Rozwój zakrzepu krwi w nodze jest również znany jako zakrzepica żył głębokich (DVT). Jest to poważny stan, który wymaga pomocy medycznej, ponieważ skrzep może się oderwać i przedostać do płuc, powodując zatorowość płucną (PE), która może być śmiertelna. Zator płucny może szybko zabić, jeśli zator jest wystarczająco duży, a do 90% dotkniętych nim osób umiera w ciągu pierwszych kilku godzin. Obecność małych zatorów jest znacznie częstsza i w większości przypadków jest skutecznie leczona. Chociaż DVT może nie wykazywać żadnych objawów, identyfikując objawy i uzyskując odpowiednią pomoc medyczną, można wykryć zakrzep krwi w nodze.
Kroki
Część 1 z 3: Identyfikacja objawów ZŻG
Krok 1. Uważaj na obrzęk nogi
Ponieważ skrzep może blokować przepływ krwi w nodze, może powodować cofanie się krwi. Każdy brak prawidłowego przepływu krwi z powodu zakrzepu może spowodować obrzęk chorej nogi. Czasami sam obrzęk może być jedynym prezentującym objawem ZŻG.
- Należy pamiętać, że obrzęk będzie zwykle dotyczył tylko jednej nogi, chociaż może również dotyczyć ramienia.
- Delikatnie poczuj nogę dłonią i porównaj ją z drugą nienaruszoną nogą. Obrzęk może być tylko niewielki i niewyczuwalny dotykiem, ale można go zauważyć podczas zakładania odzieży, takiej jak spodnie, sprzęt treningowy lub wysokie buty.
- Upewnij się, że patrzysz i czujesz wzdłuż żył nogi również pod kątem obrzęków.
Krok 2. Zauważ ból lub tkliwość nóg
Wiele osób z zakrzepicą żył głębokich odczuwa również ból i tkliwość nóg. W wielu przypadkach opisują to jako uczucie skurczu lub konia Charleya w nodze.
Prowadź dziennik, kiedy zauważysz ból lub tkliwość nóg, aby wykluczyć takie rzeczy, jak kontuzje. Zapisz, czy skurcze lub koń Charley pojawiają się podczas lub po ćwiczeniach, czy też dzieje się to, gdy po prostu łatwo chodzisz lub siedzisz. Możesz czuć czułość tylko wtedy, gdy stoisz lub chodzisz. W wielu przypadkach ból zaczyna się w łydce i może stamtąd promieniować
Krok 3. Poczuj, czy twoja noga jest ciepła
W niektórych przypadkach twoja noga lub ramię mogą być ciepłe w dotyku. Sprawdzając inne objawy, możesz położyć ręce na każdej części nogi, aby sprawdzić, czy jedna część jest cieplejsza niż inne.
Należy pamiętać, że zwiększone ciepło może dotyczyć tylko obszaru, który jest opuchnięty lub powoduje ból; jednak dobrym pomysłem jest obmacanie całej nogi, aby łatwiej wykryć część, która jest ciepła, w porównaniu z tą bez różnicy temperatur
Krok 4. Poszukaj przebarwionej skóry
Skóra nogi z zakrzepicą żył głębokich może również wykazywać przebarwienia. Szukanie plam na skórze, które są czerwonawe lub niebieskawe, może wskazywać, że masz zakrzep krwi w nodze.
Pamiętaj, że przebarwienia mogą wyglądać jak siniaki, które nie znikają. Pamiętaj, aby obserwować wszelkie przebarwione plamy na nodze, aby zobaczyć, czy zmieniają kolor lub pozostają czerwonawe lub niebieskawe. Jeśli się nie zmienią, może to sygnalizować zakrzep
Krok 5. Określ objawy PE
Zakrzep krwi w nodze może nie mieć żadnych widocznych ani wyczuwalnych objawów; jednak, jeśli cały lub częściowy skrzep odłamie się i dostanie się do płuc, mogą wystąpić objawy związane z oddychaniem. Jeśli masz którykolwiek z poniższych objawów, natychmiast poszukaj pomocy medycznej:
- Nagła duszność
- Ostry lub przeszywający ból podczas oddychania, który pogarsza się przy głębokich oddechach
- Szybkie tętno
- Nagłe napady kaszlu, w którym może pojawić się krew lub śluz
- uczucie oszołomienia lub zawrotów głowy
- Półomdlały
- Uczucie zawrotów głowy lub omdlenia
Krok 6. Rozpoznaj swoje czynniki ryzyka rozwoju ZŻG
Prawie każda osoba może rozwinąć zakrzep krwi w nodze. Istnieje wiele czynników ryzyka, które mogą przyczynić się do wystąpienia ZŻG. Możesz być bardziej narażony na rozwój zakrzepów krwi w nodze, jeśli masz jeden lub więcej z następujących czynników ryzyka:
- Wszelkiego rodzaju operacje, ale zwłaszcza miednicy, brzucha, biodra lub kolana
- Palenie
- Przyjmowanie tabletek antykoncepcyjnych
- Złamanie kości udowej (uda)
- W trakcie hormonalnej terapii zastępczej
- Będąc na przedłużonym odpoczynku w łóżku
- Bycie kontuzjowanym
- Nadwaga lub otyłość
- Ciąża lub poród
- Mając raka
- Cierpi na nieswoiste zapalenie jelit
- Niewydolność serca lub zawał serca
- Posiadanie historii osobistej lub rodzinnej
- W przeszłości miałeś udar
- Będąc w wieku powyżej 60
- Siedzenie przez długi czas, zwłaszcza prowadzenie samochodu lub latanie
Część 2 z 3: Uzyskanie diagnozy medycznej
Krok 1. Skonsultuj się z lekarzem
Jedynym ostatecznym sposobem, aby dowiedzieć się, czy masz zakrzep w nodze, jest postawienie diagnozy lekarskiej. Jeśli masz jakiekolwiek objawy zakrzepu krwi w nodze bez oznak PE, jak najszybciej umów się na wizytę u lekarza. Pamiętaj, aby poinformować biuro, dlaczego dzwonisz, aby bezzwłocznie mogło umówić Cię na spotkanie. Twój lekarz przeprowadzi pełne badanie, przeprowadzi testy diagnostyczne i przepisze lub zaleci właściwy przebieg leczenia w oparciu o Twój stan.
Odpowiedz na wszelkie pytania, które lekarz może mieć na temat twoich objawów i kiedy się zaczęły, a także tego, co je poprawia lub pogarsza. Pamiętaj, aby poinformować lekarza o wszelkich przyjmowanych lekach, o tym, czy kiedykolwiek byłeś leczony z powodu raka lub miałeś jakieś niedawne operacje lub urazy
Krok 2. Poddaj się badaniu fizykalnemu
Zanim lekarz zleci bardziej zaangażowane testy, przeprowadzi badanie fizykalne, aby sprawdzić oznaki DVT, które mogłeś przeoczyć. Twój lekarz sprawdzi twoje nogi pod kątem objawów DVT. Ponadto Twój lekarz zmierzy Twoje ciśnienie krwi i wysłucha Twojego serca i płuc.
Poinformuj swojego lekarza, jeśli jakakolwiek część badania powoduje ból, na przykład jeśli odczuwasz ból podczas głębokiego wdechu, podczas gdy lekarz słucha stetoskopem Twojego serca i płuc
Krok 3. Uzyskaj testy diagnostyczne
Twój lekarz może zlecić dodatkowe badania w celu ustalenia, czy masz DVT lub jak poważny jest twój stan. Najczęstsze testy diagnostyczne DVT to:
- Ultradźwięki, które są najczęstszym testem na DVT. Tworzy obraz żył i tętnic w nodze, dzięki czemu lekarz może lepiej ocenić każdy skrzep.
- Test D-dimerów, który mierzy substancję we krwi, która jest uwalniana podczas rozpadu skrzepu. Wysoki poziom może wskazywać na zakrzep krwi w żyłach głębokich.
- Spiralna TK klatki piersiowej lub skan wentylacji/perfuzji (VQ) w celu wykluczenia zatorowości płucnej.
- Venografia, która jest wykonywana, gdy USG nie daje lekarzowi jasnej diagnozy. Ta procedura wymaga wstrzyknięcia barwnika, a następnie wykonania zdjęcia rentgenowskiego, które oświetla żyłę. Prześwietlenie może wskazywać, czy przepływ krwi jest wolny, co może oznaczać, że masz zakrzep żył głębokich.
- Rezonans magnetyczny (MRI) lub tomografia komputerowa (CT), które wykonują zdjęcia narządów. Testy te nie są powszechne w przypadku ZŻG, ale są powszechnie stosowane do diagnozowania PE.
Część 3 z 3: Leczenie zakrzepu krwi w nodze
Krok 1. Weź antykoagulanty
Jeśli Twój lekarz zdiagnozuje u Ciebie ZŻG, będzie starał się powstrzymać powiększanie się skrzepu krwi, zapobiegać jego pękaniu i przenoszeniu się do płuc oraz zmniejszy ryzyko wystąpienia kolejnego zakrzepu. Najczęstszym sposobem, w jaki lekarz to zrobi, jest przepisanie leków przeciwzakrzepowych lub rozrzedzających krew. Leki te można przyjmować w postaci pigułki, wstrzyknięcia podskórnego lub dożylnie. Pacjenci z ostrą ZŻG wymagają hospitalizacji w celu leczenia przeciwzakrzepowego.
- Pamiętaj, aby zadać wszelkie pytania dotyczące przyjmowanych leków rozrzedzających krew. Dwie najczęstsze to warfaryna i heparyna. Początkowo można zacząć od heparyny, a następnie przejść na warfarynę. Warfaryna jest podawana w postaci tabletek i może powodować działania niepożądane, takie jak ból głowy, wysypka i wypadanie włosów. Heparyna występuje w różnych postaciach – lekarz omówi najlepszą dla Ciebie opcję. Heparyna może również powodować działania niepożądane, takie jak krwawienie, wysypka skórna, ból głowy i rozstrój żołądka.
- Należy pamiętać, że lekarz może przepisać jednocześnie heparynę i warfarynę. Mogą również przepisać inne leki rozrzedzające krew do wstrzykiwań, takie jak enoksaparyna (Lovenox), dalteparyna (Fragmin) lub fondaparinux (Arixtra).
- Postępuj zgodnie z instrukcjami lekarza, aby dokładnie przyjmować lek. Przyjmowanie zbyt dużej lub zbyt małej dawki leku może mieć poważne skutki uboczne. Kontroluj co tydzień w celu wykonania badania krwi lub zgodnie z zaleceniami lekarza.
Krok 2. Załóż filtr
Niektóre osoby mogą nie być w stanie przyjmować leków rozrzedzających krew lub leki przeciwzakrzepowe mogą nie być skuteczne w leczeniu zakrzepów. W takich przypadkach lekarz może zasugerować włożenie filtra do żyły głównej, która jest dużą żyłą w jamie brzusznej. Filtr może zapobiegać osadzaniu się w płucach skrzepów, które oderwały się w nodze.
Krok 3. Biust zakrzepy z trombolitykami
Ciężkie przypadki zakrzepicy żył głębokich mogą wymagać leków zwanych trombolitykami, które są również nazywane rozrywaczami skrzepów. Leki te rozpuszczają skrzepy, które w przeciwnym razie twoje ciało zrobiłoby naturalnie w połączeniu z innymi lekami.
- Należy pamiętać, że leki trombolityczne niosą ze sobą wysokie ryzyko krwawienia, dlatego są zarezerwowane dla przypadków ciężkich lub zagrażających życiu.
- Należy pamiętać, że ze względu na ciężkość, leki trombolityczne podaje się tylko na oddziale intensywnej terapii w szpitalu. Lekarz poda leki przez linię dożylną lub przez cewnik, który został umieszczony bezpośrednio w skrzepie.
Krok 4. Noś pończochy uciskowe
Jako uzupełnienie leczenia DVT lekarz może przepisać noszenie pończoch uciskowych. Mogą one zapobiegać obrzękom oraz gromadzeniu się i krzepnięciu krwi w nogach.
- Zleć założenie pończoch uciskowych przez lekarza lub specjalistę medycznego. Może to pomóc w zapewnieniu wystarczającej kompresji, aby skutecznie zwalczać skrzepy. Kupowanie generycznej pary dopasowanej do różnych typów sylwetki może nie być tak skuteczne, jak para stworzona specjalnie dla Ciebie.
- Noś pończochy przez dwa do trzech lat, jeśli to możliwe.
Krok 5. Przeprowadź operację
Trombektomia to rodzaj zabiegu chirurgicznego służącego do usunięcia skrzepu z nogi. Ta procedura jest stosowana w rzadkich przypadkach, na przykład gdy skrzep jest szczególnie ciężki, pogarsza się lub nie reaguje na leki.
