Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD) to przewlekły stan, w którym osoba ma niekontrolowane powtarzające się myśli i zachowania, znane odpowiednio jako obsesje i kompulsje. Życie z OCD może mieć duży wpływ na twoje życie, zwłaszcza jako nastolatek. Możesz czuć się inny niż twoi przyjaciele lub czuć się samotny zmagając się z problemami zdrowia psychicznego. Naucz się i przećwicz techniki, które pomogą Ci radzić sobie z objawami. Otaczaj się pomocą i wsparciem przyjaciół, rodziny i szkoły. Uzyskaj profesjonalną pomoc i wsparcie, które pomogą Ci osiągnąć sukces.
Kroki
Metoda 1 z 3: Radzenie sobie z objawami OCD
Krok 1. Zrozum niechciane myśli
Każdy ma myśli, których nie chce, które go denerwują lub przeszkadzają. Jeśli dotknąłeś czegoś i myślisz, że jesteś teraz skażony niebezpiecznymi bakteriami lub wirusami, możesz doświadczać czegoś, co zwykle nazywa się natrętną myślą.
- Natrętne myśli to idee lub obrazy mentalne, które ogarniają umysł strachem lub niepokojem, które są trudne do wyeliminowania. Natrętne myśli mogą kontrolować działania lub zachowania, szczególnie u osób z niezdiagnozowanym lub niekontrolowanym OCD.
- Jeśli nie możesz odpuścić tych myśli, porozmawiaj z rodzicami lub terapeutą. Mogą ci pomóc.
Krok 2. Postrzegaj myśli OCD jako łobuza
Nie postrzegaj myśli OCD jako części siebie, ale jako coś zewnętrznego. Możesz uznać myśli OCD za łobuza, potwora lub nadać mu imię. Oddzielenie myśli z OCD od własnych może pomóc ci rozpoznać, kiedy myśli są twoje, a kiedy są objawem OCD.
- Kiedy zauważysz obsesyjne myśli lub kompulsje, nazwij je innym, mówiąc: „To mój łobuz myślowy i nie muszę ich słuchać”.
- Może to również pomóc w rozmowie z rodzicami o OCD. Jeśli zauważą, że zaczynasz wpadać w myśli z OCD, mogą ci pomóc i powiedzieć: „Wygląda na to, że twój potwór z OCD sam się zaprasza”.
Krok 3. Zaakceptuj informację zwrotną
Zaangażowanie rodziców/opiekunów i rodziny w leczenie może pomóc w lepszym radzeniu sobie z OCD. Mogą przekazywać informacje zwrotne i pomóc rozpoznać, kiedy objawy ustępują lub się pogarszają. Pomocne może być, jeśli czujesz się komfortowo, chodząc do rodziców lub opiekunów, jeśli zmagasz się lub potrzebujesz pomocy z OCD.
- Poproś rodziców, aby pomogli ci zidentyfikować obsesyjne zachowania lub kompulsje. Niech powiedzą: „Czy twoja myśl cię nęka?”
- Skontaktuj się z rodziną i zaakceptuj wszelkie uwagi, jakie mogą mieć dla Ciebie. Zaakceptowanie ich opinii może być trudne, ale pamiętaj, że robią to, aby Ci pomóc.
- Użyj dziennika lub dziennika myśli, aby pomóc sobie w przekazywaniu opinii. Umożliwi to samodzielne monitorowanie objawów, rozpoznawanie obsesyjnych wzorców myślowych, a nawet monitorowanie osobistych postępów.
Krok 4. Zmień swój rytuał
Pomóż sobie radzić sobie ze swoimi kompulsjami, zmieniając coś w swoim rytuale. Pomyśl o konkretnych działaniach, które stały się przymusem, i rozważ kolejność działania, czego używasz do działania, jak często powtarzasz działanie i co wyzwala działanie. Następnie znajdź jedną rzecz w swoim rytuale, aby nieznacznie się zmienić.
Na przykład podczas mycia rąk, jeśli zawsze najpierw namydlasz lewą rękę, spróbuj zmienić swój rytuał, najpierw namydlając prawą rękę
Metoda 2 z 3: Odnoszenie sukcesu w domu i szkole
Krok 1. Utrzymuj regularny i zdrowy harmonogram
Przewidywalność codziennej rutyny może pomóc w budowaniu nawyków. Używaj zdrowych nawyków, aby czuć się dobrze i włączaj do tego pożywne potrawy i posiłki. Uwzględnij jakąś formę ćwiczeń, takich jak chodzenie na spacer, uprawianie sportu lub chodzenie na siłownię. Stwórz przewidywalny harmonogram i rutynę do przestrzegania każdego dnia.
Priorytetowo traktuj swój sen i utrzymuj regularny harmonogram chodzenia spać i wstawania o tej samej porze każdego dnia. Nastolatki potrzebują 8-10 godzin snu każdej nocy
Krok 2. Pokonaj problemy w szkole
Jeśli czujesz się niespokojny lub masz obsesyjne myśli w szkole, może być trudno skupić się na zadaniu. Jeśli zaczynasz angażować się w rytuały lub gubisz się w obsesyjnych myślach, użyj uważności, aby wrócić na właściwe tory. Zauważ, gdzie jest twoja uwaga i zwróć uwagę na to, co robisz. Na przykład powiedz sobie: „Siedzę”, „Oddycham” lub „Idę”. Zwróć uwagę na odczucia w ciele, takie jak tętno, wiercenie się, uczucie gorąca lub zimna. Następnie zadaj sobie pytanie: „Co dalej? Czy powinienem skupić się na działaniu lub byciu?”
- Koncentrując się na uważności, która jest celem medytacyjnym polegającym na skupieniu umysłu na obecnych działaniach, a nie na przeszłości lub przyszłości, oraz istnienie zamiast czyn, możesz zacząć puścić swoje obsesje i kompulsje i skupić się bardziej na szkole.
- Nie bój się rozmawiać ze swoimi nauczycielami lub profesorami na temat Twojego OCD. Daj im znać, jeśli istnieją pewne kompulsje, które mogą mieć wpływ na to, jak zachowujesz się w klasie, i nie bój się poprosić o przerwę lub przeprosić na chwilę, gdy jest to konieczne.
- Poproś o prywatne pokoje testowe lub pomiń czytanie na głos, jeśli uważasz, że te rzeczy mogą wywoływać obsesyjne myśli lub kompulsywne działania.
Krok 3. Zmień rutynę
Jeśli masz trudności z rytuałami OCD w domu lub w szkole, zmień swoje nawyki. Na przykład, jeśli zawsze ubierasz się, zakładając koszulę, a potem spodnie, wymieszaj to, zakładając najpierw spodnie, a potem koszulę. Jeśli masz ochotę odprawić rytuał, spróbuj przedłużyć go o minutę.
Nagradzaj się, gdy zrobiłeś coś dobrze! Nagrodą może być oglądanie programu telewizyjnego lub zjedzenie małego przysmaku
Krok 4. Miej wspierających przyjaciół
Możesz mieć wrażenie, że OCD sprawia, że jesteś dziwny lub różnisz się od innych ludzi. Ważne jest, aby nie dystansować się od rówieśników ani izolować się. Miej szerokie grono towarzyskie, w tym przyjaciół w szkole, w innych zajęciach pozalekcyjnych. Możesz powiedzieć znajomym o OCD, czy nie, to zależy od Ciebie.
Jeśli nie masz dobrych przyjaciół, dołącz do klubu w szkole, wolontariusz lub zaangażuj się w duchowym centrum, aby poznać innych podobnie myślących ludzi
Krok 5. Pozbądź się siebie
Posiadanie OCD nie oznacza, że jesteś szalony, więc nie myśl, że masz mniej wartości lub zasługujesz na mniej miłości, ponieważ masz OCD. Zasługujesz na normalne życie tak samo, jak każdy inny nastolatek.
Miej współczucie dla siebie, gdy czujesz się źle lub gdy zmagasz się z OCD. Nie bądź zły ani zły na siebie, a zamiast tego bądź dla siebie miły
Metoda 3 z 3: Uzyskiwanie pomocy od innych
Krok 1. Pracuj z terapeutą
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) może pomóc Ci rozpoznać, w jaki sposób Twoje myśli, uczucia i zachowania współpracują ze sobą, aby poprawić Twoje funkcjonowanie. CBT uczy również umiejętności rozwiązywania problemów, radzenia sobie ze stresem oraz realistycznego myślenia i relaksacji. Niektóre terapie mogą również obejmować strategię zwaną „zapobieganiem ekspozycji i reakcji”, która pomaga znaleźć nowe sposoby patrzenia na obsesje i kompulsje oraz jak reagować na nie w inny sposób.
Znajdź terapeutę za pośrednictwem swojego ubezpieczenia, lokalnej kliniki zdrowia psychicznego lub z zalecenia lekarza, przyjaciela lub członka rodziny
Krok 2. Idź do grupy wsparcia
Grupy wsparcia są dobrym miejscem do dzielenia się swoimi doświadczeniami, uczenia się od innych i wiedzą, że nie tylko Ty doświadczasz OCD. Pocieszające może być spotkanie z innymi nastolatkami, które mają podobne problemy jak ty i wiedzą, że nie jesteś sam.
Znajdź lokalną grupę wsparcia w swojej społeczności, kontaktując się z przychodnią zdrowia psychicznego w okolicy. Możesz także dołączyć do grupy wsparcia społeczności online
Krok 3. Uzyskaj pomoc w szkole
Jeśli zmagasz się z OCD w szkole, możesz uzyskać pomoc lub wsparcie. Możesz otrzymać przystosowanie, które pomoże ci osiągnąć lepsze wyniki lub więcej czasu na testy. Porozmawiaj z nauczycielem i rodzicem lub opiekunem o potrzebie pomocy w szkole. Będą pracować w Twoim imieniu, aby spełnić Twoje potrzeby w szkole.
W USA spotkania te nazywane są spotkaniami 504 lub IEP (indywidualizowany plan edukacji)
Krok 4. Weź leki
Większość osób z OCD korzysta z leków i jest to integralna część leczenia. Możesz chcieć współpracować z psychiatrą, aby śledzić swoje obsesje i kompulsje podczas leczenia. Psychiatra może pomóc w monitorowaniu postępów, wprowadzeniu zmian w lekach lub zmianie leków w razie potrzeby.
- Lek należy stosować wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza.
- Chociaż mogą wystąpić pewne skutki uboczne, porozmawiaj ze swoim lekarzem, jeśli wystąpią nieprzyjemne skutki uboczne, ponieważ możesz zmienić dawkę lub zastosować inny lek.
