Mutyzm wybiórczy to zaburzenie lęku społecznego, które powoduje, że dziecko przestaje mówić w pewnych sytuacjach i wokół pewnych ludzi. Nieleczony mutyzm wybiórczy może wpływać na wyniki w nauce i życie społeczne dziecka. Jeśli Twoje dziecko ma mutyzm wybiórczy lub jeśli podejrzewasz, że może mieć mutyzm wybiórczy, będziesz musiał zabrać dziecko do pediatry i specjalisty, takiego jak patolog mowy, a w niektórych przypadkach do psychiatry. Patolog języka mowy Twojego dziecka może zaprojektować plan leczenia dla Twojego dziecka, który pomoże Ci wesprzeć Twoje dziecko w domu i ułatwić nauczycielowi wspieranie Twojego dziecka w szkole.
Kroki
Metoda 1 z 3: Uzyskiwanie pomocy dla dziecka
Krok 1. Uważaj na objawy
Mutyzm wybiórczy jest rzadki, ale często zaczyna się, gdy dziecko ma około pięciu lat i może być po raz pierwszy zauważony, gdy zaczyna szkołę; jednak starsze dzieci mogą również rozwinąć mutyzm wybiórczy. Aby dziecko otrzymało diagnozę mutyzmu wybiórczego, musi mieć objawy, które zakłócają normalne czynności, nie są związane z innym zaburzeniem i utrzymują się co najmniej przez miesiąc (pierwszy miesiąc szkoły się nie liczy). Dzieci z mutyzmem wybiórczym mogą:
- Zachowuj się wyjątkowo nieśmiało
- Umieć rozmawiać w domu lub z osobami, które dobrze znają
- Niepokój się o nowych ludzi lub w określonych ustawieniach
- Nie móc mówić w pewnych sytuacjach społecznych
Krok 2. Umów się na wizytę u pediatry
Większość dzieci nie wyrasta z mutyzmu wybiórczego. Wymaga leczenia. Z czasem może się nawet pogorszyć, jeśli nie jest leczone, dlatego ważne jest, aby szukać pomocy dla swojego dziecka, jeśli podejrzewasz, że może mieć to zaburzenie. Zadzwoń do pediatry Twojego dziecka i umów się na wizytę.
- Pediatra Twojego dziecka może przeprowadzić badanie fizykalne, aby wykluczyć wszelkie inne potencjalne przyczyny, a następnie w razie potrzeby skierować Cię do odpowiednich specjalistów.
- Pediatra może wykonać badanie przesiewowe słuchu, aby wykluczyć infekcję ucha środkowego lub osłabioną zdolność słyszenia.
- Lekarz może również wykonać lub skierować dziecko na badanie ustno-ruchowe. Może to pomóc w ustaleniu, czy wszystkie mięśnie i części ciała zaangażowane w mowę – wargi, język, szczęki itp. – są silne i współpracują ze sobą w koordynacji.
Krok 3. Zabierz dziecko do patologa mowy (SLP)
Ponieważ mutyzm wybiórczy jest uważany za zaburzenie mowy, widzenie SLP ma zasadnicze znaczenie dla leczenia Twojego dziecka. SLP może zdiagnozować Twoje dziecko i zalecić plan leczenia, który możesz zastosować w domu i podzielić się z nauczycielem Twojego dziecka.
- Aby rozpocząć leczenie Twojego dziecka, SLP będzie potrzebować wielu informacji, zarówno od członków rodziny, jak i nauczycieli. SLP będzie musiał ocenić zdolność ekspresji językowej dziecka, rozumienie języka oraz komunikację werbalną i niewerbalną.
- Ponadto konieczne będzie zapoznanie się z wszelkimi raportami akademickimi, wynikami wszelkich standardowych testów, wszelkimi komentarzami nauczycieli. SLP może potrzebować obserwowania dziecka w klasie oraz w innych miejscach, takich jak plac zabaw z innymi dziećmi i dorosłymi. Historia medyczna rodziny, historia objawów u dziecka oraz informacje o czynnikach środowiskowych będą pomocne w diagnozowaniu dziecka i opracowaniu planu leczenia.
Krok 4. Rozważ dodatkowe leczenie psychoterapeutyczne
Oprócz pracy z SLP, są inni specjaliści od zdrowia psychicznego, którzy mogą być w stanie pomóc Twojemu dziecku. Rozważ terapię psychodynamiczną, terapię behawioralną i rozmowę z psychiatrą, który może zasugerować leki wspomagające leczenie.
- Twoje dziecko powinno przejść ocenę psychiatryczną, aby wykluczyć wszelkie inne potencjalne problemy psychiatryczne, które mogą mieć objawy wspólne z mutyzmem wybiórczym. Pomoc psychiatryczna może przynieść korzyści Twojemu dziecku, zwłaszcza jeśli mutyzm wybiórczy jest związany z jakąś formą urazu.
- W niektórych przypadkach psychiatra może przepisać fluoksetynę (Prozac) na mutyzm wybiórczy. Stwierdzono, że fluoksetyna jest skuteczna w niektórych przypadkach i jest ogólnie uważana za bezpieczną dla dzieci; jednak zawiera ostrzeżenie przed czarną skrzynką. Niektóre leki przeciwdepresyjne, w tym fluoksetyna, mogą zwiększać ryzyko zachowań lub myśli samobójczych u dzieci. Uważnie obserwuj swoje dziecko pod kątem oznak depresji lub zachowań samobójczych.
- Powszechną terapią pomagającą w wybiórczym mutyzmie jest terapia behawioralna. Terapeuta będzie pracował z Twoim dzieckiem, aby opracować krok po kroku plan powolnego wprowadzania zachowań typu mówienia. Korzystając z systemu nagród, Twoje dziecko będzie stopniowo radzić sobie z większymi i bardziej zniechęcającymi zachowaniami w zakresie mówienia.
- Poszukaj specjalisty zdrowia psychicznego przeszkolonego w terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), aby pomóc Twojemu dziecku. Może to pomóc, jeśli Twoje dziecko cierpi na fobię społeczną. Jest bardziej skuteczny w przypadku starszych dzieci i nastolatków.
Krok 5. Zaangażuj całą rodzinę
Członkowie rodziny, w tym rodzice, rodzeństwo i dziadkowie, mogą zapewnić bardzo potrzebne wsparcie dziecku z mutyzmem wybiórczym. Pomagając całej rodzinie w zrozumieniu schorzenia i sposobach reagowania, członkowie rodziny mogą zwiększyć szanse dziecka na wyzdrowienie.
- Postaraj się edukować członków rodziny, aby wiedzieli, co oznacza stan i jak na niego reagować. Dostarcz im literaturę, skieruj ich do przydatnych stron internetowych lub po prostu usiądź i porozmawiaj z nimi, wyjaśniając, co się dzieje i jak podchodzisz do leczenia.
- Uczenie członków rodziny, co jest, a co nie jest pomocne (na przykład krzyczenie na dziecko lub zbyt mocne naciskanie, aby nie było nieśmiałe) oraz w jaki sposób mogą pomóc w budowaniu pewności siebie i poczucia własnej wartości Twojego dziecka, może pomóc wesprzeć Twoje dziecko. Może dziadek może pomóc nauczyć dziecko nowych umiejętności lub rodzeństwo może uprawiać sport z dzieckiem z mutyzmem wybiórczym, aby pomóc mu poczuć przynależność i akceptację.
- Porozmawiaj z rodziną o tworzeniu zdrowego środowiska, w którym Twoje dziecko jest chwalone za wszelkie próby porozumiewania się z innymi (i nie karane za brak komunikacji), nie jest uświadamiane, że ktoś inny się martwi lub niepokoi, czy mówi, czy nie, koncentrujesz się na wspólnej zabawie i wspólnej zabawie, w której zapewniasz dziecko, że będzie w stanie mówić, gdy będzie gotowe.
Metoda 2 z 3: Praca z SLP Twojego dziecka
Krok 1. Zwróć uwagę na to, co sprawia, że mutyzm jest gorszy/lepszy
Zacznij prowadzić rejestr zachowania swojego dziecka, aby dostarczyć więcej informacji terapeucie mowy dziecka. Zwracając uwagę na sytuacje i osoby, które powodują, że Twoje dziecko milczy, możesz być w stanie zidentyfikować wzorce, a te wzorce mogą pomóc SLP Twojego dziecka znaleźć sposoby, aby Twoje dziecko było bardziej komfortowe.
Na przykład może się okazać, że Twoje dziecko będzie rozmawiać z nowymi osobami, jeśli jesteś obecny, lub że Twoje dziecko nie będzie mówić w grupach składających się z więcej niż trzech osób, bez względu na to, kto jest obecny
Krok 2. Zapytaj o zanikanie bodźców
Zanikanie bodźców ma miejsce, gdy umieszczasz dziecko w sytuacji, która sprawi, że poczuje się na tyle komfortowo, aby porozmawiać, a następnie powoli coś zmienić. Wprowadzanie stopniowych zmian powinno pomóc dziecku dostosować się do odczuwanego dyskomfortu, a to może ułatwić mu mówienie w tych samych sytuacjach w przyszłości.
Na przykład, jeśli zauważysz, że Twoje dziecko swobodnie rozmawia z nową osobą w pokoju, możesz zacząć od siedzenia w pokoju, a po pewnym czasie powoli wyjść
Krok 3. Przyjrzyj się kształtowaniu
Dzięki kształtowaniu Twoje dziecko będzie miało możliwość używania najpierw niewerbalnych metod komunikacji, takich jak gesty, pisanie lub rysowanie. Następnie logopeda zacznie zachęcać dziecko do wydawania dźwięków, takich jak pojedyncza spółgłoska lub szeptanie pojedynczego słowa.
Na przykład SLP może rozpocząć się od narysowania przez dziecko czegoś, na przykład konia. Wtedy SLP może jak twoje dziecko, jaki hałas wydaje koń
Krok 4. Uwzględnij techniki automodelowania
Pokazywanie dziecku filmów, na których ona mówi, może również zachęcić je do mówienia. Aby skorzystać z automodelowania, Twój logopeda może poprosić Cię o dostarczenie domowego wideo, w którym mówi Twoje dziecko. Następnie SLP może obejrzeć film z dzieckiem, aby wzmocnić jego pewność siebie i zachęcić je do ponownego mówienia.
Upewnij się, że film przedstawia rodzaj zachowania, które chcesz pokazać dziecku. Na przykład możesz wybrać film domowy, w którym śmieje się i rozmawia z innymi dziećmi
Krok 5. Zapewnij pozytywne wzmocnienie
Nakłanianie dziecka do mówienia może spowodować, że poczuje się nieswojo i może kojarzyć to uczucie z mówieniem. Zamiast tego nie zmuszaj dziecka do mówienia. Po prostu odpowiadaj ciepło, kiedy ona mówi.
- Nie reaguj przesadnie, gdy Twoje dziecko mówi, ale chwal je za komunikację.
- Nie chwal swojego dziecka publicznie, ponieważ może to ją zawstydzić. Zamiast tego poczekaj, aż wrócisz do domu, a następnie nagrodź ją.
Metoda 3 z 3: Praca z nauczycielem Twojego dziecka
Krok 1. Upewnij się, że nauczyciel Twojego dziecka jest świadomy stanu Twojego dziecka
Niektórzy nauczyciele i pracownicy służby zdrowia mogą bagatelizować powagę mutyzmu wybiórczego, a nawet sugerować, że Twoje dziecko z niego wyrośnie; jednak mutyzm wybiórczy jest poważnym problemem, który wymaga leczenia. Ważne jest, abyś bronił swojego dziecka. Upewnij się, że nauczyciel Twojego dziecka znajduje się na tej samej stronie co Twój SLP w odniesieniu do potrzeb Twojego dziecka w klasie oraz że nauczyciel zachęca, wspiera i chce pracować z Tobą i SLP Twojego dziecka.
Na przykład upewnij się, że nauczyciel Twojego dziecka wie, że nie powinien tryskać ani przesadnie reagować, gdy dziecko mówi w klasie
Krok 2. Poproś o opcje komunikacji
Niektóre dzieci będą komunikować się za pomocą specjalnych urządzeń, takich jak dyktafon, komputer, a nawet długopis i papier. Zapytaj nauczyciela Twojego dziecka, jakie opcje są dostępne dla Twojego dziecka w klasie.
- Twoje dziecko może mieć sposób komunikowania się, który preferuje. Zwróć uwagę na to, jak Twoje dziecko komunikuje się, gdy niepokoi się o wskazówki, jak zapewnić dziecku opcje komunikacji w szkole.
- Na przykład, jeśli Twoje dziecko ma tendencję do rysowania, gdy czuje się niespokojne, wtedy może pomóc wysłanie jej ze specjalnym notatnikiem i zestawem kredek.
- Twoje dziecko i nauczyciel mogą wypracować sposób komunikowania się za pomocą metod niewerbalnych, takich jak sygnały lub karty, zanim przejdzie do mowy.
Krok 3. Zastanów się nad umieszczeniem dziecka w mniejszej grupie
Niektóre dzieci z mutyzmem wybiórczym będą mówić tylko w małych grupach, więc możesz porozmawiać o tej możliwości z nauczycielem swojego dziecka.
Na przykład, jeśli uczniowie czasami pracują w małych grupach, aby wykonać zadania, być może nauczyciel Twojego dziecka może zapewnić, że Twoje dziecko zostanie umieszczone w najmniejszej grupie lub nawet z jednym partnerem
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
