RKO (resuscytacja krążeniowo-oddechowa) to technika ratująca życie, która jest przydatna w wielu sytuacjach awaryjnych, takich jak zawał serca i bliskie utonięcia, w których czyjś oddech lub serce ustało. RKO zwykle obejmuje kombinację uciśnięć klatki piersiowej i oddychania ratunkowego, ale dokładna metoda i czas trwania różnią się w zależności od sytuacji i osoby poszkodowanej. Jeśli nie jesteś przeszkolony w wykonywaniu resuscytacji krążeniowo-oddechowej, wielu ekspertów w dziedzinie zdrowia zaleca wykonywanie resuscytacji krążeniowo-oddechowej wyłącznie rękami, która nie obejmuje oddechów ratowniczych. Resuscytację krążeniowo-oddechową można wykonywać u dorosłych, dzieci, niemowląt, a nawet większości zwierząt.
Kroki
Metoda 1 z 3: Stosowanie RKO typu Hands-Only dla dorosłych i nastolatków
Krok 1. Zbadaj miejsce zdarzenia pod kątem oczywistych zagrożeń
W niektórych przypadkach wykonywanie resuscytacji krążeniowo-oddechowej może nie być bezpieczne. Jeśli w pobliżu znajdują się jakieś niebezpieczeństwa, które uniemożliwiają ci zbliżenie się do tej osoby, nie narażaj swojego życia, jak również ich życia. Zadzwoń po służby ratunkowe i poczekaj na przybycie pomocy.
- Na przykład, jeśli osoba upadła z powodu wystawienia na działanie dymu i ognia lub toksycznych oparów, omijać obszar.
- Jeśli dana osoba znajduje się w niebezpiecznej sytuacji i jesteś w stanie ją bezpiecznie przenieść, zrób to przed próbą wykonania resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Na przykład, jeśli upadły na środku ulicy, poczekaj chwilę, gdy nie ma nadjeżdżających pojazdów, a następnie usuń je z drogi.
Krok 2. Sprawdź brak odpowiedzi
Jeśli dorosły lub nastolatek upada, ale pozostaje przytomny, RKO zazwyczaj nie jest potrzebna. Jeśli jednak stracą przytomność i nie oddychają, jeśli to możliwe, powinieneś zastosować sztuczne oddechy lub trzymać się RKO tylko rękami, jeśli nie jesteś przeszkolony w wykonywaniu oddechów ratunkowych. Jeśli nie oddycha, nie ma tętna i nie reaguje, spróbuj wykonać jakąś formę resuscytacji krążeniowo-oddechowej, nawet jeśli nie jesteś przeszkolony lub masz zardzewiałe umiejętności.
- Potrząśnij ramionami ofiary i głośno zapytaj: „Czy wszystko w porządku?” Jeśli nie otrzymasz odpowiedzi, sprawdź oznaki oddychania, takie jak unoszenie się i opadanie klatki piersiowej osoby. Sprawdź tętno, umieszczając palce na tętnicy szyjnej, obok tchawicy tuż pod szczęką.
- RKO RKO wykonywane tylko rękami jest idealne dla osób bez formalnego przeszkolenia w zakresie RKO lub dla osób niepewnych swoich umiejętności RKO. Nie obejmuje ratownictwa oddechowego związanego z konwencjonalną resuscytacją krążeniowo-oddechową, ale skupia się na uciśnięciach klatki piersiowej.
Krok 3. Zadzwoń do służb ratowniczych
Jeśli znajdziesz osobę, która nie reaguje, nie oddycha lub nie ma tętna, a zdecydujesz się na jakąś formę resuscytacji krążeniowo-oddechowej, powinieneś natychmiast zadzwonić pod lokalny numer alarmowy, zanim zrobisz cokolwiek innego. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa może czasami ożywić ludzi, ale powinna być postrzegana jako kupowanie czasu do czasu przybycia personelu ratunkowego z odpowiednim sprzętem.
- Jeśli dostępne są dwie lub więcej osób, jedna osoba powinna zadzwonić po pomoc, podczas gdy druga rozpocznie resuscytację krążeniowo-oddechową.
- Jeśli dana osoba nie reaguje z powodu uduszenia (na przykład z powodu utonięcia), zaleca się natychmiastowe rozpoczęcie resuscytacji przez 1 minutę, a następnie skontaktowanie się z lokalnym numerem alarmowym.
- Jeśli ofiarą jest dziecko w wieku od 1 do 8 lat, przed wezwaniem pogotowia wykonaj 5 cykli uciśnięć klatki piersiowej i oddechów ratowniczych, jeśli jesteś jedyną dostępną osobą. Powinno to zająć około 2 minuty.
- Wezwanie służb ratowniczych sprowadzi na miejsce ratowników medycznych. Zazwyczaj dyspozytor będzie również w stanie poinstruować Cię, jak wykonać resuscytację krążeniowo-oddechową.
Krok 4. Trzymaj ofiarę na plecach
Aby wykonać resuscytację krążeniowo-oddechową wyłącznie rękami, poszkodowany powinien być ułożony na plecach (na wznak), najlepiej na twardej powierzchni, z głową skierowaną do góry. Jeśli osoba leży na boku lub brzuchu (na brzuchu), delikatnie przewróć ją na plecy, próbując podeprzeć głowę i szyję. Postaraj się zanotować, czy dana osoba doświadczyła znacznej traumy podczas upadku i utraty przytomności.
- Gdy osoba jest już na plecach, uklęknij przy jej szyi i ramionach, aby mieć lepszy dostęp do jej klatki piersiowej i ust.
- Pamiętaj, że nie powinieneś przenosić osoby, jeśli podejrzewasz, że mogła doznać poważnego urazu głowy, szyi lub kręgosłupa. W takim przypadku przenoszenie ich zagraża życiu i należy ich unikać, chyba że pomoc w nagłych wypadkach nie będzie dostępna przez długi czas (kilka godzin lub dłużej).
Krok 5. Przechyl podbródek osoby do góry, aby otworzyć drogi oddechowe
Gdy już będziesz mieć je na plecach, odchyl ich głowę do tyłu, jednocześnie naciskając podbródek w górę i do przodu dwoma palcami. Powinno to odsunąć język i ułatwić oddychanie.
- Jeśli boisz się, że dana osoba ma uraz szyi, staraj się nie ruszać głową. Używaj obu rąk, aby ostrożnie przesunąć szczękę do przodu, nie poruszając resztą głowy lub szyi.
- Po udrożnieniu dróg oddechowych uważnie słuchaj odgłosów oddychania i sprawdź, czy klatka piersiowa unosi się i opada. Jeśli po około 10 sekundach nie możesz znaleźć żadnych oznak oddychania lub jeśli osoba tylko od czasu do czasu oddycha, zamiast regularnie oddychać, rozpocznij resuscytację krążeniowo-oddechową.
Krok 6. Szybko naciśnij środek klatki piersiowej
Połóż jedną rękę bezpośrednio na środku klatki piersiowej osoby (zazwyczaj między sutkami), a drugą rękę na pierwszej w celu wzmocnienia. Mocno i szybko uciskaj klatkę piersiową ofiary i wykonuj około 100 uciśnięć klatki piersiowej na minutę, aż przybędą ratownicy medyczni.
- Jeśli nie masz pewności, co naprawdę oznacza 100 uciśnięć na minutę, spróbuj wykonać kompresję w rytm piosenki Bee Gee „Stayin' Alive” lub piosenki Queen „Another One Bites the Dust”.
- Użyj masy i siły górnej części ciała, a nie tylko siły ramion, aby naciskać prosto na klatkę piersiową.
- Uciskanie klatki piersiowej powinno spowodować obniżenie klatki piersiowej o co najmniej 2 cale (5,1 cm). Przyciśnij mocno i zrozum, że prawdopodobnie złamiesz żebra tej osoby. Jest to niezwykle powszechne i nie powinieneś przerywać ucisków, nawet jeśli myślisz, że tak się stało.
- Uciskanie klatki piersiowej to ciężka praca i być może będziesz musiał wyłączyć się z innymi osobami postronnymi przed przybyciem personelu ratunkowego.
- Kontynuuj wykonywanie tej czynności, aż dana osoba zacznie reagować lub do momentu przybycia zespołu ratownictwa medycznego i przejęcia kontroli.
Metoda 2 z 3: Korzystanie z konwencjonalnej resuscytacji krążeniowo-oddechowej dla dorosłych i dzieci
Krok 1. Postępuj zgodnie z tymi samymi wstępnymi procedurami, co w przypadku RKO wykonywanej wyłącznie rękami
Nawet jeśli niedawno przeszedłeś szkolenie w zakresie resuscytacji krążeniowo-oddechowej i jesteś pewny swoich umiejętności, nadal musisz ocenić daną osobę, aby sprawdzić, czy reaguje. Przenieś je na plecy, jeśli nie reagują i nie wykazują śladów urazu szyi, głowy lub kręgosłupa. Postaraj się wezwać pogotowie przed rozpoczęciem uciśnięć klatki piersiowej i poszukaj kogoś, z kim mógłbyś się pogodzić.
- Wykonując resuscytację krążeniowo-oddechową małego dziecka w wieku od 1 do 8 lat, uciśnięcia klatki piersiowej należy wykonywać tylko jedną ręką.
- Tempo uciśnięć klatki piersiowej jest takie samo dla dorosłych i dzieci (około 100 na minutę).
- W przypadku dzieci w wieku od 1 do 8 lat należy wcisnąć mostek (kość piersiową) o 1/3 do 1/2 głębokości klatki piersiowej dziecka.
- Jeśli niedawno przeszedłeś szkolenie w zakresie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, wykonaj tylko 30 uciśnięć klatki piersiowej przed przejściem do fazy wspomagania oddychania RKO.
Krok 2. Przejdź do otwarcia dróg oddechowych
Jeśli jesteś przeszkolony w zakresie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, pewny swoich umiejętności (nie zardzewiały) i wykonałeś 30 uciśnięć klatki piersiowej, przystąp do udrożnienia dróg oddechowych osoby za pomocą techniki pochylania głowy, podnoszenia podbródka lub wypychania żuchwy, jeśli podejrzewasz uraz szyi/głowy/kręgosłupa. Połóż dłoń na czole i delikatnie odchyl (rozciągnij) głowę do tyłu. Następnie drugą ręką delikatnie unieś podbródek do przodu, aby otworzyć drogi oddechowe, ułatwiając podanie tlenu.
- Poświęć 5 do 10 sekund, aby sprawdzić, czy oddychasz normalnie. Poszukaj ruchu klatki piersiowej, nasłuchuj oddechu i sprawdź, czy czujesz oddech ofiary na swoim policzku lub uchu.
- Należy pamiętać, że sapanie nie jest uważane za normalne oddychanie.
- Jeśli już oddychają, nie jest potrzebna pomoc w oddychaniu. Jeśli jednak nadal nie oddycha, przejdź do części resuscytacji metodą usta-usta.
- Aby wykonać technikę pchnięcia szczęką, usiądź nad głową osoby. Połóż jedną rękę po obu stronach szczęki osoby i unieś szczękę tak, aby wystawała do przodu, tak jakby osoba miała dolną część zgryzu.
Krok 3. Umieść usta na ustach ofiary
Gdy głowa osoby jest pochylona, a podbródek uniesiony, upewnij się, że w ustach nie ma żadnych przedmiotów blokujących drogi oddechowe. Następnie jedną ręką zaciśnij nozdrza ofiary i całkowicie zakryj jej usta własnymi ustami. Uformuj pieczęć ustami, aby żadne powietrze nie mogło uciec, gdy próbujesz dać ofierze oddech ratunkowy.
- Należy mieć świadomość, że resuscytacja metodą usta-usta może przenosić zakaźne choroby wirusowe i bakteryjne między ofiarą a ratownikiem.
- Przed kontaktem ich ust z twoimi zetrzyj wszelkie wymioty, śluz lub nadmiar śliny, które mogą być obecne.
- Oddychanie ratunkowe może być również oddychaniem usta-nos, jeśli usta osoby są poważnie uszkodzone lub nie można ich otworzyć.
Krok 4. Zacznij od 2 oddechów ratowniczych
Gdy twoje usta znajdą się nad ustami drugiej osoby, energicznie oddychaj do jej ust przez co najmniej 1 pełną sekundę i obserwuj jej klatkę piersiową, aby określić, czy lekko się unosi, czy nie. Jeśli tak, daj drugi oddech. Jeśli tak się nie stanie, powtórz manewr pochylenia głowy, uniesienia podbródka i spróbuj ponownie. Nie bądź zbyt nieśmiały ani obrzydzony, ponieważ życie człowieka jest w twoich rękach.
- Chociaż podczas wydechu w Twoim oddechu znajduje się dwutlenek węgla, nadal jest wystarczająco dużo tlenu, aby pomóc ofierze podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Ponownie, celem nie zawsze jest ożywienie ich lub kontynuowanie w nieskończoność, ale kupienie im czasu do przybycia sanitariuszy.
- Około 30 uciśnięć klatki piersiowej i 2 oddechy ratownicze uważa się za 1 cykl konwencjonalnej resuscytacji krążeniowo-oddechowej zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci.
- Wykonując resuscytację krążeniowo-oddechową dziecka w wieku od 1 do 8 lat, możesz użyć łagodniejszych oddechów, aby napełnić płuca.
Krok 5. W razie potrzeby powtórz cykle
Wykonaj 2 oddechy ratownicze, wykonując kolejną rundę 30 uciśnięć klatki piersiowej i 2 dodatkowe oddechy ratownicze. Powtarzaj w razie potrzeby, dopóki ofiara nie zareaguje lub do momentu, gdy personel ratunkowy będzie mógł przejąć kontrolę. Pamiętaj, że uciśnięcia klatki piersiowej próbują przywrócić jakiś rodzaj krążenia, podczas gdy oddychanie ratunkowe dostarcza trochę (ale nie za dużo) tlenu, aby zapobiec obumieraniu tkanek, zwłaszcza mózgu.
Metoda 3 z 3: Korzystanie z RKO dla niemowląt (poniżej 1. roku życia)
Krok 1. Oceń sytuację, aby dowiedzieć się, czy ich drogi oddechowe są zablokowane
Najczęstszą przyczyną uduszenia się niemowląt jest zadławienie. Musisz ocenić sytuację, aby określić, czy drogi oddechowe są całkowicie zablokowane, czy tylko częściowo.
- Jeśli dziecko kaszle lub krztusi się, drogi oddechowe są częściowo zablokowane. Pozwól dziecku dalej kaszleć, ponieważ jest to najlepszy sposób na usunięcie blokady.
- Jeśli dziecko nie jest w stanie kaszleć i zaczyna zmieniać kolor na jasnoczerwony lub niebieski, drogi oddechowe są całkowicie zablokowane. Będziesz musiał wykonać uderzenia w plecy i uciśnięcia klatki piersiowej, aby usunąć blokadę.
- Jeśli Twoje dziecko jest chore, ma reakcję alergiczną lub dusi się z powodu obrzęku dróg oddechowych, możesz wykonać uciśnięcia klatki piersiowej i oddechy ratownicze, ale będziesz musiał natychmiast wezwać lokalne służby ratunkowe.
Krok 2. Umieść dziecko między przedramionami
Ustaw dziecko tak, aby było przodem do góry na 1 przedramieniu. Przytrzymaj tył głowy ręką tego samego przedramienia. Umieść drugie przedramię na przodzie dziecka i delikatnie odwróć je tak, aby były skierowane do dołu, pozostając przez cały czas wciśnięte między ramiona.
- Używaj kciuka i palców, aby przytrzymać szczękę podczas obracania dziecka.
- Opuść dolne ramię na udo. Głowa dziecka powinna znajdować się niżej niż jego klatka piersiowa.
- Pamiętaj, że uderzenia w plecy powinny być wykonywane tylko wtedy, gdy dziecko jest nadal przytomne. Jeśli dziecko upadnie nieprzytomne, pomiń ciosy w plecy i przejdź od razu do uciśnięć klatki piersiowej i oddechów ratowniczych.
Krok 3. Wykonaj ciosy w tył, aby usunąć niedrożność dróg oddechowych
Użyj pięty dominującej ręki, aby wykonać 5 delikatnych, ale wyraźnych ciosów w plecy między łopatkami dziecka.
- Kontynuuj podtrzymywanie szyi i głowy dziecka, trzymając jego szczękę między kciukiem a palcami wskazującymi.
- Prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej niemowlęcia często oznacza przejście na cienkiej granicy między skutecznością a spowodowaniem obrażeń. Jednak niewielki uraz układu mięśniowo-szkieletowego to niewielka cena za uratowanie życia.
Krok 4. Połóż dziecko na plecach
Po wykonaniu delikatnych ciosów w plecy, połóż wolną rękę z tyłu głowy dziecka, mocno opierając ramię wzdłuż kręgosłupa dziecka. Ostrożnie odwróć dziecko z powrotem tak, aby było znowu przodem do góry.
- Nie podnoś głowy dziecka, gdy je obracasz, ponieważ może to zmusić zatkanie z powrotem do gardła. Trzymaj głowę opuszczoną.
- Dziecko powinno pozostać wciśnięte między twoje ramiona, gdy je obracasz.
- Pamiętaj, aby zachować spokój i kojąco rozmawiać z dzieckiem. Nie mogą zrozumieć twoich słów, ale mogą wychwycić twój spokojny i pełen miłości ton.
Krok 5. Umieść palce na środku klatki piersiowej dziecka
Umieść czubki 2 lub 3 palców na środku klatki piersiowej dziecka, jednocześnie podtrzymując szyję i głowę dziecka drugą ręką. Użyj kciuka i palców, aby przytrzymać szczękę, gdy wkładasz dziecko między przedramiona. Przedramię powinno podtrzymywać plecy dziecka na przeciwległym udzie, a głowa dziecka powinna znajdować się niżej niż reszta jego ciała.
- Możesz także położyć dziecko na plecach na twardej, płaskiej powierzchni, takiej jak stół lub podłoga.
- Palce powinny być umieszczone pomiędzy sutkami dziecka na środku jego klatki piersiowej.
Krok 6. Delikatnie ściśnij klatkę piersiową
Pchnij klatkę piersiową prosto w dół, wciskając ją o około 1,5 cala (3,8 cm). Jeśli dziecko jest przytomne, wykonaj tylko 5 uciśnięć. Jeśli dziecko jest nieprzytomne, wykonaj 30 uciśnięć.
- Pompuj szybko z szybkością 100 uciśnięć na minutę.
- Każda kompresja powinna być płynna, nie gwałtowna ani drżąca.
- Uważaj, aby nie zranić żeber dziecka podczas ucisków.
Krok 7. Zakryj nos i usta dziecka i oddychaj
Nie musisz szczypać zatkanego nosa, jak w przypadku osoby dorosłej. Zamiast tego zamknij drogi oddechowe dziecka, umieszczając całe usta na jego nosie i ustach. Pamiętaj, aby najpierw zetrzeć wszelkie wymiociny, krew, śluz lub ślinę.
- Wykonać 2 delikatne oddechy ratownicze. Dostarcz 1 wdech powietrza do ust dziecka. Jeśli klatka piersiowa się poruszy, wykonaj drugi podmuch powietrza.
- Jeśli klatka piersiowa nie porusza się, spróbuj ponownie udrożnić drogi oddechowe przed wykonaniem drugiego oddechu.
- Nie wykonuj głębokich wdechów powietrza z płuc. Zamiast tego użyj mięśni policzków, aby wykonać delikatne wdechy powietrza.
Krok 8. W razie potrzeby powtórz cykl
W razie potrzeby powtarzaj uciśnięcia klatki piersiowej i oddechy ratownicze, aż dziecko zacznie ponownie oddychać lub do przybycia personelu pogotowia ratunkowego.
- Jeśli podejrzewasz, że dziecko dławi się obcym przedmiotem, po każdej rundzie uciśnięć klatki piersiowej zajrzyj do jego ust.
- Każdy cykl powinien składać się z 30 uciśnięć klatki piersiowej, po których następują 2 oddechy ratunkowe.
Porady
- Bez wystarczającej ilości tlenu tkanka mózgowa zaczyna obumierać po około 5 do 7 minutach. RKO z technikami oddechowymi może w większości przypadków dać osobie kolejne 5 do 10 minut, co często wystarcza na przybycie ratowników medycznych.
- Najlepszy czas na rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej to 5 minut od ustania oddechu.
- Warunki najbardziej odpowiednie do prowadzenia RKO to: brak reakcji osób (lub zwierząt) z powodu zawału serca, udaru mózgu lub utonięcia.
- RKO nie zapewnia żadnych korzyści osobie, która cierpi na zaawansowaną, zagrażającą życiu chorobę lub poważną ranę urazową, taką jak postrzał.
- RKO można łączyć z technikami udzielania pierwszej pomocy osobom, które przestały oddychać z powodu urazu.
- Jeśli nie zostałeś formalnie przeszkolony w zakresie resuscytacji krążeniowo-oddechowej i jesteś świadkiem nagłej sytuacji wraz z innymi przechodniami, skontaktuj się z EMS i zapytaj osoby z Twojego otoczenia, czy ktoś zna RKO. Jeśli nikt nie wystąpi do przodu lub jesteś sam, wykonaj resuscytację najlepiej jak potrafisz, biorąc pod uwagę posiadaną wcześniej wiedzę na ten temat.
- Podczas pandemii, takiej jak obecna epidemia koronawirusa, prowadzenie RKO może być bardziej ryzykowne niż zwykle. Jeśli obawiasz się rozprzestrzeniania się wirusów, przed rozpoczęciem resuscytacji krążeniowo-oddechowej zakryj nos i usta tej osoby cienkim ręcznikiem lub ubraniem. Wykonuj resuscytację krążeniowo-oddechową wyłącznie rękami, aby uniknąć kontaktu z ustami i nosem.
Ostrzeżenia
- Jeśli nie przeszedłeś szkolenia w zakresie resuscytacji krążeniowo-oddechowej, zaleca się wykonywanie resuscytacji wyłącznie rękami. Traktuj poszkodowanego uciśnięciami klatki piersiowej do czasu pojawienia się ratowników medycznych, ale nie próbuj oddychać ratunkowo.
- Nigdy nie przerywaj resuscytacji krążeniowo-oddechowej, dopóki nie pojawi się EMC.
- Jeśli jesteś formalnie przeszkolony i masz pewność co do swoich umiejętności, postępuj zgodnie ze wszystkimi powyższymi środkami, w tym uciśnięciami klatki piersiowej i oddychaniem ratowniczym.
