badaniach klinicznych i procedurach eksperymentalnych. Możesz kwalifikować się jako wolontariusz do jednego z tych zabiegów, jeśli ty i twoja choroba spełniacie określone warunki.
Porady
- Retrowirusy mają długi okres inkubacji, więc pojawienie się objawów może trochę potrwać. Ważne jest, aby dbać o swoje zdrowie, przeprowadzać regularne badania kontrolne i stosować strategie profilaktyczne, takie jak bezpieczny seks i bezpieczne praktyki zawodowe.
- Przeczytaj o retrowirusie, u którego zostałeś zdiagnozowany, aby dowiedzieć się więcej o tym, czego możesz się spodziewać po tym stanie i jak skuteczniej radzić sobie z objawami i czynnikami ryzyka.
- Jeśli jesteś świadczeniodawcą opieki zdrowotnej, profesjonalnym opiekunem, nauczycielem lub kierownikiem jakiejkolwiek instytucji, która zatrudnia lub angażuje duże grupy ludzi, zdecydowanie zachęcamy do zgłaszania potwierdzonych i podejrzewanych przypadków retrowirusów do lokalnego Departamentu Zdrowia.
