Każdy czuje się zestresowany lub smutny od czasu do czasu, ale skąd wiesz, kiedy się martwić? Radź sobie z zaburzeniami nastroju, takimi jak depresja lub choroba afektywna dwubiegunowa, tak jak z chorobami fizycznymi. Przeziębienie może ustąpić samo, ale musisz udać się do lekarza na zapalenie płuc. W ten sam sposób przemijające uczucia mogą zniknąć, ale intensywne, długotrwałe objawy mogą wymagać opieki medycznej. Jeśli Ty lub ktoś bliski ma objawy zaburzeń nastroju, skontaktuj się z lekarzem, aby uzyskać dokładną diagnozę i leczenie.
Kroki
Metoda 1 z 3: Rozpoznawanie objawów u siebie
Krok 1. Natychmiast uzyskaj pomoc, jeśli wystąpią myśli samobójcze
Jeśli myślisz o zrobieniu sobie krzywdy, zadzwoń do krewnego, przyjaciela lub lekarza. Te uczucia mogą sprawiać wrażenie, że nigdy nie znikną, a Ty możesz czuć się przytłoczony lub zawstydzony. Są one jednak częścią uleczalnej choroby medycznej i nie ma nic wstydliwego w uzyskaniu pomocy.
- Podejmij natychmiastowe działania i zadzwoń do zaufanej ukochanej osoby, lekarza lub służb ratunkowych.
- W Stanach Zjednoczonych zadzwoń na całodobową infolinię National Suicide Prevention pod numer 1-800-273-8255 (1-800-273-TALK).
Krok 2. Zwróć uwagę na ciągłe uczucia smutku lub pustki
Oznaki depresji obejmują utratę zainteresowania wszystkimi lub większością zajęć, smutek, poczucie beznadziejności, poczucie winy, poczucie bezwartościowości oraz problemy z koncentracją lub podejmowaniem decyzji. Do pewnego stopnia wszyscy doświadczają tego mimochodem. W przypadku osób z depresją uczucia te są intensywne, trwają przez większość dnia przez 2 tygodnie lub dłużej i mogą zakłócać różne aspekty Twojego codziennego życia (np. pracę, szkołę, życie towarzyskie lub podstawową samoopiekę).
- Główne zaburzenie depresyjne lub depresja kliniczna jest najczęstszym zaburzeniem nastroju. Inne objawy to nadmierne zmęczenie, zmiany nawyków snu, znaczna utrata lub przyrost masy ciała oraz myśli samobójcze.
- Spróbuj pisać w dzienniku, aby śledzić te lub inne objawy.
- Objawy mogą rozwijać się bez wyraźnego powodu lub mogą być wywołane przez wydarzenia życiowe, takie jak utrata bliskiej osoby lub kłopoty finansowe.
Krok 3. Zadaj sobie pytanie, czy doświadczasz niezwykłych wzlotów i upadków
Pomyśl o każdym momencie, w którym czułeś się energiczny, zbyt pewny siebie lub jakbyś nie musiał spać. W tych okresach twoje myśli mogą wymykać się spod kontroli, możesz angażować się w ryzykowne zachowania, a rodzina lub przyjaciele mogą wspomnieć, że nie wyglądasz jak ty. Kiedy te wzloty ustępują, możesz odczuwać objawy depresji, takie jak beznadziejność lub nadmierne zmęczenie.
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe charakteryzują się naprzemiennymi cyklami wzlotów lub manii i upadków lub depresji. W zależności od rodzaju choroby afektywnej dwubiegunowej okresy wysokie i niskie mogą trwać co najmniej 1 lub 2 tygodnie lub mogą przebiegać szybciej w ciągu kilku godzin lub dni
Krok 4. Zwróć uwagę na zmiany poziomu energii i nawyków związanych ze snem
Czuć się zmęczonym po długim dniu lub naładowanym energią, gdy otrzymujesz dobre wieści, to jedno. Jednak uczucie, że nie możesz wstać z łóżka lub masz tyle energii, że możesz eksplodować, może być oznaką zaburzenia nastroju. Dodatkowo możesz zacząć spać dużo więcej niż zwykle lub czuć się dobrze wypoczęty już po 2 lub 3 godzinach snu.
- Zmiany poziomu energii i nawyków spania mogą wskazywać na depresję, chorobę afektywną dwubiegunową lub inne zaburzenie nastroju. Mogą być również związane z wieloma innymi schorzeniami, więc udaj się do lekarza, aby uzyskać dokładną diagnozę.
- Im bardziej ekstremalne objawy i im dłużej trwają, tym ważniejsza jest rozmowa z lekarzem.
Krok 5. Zastanów się, jak Twoje objawy wpływają na Twoje codzienne życie
Przypomnij sobie wszelkie sytuacje, w których ukochana osoba powiedziała ci, że się o ciebie martwi. Zadaj sobie pytanie, czy twoje uczucia lub zachowania zniszczyły relacje, spowodowały problemy w pracy lub szkole lub w jakikolwiek sposób wpłynęły na twoją zdolność do funkcjonowania.
- Podejmij działania, jeśli wpłynęło to na twoje relacje i obowiązki. Nie wstydź się ani nie wstydź z powodu uzyskania pomocy. Nie ma różnicy między utrzymaniem zdrowia psychicznego a zdrowia fizycznego.
- Jeśli nie masz pewności, zapytaj znajomego lub krewnego, czy zauważyli w tobie coś innego.
Metoda 2 z 3: Pomoc bliskiej osobie
Krok 1. Przedstaw swoje obawy w wygodnym miejscu
Porozmawiaj z ukochaną osobą, jeśli podejrzewasz, że może mieć zaburzenia nastroju. Wybierz prywatną, wygodną przestrzeń, taką jak ich dom lub cichy park. Oboje powinniście być wolni od rozproszeń, więc porozmawiajcie z nimi w dniu, w którym oboje macie wolne od pracy lub szkoły.
Jeśli ty lub twoja ukochana macie dzieci, sprawdź, czy zaufany przyjaciel lub krewny może obserwować dzieci podczas rozmowy
Krok 2. Powiedz ukochanej osobie, że Ci zależy i chcesz słuchać
Rozpocznij rozmowę od wyrażenia, ile znaczy dla Ciebie Twoja ukochana osoba. Poproś ich, aby ci się zwierzyli, zamiast wychodzić i mówić: „Myślę, że coś jest z tobą nie tak”.
Powiedz: „Wygląda na to, że przechodzisz przez trudny okres. Nie jesteś sam. Zależy mi na tobie i chcę pomóc w każdy możliwy sposób.”
Krok 3. Zmniejsz piętno, porównując chorobę psychiczną z chorobą fizyczną
Piętno zdrowia psychicznego to nastawienie, że choroba psychiczna jest wstydliwa lub przerażająca. Kiedy rozmawiasz z ukochaną osobą, podkreśl, że nie ma nic wstydliwego w uzyskaniu pomocy w przypadku zaburzeń nastroju lub innych problemów ze zdrowiem psychicznym. Powiedz im, że choroba psychiczna może wydawać się przerażająca, ale nie jest bardziej przerażająca niż choroba fizyczna.
- Powiedz im: „Nie ma powodu, aby wstydzić się dbania o swoje zdrowie psychiczne. Nie wstydzisz się wizyty u lekarza, który leczy grypę lub leczy złamaną nogę. Nie inaczej jest”.
- Dodatkowo wspomnij, że istnieją różne stopnie choroby. Powiedz: „Czasami przeziębienia same ustępują. Innym razem ludzie zapadają na grypę i potrzebują lekarstw. Czasami uczucia ustępują samoistnie, a innym razem są bardziej intensywne, trwają dłużej i wymagają leczenia przez lekarza”.
Krok 4. Zaproponuj pójście z nimi na wizytę u lekarza
Zasugeruj, że mogą czuć się bardziej komfortowo widząc swojego zwykłego lekarza przed pójściem do terapeuty. Poinformuj ich, że rozumiesz, że mogą się obawiać wizyty u swojego lekarza pierwszego kontaktu, psychiatry lub innego pracownika służby zdrowia. Przypomnij im, że nie są sami i że jesteś przy nich na każdym kroku.
- O ile nie jest to Twoje dziecko, osoba niepełnoletnia pod Twoją opieką lub nie jest zagrożona zranieniem siebie lub innych, niewiele możesz zrobić, jeśli odmówi wizyty u lekarza.
- Jeśli są lekceważące, postaraj się ich wesprzeć, przypomnij im, że nie powinni się wstydzić ani bać, i zachęcaj ich do dbania o ogólny stan zdrowia.
Krok 5. Zostań wolontariuszem, aby iść z nimi, aby wspierać spotkania grupowe
Gdy u bliskiej osoby zostanie zdiagnozowane zaburzenie nastroju, możesz nadal okazywać wsparcie, oferując pójście z nią na terapię grupową. Spotkanie z innymi, którzy zmagają się z tym samym zaburzeniem nastroju, może pomóc im lepiej zrozumieć, przez co przechodzą i poczuć się mniej samotnym. Propozycja pójścia z nimi może pomóc im poczuć się bardziej komfortowo i bezpiecznie.
Lekarz lub doradca bliskiej Ci osoby może polecić dobre grupy wsparcia w Twojej okolicy
Krok 6. Zadzwoń na pogotowie, jeśli uważasz, że zrobią krzywdę sobie lub innym
Natychmiast uzyskaj pomoc, jeśli uważasz, że ukochanej osobie grozi niebezpieczeństwo. Dzwoniąc na pogotowie, wyjaśnij, że Twoja ukochana osoba przeżywa kryzys psychiczny i martwisz się o jej bezpieczeństwo. Zapytaj konkretnie pierwszego ratownika, który został przeszkolony w zakresie radzenia sobie z kryzysem zdrowia psychicznego.
- Zanim zadzwonisz, poinformuj ukochaną osobę, do kogo dzwonisz i dlaczego. Na przykład możesz powiedzieć: „Liso, ze względu na sposób, w jaki teraz mówisz, naprawdę boję się, że spróbujesz zrobić sobie krzywdę. Zadzwonię pod 911, abyśmy mogli uzyskać pomoc.
- Twoja ukochana osoba może się zdenerwować lub zdenerwować, że dzwonisz do służb ratunkowych w jej imieniu. Jeśli jednak naprawdę czujesz, że są w niebezpieczeństwie lub mogą być niebezpieczni dla innych, wykonanie telefonu jest właściwą rzeczą.
- Jeśli możesz, zostań z ukochaną osobą, aby zapewnić wsparcie, gdy nadejdą służby ratunkowe.
Metoda 3 z 3: Wizyta u specjalisty zdrowia psychicznego
Krok 1. Umów się na wizytę u swojego lekarza pierwszego kontaktu
Wiele osób czuje się bardziej komfortowo widząc swojego lekarza, kiedy po raz pierwszy szukają leczenia choroby psychicznej. Czasami schorzenia inne niż choroba psychiczna powodują podobne objawy, więc lekarz może również wykluczyć inne problemy.
W razie potrzeby lekarz może również polecić specjalistę od zdrowia psychicznego w Twojej okolicy
Krok 2. Uzyskaj skierowanie lub poszukaj online specjalisty zdrowia psychicznego
Chociaż na początku możesz czuć się swobodniej, chodząc do swojego zwykłego lekarza, w końcu powinieneś znaleźć specjalistę od zdrowia psychicznego. Mogą postawić dokładną diagnozę i współpracować z Tobą w celu opracowania najlepszego planu leczenia.
- Jeśli jesteś w Stanach Zjednoczonych, poszukaj lokalnego dostawcy opieki psychiatrycznej na stronie wyszukiwania Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego pod adresem
- Możesz również skorzystać z narzędzia „Znajdź terapeutę” dostępnego w Psychology Today, aby wyszukiwać według regionu geograficznego i specjalizacji:
- Sprawdź katalog swojego ubezpieczyciela, aby znaleźć dostawcę opieki zdrowotnej w swojej sieci.
- Jeśli spotkasz się z potencjalnym terapeutą i poczujesz, że nie masz z nim dobrych relacji, nie bój się spróbować kogoś innego. Ważne jest, aby znaleźć kogoś, komu ufasz i z którym czujesz się komfortowo, więc jeśli zajdzie taka potrzeba, spotkaj się z kilkoma terapeutami.
Krok 3. Bądź otwarty i szczery, aby uzyskać dokładną diagnozę
Twój lekarz będzie zadawał Ci pytania dotyczące Twoich objawów, kiedy się zaczęły, ich nasilenia i jak wpływają na Twoje codzienne życie. Możesz wahać się, czy rozmawiać o swoim życiu osobistym z nieznajomym, ale pamiętaj, że twoje zdrowie jest dla nich priorytetem.
Czasami zaburzenia nastroju są związane z narkotykami i alkoholem. Bądź uczciwy, jeśli pijesz lub używasz narkotyków rekreacyjnych. Twój lekarz jest po to, aby Ci pomóc, a nie osądzać Cię lub wpędzać Cię w kłopoty
Krok 4. Omów opcje leczenia z lekarzem
Zaburzenia nastroju są często leczone kombinacją leków i terapii. Właściwy lek i odpowiednia forma terapii zależą od diagnozy.
- Zapytaj swojego lekarza o zalety, wady i skutki uboczne każdego leku. Być może będziesz musiał zmienić leki lub zmienić dawki, zanim znajdziesz najskuteczniejszy dla siebie.
- Po rozpoczęciu przyjmowania leków poinformuj swojego lekarza o wszelkich nowych lub nietypowych objawach, takich jak nasilenie depresji lub myśli samobójcze.
Krok 5. Przystąp do terapii zgodnie z zaleceniami lekarza
Leczenie zaburzenia nastroju nie następuje z dnia na dzień. Wiele osób korzysta z regularnych sesji terapeutycznych przez długi czas. Nie powinieneś przestawać spotykać się ze swoim lekarzem bez uprzedniej konsultacji z nim.
- Twój terapeuta omówi najlepszą formę terapii w Twojej sytuacji. Na przykład terapia rozmowa lub psychoanaliza ma na celu znalezienie uczuć, wspomnień lub nieświadomych myśli u podstaw zaburzenia nastroju.
- Terapia poznawczo-behawioralna jest powszechnie zalecana w przypadku zaburzeń nastroju. W tej formie terapii Twój terapeuta pomaga rozpoznać myśli i zachowania związane z zaburzeniem nastroju. Pomagają również rozwinąć umiejętności radzenia sobie, takie jak pozytywne techniki mówienia i relaksacji, aby pomóc w kontrolowaniu powiązanych objawów.
