Jak zdyscyplinować dziecko z ADHD (ze zdjęciami)

2024 Autor: Louis Wesley | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 12:58

Opieka nad dzieckiem z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) może być bardzo trudna, ponieważ wymagają one odrębnych technik dyscypliny, które nie są takie same jak inne dzieci. W przeciwnym razie możesz niepotrzebnie usprawiedliwiać zachowanie dziecka lub stać się zbyt surowym w karaniu; musisz wykonać skomplikowane zadanie balansowania między tymi dwoma skrajnościami. Eksperci zajmujący się dziećmi z ADHD potwierdzają, że dyscyplinowanie takich dzieci może być trudną pracą. Jednak rodzice, opiekunowie, nauczyciele i inni mogą dyscyplinować swoje dzieci z ADHD w oparciu o cierpliwość i konsekwencję.

Kroki

Część 1 z 4: Ustanawianie procedur i organizacji

Krok 1. Zajmij się krytycznymi potrzebami w harmonogramie i organizacji Twojej rodziny

Dzieci z ADHD mają duże trudności w planowaniu, przemyśleniu procedur, zarządzaniu czasem i innych codziennych umiejętnościach życiowych. Silnie zorganizowany system organizacyjny będzie miał kluczowe znaczenie dla codziennego życia Twojej rodziny. Innymi słowy, tworzenie rutyny może przede wszystkim zapobiec potrzebie dyscypliny, ponieważ Twoje dziecko będzie mniej skłonne do niewłaściwego zachowania.

Wiele działań dziecka może być zakorzenionych w charakterystycznym braku organizacji, która nie jest w pełni pod kontrolą dziecka. Rodzina musi interweniować poprzez silną organizację i zrozumienie, że dziecko potrzebuje dodatkowej pomocy i cierpliwości w tej dziedzinie. Jednocześnie dziecko nie powinno mieć też niskich oczekiwań.
Zwykle obejmuje to takie rzeczy, jak poranne rutyny, czas odrabiania lekcji, pora snu i ograniczenia dotyczące gier wideo.
Upewnij się, że oczekiwania są jednoznaczne. „Posprzątaj swój pokój” jest niejasne, a dziecko z ADHD może być zdezorientowane, od czego zacząć i jak postępować, zanim straci koncentrację. Może lepiej podzielić to na krótkie, jasne zadania: „Odbierz zabawki”, „Dywan do odkurzania”, „Wyczyść klatkę dla chomika”, „Odłóż ubrania – w szafie na wieszaki”.

Krok 2. Ustal jasne procedury i zasady

Upewnij się, że masz zestaw jasnych zasad i oczekiwań dla całej rodziny i gospodarstwa domowego. Dzieci z ADHD raczej nie wyczują subtelnych wskazówek. Wyraźnie komunikuj dokładnie, czego oczekujesz i co muszą robić każdego dnia.

Po ustaleniu rutyny domowej na tydzień pracy, na przykład, ułóż harmonogram w pokoju dziecka. Możesz użyć tablicy i sprawić, że będzie to zabawne, używając kolorów, naklejek i innych elementów dekoracyjnych. Wyjaśnij i wskaż wszystko w harmonogramie, aby Twoje dziecko mogło to zrozumieć na różne sposoby.
Ustal rutynę dla wszelkiego rodzaju codziennych zadań, w tym prac domowych, co jest dużym problemem dla większości dzieci z ADHD. Upewnij się, że Twoje dziecko codziennie zapisuje swoją pracę domową w terminarzu i że jest dla niego regularny czas i miejsce na odrobienie pracy domowej. Pamiętaj, aby przejrzeć ich pracę domową przed rozpoczęciem i omów ją później.

Krok 3. Podziel duże zadania na małe kawałki

Rodzice muszą zrozumieć, że dezorganizacja, która często towarzyszy dzieciom z ADHD, jest często wynikiem ich wizualnego przytłoczenia. W rezultacie dziecko z ADHD potrzebuje dużych projektów, takich jak sprzątanie pokoju czy składanie i odkładanie czystego prania, które należy rozbić na wiele mniejszych zadań, wykonywanych pojedynczo.

W przypadku prania, na przykład, poproś dziecko, aby zaczęło od znalezienia wszystkich skarpetek i odłożenia ich. Możesz zrobić z tego trochę zabawy, odtwarzając płytę CD i rzucając dziecku wyzwanie, aby pod koniec pierwszej piosenki znalazło wszystkie skarpetki i włożyło je do odpowiedniej szuflady. Gdy to zrobisz i pochwalisz ich za prawidłowe wykonanie, możesz poprosić ich, aby wybrali i odłożyli bieliznę, piżamy i tak dalej, aż zadanie zostanie zakończone.
Podział projektu na mniejsze części rozłożone w czasie nie tylko zapobiega zachowaniom zrodzonym z frustracji, ale także daje rodzicom wiele szans na przekazanie pozytywnych informacji zwrotnych, jednocześnie dając dzieciom wiele okazji do osiągnięcia sukcesu. Im więcej sukcesów doświadczy – i zostanie nagrodzonych – tym bardziej dziecko zaczyna identyfikować się z sukcesem, dając tak bardzo potrzebny wzrost poczucia własnej wartości i pomagając mu odnosić większe sukcesy w przyszłości. W końcu sukces rodzi sukces!
Być może nadal będziesz musiał pokierować rutyną swojego dziecka. ADHD utrudnia koncentrację, nie rozprasza się i kontynuuje nudne zadania. Nie oznacza to, że mogą zrezygnować z obowiązków. Jednak oczekiwanie, że mogą to zrobić samodzielnie, może, ale nie musi być realistyczne… to zależy w dużej mierze od Twojego dziecka. Lepiej jest pracować razem nad takimi zadaniami w sposób akceptujący i sprawić, by było to pozytywne doświadczenie, niż oczekiwać zbyt wiele i czynić z tego punkt frustracji i kłótni.

Krok 4. Zorganizuj się

Ustanowienie rutyny rozwija nawyki, które przetrwają całe życie, ale musi również istnieć dobry system organizacyjny wspierający te rutyny. Pomóż dziecku zorganizować pokój. Pamiętaj, że dzieci z ADHD są przytłoczone, ponieważ zauważają wszystko od razu, więc im bardziej potrafią kategoryzować swoje rzeczy, tym łatwiej im poradzić sobie z natłokiem bodźców.

Dzieci z ADHD dobrze radzą sobie z kostkami do przechowywania, półkami, haczykami ściennymi i tym podobnymi przedmiotami, aby pomóc im rozdzielić przedmioty na kategorie i zminimalizować tłok.
Stosowanie kodowania kolorami, zdjęć i etykiet na półkach również pomaga zminimalizować stres wizualny.
Pozbądź się bałaganu. Oprócz ogólnej organizacji, oczyszczenie „rzeczy”, które będą rozpraszać Twoje dziecko, pomoże uspokoić otoczenie. Niekoniecznie oznacza to ogołocenie pokoju. Jednak pozbywanie się przerośniętych zabawek, ubrań, których nie noszą, i sprzątanie półek z bibelotów, które nie są zbyt atrakcyjne dla dziecka, może znacznie przyczynić się do stworzenia bardziej harmonijnego środowiska.

Krok 5. Przyciągnij uwagę dziecka

Jako osoba dorosła musisz mieć pewność, że dziecko jest obecne, zanim wydasz jakiekolwiek żądania, wskazówki lub polecenia. Jeśli nie zostaną „wdzwonione” na ciebie, nic nie zostanie osiągnięte. Gdy zaczną wykonywać zadanie, nie odwracaj ich uwagi od pracy, wydając dodatkowe polecenia lub rozpoczynając dyskusję, która odwróci ich uwagę.

Upewnij się, że Twoje dziecko patrzy na Ciebie i nawiązujesz kontakt wzrokowy. Chociaż nie zapewnia to pełnej uwagi, jest bardziej prawdopodobne, że Twoja wiadomość dotrze do nas.
Zła, sfrustrowana lub w inny sposób negatywna rozmowa może zostać „odfiltrowana”. Jest to często mechanizm obronny – dzieci z ADHD mają tendencję do frustracji ludzi i obawiają się krytyki za coś, czego tak naprawdę nie mogą kontrolować. Na przykład krzyk może nie zwrócić uwagi dziecka.
Dzieci z ADHD dobrze reagują na zabawę, nieoczekiwane i kapryśne. Rzucanie piłką często przyciąga uwagę, zwłaszcza jeśli jest rzucana trochę w przód iw tył przed przejściem do prośby. Mówiąc „puk, puk?” a żart może zadziałać. Może również działać wzorzec „zadzwoń i odpowiedz” lub wzorzec klaskania. Są to wszystkie żartobliwe maniery, które zazwyczaj przechodzą „przez mgłę”.
Dzieciom z ADHD trudno jest się skoncentrować, więc kiedy wykazują skupienie, daj im najlepszą szansę, aby to utrzymać, nie przerywając im ani nie odciągając ich od wykonywanego zadania.

Krok 6. Zaangażuj dziecko w zajęcia fizyczne

Dzieci z ADHD funkcjonują znacznie lepiej, gdy używają swojego ciała na różne sposoby; Aktywność pomaga im uzyskać pożądaną stymulację mózgu.

Dzieci z ADHD powinny wykonywać jakąś aktywność fizyczną co najmniej 3-4 dni w tygodniu. Najlepszym wyborem są sztuki walki, pływanie, taniec, gimnastyka i inne sporty wykorzystujące różnorodne ruchy ciała.
Możesz nawet kazać im wykonywać aktywność fizyczną w dni niesportowe, na przykład chodzić na huśtawce, jeździć na rowerze, bawić się w parku i tak dalej.

Część 2 z 4: Przyjmowanie pozytywnego podejścia

Krok 1. Przekaż pozytywne opinie

Możesz zacząć od namacalnych nagród (naklejek, lodów, małych zabawek) za każdy sukces. Z biegiem czasu możesz stopniowo odzwyczajać się od sporadycznych pochwał („świetna robota!” lub przytulenie), ale kontynuuj przekazywanie pozytywnych informacji zwrotnych długo po tym, jak Twoje dziecko nabierze dobrych nawyków, które skutkują regularnymi sukcesami.

Sprawienie, by Twoje dziecko czuło się dobrze z tym, co robi, jest jedną z kluczowych strategii, która pozwala uniknąć konieczności dyscyplinowania go w pierwszej kolejności.
Nie skąpij nagród. Dzieci z ADHD potrzebują wielu pozytywnych opinii. Wiele małych, częstych nagród w ciągu dnia działa lepiej niż jedna duża nagroda na koniec dnia.

Krok 2. Działaj racjonalnie

Używaj niskiego, zdecydowanego tonu głosu, gdy potrzebujesz zdyscyplinować. Mówiąc stanowczym, ale równym głosem, wypowiadaj jak najmniej słów podczas udzielania instrukcji. Im więcej powiesz, tym mniej zapamiętają.

Jeden z ekspertów przypomina rodzicom, aby „działali, nie jaka!” Pouczanie dziecka z ADHD jest bezcelowe, a potężne konsekwencje mówią wszystko.
Unikaj emocjonalnego reagowania na zachowanie dziecka. Jeśli się złościsz lub krzyczysz, może to zwiększyć niepokój Twojego dziecka, podsycając jego przekonanie, że jest złym dzieckiem, które nigdy nie robi niczego dobrze. Ponadto może również sprawić, że Twoje dziecko będzie miało poczucie, że ma kontrolę, ponieważ straciłeś panowanie nad sobą.

Krok 3. Zajmij się zachowaniem bezpośrednio

Dzieci z ADHD potrzebują więcej dyscypliny niż przeciętne dzieci, a nie mniej. Chociaż może być kuszące, aby dać dziecku przepustkę do dyscyplinowania swojego zachowania z powodu ADHD, w rzeczywistości tylko zwiększa to prawdopodobieństwo, że zachowanie będzie kontynuowane.

Podobnie jak w przypadku większości rzeczy w życiu, jeśli je zignorujesz, będzie się eskalować i pogarszać. Najlepszym rozwiązaniem jest radzenie sobie z problematycznym zachowaniem za pierwszym razem i od razu. Zastosuj dyscyplinę natychmiast po zachowaniu, aby twoje dziecko mogło połączyć swoje zachowanie z dyscypliną i twoją reakcją. W ten sposób z czasem nauczą się, że to zachowanie pociąga za sobą konsekwencje i miejmy nadzieję, że przestaną angażować się w określone zachowanie.
Dzieci z ADHD mogą być impulsywne i często nie biorą pod uwagę konsekwencji swoich działań. Często nie zdają sobie sprawy, że zrobili coś złego. Cykl jest taki, że jeśli nie ma konsekwencji, problem się pogorszy. W związku z tym potrzebują dorosłych, aby pomogli im to dostrzec i nauczyć się nieprawidłowości w ich zachowaniu oraz potencjalnych konsekwencji kontynuowania tego zachowania.
Zaakceptuj, że dzieci z ADHD będą potrzebować więcej cierpliwości, wskazówek i praktyki. Jeśli porównasz dziecko z ADHD z „typowym” dzieckiem, prawdopodobnie będziesz bardzo sfrustrowany. Będziesz musiał poświęcić więcej czasu, energii i przemyśleń na pracę z takim dzieckiem. Przestań porównywać je z innymi „łatwiejszymi” dziećmi. Ma to kluczowe znaczenie dla uzyskania bardziej pozytywnych – a tym samym bardziej produktywnych – interakcji i wyników.

Krok 4. Zaoferuj pozytywne wzmocnienie

Rodzice odnoszą sukcesy ze swoimi dziećmi z ADHD, częściej nagradzając dobre zachowanie niż karząc złe. Zdecyduj się chwalić to, co robią dobrze, zamiast krytykować to, co robią źle.

Wielu rodziców odniosło większy sukces w zmianie złych zachowań, takich jak złe maniery przy stole podczas posiłków, zamiast tego skupiając się na pozytywnym zachęcaniu i chwaleniu, gdy ich dzieci robią coś dobrze. Zamiast krytykować to, jak Twoje dziecko siedzi przy stole lub rozmawia z jedzeniem w ustach, spróbuj chwalić je, gdy właściwie używa swoich przyborów i kiedy jest dobrym słuchaczem. Pomoże to Twojemu dziecku zwracać większą uwagę na to, co robi, aby otrzymać pochwałę.
Obserwuj swój stosunek. Upewnij się, że Twoje dziecko otrzymuje więcej pozytywnych informacji niż negatywnych. Czasami będziesz musiał zrobić wszystko, aby „przyłapać ich na dobrych”, ale korzyści z chwalenia bardziej niż karania będą nieobliczalne.

Krok 5. Opracuj system pozytywnego wzmocnienia

Istnieje wiele sztuczek, które inspirują do lepszego zachowania – te marchewki często działają lepiej niż groźba patyków. Na przykład, jeśli Twoje dziecko jest już ubrane i jest w kuchni na śniadanie o określonej porze, może wybrać na śniadanie gofry zamiast płatków śniadaniowych. Oferowanie możliwości wyboru to jeden ze sposobów na pozytywne wzmocnienie dziecka, gdy będzie się dobrze zachowywać.

Zastanów się nad stworzeniem systemu pozytywnego zachowania, który pozwoli Twojemu dziecku zdobywać przywileje, takie jak dodatek do diety, specjalny dzień wolny lub coś podobnego. Z tego samego powodu złe zachowanie skutkuje utratą punktów, ale punkty można odzyskać dzięki dodatkowym obowiązkom lub innym tego typu czynnościom.
System punktowy może dać dzieciom motywację, której potrzebują do przestrzegania. Jeśli Twoje dziecko nie jest zmotywowane do odebrania zabawek przed snem, świadomość, że zdobędzie punkty na rzecz przywileju, może być jedyną zachętą, której potrzebuje, by się podporządkować. Najlepszą częścią takiego planu jest to, że rodzice nie są już złymi facetami, gdy dzieci nie dostają przywilejów – ich przeznaczenie jest w ich własnych rękach i muszą brać odpowiedzialność za swoje wybory.
Zwróć uwagę, że dzieci odnoszą większe sukcesy w systemie punktowym, gdy jest on wyraźnie określony za pomocą listy kontrolnej, harmonogramu i terminów.
Pamiętaj, że listy kontrolne i harmonogramy mają ograniczenia. ADHD sprawia, że nawet zmotywowane dzieci mają trudności z utrzymaniem się w zadaniu. Jeśli oczekiwania są po prostu zbyt wysokie lub nieodpowiednie w inny sposób, mogą nie odnieść sukcesu, a system jest bezużyteczny.
- Na przykład: dziecko, które zmaga się z wypracowaniem do pracy domowej i po prostu spędza nad nim tak dużo czasu, że nie dotrzymało terminu na ćwiczenie gry na skrzypcach, może być w strasznym skręcie.
- Inny przykład: dziecko ma wielki problem z listą kontrolną zachowania i nigdy nie dostaje wystarczającej ilości złotych gwiazdek, by zdobyć nagrodę. Bez pozytywnego wzmocnienia działa, a nie „kupuje” system.

Krok 6. Staraj się przedstawiać wszystko w kategoriach pozytywnych, a nie negatywnych

Zamiast mówić dziecku z ADHD, aby przestało złe zachowanie, powiedz mu, co powinno robić. Ogólnie rzecz biorąc, dzieci z ADHD często nie są w stanie od razu wymyślić dobrego zachowania, które zastąpiłoby złe, więc trudno będzie przestać. Twoim zadaniem jako przewodnika jest przypomnienie im, jakie jest właściwe zachowanie. Ponadto Twoje dziecko z ADHD może nie w pełni usłyszeć „nie” w Twoim zdaniu, więc umysł może nie przetwarzać poprawnie tego, co mówisz. Na przykład:

Zamiast mówić „Przestań skakać na kanapie”, powiedz „Siedzimy na kanapie”.
„Delikatne ręce z kotem” zamiast „Przestań ciągnąć kota za ogon”.
"Skrzyżowany mus jabłkowy!" zamiast „Przestań wstawać”.
Skupienie się na pozytywach sprawdza się również przy tworzeniu rodzinnych reguł. Zamiast „zakaz gry w piłkę w domu” spróbuj „piłki to zabawki na zewnątrz”. Możesz odnieść większy sukces przy „chodzeniu powoli po salonie” niż przy „bez biegania!”

Krok 7. Unikaj zwracania zbyt dużej uwagi na złe zachowanie

Uwaga – dobra czy zła – jest nagrodą dla dzieci z ADHD. Dlatego powinieneś poświęcać swojemu dziecku dużo uwagi, gdy pojawia się dobre zachowanie, ale ogranicz uwagę, którą poświęcasz złemu zachowaniu, ponieważ może to być postrzegane przez twoje dziecko jako nagroda.

Na przykład, jeśli twoje dziecko wstaje w nocy z łóżka, aby się bawić, cicho, ale stanowczo odłóż je z powrotem tam, gdzie powinno, bez uścisków i uwagi. Możesz skonfiskować zabawki, ale nie rozmawiaj o tym w tym czasie, ponieważ poczują się nagrodzeni twoją uwagą lub że zasady są przedmiotem dyskusji. Jeśli konsekwentnie nie nagradzasz złego zachowania, z czasem powinno ono zniknąć.
Jeśli Twoje dziecko kroi swoją książeczkę do kolorowania, po prostu zabierz nożyczki i książeczkę. Wystarczy spokojne „wycinamy papier, a nie książki”.

Część 3 z 4: Ustalanie konsekwencji i spójności

Krok 1. Bądź autorytetem – jesteś dorosły

Rodzic musi mieć kontrolę, ale zbyt często upór dziecka niszczy wolę rodzica.

Pomyśl o małej dziewczynce, która prosi o colę pięć lub sześć razy w ciągu trzech minut, podczas gdy rodzic rozmawia przez telefon, zajmuje się drugim dzieckiem lub próbuje przygotować obiad. Czasem kuszące – a nawet łatwiejsze – jest ugięcie się: „Dobrze, śmiało, zostaw mnie w spokoju!” Jednak wysyłana wiadomość jest taka, że wytrwałość zwycięży i że to ona, a nie rodzic, sprawuje kontrolę.
Dzieci z ADHD nie radzą sobie zbyt dobrze z pobłażliwą dyscypliną. Te dzieci potrzebują mocnego i pełnego miłości przewodnictwa i granic. Długie dyskusje na temat zasad i powodów, dla których je mamy, nie działają. Niektórzy rodzice początkowo czują się nieswojo z takim podejściem. Jednak trzymanie zasad solidnych, konsekwentnych i kochających nie jest surowe ani okrutne.

Krok 2. Upewnij się, że złe zachowanie pociąga za sobą konsekwencje

Główną zasadą jest to, że dyscyplina musi być konsekwentna, natychmiastowa i silna. Każda kara powinna odzwierciedlać złe zachowanie.

Nie wysyłaj dziecka do jego pokoju za karę. Większość dzieci z ADHD łatwo rozprasza się swoimi zabawkami i rzeczami i świetnie się bawi… a „kara” kończy się nagrodą. Ponadto wysłanie dziecka do jego pokoju jest generalnie usunięte i niezwiązane z konkretnym wykroczeniem, a dziecko będzie miało trudności z połączeniem zachowania z karą, aby nauczyć się nie powtarzać tego zachowania.
Konsekwencje powinny być również natychmiastowe. Na przykład, jeśli dziecku powiedziano, że ma odstawić rower i wejść do środka, ale nadal jeździ, nie mów mu, że jutro nie może na nim jeździć. Opóźnione konsekwencje mają niewielkie lub żadne znaczenie dla dziecka z ADHD, ponieważ zwykle żyje ono „tu i teraz”, a to, co wydarzyło się wczoraj, nie ma żadnego znaczenia na dziś. W rezultacie takie podejście spowoduje wybuch następnego dnia, gdy konsekwencja zostanie wyegzekwowana, a dziecko faktycznie nie nawiązało kontaktu. Zamiast tego natychmiast skonfiskuj rower i wyjaśnij, że omówisz warunki odzyskania go w późniejszym czasie.

Krok 3. Bądź konsekwentny

Rodzice będą mieli lepsze wyniki behawioralne, jeśli będą konsekwentni w swoich odpowiedziach. Na przykład, jeśli korzystasz z systemu punktowego, postępuj rozsądnie i konsekwentnie przy przyznawaniu i usuwaniu punktów. Unikaj arbitralnych działań, zwłaszcza gdy jesteś zły lub zdenerwowany. Twoje dziecko nauczy się, jak prawidłowo zachowywać się z czasem, z ciągłym uczeniem się i wzmacnianiem.

Zawsze postępuj zgodnie z tym, co mówisz lub grozisz. Nie dawaj zbyt wielu ostrzeżeń ani nie rób pustych gróźb. Jeśli dasz im wiele szans lub ostrzeżeń, spraw, aby każda z nich miała poziom konsekwencji z ostatnią, drugą lub trzecią, wraz z obiecaną karą lub dyscypliną. W przeciwnym razie będą Cię testować za każdym razem, aby zobaczyć, ile szans będzie tym razem.
Upewnij się, że oboje rodzice są objęci tym planem dyscyplinarnym. Aby zmienić zachowanie, Twoje dziecko musi mieć taką samą reakcję od obojga rodziców.
Konsekwencja oznacza również, że dziecko wie, czego się spodziewać, gdy zachowuje się niewłaściwie, bez względu na miejsce. Czasami rodzice boją się ukarać swoje dzieci publicznie, bojąc się, jak inni będą postrzegać sytuację, ale ważne jest, aby pokazać, że to szczególne zachowanie ma konsekwencje niezależnie od tego, gdzie jest twoje dziecko.
Pamiętaj, aby koordynować działania ze szkołą, przedszkolem lub szkółką niedzielną Twojego dziecka, aby upewnić się, że wszyscy tam stosują spójne, natychmiastowe i silne konsekwencje. Nie chcesz, aby Twoje dziecko otrzymywało mieszane wiadomości.

Krok 4. Unikaj zapraszania dziecka do debaty

Staraj się nie wdawać w kłótnię ze swoim dzieckiem lub nie bądź niespokojny w trakcie swojego działania. Twoje dziecko musi wiedzieć, że jesteś szefem i to wszystko, kropka.

Jeśli wdajesz się w kłótnię lub wydajesz się wahać, wiadomość może zostać nieumyślnie wysłana, że traktujesz dziecko jak rówieśnika, który ma szansę wygrać kłótnię. W umyśle dziecka istnieje zatem powód, aby przepychać się i kłócić z tobą i walczyć z tobą. Nie musi to oznaczać, że jako rodzic skończysz, jeśli kiedykolwiek będziesz się kłócić lub wahać w dyskusji – po prostu zrozum, że bycie stanowczym i konsekwentnym przyniesie najlepsze rezultaty.
Zawsze bądź konkretny w swoich instrukcjach i bądź stanowczy, że należy ich przestrzegać.

Krok 5. Ustanów system limitów czasu

Przerwa może dać dziecku szansę na uspokojenie się w swoim własnym czasie. Zamiast konfrontować się ze sobą i sprawdzać, kto może być najbardziej zdenerwowany, wyznacz dziecku miejsce, w którym ma siedzieć lub stać, dopóki nie uspokoi się i będzie gotowe do omówienia problemu. Nie pouczaj, gdy tam stoją; daj im czas i przestrzeń na opanowanie. Podkreśl, że limit czasu nie jest karą, ale raczej okazją do rozpoczęcia od nowa.

Przerwa jest skuteczną karą dla dziecka z ADHD. Można go zastosować natychmiast, aby pomóc dziecku dostrzec związek z jego działaniami. Dzieci z ADHD nie znoszą ciszy i spokoju, więc jest to bardzo skuteczna reakcja na złe zachowanie.
Rozważ uspokojenie obiektów w przerwie. Poproszenie dziecka z ADHD, aby cicho usiadło na krześle, może całkowicie odrzucić; mogą nie być w stanie tego zrobić. Jednak posiadanie przedmiotów, które pomagają im zachować spokój i ponowne skupienie, może osiągnąć cel „zresetowania”. Może to obejmować takie rzeczy, jak piłka do jogi, na której można usiąść, korzystanie z kostki fidget, układanie puzzli lub przytulanie wypchanego zwierzęcia.

Krok 6. Naucz się przewidywać problemy i planować z wyprzedzeniem

Omów swoje obawy z dzieckiem i wspólnie rozwiążcie problemy, aby zaplanować sukces. Jest to szczególnie pomocne w publicznym zarządzaniu dzieckiem. Pracujcie razem, aby zdecydować, które marchewki (nagrody) i kije (konsekwencje) będą miały zastosowanie do sytuacji, a następnie poproś dziecko, aby powtórzyło plan na głos.

Jeśli na przykład twoja rodzina wychodzi na kolację, nagrodą za dobre zachowanie może być przywilej zamówienia deseru, a konsekwencją może być konieczność pójścia prosto do łóżka po powrocie do domu. Jeśli zachowanie w restauracji zaczyna się pogarszać, należy łagodne przypomnienie („Na co dziś wieczorem zarobić dobre zachowanie?”), a następnie, jeśli to konieczne, bardziej surowy drugi komentarz („Czy musisz dziś iść spać wcześnie wieczorem?”). Twoje dziecko z powrotem na właściwe tory

Krok 7. Wybacz szybko

Zawsze przypominaj dziecku, że kochasz je bez względu na wszystko i że jest dobrym dzieckiem, ale czyny mają konsekwencje.

Część 4 z 4: Zrozumienie i radzenie sobie z ADHD

Krok 1. Zrozum, czym różnią się dzieci z ADHD

Dzieci z ADHD mogą być wyzywające, agresywne, odporne na dyscyplinę, bezprawne, nadmiernie emocjonalne, pełne pasji i pozbawione zahamowań. Choć przez długi czas lekarze zakładali, że takie dzieci są ofiarami ubogich rodziców, na początku XX wieku naukowcy zaczęli patrzeć na mózg jako na przyczynę ADHD.

Naukowcy badający strukturę mózgu dzieci z ADHD donoszą, że niektóre części ich mózgów są mniejsze niż normalnie. Jednym z nich są jądra podstawne, które regulują ruch mięśni, informując mięśnie, kiedy są potrzebne do wykonywania danej czynności, a kiedy powinny odpocząć. Dla większości z nas, gdy siedzimy, ręce i stopy nie muszą być w ruchu, ale mniej efektywne jądra podstawne u dziecka z ADHD nie hamują nadmiernej aktywności, więc siedzenie nieruchome jest dla tego dziecka trudniejsze.
Innymi słowy, dzieciom z ADHD brakuje stymulacji w mózgu i mają słabą kontrolę impulsów, więc będą pracować ciężej lub „zagrać”, aby uzyskać potrzebną stymulację.
Kiedy rodzice zdadzą sobie sprawę, że ich dziecko nie jest po prostu umyślne lub bezmyślne i że mózg ich dziecka po prostu przetwarza rzeczy inaczej dzięki ADHD, często łatwiej im radzić sobie z zachowaniami. Nowo odkryte zrozumienie współczucia zapewnia więcej cierpliwości i chęci do zmiany sposobu radzenia sobie ze swoim dzieckiem.

Krok 2. Zrozum inne powody, dla których dzieci z ADHD mogą się źle zachowywać

Inne problemy mogą komplikować problemy, z jakimi borykają się rodzice dzieci z ADHD, ponieważ ADHD często towarzyszą inne zaburzenia.

Na przykład około 20% osób z ADHD ma również zaburzenia afektywne dwubiegunowe lub depresyjne, podczas gdy ponad 33% ma zaburzenia zachowania, takie jak zaburzenia zachowania lub zaburzenie opozycyjno-buntownicze. Wiele dzieci z ADHD ma również trudności w uczeniu się lub problemy z lękiem.
Dodatkowe zaburzenia lub problemy oprócz ADHD mogą utrudnić dyscyplinowanie dziecka. Jest to szczególnie ważne, jeśli istnieje wiele leków o różnych potencjalnych skutkach ubocznych, które należy wziąć pod uwagę, próbując zarządzać zachowaniem dziecka.

Krok 3. Unikaj frustracji, że Twoje dziecko nie zachowuje się „normalnie”

„Nie ma rzeczywistej miary tego, co jest normalne, a sama koncepcja „normalnego zachowania” jest względna i subiektywna. ADHD to niepełnosprawność, a Twoje dziecko będzie potrzebowało dodatkowych przypomnień i różnych dostosowań. Nie różni się to jednak od faktu, że ktoś z niedoskonałym wzrokiem potrzebuje okularów, a osoby z niedoskonałym słuchem potrzebują aparatów słuchowych.

ADHD Twojego dziecka jest jego wersją „normalności”. Jest to stan, z którym można skutecznie sobie poradzić, a Twoje dziecko może wieść szczęśliwe i zdrowe życie

Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube

Porady

Kluczem do życiowego sukcesu w radzeniu sobie z dzieckiem z ADHD jest stworzenie silnej infrastruktury w życiu dziecka, która obejmuje: współczucie, zrozumienie i przebaczenie; okazywał miłość swojemu dziecku pomimo niewłaściwych zachowań; silne zachęty do przestrzegania zasad; ustanowienie programów organizacyjnych wspierających funkcjonowanie mózgu Twojego dziecka; oraz dając konsekwentne, natychmiastowe i mocne konsekwencje w przypadku wystąpienia niewłaściwych zachowań.
Jeśli ciągle karzesz swoje dziecko za jedną rzecz, a to, co robisz, nie działa, spróbuj czegoś innego. Pomocna może być rozmowa z dzieckiem o tym, jak mu pomóc. Mogą być w stanie wymyślić własne rozwiązanie lub pomóc w wymyśleniu lepszego.
Daj dziecku przestrzeń do rozmowy z Tobą, gdy czuje się przytłoczone. Słuchaj, nie próbując tego ani ich naprawiać. Bądź cierpliwy. Czasami dziecku z ADHD trudno jest wyjaśnić, co czuje.
Często nieposłuszeństwo wynika bardziej z poczucia niepokoju i przytłoczenia, a nie dlatego, że Twoje dziecko próbuje być uparte lub buntownicze. Pamiętaj, aby dać dziecku znać, że starasz się je zrozumieć i pomóc, a nie tylko je kontrolować.
Spokojnie zwróć się do dziecka i weź jego rękę. Zapytaj „z czym zmagasz się w szkole?”