Zaburzenie urojeniowe to choroba psychiczna zwana „psychozą”. Dzieje się tak, gdy dana osoba nie może odróżnić tego, co jest prawdziwe od tego, co sobie wyobraża. Ludzie cierpiący na zaburzenia urojeniowe mają stałe, niezachwiane przekonania o rzeczach, które nie są prawdziwe – na przykład przekonanie, że obserwują ich obcy lub że są bliskimi przyjaciółmi celebrytów. Niestety, urojenia są trudne do wyleczenia, ponieważ przekonania są tak utrwalone. Jeśli masz ukochaną osobę z tą chorobą, edukuj się i wyrażaj swoje obawy, ale także bądź gotowy do interwencji w przypadku poważnej sytuacji.
Kroki
Metoda 1 z 3: Wyrażanie swoich obaw
Krok 1. Wybierz klarowną chwilę na rozmowę
Jedną z najgorszych rzeczy, jakie możesz zrobić, jeśli uważasz, że ukochana osoba ma urojenia, jest zignorowanie tego. Powinieneś skontaktować się z ukochaną osobą, jednocześnie zastanawiając się, jak skontaktować się z jego terapeutą (jeśli taki ma) lub lokalną służbą zdrowia psychicznego w celu uzyskania porady na temat leczenia zaburzeń urojeniowych.
Możesz spróbować porozmawiać z ukochaną osobą o swoich obawach, ale wybierz czas, kiedy jest przytomny. Możesz nie być w stanie omówić stanu psychicznego ukochanej osoby, gdy aktywnie ma ona urojenia
Krok 2. Sformułuj swoją troskę jako opinię
Porozmawiaj z ukochaną osobą i wyraź swój niepokój o jej zachowanie i wzorce myślowe. Ważne jest, aby pozostać świadomym swojego tonu i nie wpadać w złość lub agresję. Zawsze staraj się być delikatny, uczciwy i niekonfrontacyjny. Prawdopodobnie nie będziesz w stanie przekonać jej, że jej urojenia są błędne, nawet mając jasne dowody.
- Nie oceniaj tak bardzo, jak to tylko możliwe. Złudzenia to „stałe pomysły”. Mówiąc: „To, o czym myślisz, nie jest prawdziwe” lub „Nie, jesteś paranoikiem i szaleńcem!” niewiele zdziała i może faktycznie wzmocnić urojenia danej osoby.
- Zamiast tego przedstaw swoją troskę jako opinię, np. „Wydaje się, że przeżywasz ciężkie chwile. Zastanawiam się, czy wszystko w porządku? lub „Martwię się o ciebie. Moja opinia jest taka, że opracowałeś pewne stałe pomysły.
Krok 3. Nie baw się w złudzenia
Unikaj prób obalenia ukochanej osoby, ale jednocześnie nie igraj z jego złudzeniami ani nie sprawiaj wrażenia, że się zgadzasz. Zamiast tego spróbuj połączyć się z doświadczeniem osoby i zrozumieć ją, zamiast obalać samo złudzenie.
- Potwierdź, że uczucia ukochanej osoby są ważne, jednocześnie wyraźnie dając do zrozumienia, że się z nim nie zgadzasz. Powiedz na przykład: „Rozumiem, że tak się czujesz. Mam inne zdanie” lub „To, o czym mówisz, jest ważne; Po prostu myślę, że możesz się mylić.
- Możesz również subtelnie kwestionować urojenia ukochanej osoby za pomocą sugestii, np. „Silne przekonanie, że coś jest prawdą, niekoniecznie oznacza, że to prawda, nie sądzisz?” lub „Wszyscy jesteśmy zdolni do błędnych interpretacji rzeczy, prawda?”
- Możesz też spróbować powiedzieć: „Ale nasze mózgi mogą błędnie interpretować rzeczy i podsuwać nam zły pomysł, nie?” lub „Czasami możemy sobie wyobrazić rzeczy, które wydają się bardzo realne – jak sny. To nie znaczy, że są prawdziwe.
Metoda 2 z 3: Interwencja w poważnych sytuacjach
Krok 1. Daj ukochanej osobie przestrzeń
Osoby z zaburzeniami urojeniowymi mogą być niespokojne lub mieć myśli, które mogą wyrządzić krzywdę sobie lub innym ludziom. Na wszelki wypadek daj ukochanej osobie przestrzeń, jeśli ma poważny epizod urojeń. Odsuń się lub nawet umieść przeszkodę, taką jak krzesło, między wami.
- Nie dotykaj ukochanej osoby bez pozwolenia podczas złudzenia. Może źle zrozumieć lub mieć gwałtowną reakcję. Miej też widoczne ręce.
- Jeśli twoja ukochana osoba ma paranoję, powiedz jasno, że jesteś po to, aby jej pomóc, a nie skrzywdzić jej lub skrzywdzić.
- Uważaj na język ciała, który ukochana osoba może błędnie zinterpretować. Nie szepcz, nie śmiej się, nie uśmiechaj się ani nie potrząsaj głową. W przypadku urojeń paranoidalnych mogą one służyć zwiększeniu paranoi danej osoby.
Krok 2. Zadaj pytania dotyczące natury urojeń, jeśli możesz
Spróbuj dowiedzieć się więcej o złudzeniu, jakie ma twoja ukochana osoba - czego doświadcza. Może to pomóc w ustaleniu, czy stanowi zagrożenie dla siebie lub innych, oraz w określeniu najlepszego sposobu działania.
- Zapytaj spokojnym głosem, ponownie unikając gestów, które mogłyby zostać błędnie zinterpretowane: „Czy myślisz o skrzywdzeniu siebie lub kogoś innego?” lub „Boisz się czegoś lub kogoś?”
- Ponownie, nie próbuj obalać złudzeń ani mówić ukochanej osobie, że nie są prawdziwe. To przynosi efekt przeciwny do zamierzonego. Zamiast tego potwierdź doświadczenie osoby, tj. „Wierzę, że mówisz rzeczy tak, jak je widzisz”.
- Nie zakładaj, że ukochana osoba powie prawdę o tym, co myśli lub w co wierzy. Jeśli ma paranoję, może ci nie ufać.
Krok 3. Spróbuj zabrać ukochaną osobę do szpitala
Idealnie byłoby, gdybyś mógł zabrać ukochaną osobę do szpitala, gdzie może uzyskać pomoc, której potrzebuje w sytuacji kryzysowej. Może się to zdarzyć dobrowolnie – to znaczy, że ukochana osoba wyraża zgodę na przyjęcie do szpitala. Może się to również zdarzyć przez mimowolne zaangażowanie, jeśli nie jest w stanie dokonać wyboru za siebie.
- Zapewnij ukochaną osobę, że szpital jest bezpiecznym miejscem, w którym może wyzdrowieć. Powiedz jej, że to nie jest instytucja, przytułek ani więzienie i że to nie jest kara. Możesz również wspomnieć, że większość pobytów trwa zwykle krócej niż dwa tygodnie.
- Poinformuj ją, że hospitalizacja jest poufna. Nikt spoza rodziny nie musi o tym wiedzieć.
- Zadzwoń do szpitala w jej imieniu, aby dowiedzieć się więcej o przyjęciu, leczeniu i zasadach. Zaproponuj również jej wybory, na przykład jakie ubrania zabrać i kto z nią pójdzie.
Krok 4. W razie potrzeby wezwij pomoc
Niestety, osoby z zaburzeniami urojeniowymi mogą mieć niebezpieczne pomysły i mogą nie wyrazić zgody na hospitalizację. Mogą być paranoidalni i poruszeni; mogą mieć myśli o skrzywdzeniu siebie lub innych; lub mogą być zmuszeni do robienia rzeczy, które są nielegalne, takie jak prześladowanie. Jeśli masz obawy dotyczące bezpieczeństwa – ukochanej osoby lub innych osób – zadzwoń po pomoc.
- Zadzwoń pod numer alarmowy 911, jeśli masz powody, by sądzić, że ukochana osoba stanowi bezpośrednie zagrożenie dla siebie lub może stanowić zagrożenie dla innych. Możesz również powiadomić policję, jeśli ukochana osoba ma tzw.
- Ludzie z urojeniami zazdrosnymi (wierzącymi, że jego współmałżonek lub partner jest niewierny) lub urojeniami prześladowczymi (wierzącymi, że osoba lub jednostka chce mu zaszkodzić) mogą czasami stać się agresywni. Zadzwoń po pomoc, jeśli uważasz, że istnieje fizyczne niebezpieczeństwo.
- Rozważ przymusową hospitalizację jako ostatnią opcję. Porozmawiaj ze specjalistą zdrowia psychicznego, jeśli ukochana osoba potrzebuje leczenia, ale nie wyrazi na to zgody. Zadzwoń do lekarza zdrowia psychicznego, aby dowiedzieć się, czego będzie to wymagać – może być konieczne zaangażowanie policji i prawników.
Metoda 3 z 3: Pomaganie ukochanej osobie na co dzień
Krok 1. Samodzielnie zbadaj zaburzenia urojeniowe
Jeśli masz ukochaną osobę z zaburzeniami urojeniowymi, jedną z największych rzeczy, które możesz zrobić, aby jej pomóc, jest poznanie choroby. Badanie zaburzenia urojeniowego. Dowiedz się, co czuje i przeżywa Twoja ukochana osoba i jakie są jej prognozy.
- Zacznij online, wyszukując hasło „Delusional Disorder” w Internecie i na renomowanych stronach internetowych dotyczących zdrowia psychicznego, takich jak Cleveland Clinic lub National Alliance on Mental Illness.
- Wypróbuj także książki informacyjne. Poszukaj w swojej lokalnej bibliotece lub w księgarniach tomów o zaburzeniach urojeniowych. Niektóre tytuły obejmują Zaburzenie urojeniowe: paranoja i choroby pokrewne oraz Zrozumienie paranoi: przewodnik dla profesjonalistów, rodzin i cierpiących.
Krok 2. Porozmawiaj ze specjalistami od zdrowia psychicznego
Rozważ również rozmowę z ekspertami na temat zaburzeń urojeniowych. Lekarz specjalizujący się w zdrowiu psychicznym, psychiatra lub psycholog mogą nie być w stanie powiedzieć nic konkretnego o ukochanej osobie, ale mogą odpowiedzieć na Twoje ogólne pytania lub udzielić Ci więcej literatury lub porady, co możesz zrobić, aby pomóc.
- Czy wiesz, że istnieją różne rodzaje zaburzeń urojeniowych w zależności od rodzaju urojeń? Twoja ukochana osoba może mieć charakter erotomański (tj. fałszywe przekonania na temat kogoś, kto go kocha), wyolbrzymiony (tj. zawyżone poczucie wartości), zazdrosny (tj. wierząc, że jego partner jest niewierny), prześladowczy (tj. paranoidalny) lub somatyczny (tj. przekonanie, że jego ciało jest nieprawidłowe lub chore) urojenia.
- Możesz zapytać specjalistę o objawy, które widzisz, aby lepiej zorientować się, jakie urojenia ma twoja ukochana osoba. Mogą również poinstruować Cię, jak postawić ukochaną właściwą diagnozę.
Krok 3. Zbadaj opcje i ośrodki leczenia
Nie zapomnij dowiedzieć się jak najwięcej o tym, jak leczy się zaburzenia urojeniowe. Obecnie leczenie często obejmuje medycynę i/lub psychoterapię. Spróbuj dowiedzieć się o różnych podejściach, ale także o tym, gdzie Twoja ukochana może uzyskać do nich dostęp w Twojej okolicy.
- Bądź świadomy różnych dostępnych metod leczenia psychologicznego, w tym psychoterapii indywidualnej, terapii poznawczo-behawioralnej i terapii rodzinnej. Mogą one pomóc Twojej ukochanej osobie i jej rodzinie poradzić sobie ze skutkami fałszywych myśli.
- Twoja ukochana osoba może również potrzebować leków przeciwpsychotycznych lub nowszych leków, takich jak blokery serotoniny, aby samodzielnie leczyć urojenia.
Krok 4. Pomóż w wizytach lekarskich
Innym sposobem, w jaki możesz pomagać na co dzień, jest aktywne wspieranie leczenia ukochanej osoby. Pomóż bliskiej osobie uzyskać wysokiej jakości opiekę medyczną, na przykład przygotowując się do pierwszej wizyty lub prosząc o pójście do lekarza na kolejne wizyty.
Jedną z rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc, jest sporządzenie listy pytań do zespołu medycznego wraz z ukochaną osobą, np.: „Jakie testy mogę potrzebować?”, „Jakie są opcje leczenia?” i „Jakie skutki uboczne mają leki?” Możesz również zachęcić ukochaną osobę do zasięgnięcia drugiej opinii, jeśli zajdzie taka potrzeba
Krok 5. Bądź gotów do działania w domu
Zaburzeniu urojeniowemu mogą towarzyszyć inne problemy ze zdrowiem psychicznym, zwłaszcza depresja. Może to wynikać z samych urojeń, które mogą prowadzić do problemów finansowych lub prawnych. Lub może to wynikać z ogólnego poczucia wyobcowania od innych. Bądź gotowy, aby pomóc swojej ukochanej osobie w tych niskich okresach.
- Wiele osób z zaburzeniami urojeniowymi kończy na antydepresantach. Upewnij się, że twoja ukochana osoba bierze te leki, jeśli ma poważną depresję.
- Postaraj się pomóc w załatwianiu sprawunków i prac domowych, jeśli ukochana osoba przechodzi niski okres. Zaproponuj na przykład odbiór artykułów spożywczych lub obserwowanie dzieci ukochanej osoby.
- Zachęcaj również do aktywności. Postaraj się, aby ukochana osoba była aktywna nawet w depresji. Na przykład poproś ukochaną osobę, aby poszła na krótki spacer po bloku lub, jeśli to za dużo, usiadła z tobą na zewnątrz w słońcu.
Krok 6. Zachęć ukochaną osobę do leczenia
Zaburzenie urojeniowe jest trudne do wyleczenia. Po pierwsze, jest to przewlekła choroba, która nie zawsze reaguje na leki i może wymagać dodatkowych form leczenia. Niektóre osoby z zaburzeniami urojeniowymi również nie szukają ani nie kontynuują leczenia, ponieważ nie rozpoznają, że źle się czują. Pomóż ukochanej osobie monitorując i zachęcając do postępów.
- Możesz pomóc ukochanej osobie śledzić postępy leczenia, na przykład prowadząc dziennik z objawami, niepowodzeniami i kamieniami milowymi.
- Przypomnij ukochanej osobie, aby w razie potrzeby przyjmowała leki. Jeśli twoja ukochana osoba chce przestać brać leki przeciwpsychotyczne, słuchaj z szacunkiem, ale zasugeruj najpierw świadomą rozmowę z lekarzem. Poproś ukochaną osobę, aby poczekała i podjęła mądrą decyzję.
