Zespół cieśni nadgarstka to schorzenie, które dotyka dłoni i ramion. Najczęściej jest to spowodowane uciskiem nerwu w nadgarstku. Pewne czynniki mogą przyczyniać się do zespołu cieśni nadgarstka, takie jak nieprawidłowa anatomia nadgarstka, leżące u podstaw problemy zdrowotne, takie jak złamanie nadgarstka i wzorce używania dłoni, takie jak nieprawidłowe ułożenie nadgarstka podczas pisania na klawiaturze. Większość ludzi szuka leczenia poprzez operację, jednak jeśli wolisz uniknąć operacji, możesz spróbować leczyć swój stan poprzez ćwiczenie nadgarstków, radzenie sobie z bólem, przyjmowanie leków i wypróbowywanie alternatywnych terapii.
Kroki
Metoda 1 z 4: Korzystanie z interwencji fizycznych i mechanicznych
Krok 1. Noś ortezę
Ta fizyczna interwencja jest również nazywana szynowaniem i jest powszechnie przepisywana, ponieważ jest tanim i nieinwazyjnym sposobem leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Dzięki tej metodzie pod dłoń, nadgarstek i przedramię nakłada się lekką plastikową lub drewnianą szynę, która jest mocowana wokół tych obszarów, aby zminimalizować zginanie nadgarstka. Zmniejszając stopień zgięcia nadgarstka, możesz zmniejszyć odczuwany ból, drętwienie, osłabienie i mrowienie.
- Orteza utrzyma nadgarstek w neutralnej pozycji, co nie tylko zminimalizuje objawy, ale także pozwoli na powrót do zdrowia uciskanego nerwu.
- Szynowanie jest zwykle przepisywane przez Twojego specjalistę ortopedę; on lub ona określi czas, przez jaki musisz nosić ortezę, w oparciu o Twój konkretny stan.
Krok 2. Przejdź do fizjoterapii
Jest to forma rehabilitacji, w której wykorzystuje się różne metody przywracania funkcjonalnej sprawności ramienia. Terapia ręki jest zwykle wykonywana przez licencjonowanego fizjoterapeutę lub zarejestrowanego fizjoterapeutę, ponieważ mają oni specjalistyczne umiejętności oceny i oceny każdego pacjenta z zespołem cieśni nadgarstka.
Fizjoterapeuta może ręcznie manipulować dotkniętą ręką, masować obszar, który odczuwa ból i nałożyć specjalną taśmę (taśmę kinezjologiczną) na ramię, aby przyspieszyć powrót do zdrowia. Zostaną one opisane dalej w następnym kroku
Krok 3. Spróbuj masażu i ręcznej manipulacji
Terapia masażu polega na ukojeniu i rozluźnieniu napiętych i zaognionych mięśni dłoni i nadgarstka. Wykorzystuje powtarzalne, okrężne i jednokierunkowe ruchy, które pomagają złagodzić ból w obszarze objętym stanem zapalnym. Zazwyczaj jest wykonywany przez fizjoterapeutę.
- Inną interwencją stosowaną w terapii ręki jest manipulacja manualna. Ta metoda jest stosowana przez ortopedów, kręgarzy i fizjoterapeutów w celu wyrównania dotkniętych stawów i kości. Twój terapeuta wykona nagły, ale płynny ruch rozciągania i zginania kości lub stawu, aby skorygować jego anatomiczne położenie.
- Wreszcie, użycie taśmy kinezjologicznej umożliwia terapeucie mocne związanie włókien mięśniowych, łagodząc dotkniętą część bólu i stanu zapalnego. Wiadomo również, że poprawia krążenie w dotkniętym obszarze, aby ułatwić gojenie i naprawę.
Krok 4. Ćwicz rękę
Niektóre ćwiczenia rąk mogą być wykonywane w celu poprawy funkcjonowania dotkniętej chorobą ręki, a także zmniejszenia występowania objawów zespołu cieśni nadgarstka. Dwa z tych ćwiczeń obejmują: ćwiczenie przesuwania nerwów i ćwiczenie przesuwania ścięgien. Zostaną one szczegółowo omówione w kolejnych krokach.
Krok 5. Wypróbuj ćwiczenie poślizgu nerwowego
Połóż rękę prawie na poziomie twarzy, tak aby ręka była przed tobą. Twój nadgarstek powinien znajdować się w neutralnej pozycji, a dłoń powinna być odwrócona od Ciebie.
- Zaciśnij palce, aby uformować pięść, jednocześnie utrzymując nadgarstek w prostej lub neutralnej pozycji. Wyprostuj palce kciukiem blisko palca wskazującego.
- Zegnij nadgarstek do tyłu i utrzymaj tę pozycję przez kilka chwil. Przesuń kciuk do przodu i oddal od pozostałych palców, a następnie obróć dłoń, aby być twarzą do siebie.
- Drugą ręką wyciągnij wyciągnięty kciuk na dwie sekundy.
- Powtórz ten proces pięć razy, trzy do czterech razy dziennie.
Krok 6. Przećwicz ćwiczenie przesuwania ścięgien
To ćwiczenie jest również nazywane rozciąganiem palca na gumce. To ćwiczenie ma na celu wzmocnienie mięśni otwierających dłoń i stworzenie równowagi z mięśniami odpowiedzialnymi za zamykanie dłoni.
- Umieść grubą gumkę wokół wszystkich palców i kciuka. Rozłóż szeroko palce na opór wywierany przez gumkę i utrzymaj tę pozycję przez dwie do trzech sekund. Po upływie tego czasu sprowadź je z powrotem do pozycji wyjściowej.
- Spróbuj powtórzyć ten proces 10 razy w ciągu godziny. Jeśli uznasz, że to ćwiczenie jest łatwe, dodaj kolejną gumkę, aby uzyskać dodatkowy opór. Pozwól sobie na odpoczynek pomiędzy powtórzeniami.
Metoda 2 z 4: Stosowanie strategii łagodzenia bólu
Krok 1. Odpocznij dotknięty nadgarstek i rękę przez co najmniej dwa tygodnie
Jest to niezwykle ważne, ponieważ unieruchomienie dotkniętego chorobą nadgarstka zmniejsza stres i obciążenie wywierane na niego podczas ruchu, co pozwala na wygojenie okolicy. Podczas ruchów nadgarstka ścięgna i więzadła małych mięśni dłoni i palców, które przechodzą przez kanał nadgarstka, przesuwają się i ślizgają, co powoduje tarcie o inne struktury tkanek miękkich. Jeśli to się utrzyma, może to pogorszyć twój stan.
Częścią odpoczynku nadgarstka jest noszenie szyny opisanej w pierwszym kroku tego artykułu. Lekarz może również zalecić powstrzymanie się od udziału w czynnościach, które powodują zginanie nadgarstka. Może to obejmować pisanie
Krok 2. Zastosuj zimny kompres w ostrej fazie
Jeśli stan jest nadal w ostrej fazie (objawy występują krócej niż sześć tygodni), zimny kompres może pomóc zminimalizować obrzęk i stan zapalny. Zimny kompres ogranicza naczynia krwionośne w okolicy, zarówno uśmierzając ból, jak i zmniejszając obrzęk.
Owiń zimny kompres lub paczkę lodu w ręcznik do rąk. Nie nakładaj lodu ani kompresu bezpośrednio na skórę, ponieważ długotrwałe wystawienie na działanie niskich temperatur może prowadzić do uszkodzenia skóry. Przytrzymaj kompres na tym obszarze przez 15 do 20 minut, a następnie usuń kompres, aby nie uszkodzić skóry
Krok 3. Po pierwszych sześciu tygodniach użyj ciepłego kompresu
Jeśli schorzenie jest już w stanie przewlekłym (doświadczasz go dłużej niż 6 tygodni), zimne okłady nie będą już działać. Zamiast tego zastosuj gorący kompres lub podgrzej obszar, aby złagodzić ból (obszar nie powinien być w tym czasie opuchnięty - jeśli jest opuchnięty, nie stosuj ciepła). Ciepło zwiększa przepływ krwi do obszaru, co może przyspieszyć proces regeneracji.
Owiń podgrzany kompres lub termofor w ręcznik do rąk. Przytrzymaj kompres na nadgarstku przez 15 do 20 minut
Krok 4. Wypróbuj kąpiel parafinową
Twój fizjoterapeuta (PT) może nałożyć wosk parafinowy na Twój nadgarstek i rękę. Wosk zostanie podgrzany w specjalnym podgrzewaczu do około 125 stopni F (około 51 stopni C). Chociaż może to brzmieć gorąco (tak jak powinno), dotknięcie parafiny o temperaturze 125 stopni F jest w rzeczywistości chłodniejsze niż dotknięcie wody podgrzanej do 125 stopni F.
Twój fizjoterapeuta zanurzy Twoją rękę i nadgarstka wosk 10 lub więcej razy, za każdym razem pozwalając woskowi stwardnieć, zanim Twoja ręka zostanie ponownie zanurzona. Pomaga to zatrzymać ciepło terapeutyczne wewnątrz rękawicy woskowej, co pozwala na zwalczanie bólu i przyspieszenie procesu gojenia. Wosk pozostanie na dłoni przez 15 do 20 minut, a następnie usunięty
Metoda 3 z 4: Przyjmowanie leków
Krok 1. Użyj NLPZ, aby złagodzić ból i stany zapalne
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są stosowane do zwalczania bólu i stanów zapalnych, co z kolei może pomóc w zmniejszeniu ucisku nerwu przyśrodkowego.
NLPZ można kupić bez recepty w lokalnej aptece. Powszechne NLPZ obejmują aspirynę, ibuprofen i celekoksyb
Krok 2. Zdobądź receptę na miejscowe znieczulenie
Mieszanka eutektyczna środków miejscowo znieczulających (EMLA) może pomóc zwalczyć ból związany z uciskiem nerwu pośrodkowego. EMLA składa się z dwóch miejscowych środków znieczulających, lidokainy i prylokainy. Możesz kupić EMLA w postaci kremu lub maści.
Nakładaj EMLA na obszar, w którym odczuwasz ból, dwa do trzech razy dziennie. Twój lekarz może przepisać konkretną dawkę w zależności od twojego stanu
Krok 3. Weź kortykosteroidy
Dwa powszechnie przepisywane kortykosteroidy stosowane w leczeniu zespołu cieśni nadgarstka to betametazon i metyloprednizolon. Działają w celu zwalczania stanu zapalnego, co z kolei może pomóc złagodzić ból. Mogą również pomóc przyspieszyć proces gojenia.
- Zazwyczaj stosowana dawka betametazonu w zespole cieśni nadgarstka to tabletka 20 mg raz na dobę każdego ranka. Z drugiej strony, metyloprednizolon jest podobnym kortykosteroidem, który zwykle podaje się w dawce od 10 do 40 mg na dobę, w zależności od objawów i ciężkości stanu.
- Chociaż zastrzyki z kortykosteroidów są zwykle przepisywane i podawane przez lekarza, możesz również otrzymać doustne kortykosteroidy, jeśli czujesz się niekomfortowo podczas zastrzyków lub masz zwiększoną skłonność do krwawień.
Metoda 4 z 4: Eksperymentowanie z terapiami alternatywnymi
Krok 1. Lecz cieśni nadgarstka akupunkturą
W tej alternatywnej formie leczenia igły służą do stymulacji punktów akupunkturowych. W szczególności ukierunkowane są dwa punkty, PC5 i PC6. Punkty te znajdują się blisko siebie, tuż nad fałdą nadgarstka.
Uważa się, że stymulacja tych punktów zmniejsza ucisk i obrzęk w okolicy, co prowadzi do bólu i drętwienia
Krok 2. Otrzymuj zabiegi laserowe
W tej alternatywnej procedurze leczenia wzdłuż nerwu pośrodkowego stosuje się lasery niskiego poziomu, aby złagodzić objawy zespołu cieśni nadgarstka. Przypuszcza się, że światło lasera może wnikać głęboko w tkanki, gdzie ma „efekt fotobiosymulacyjny”. Uważa się również, że poprawia naprawę komórkową poprzez stymulację układu odpornościowego i krążenia.
Lekarz z doświadczeniem w laseroterapii niskopoziomowej zwykle wykonuje tę terapię. Sesja odbywa się raz, aby sprawdzić, czy będzie dla Ciebie skuteczna; jeśli objawy ustąpią, można to zrobić co najmniej raz na dwa do czterech tygodni
Krok 3. Ćwicz jogę
Inną alternatywą leczenia zespołu cieśni nadgarstka jest wykonywanie ćwiczeń jogi, szczególnie tych, które koncentrują się na postawie górnej części ciała i świadomości prawidłowego wyrównania strukturalnego oraz koncentrują się na otwieraniu, rozciąganiu i wzmacnianiu stawów górnej części ciała.
