Chociaż może się wydawać, że niektórzy ludzie po prostu rodzą się pewni siebie, pewność siebie jest w dużej mierze umiejętnością nabytą. To coś, co możesz modelować i uczyć innych ludzi, zwłaszcza dzieci. Jest to ważne dla rodziców, nauczycieli i trenerów, którzy prowadzą dzieci w dorosłość. Zacznij od budowania poczucia własnej wartości, niezależnego myślenia i pozytywnego mówienia. Pokaż im, jak wyznaczać i osiągać cele oraz jak radzić sobie z porażką, gdy się wydarzy. Dzięki takim lekcjom możesz nauczyć ludzi wokół siebie, aby stali się bardziej pewni siebie.
Kroki
Metoda 1 z 2: Budowanie poczucia własnej wartości
Krok 1. Modeluj pewne zachowania ludzi
Jeśli próbujesz poprawić czyjąś pewność siebie, bądź wzorem tego, jak powinien działać w pewny sposób. Zachowuj się pewnie wokół nich i we wszystkich interakcjach interpersonalnych. Jeśli dana osoba widzi, że przeżywasz lekcje, których próbujesz uczyć, jest bardziej prawdopodobne, że wypróbuje je we własnym życiu.
- Pokaż im pewne relacje międzyludzkie, takie jak kontakt wzrokowy, uściski dłoni i prowadzenie small talk. To pozwala im ćwiczyć w bezpiecznym środowisku.
- Jeśli popełniasz błędy lub coś ci się nie udaje, pozwól, by to spadło z twoich pleców. Pokaż ludziom wokół ciebie, że porażka jest w porządku i że możesz wytrwać.
Krok 2. Chwal małe osiągnięcia, aby podnieść poczucie własnej wartości
Jeśli próbujesz zbudować czyjąś pewność siebie, zacznij od małych rzeczy. Każde osiągnięcie, którego dokonają, jest powodem do świętowania, nawet jeśli wydaje się małe. Bądź szczęśliwy dla swoich przyjaciół, dzieci lub studentów. Z biegiem czasu Twoja pozytywna energia nauczy ich świętować własne osiągnięcia.
- Na przykład, jeśli twoja córka trafi tylko jednego podczas meczu softball, pogratuluj jej tak samo, jak gdyby uderzyła w home run. To wciąż osiągnięcie godne pochwały i stopniowo jej pewność siebie będzie się poprawiać.
- Działa to w przypadku ustawień szkolnych. Jeśli twój uczeń czuje się przygnębiony otrzymaniem oceny B w teście, przypomnij mu, że w ostatnim teście otrzymał ocenę C+. Oznacza to, że poprawiają się i są na dobrej drodze.
- Pamiętaj o szczerym wychwalaniu. Nie kłam ani nie przesadzaj, w przeciwnym razie osoba może zobaczyć, że nie mówisz poważnie.
Krok 3. Daj konkretne komplementy, aby ludzie wiedzieli, co zrobili dobrze
Konkretny komplement jest lepszy niż proste „Dobrze się spisałeś”. Zamiast tego powiedz osobie dokładnie, co zrobiła dobrze, aby wiedziała, gdzie jest silna. Dzięki temu Twoje komplementy są bardziej autentyczne i bardziej zwiększają poczucie własnej wartości, pokazując jej mocne strony.
- Jeśli na przykład jesteś zadowolony z pracy ucznia, nie mów tylko, że raport jest dobry. Powiedz im, że jest bardzo dokładny i dobrze napisany.
- Nadal możesz komuś komplementować, jeśli również zawiódł. Na przykład, jeśli twój syn nie miał najlepszego meczu piłki nożnej, możesz powiedzieć „Jestem dumny, że kontynuowałeś i nie poddałeś się”. To zamienia negatywną sytuację w coś pozytywnego i uczy lekcji o tym, jak zawsze dobrze się starać.
Krok 4. Zacznij od pozytywnego stwierdzenia, zanim coś poprawisz
W pewnym momencie będziesz musiał wskazać, gdzie ktoś musi się poprawić. Jest to szczególnie ważne, jeśli jesteś rodzicem, nauczycielem lub trenerem. Jeśli musisz krytykować lub poprawiać, zawsze zaczynaj od powiedzenia czegoś pozytywnego. To podnosi na duchu osoby i ułatwia jej przyjmowanie nadchodzących krytycznych informacji zwrotnych.
- Jeśli poprawiasz pracę naukową ucznia, która wymaga dużo pracy, najpierw spróbuj znaleźć coś, co można skomplementować. Zacznij od powiedzenia: „Wykonałeś dobrą robotę, znajdując wiele różnych źródeł do wykorzystania”. Następnie przejdź do: „Ten artykuł byłby znacznie lepszy, gdybyś poprawił sposób pisania i opracował jaśniejsze argumenty”.
- Zawsze zwracaj uwagę, czy stan osoby się poprawił. Jeśli chłopak, którego trenujesz, uderzał 0-4 w meczach baseballowych, ale teraz uderza 1-4, powiedz: „Wspaniale, że się poprawiasz! Zróbmy trochę więcej pracy nad twoim swingiem, aby był jeszcze lepszy.”
Krok 5. Oferuj konstruktywne opinie i sugestie zamiast tylko krytyki
Ilekroć musisz kogoś skrytykować, zawsze bądź gotów zastosować sugerowane środki zaradcze. Wtedy, zamiast czuć się krytykowanym, osoba ta poczuje, że naprawdę próbujesz pomóc. W końcu nabiorą pewności siebie, by krytykować własną pracę i samodzielnie rozwiązywać problemy.
- Spróbuj poprzedzić swoją krytykę, mówiąc: „Możesz nie chcieć słuchać tych krytyk, ale pamiętaj, że staram się pomóc. Porozmawiamy o tym, jak rozwiązać te problemy później”.
- Jeśli nie wiesz, jaką informację zwrotną zaoferować, spróbuj odwrócić scenariusz i zapytać: „Jak myślisz, co możesz zrobić, aby ulepszyć?” To pokazuje, że jesteś zainteresowany prowadzeniem tej osoby, nawet jeśli nie znasz wszystkich odpowiedzi.
Krok 6. Zniechęcaj do negatywnego mówienia
Negatywna gadanina ma miejsce wtedy, gdy osoba słabo mówi o sobie i skupia się na swoich słabościach. Jeśli zobaczysz, że twój przyjaciel, dziecko lub kolega z drużyny mówi o sobie w ten sposób, powstrzymaj ich. Powiedz im, że zamiast naprawiać problem, czują się gorzej. Zachęć ich, aby spojrzeli na pozytywną stronę sytuacji i zobaczyli szklankę do połowy pełną.
- Być może będziesz musiał wskazać czyjeś mocne strony, aby pomóc mu dostrzec jasną stronę. Jeśli twój znajomy szaleje z powodu skreślenia, przypomnij mu, że w ostatnim meczu otrzymał 3 trafienia.
- Przykładami negatywnego mówienia do siebie są: „Nigdy nie będę w tym dobry”, „Jestem po prostu głupi” lub „Wszyscy są lepsi ode mnie”. Są to destrukcyjne postawy, które sprawiają, że człowiek czuje się gorzej, nie oferując nic pozytywnego.
- Pamiętaj, że istnieje różnica między negatywną rozmową a realistyczną rozmową. Jeśli, na przykład, twój przyjaciel nigdy się nie uczy i jest dla siebie surowy z powodu złych ocen, powiedz: „Masz rację, jesteś leniwy w szkole. Ale możesz to naprawić. Popracujmy nad tym. Daje to konstruktywne rozwiązania bez angażowania się w negatywne rozmowy.
- Spróbuj zachęcić przyjaciela, aby zamiast tego przypominał sobie o swoich mocnych stronach. Wypowiadanie na głos swoich mocnych stron, nawet jeśli jeszcze w to nie wierzą, może z czasem pomóc im w budowaniu pewności siebie.
Metoda 2 z 2: Prowadzenie ludzi w celu osiągnięcia celów
Krok 1. Wyznacz im osiągalne cele
Posiadanie ambitnych celów to dobra rzecz, ale wyznaczanie ekstremalnie wysokich celów nie działa dobrze na budowanie czyjejś pewności siebie. To sprawia, że są rozczarowani, gdy nie osiągną tak wysokiego celu. Zamiast tego zaprojektuj wykonalny cel, o którym wiesz, że dana osoba może osiągnąć przy dodatkowym wysiłku. Małe zwycięstwa, takie jak te, z czasem zbudują pewność siebie.
- Na przykład, jeśli jesteś nauczycielem, nierealne jest próbowanie, aby uczeń ze średnią D uzyskał 99% w następnym teście. O wiele bardziej realistyczny cel to 80%. Jest to na tyle wysokie, by zmusić ucznia do pracy, ale na tyle niskie, że można to osiągnąć normalnym wysiłkiem.
- Po kilku małych sukcesach możesz zacząć zachęcać osobę do realizacji trudniejszych celów. Po kilku małych zwycięstwach ich pewność siebie będzie wystarczająco wysoka, aby poradzić sobie z dodatkową presją.
- Upewnij się, że cele zależą od samej osoby, a nie od innych. Nie mów: „Chcę, żebyś był najlepszym strzelcem w drużynie”. To zależy od tego, czy ktoś inny nie będzie lepszy. Zamiast tego powiedz: „Chcę, żebyś uzyskał średnią 0,300 mrugnięcia”. Opiera się to na indywidualnym wysiłku osoby.
Krok 2. Zrób krok w tył i pozwól innym podejmować decyzje
Ludzie nie mogą budować pewności siebie, jeśli zawsze podejmujesz za nich decyzje. Zachęć ich do samodzielnego myślenia i dochodzenia do własnych wniosków. Pomaga im to rozwijać i ufać własnym umiejętnościom rozwiązywania problemów bez potrzeby pomocy.
- To może zacząć się po prostu. Jeśli pomagasz synowi w odrabianiu lekcji, nie rozwiązuj problemu za niego. Zapytaj, jaka jego zdaniem jest odpowiedź. Następnie, jeśli nie wie, przeprowadź go przez proces, aby uzyskać odpowiedź.
- Możesz to zrobić również jako nauczyciel. Poprowadź klasę do prawidłowej odpowiedzi, a nie tylko jej powiedz. Jeśli uczeń zadaje pytanie, zamiast odpowiedzieć od razu, zapytaj klasę, czy ktoś może na nie odpowiedzieć.
- Młodsze dzieci możesz zacząć uczyć samodzielności od drobnych zadań, takich jak umożliwienie im wybierania ubrań na cały dzień.
Krok 3. Sugeruj zamiast przejmować
Nawet pewne siebie osoby potrzebują czasem pomocy, a Ty nadal możesz zaoferować pomoc w budowaniu ich pewności siebie. Sztuka polega na tym, aby nie wykonywać całej pracy samemu. Obserwuj i proponuj sugestie w oparciu o potrzeby danej osoby. Zostaw im to, czy skorzystają z twojej rady, czy nie. W ten sposób pracują głównie samodzielnie i budują własną pewność siebie.
- Jeśli twoja córka prosi o pomoc w projekcie Science Fair, nie buduj dla niej całości. Pracuj z nią i pozwól jej wykonać większość pracy. Jeśli potrzebuje pomocy, interweniuj, aby popchnąć ją we właściwym kierunku.
- Nie denerwuj się, jeśli ktoś nie przyjmie twoich sugestii. Pamiętaj, aby pozwolić im podejmować decyzje za siebie.
Krok 4. Pozwól ludziom popełniać małe błędy bez ich poprawiania
Jeśli nigdy nie pozwolisz swoim dzieciom, uczniom, przyjaciołom lub kolegom z drużyny na bałagan od czasu do czasu, ma to negatywny wpływ na ich pewność siebie. Ludzie, którym nie wolno popełniać błędów, mają trudności z radzeniem sobie z odrzuceniem i porażką, które są normalną częścią życia. Nie podejmuj decyzji za ludzi przez cały czas, aby uchronić ich przed porażką. Pozwól im podejmować własne decyzje, a jeśli im się nie powiedzie, wyjaśnij im, dlaczego nawalili i co mogą zrobić lepiej następnym razem.
- Jeśli twoja córka zawsze zostawia pracę domową po całym domu i oczekuje, że ją dla niej spakujesz, przestań to robić. Jeśli zapomni przynieść pracę domową i wpadnie w kłopoty, powiedz jej, że tak się dzieje, gdy jest zdezorganizowana.
- Oczywiście nie dotyczy to poważnych lub niebezpiecznych błędów. Jeśli podejrzewasz, że ktoś zamierza zrobić coś, co jest bardzo negatywne dla jego życia, nie wahaj się dać mu znać, że to zły pomysł.
Krok 5. Pokaż osobie, że doskonałość nie jest celem
Dążenie do perfekcji jest nierealistycznym celem, ponieważ ludzie nie są doskonali. Powiedz osobie, z którą pracujesz, że dążenie do doskonałości sprawi, że będzie zestresowana i zaniepokojona tylko wtedy, gdy nie osiągnie tego poziomu. Zamiast tego zachęcaj ich, aby byli wystarczająco dobrzy, aby się zadowolić. To buduje pewność siebie w znacznie bardziej produktywny sposób niż wymaganie perfekcji.
- Staraj się unikać słowa doskonały. To może dać komuś zły pomysł i pomyśleć, że mówisz mu, aby był doskonały.
- Jeśli ktoś ma trudności z zaakceptowaniem, że nie może być doskonały, spróbuj pokazać mu filmy przedstawiające profesjonalnych muzyków, gwiazdy sportu lub sportowców popełniających błędy. Powiedz im, że ci ludzie nadal robią bałagan po latach pracy i nadal nie są idealni, więc nie powinni oczekiwać, że będą.
Krok 6. Zachęć osobę do wyjścia poza swoją strefę komfortu
Przebywanie w strefie komfortu nie buduje pewności siebie. Ludzie muszą robić rzeczy, do których nie są przyzwyczajeni, aby budować swoją pewność siebie. Zachęć osobę, aby spróbowała nowych hobby, odwiedzała nowe miejsca, próbowała nowych potraw, słuchała nowej muzyki i ogólnie przełamała codzienną rutynę. Gdy osoba poczuje się bardziej komfortowo próbując nowych rzeczy, wzrośnie jej pewność siebie w radzeniu sobie z różnymi sytuacjami.
- Jeśli twój przyjaciel ma problemy z pewnością siebie, spróbuj zachęcić go do dołączenia do ciebie na siłowni lub innego hobby, do którego nie jest przyzwyczajony. Może to wymagać trochę wytrwałości, ale próbowanie nowych czynności stopniowo wyprowadza ludzi z ich stref komfortu.
- Prostym sposobem na wyjście ze swojej strefy komfortu jest zobowiązanie się do zamawiania czegoś nowego za każdym razem, gdy idziesz do restauracji. Jest to niskie ryzyko, sprawia, że próbujesz nowych rzeczy i potencjalnie wprowadza Cię w świetne jedzenie.
