Wiele dzieci jest nieśmiałych w stosunku do osób, których nie znają zbyt dobrze, lub czuje się niespokojnych i „ucisza się”, gdy są w dużej grupie. Podczas gdy nieśmiałość i niepokój są całkowicie normalne, niewielki procent dzieci (i dorosłych) cierpi na zespół lęku społecznego znany jako „mutyzm wybiórczy” (SM). Zasadniczo SM stwarza niezdolność do mówienia w pewnych sytuacjach grupowych (takich jak klasa), nawet jeśli dana osoba może i komunikuje się normalnie w innym czasie. SM jest uznanym schorzeniem i powinno być profesjonalnie diagnozowane i leczone. Możesz jednak pomóc bliskiej osobie z wybiórczym mutyzmem, oferując cierpliwość, zrozumienie i wsparcie oraz stosując sprawdzone strategie leczenia.
Kroki
Metoda 1 z 3: Zapewnienie wspierającego środowiska
Krok 1. Nie ignoruj, nie odrzucaj ani nie minimalizuj tego warunku
Mutyzm wybiórczy często pojawia się u dzieci w wieku pięciu lat, ale prawdopodobnie w wielu przypadkach pozostaje niezdiagnozowany. Ludzie często zakładają, że dziecko z SM jest po prostu naprawdę nieśmiałe, a może celowo nie mówi, aby zwrócić na siebie uwagę lub „zrobić scenę”. Nie daj się jednak zwieść – mutyzm wybiórczy jest bardzo realny i nie jest pod kontrolą osoby z chorobą.
- SM jest zaburzeniem lękowym, więc krzyczenie na dziecko lub karanie go prawie na pewno przyniesie odwrotny skutek, powodując jeszcze większy niepokój.
- Nie ignoruj warunku, mówiąc „och, po prostu jest cicha” lub świętuj za każdym razem, gdy osoba z SM odzywa się w sytuacji społecznej. Potraktuj to jako stan realny i możliwy do opanowania.
- SM nie „odejdzie”, jeśli to zignorujesz. W rzeczywistości może się pogorszyć, gdy dziecko dorośnie. Nie zwlekaj więc z poszukiwaniem diagnozy i leczenia.
Krok 2. Stwórz „bezpieczną przestrzeń” do ekspresji
Budowanie zdrowej, bliskiej relacji z dzieckiem (lub dorosłym) z SM jest jednym z pierwszych kroków w kierunku przezwyciężenia choroby. Im bardziej komfortowo i pewnie dana osoba rozmawia z tobą o myślach lub uczuciach, tym bardziej będzie zdolna do radzenia sobie z lękiem, który pojawia się podczas interakcji z nieznajomymi lub większymi grupami.
Spędzaj czas z jednostką. Promuj rozmowę, zadając pytania („Co budujesz z tych klocków?” „Jak dla ciebie wyglądają te chmury?” „Gdybyś mógł pojechać w dowolne miejsce na świecie, gdzie by to było?”). Buduj zaufanie i komfort („bezpieczną przestrzeń”), aby osoba mogła swobodnie wyrażać swoje uczucia
Krok 3. Zidentyfikuj, co sprawia, że stan się pogarsza i poprawia
Każdy z SM doświadcza tego stanu inaczej. Niektórzy dobrze sobie radzą w szkolnej klasie, ale nie potrafią rozmawiać przed nieznajomym. Niektórzy mogą przemawiać przed tą samą grupą ludzi w jednym otoczeniu, ale nie w innym. Ponadto inne źródła niepokoju mogą pogorszyć stan, a uspokajające wpływy mogą go złagodzić. Zidentyfikowanie tych „wyzwalaczy” może znacznie pomóc w leczeniu zarówno nieletnich, jak i dorosłych.
Zwłaszcza jeśli twoja ukochana osoba z SM jest starszym dzieckiem lub dorosłym, możesz być w stanie zidentyfikować wyzwalacze lęku (stres w pracy, problemy w związkach, problemy finansowe itp.), które zaostrzają stan. Pomaganie osobie w radzeniu sobie z tymi stresorami może również pomóc w radzeniu sobie z SM
Metoda 2 z 3: Stosowanie strategii leczenia
Krok 1. Uzyskaj profesjonalną diagnozę
Podczas gdy wiele osób nigdy nie słyszało o mutyzmie wybiórczym lub może mieć problemy z jego zidentyfikowaniem, inni mogą zakładać, że ukochana osoba ma SM, podczas gdy w rzeczywistości problemy z komunikacją powoduje inny stan. Na przykład źródłem objawów może być zaburzenie ze spektrum autyzmu lub inny problem ze zdrowiem psychicznym lub fizycznym. Tylko profesjonalna diagnoza może potwierdzić lub wykluczyć SM.
Diagnozowanie SM zwykle wymaga skoordynowanego wysiłku grupy profesjonalistów. Rozpoznanie zwykle rozpoczyna się od wizyty u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, po której następuje skierowanie do logopedy (SLP). SLP będzie przeglądać raporty, obserwować osobę i przeprowadzać inne testy w celu zdiagnozowania SM. Można również wezwać psychiatrę lub innego specjalistę ds. zdrowia psychicznego, aby pomóc w ustaleniu diagnozy i planowaniu leczenia
Krok 2. Podejdź krok po kroku
Nie ma „szybkiego rozwiązania” dla SM, a oczekiwanie natychmiastowej poprawy lub denerwowanie się, gdy nic się nie zmienia, nie pomoże tobie ani twojej ukochanej osobie. SM przezwycięża się poprzez powolny, stały proces identyfikowania źródeł niepokoju, rozwijania mechanizmów radzenia sobie i formułowania pomocnych strategii komunikacyjnych.
- Podejście można dosłownie przedstawić za pomocą diagramu zestawu kroków, z których każdy reprezentuje nowy etap procesu przezwyciężania SM. Wczesny krok może obejmować pracę nad komunikacją niewerbalną (gesty itp.) w sytuacjach społecznych, przejście do mówienia krótkich („tak” lub „nie”) odpowiedzi lub szeptanie dłuższych odpowiedzi, aż do mówienia pełniej i wyraźniej w niepokoju -produkcja sytuacji.
- Skonsultuj się z zespołem profesjonalistów zajmujących się Twoją ukochaną osobą, aby zidentyfikować i przeanalizować kroki najlepiej dostosowane do jej stanu.
Krok 3. Pracuj z patologem mowy i języka
SLP, którzy zajmują się przypadkami mutyzmu wybiórczego, często czerpią ze wspólnej grupy strategii leczenia, aczkolwiek tych, które powinny być zindywidualizowane dla pacjenta. Są to często formy terapii behawioralnej, podobne do terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), z której może skorzystać specjalista od zdrowia psychicznego. Zabiegi mogą obejmować na przykład:
- zanikanie bodźców - polega to na rozpoczynaniu w komfortowej sytuacji i powolnym dodawaniu mniej komfortowych elementów. Na przykład możesz ćwiczyć konwersacje z jedną osobą w klasie szkolnej i powoli z czasem dodawać kolejne osoby do miksu.
- kształtowanie - wykorzystuje komunikację niewerbalną jako bramę do komunikacji werbalnej. Osoba może ćwiczyć „omawianie” tematu za pomocą tylko gestów, pisania, rysowania itp., a następnie wydawać dźwięki lub używać prostych słów, które odnoszą się do tematu, a następnie komunikować się werbalnie na ten temat.
- modelowanie siebie - technika ta wykorzystuje nagrania wideo osoby rozmawiającej z innymi jako narzędzie szkoleniowe. W istocie osoba staje się swoim własnym nauczycielem.
Krok 4. Rozważ leki
Ponieważ jest to zdiagnozowane zaburzenie lękowe, czasami SM może być skutecznie leczone lekami na receptę (wraz z terapią i innymi metodami leczenia). Najczęściej leki przeciwdepresyjne (takie jak Prozac) są używane do radzenia sobie z podstawowymi lękami.
Zwróć uwagę, że antydepresanty mogą mieć poważne skutki uboczne, szczególnie u dzieci. Mogą na przykład nasilać myśli samobójcze u niektórych młodych ludzi. Porozmawiaj z lekarzem lub psychiatrą ukochanej osoby (lub poproś o to ukochaną osobę) o swoich pytaniach i obawach
Metoda 3 z 3: Rozpowszechnianie świadomości
Krok 1. Dowiedz się, jak opisać mutyzm wybiórczy
Jednym ze sposobów, w jaki możesz być najbardziej pomocny dla ukochanej osoby z SM, jest wyjaśnianie choroby innym. Nie musisz ogłaszać światu, że „mój siostrzeniec ma mutyzm wybiórczy”, ale możesz podać informacje zgodnie z uzasadnieniem.
- Pamiętaj jednak, że SM jest schorzeniem, więc nie ujawniaj go innym bez zgody tej osoby (zwłaszcza jeśli Twoja ukochana osoba jest dorosła).
- W prostych słowach SM wiąże się z niemożnością wypowiadania się w pewnych (zwykle publicznych) okolicznościach, mimo że dana osoba nie ma problemów z porozumiewaniem się werbalnym w inny sposób. Aby zdiagnozować SM, objawy muszą zaburzać normalne czynności życiowe, nie mogą być spowodowane innymi schorzeniami i utrzymywać się przez co najmniej miesiąc.
Krok 2. Wyjaśnij, czym jest SM, a czym nie
Świadomość SM jest nadal dość niska, a ludzie mogą zakładać, że twoja ukochana osoba jest po prostu nieśmiała, niegrzeczna lub bezinteresowna, lub ma autyzm, jakąś niepełnosprawność umysłową lub emocjonalną lub inny stan. Oprócz podania podstawowej definicji i informacji dotyczących SM, możesz pomóc innym zrozumieć, że twoja ukochana osoba nie działa intencjonalnie i jest w pełni zdolna do zrozumienia, komunikowania się i uczenia się.
SM nie jest „fałszywe” ani „wymyślone” i nie jest apelem o uwagę. To prawdziwy stan oparty na zaburzeniu lękowym. Nie oznacza to, że dana osoba ma jakąś niepełnosprawność umysłową. Można go leczyć i przezwyciężać. Osoba może prowadzić pełne, zdrowe, udane życie, mieć wielu przyjaciół i dobrze radzić sobie w sytuacjach towarzyskich
Krok 3. Bądź adwokatem dla ukochanej osoby
Osoby z SM mogą potrzebować trochę dodatkowej cierpliwości, zrozumienia i wysiłku w szkole, biurze lub gdzie indziej, zwłaszcza na wczesnych etapach radzenia sobie z chorobą. SM może jednak szczególnie utrudnić ukochanej osobie zabranie głosu i wyjaśnienie rodzajów prostych usprawnień, które mogą być bardzo pomocne. Możesz pomóc, będąc głosem, obrońcą i mistrzem ukochanej osoby.
