Refluks pęcherzowo-moczowodowy (VUR), powszechnie znany jako refluks moczowy, to nieprawidłowy wsteczny przepływ moczu z pęcherza do nerek. Refluks moczowy jest najczęściej diagnozowany u niemowląt i dzieci, a nieleczony może prowadzić do uszkodzenia nerek spowodowanego infekcjami dróg moczowych, które obejmują nerki. Naucz się rozpoznawać infekcje dróg moczowych i VUR, aby móc leczyć swoje dziecko.
Kroki
Część 1 z 2: Szukanie objawów
Krok 1. Obserwuj objawy infekcji dróg moczowych (ZUM)
ZUM są częstą oznaką refluksu moczowego, więc jeśli Twoje dziecko ma jedno lub kilka ZUM, powinieneś rozważyć poddanie go badaniu pod kątem VUR.
- U niemowląt i małych dzieci z refluksem moczowym objawy ZUM obejmują niewyjaśnioną gorączkę, biegunkę, wymioty, brak apetytu i drażliwość. Możesz również zauważyć częste oddawanie moczu w niewielkich ilościach, krew w moczu (krwiomocz) lub mętny, silnie pachnący mocz.
- Jeśli Twoje dziecko ma mniej niż 3 miesiące i ma temperaturę w odbycie 100,4 F (38 C) lub wyższą, skontaktuj się z lekarzem. Jeśli Twoje dziecko ma trzy miesiące lub więcej i ma gorączkę 102 ° F (38,9 ° C) lub wyższą, skontaktuj się z lekarzem.
- Starsze dzieci mogą odczuwać podobne objawy, ale mogą też komunikować się z kilkoma innymi. Obejmują one silną, uporczywą potrzebę oddania moczu, pieczenie podczas oddawania moczu oraz niezdecydowanie przy oddawaniu moczu lub trzymanie moczu, aby uniknąć tego pieczenia.
- Wysłuchaj innych, mniej konkretnych skarg starszych dzieci. Mogą one obejmować częstsze chodzenie do łazienki, mówienie „To pali” lub „Boli” podczas oddawania moczu lub narzekanie na ból brzucha.
Krok 2. Zidentyfikuj ból nerek u starszych dzieci
Starsze dzieci z refluksem moczu (jak również inne ZUM) mogą również odczuwać ból nerek. Ból nerek jest odczuwany jako ból po obu stronach pleców, tuż pod dolnymi żebrami.
Krok 3. Poszukaj dysfunkcyjnego oddawania moczu
Nieprawidłowe oddawanie moczu jest objawem poważniejszego refluksu moczowego. Może to być nadreaktywny pęcherz, skłonność do „zatrzymywania” moczu lub niemożność oddania czegokolwiek poza bardzo słabym strumieniem moczu (szczególnie u chłopców). Twoje dziecko może również cierpieć na poważne zaparcia (trzymać się w stolcu).
Krok 4. Poszukaj innych objawów dysfunkcji pęcherza / jelit (BBD)
Mogą one obejmować konieczność częstego lub nagłego oddawania moczu, długie okresy między wizytami w łazience, moczenie w ciągu dnia i postawę, aby zapobiec moczeniu. Twoje dziecko może również odczuwać ból prącia lub krocza (obszar między odbytem a genitaliami), zaparcia (mniej niż dwa wypróżnienia w tygodniu oraz bolesne, duże lub trudne, gdy się zdarzają), moczenie nocne lub nietrzymanie moczu. niezdolność do utrzymania stolca w okrężnicy i odbytnicy).
Krok 5. Bądź świadomy wad wrodzonych
Jeden typ VUR jest spowodowany niedrożnością pęcherza. W niektórych przypadkach jest to wynik operacji lub urazu. Jest to również powszechne u dzieci z wadami wrodzonymi rdzenia kręgowego, takimi jak rozszczep kręgosłupa.
Krok 6. Sprawdź historię swojej rodziny pod kątem refluksu moczowego
VUR może być chorobą genetyczną, więc jeśli rodzice mieli ją w przeszłości, ich dzieci mogą ją rozwinąć. Jeśli matka miała OPU w przeszłości, aż połowa jej dzieci może mieć OPU. Podobnie, jeśli jedno dziecko ma OZZ, może to mieć ich rodzeństwo, zwłaszcza młodsze rodzeństwo. Zachoruje około 32% rodzeństwa i prawie 100% bliźniąt jednojajowych.
Niektórzy lekarze odradzają badanie rodzeństwa. Uważają, że nie jest konieczne testowanie dzieci, które nie doświadczyły ZUM ani żadnych innych negatywnych objawów
Część 2 z 2: Otrzymanie diagnozy medycznej
Krok 1. Umów się na wizytę u lekarza
Jeśli podejrzewasz VUR lub po prostu masz dowody na ZUM, będziesz chciał udać się do lekarza, aby uzyskać test diagnostyczny i najlepsze opcje leczenia. Kiedy odwiedzasz lekarza, powinieneś mieć przygotowane informacje, które pomogą mu lepiej zrozumieć sytuację. Dobrą praktyką jest zapisanie tych informacji przed udaniem się do lekarza. Informacje, które powinieneś mieć, obejmują:
- Jakiekolwiek oznaki lub objawy, które Twoje dziecko ma i jak długo.
- Historia medyczna Twojego dziecka, w tym ostatnie problemy zdrowotne i informacje ogólne.
- Twoja rodzinna historia medyczna, zwłaszcza, czy którykolwiek z bliskich krewnych dziecka (rodzice i rodzeństwo) miał VUR.
- Wszelkie leki, które Twoje dziecko obecnie przyjmuje, zarówno na receptę, jak i bez recepty, oraz ile zażywało.
- Wszelkie inne pytania do lekarza.
- Kiedy jesteś na spotkaniu, nie bój się zadawać pytań, które ci się przychodzą. Chcesz znaleźć odpowiednie leczenie dla swojego dziecka, więc zrób wszystko, co w Twojej mocy, aby dowiedzieć się, w jakim stanie jest Twoje dziecko i jakie masz opcje.
Krok 2. Wykonaj badanie ultrasonograficzne nerek i pęcherza moczowego
Sonogram wykorzystuje do generowania obrazów dźwięk o bardzo wysokiej częstotliwości (ultradźwięki), co pozwala uniknąć narażenia na promieniowanie. Sonogram nie będzie w stanie sam zidentyfikować obecności refluksu moczowego; jednak ujawni wszelkie uszkodzenia pęcherza i nerek spowodowane cięższym refluksem lub jakiekolwiek problemy anatomiczne, które mogą być związane z refluksem.
- Ta procedura jest bezbolesna i bezpieczna, ale jej prawidłowe wykonanie może być trudne, jeśli dziecko nie chce współpracować.
- U dzieci z refluksem moczowym USG może ujawnić obrzęk, bliznę lub niezwykle małe nerki.
- Jeśli lekarz chce przyjrzeć się pęcherzowi, ważne jest, aby był on jak najbardziej pełny. Może to być trudne w przypadku niemowląt i bardzo małych dzieci. Poinformuj techników, kiedy ostatnio Twoje dziecko oddało mocz. Jeśli minęło trochę czasu, lekarz może najpierw spróbować wykonać część badania dotyczącą pęcherza moczowego, zanim dziecko odda mocz. Starsze dzieci często będą proszone o oddanie moczu po pierwszej części badania, a następnie wykonanie dodatkowych zdjęć.
Krok 3. Załóż cewnik do badania refluksu pęcherza moczowego
Dwa najczęstsze i najbardziej wiarygodne testy refluksu wymagają użycia cewnika, cienkiej elastycznej rurki, którą lekarz wprowadza do pęcherza. Twoje dziecko będzie leżało na plecach na stole do badań. Lekarz delikatnie wyczyści obszar wokół otworu cewki moczowej specjalnym mydłem, aby zminimalizować bakterie. Następnie cienka rurka powoli przechodzi przez cewkę moczową do pęcherza. Kiedy rurka znajdzie się całkowicie w pęcherzu, mocz zacznie spływać. Rurka zabezpieczana jest taśmą i wykonywana jest wybrana procedura.
- Ponieważ rurka jest wprowadzana do otworu cewki moczowej (gdzie mocz wypływa z organizmu), dziecko może być niespokojne lub zakłopotane. Obecność rodzica podczas zabiegu może być uspokajająca. Specjalista ds. życia dziecka może również być obecny, aby odwrócić uwagę i pomóc dziecku się zrelaksować.
- Po założeniu cewnika pęcherza moczowego dziecko może zrobić kilka rzeczy (jeśli jest wystarczająco duże), aby ułatwić i najwygodniejsze przejście zgłębnika. Dziewczynki powinny ułożyć nogi w pozycji żabiej lub motyla z ugiętymi kolanami i zetkniętymi stopami. Chłopcy powinni leżeć z prostymi nogami.
- Gdy rurka jest przesuwana, pozwól dziecku powoli wydmuchać powietrze z ust zaciśniętymi ustami, jak dmuchanie baniek lub wiatraczek. Pomaga to rozluźnić mięśnie, które mogą zacisnąć się wokół cewki moczowej, utrudniając przejście przez rurkę.
Krok 4. Wykonaj cystouretrogram mikcji (VCUG)
Po wprowadzeniu cewnika pęcherza, lekarz może zdecydować się na zbadanie obecności refluksu moczowego za pomocą VCUG. Lekarz wypełni pęcherz roztworem, który wydaje się przezroczysty (jak woda), ale można go zobaczyć na zdjęciu rentgenowskim. Po napełnieniu pęcherza dziecko proszone jest o oddanie moczu (wciąż leżąc na stole do badań) i wyciąga się rurkę. Podczas napełniania i opróżniania pęcherza wykonuje się wielokrotne zdjęcia rentgenowskie. Obrazy te posłużą do określenia, czy płyn w pęcherzu spływa z powrotem do nerki.
Kiedy każde zdjęcie jest robione, Twoje dziecko musi przez kilka chwil pozostać nieruchome
Krok 5. Użyj cystogramu radionuklidowego (RNC)
Alternatywnie lekarz może zdecydować się na wykonanie testu na obecność refluksu moczowego za pomocą RNC. Lekarz wypełni pęcherz roztworem zawierającym bardzo małą ilość substancji radioaktywnej. Zamiast aparatu rentgenowskiego, procedura wykorzystuje kamerę, która wykrywa niewielkie ilości promieniowania. Po zakończeniu testu pęcherz jest opróżniany, cewnik usuwany i wykonywane jest ostateczne zdjęcie. Lokalizacja promieniowania pomoże lekarzowi określić, czy płyn z pęcherza przepływa z powrotem do nerek.
Kamera jest dość duża i zawieszona nad dzieckiem, blisko, ale nie dotykając brzucha. Twoje dziecko będzie musiało pozostać nieruchomo przez kilka minut, podczas gdy aparat wykryje emitowane promieniowanie
Krok 6. Zdecyduj się na leczenie
Opinie na temat najlepszych sposobów leczenia VUR są różne. Zależy to od indywidualnego dziecka i tego, jak bardzo cierpi. Mogą one wahać się od małych dawek antybiotyków po zabieg chirurgiczny i zależą od wielu czynników unikalnych dla Twojego dziecka. Trening pęcherza przez lekarza jest często pomocny w przypadku dzieci z refluksem moczowym.
Większość łagodnych przypadków ustępuje samoistnie, więc lekarz może zalecić jedynie obserwowanie infekcji dróg moczowych. Twój lekarz może wykonać kolejne testy, aby upewnić się, że zniknie na czas lub nie spowoduje żadnych problemów
Porady
- Dziewczęta częściej niż chłopcy mają powikłania spowodowane refluksem moczowym, ponieważ są bardziej podatne na infekcje dróg moczowych.
- Białe dzieci są również znacznie bardziej podatne na refluks moczowy niż dzieci innych ras.
