Omawianie choroby psychicznej z nastolatkami może wydawać się trochę niezręczne, ale to ważne - szacuje się, że co piąty młody człowiek żyje z problemem ze zdrowiem psychicznym. Sposób, w jaki rozmawiasz o zdrowiu psychicznym ze swoimi dziećmi, przyjaciółmi dzieci lub uczniami, może mieć duży wpływ na to, jak myślą i dbają o własne zdrowie psychiczne w przyszłości. Zacznij rozmowę na dobry początek, utrzymując ją swobodnie i wygodnie dla was obojga. Podczas rozmowy skup się na przedstawieniu faktów i pozbyciu się piętna. Jeśli podejrzewasz, że nastolatek, którego znasz, cierpi na chorobę psychiczną, zgłoś swoje obawy i pomóż mu znaleźć środki, aby poczuć się lepiej.
Kroki
Metoda 1 z 3: Pomaganie nastolatkom w uzyskaniu pomocy
Krok 1. Zwróć uwagę na oznaki choroby psychicznej
Jeśli zachowanie lub nastrój Twojego nastolatka zmieniają się na gorsze, zwróć uwagę. Kilka potencjalnych objawów choroby psychicznej u nastolatków to zachowywanie się smutno lub beznadziejnie, unikanie przyjaciół i rodziny, nadmierna podejrzliwość, ekstremalne zmiany nastroju, częsta agresja, częste wyrażanie niepokoju, problemy z uwagą lub pamięcią oraz destrukcyjne zachowanie.
- To normalne, że nastolatki doświadczają huśtawek nastroju i przeżywają trudne chwile z przyjaciółmi. Jeśli zachowanie Twojego nastolatka wydaje się „nieprawidłowe”, nie zakładaj od razu, że coś jest nie tak. Poczekaj tydzień lub dwa i sprawdź, czy zachowanie się utrzymuje.
- Jeśli nastolatek zrobi sobie krzywdę lub mówi o samobójstwie, natychmiast zadzwoń do specjalisty lub zabierz go do szpitala, niezależnie od tego, jak długo trwało zachowanie.
Krok 2. Wyraź swoje obawy w delikatny sposób
Powiedz swojemu nastolatkowi, dlaczego się o niego martwisz, ale staraj się nie sprawiać, by czuł, że stawiasz go na miejscu. Wspomnij o zaobserwowanych objawach i zapytaj, czy chcą o czymś porozmawiać.
- Możesz powiedzieć coś w stylu: „Wydaje mi się, że ostatnio spędzasz dużo więcej czasu w samotności. Jak się czujesz?
- Dobrym pomysłem jest również zidentyfikowanie innych dorosłych, z którymi mogą porozmawiać, jeśli nie czują się komfortowo rozmawiając z tobą, takich jak doradca zawodowy, doradca duchowy, nauczyciel, przyjaciel rodziny itp.
Krok 3. Słuchaj aktywnie
Jeśli twój nastolatek się przed tobą otwiera, nie przerywaj mu ani nie pouczaj go. Po prostu pozwól im mówić i postaraj się je zrozumieć. Okazuj szacunek ich opinii na temat tego, czego doświadczają i dlaczego. Przeformułuj to, co mówią, aby upewnić się, że jesteś na tej samej stronie i zadawaj dobre pytania, aby pomóc im wyrazić, co się dzieje.
- Na przykład, jeśli twój nastolatek mówi, że jest zły, że jego przyjaciel już z nim nie rozmawia, możesz powiedzieć: „Wygląda na to, że naprawdę czujesz się zraniony, że Nathan nie spędza z tobą czasu. Myślisz, że to może mieć coś wspólnego z tym, dlaczego ostatnio byłeś dla siebie taki surowy?
- Możesz także powiedzieć „słusznie mówisz” lub „Widzę, że dużo się nad tym zastanawiałeś”.
- Nie denerwuj się, jeśli twój nastolatek nie chce od razu z tobą rozmawiać. Rozmowa o problemach ze zdrowiem psychicznym nie jest łatwa, a niektórzy ludzie potrzebują czasu, aby dowiedzieć się, co powiedzieć. Spróbuj ponownie za dzień lub dwa.
Krok 4. Rozprosz wszelkie uczucia wstydu
Powiedz swojemu nastolatkowi, że choroba psychiczna jest bardzo powszechna. Nie używaj słów takich jak „szalony” i nie wzbudzaj w nastolatku poczucia winy z powodu swojej choroby.
Jeśli wcześniej miałeś problemy ze zdrowiem psychicznym, podziel się swoim doświadczeniem z nastolatkiem, aby pomóc mu poczuć się mniej samotnym
Krok 5. Pomóż nastolatkom znaleźć potrzebne zasoby
Nastolatkowie mogą nie wiedzieć, do kogo zwrócić się o wsparcie w zakresie zdrowia psychicznego, więc pomóż im wymyślić pomysły. Zaproponuj rozmowę z pedagogiem szkolnym lub duchownym.
Jeśli Twoje dziecko potrzebuje wizyty u lekarza lub psychiatry, pomóż mu umówić się na wizytę
Metoda 2 z 3: Omawianie zdrowia psychicznego
Krok 1. Najpierw edukuj się
Dowiedz się o różnych rodzajach chorób psychicznych i ich objawach, zanim spróbujesz wyjaśnić je swojemu nastolatkowi. Dostępnych jest wiele książek, artykułów i filmów, które nauczą Cię o różnych aspektach zdrowia psychicznego.
Upewnij się, że otrzymujesz informacje o zdrowiu psychicznym z wiarygodnego źródła. Informacje pochodzące od znanych lekarzy, uniwersytetów lub rządu są generalnie wiarygodne. Zacznij od wiarygodnych źródeł, takich jak Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego lub Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne
Krok 2. Wyjaśnij różnice między chorobami psychicznymi
Nastolatki mogą nie wiedzieć, czym choroby psychiczne różnią się od siebie, lub mogą mieć niezrozumienie problemów ze zdrowiem psychicznym w oparciu o powszechne stereotypy. Daj im oparty na faktach przegląd tego, jak różne choroby wpływają na ludzi i jak te choroby są leczone.
- Często pomocne jest uwzględnienie statystyk dotyczących tego, ile osób doświadcza choroby psychicznej i w jakim wieku zaczynają wykazywać objawy. Może to pomóc nastolatkowi zrozumieć, że nie jest sam, „zwariowany” lub dziwny.
- Omawiaj choroby psychiczne w neutralny, nieoceniający sposób, tak jakbyś mówił o chorobach fizycznych. Na przykład możesz powiedzieć: „Osoba z lękiem może się bardzo martwić, podczas gdy osoba z depresją może czuć się obojętna i mieć problemy z martwienie się o cokolwiek”.
Krok 3. Użyj przykładów
Znajdź przykłady problemów ze zdrowiem psychicznym w książkach, filmach i prawdziwym życiu i omów je ze swoim nastolatkiem. Porozmawiaj o tym, jak choroba psychiczna może wpływać na życie ludzi i dlaczego ważne jest, aby szukać leczenia.
Miło może być usiąść i obejrzeć razem film, taki jak Inside Out lub Silver Linings Playbook, w zależności od poziomu dojrzałości nastolatka
Krok 4. Podkreśl, że chorobę psychiczną można leczyć
Poinformuj nastolatka, że przy odpowiednim leczeniu choroba psychiczna może poprawić stan osoby. Podaj im przykłady z książek, blogów i filmów innych osób, które po nauce radzenia sobie z chorobą psychiczną były w stanie żyć pełnią, zdrowo.
- Porozmawiaj o różnych rodzajach leczenia, takich jak leki, terapia indywidualna i terapia grupowa.
- Świetnym miejscem na rozpoczęcie jest HealthyPlace.com, na którym znajdują się blogi pisane przez osoby chorujące psychicznie.
Krok 5. Utrzymuj rozmowę otwartą
Nie pouczaj swojego nastolatka o tym, że choroba psychiczna jest „zła”. Zamiast tego daj im przestrzeń do wyrażania własnych pomysłów. Zadawaj pytania i uważnie słuchaj odpowiedzi. Zachęć ich również do zadawania pytań.
- Jeśli nie spieszysz się z wykładami lub osądzaniem, Twój nastolatek poczuje się bardziej komfortowo rozmawiając z Tobą, a Twoje rozmowy będą bardziej produktywne.
- Na przykład możesz zapytać swojego nastolatka, co myśli o popularnych mediach przedstawiających choroby psychiczne.
Metoda 3 z 3: Tworzenie ciągłej rozmowy
Krok 1. Porozmawiaj swobodnie o zdrowiu psychicznym
Często poruszaj temat zdrowia psychicznego, aby rozwiać wszelkie poczucie niezręczności lub napiętnowania. Szukaj w swoim codziennym życiu momentów, w których można się uczyć, i zachęcaj nastolatki do aktywnego udziału w dyskusji.
W wiadomościach, popularnych mediach i życiu innych osób możesz znaleźć przydatne momenty. Na przykład możesz wykorzystać chwilę w programie telewizyjnym, aby zademonstrować korzyści płynące z pójścia na terapię
Krok 2. Znajdź dobry czas i miejsce do rozmowy
Rozmawiaj w zacisznym, wygodnym miejscu. Zastanów się, czy Twojemu nastolatkowi najwygodniej byłoby rozmawiać twarzą w twarz, czy może woli rozmawiać podczas robienia czegoś innego. Niektóre nastolatki mogą czuć się bardziej komfortowo, omawiając te kwestie za pośrednictwem wiadomości tekstowych lub e-maili. W każdym razie nie próbuj rozpoczynać rozmowy o zdrowiu psychicznym, gdy ty lub twój nastolatek jesteście zajęci, zmęczeni lub zdenerwowani.
- Utrzymuj krótkie rozmowy, ponieważ okazało się, że są one bardziej konstruktywne. Im dłużej to trwa, tym bardziej niekomfortowy może być Twój nastolatek. Lepiej prowadzić wiele krótkich rozmów niż długą, przerażającą.
- Jeśli poczujesz się niespokojny lub sfrustrowany, zakończ rozmowę. Opanuj się i podnieś się, gdy poczujesz się lepiej.
Krok 3. Dostosuj rozmowę do osobowości i poziomu dojrzałości nastolatka
18-latek prawdopodobnie będzie w stanie poradzić sobie z bardziej szczegółowymi informacjami niż 13-latek. Jeśli twój nastolatek jest wrażliwy, uważaj, aby nie przedstawiać informacji w sposób, który mógłby go przestraszyć.
Krok 4. Poinformuj nastolatka, że zawsze możesz słuchać lub rozmawiać
Jeśli twoja nastolatka ucisza się, gdy poruszasz temat zdrowia psychicznego, nie próbuj na siłę rozmawiać. Zamiast tego zachęcaj ich, aby przyszli do ciebie, jeśli kiedykolwiek będą chcieli o czymś porozmawiać. Twój nastolatek będzie bardziej skłonny do otwarcia się na ciebie, jeśli to jego własny pomysł.
- Powiedz coś w stylu: „W porządku, jeśli nie chcesz teraz o tym rozmawiać. Jeśli jednak kiedykolwiek zechcesz o tym porozmawiać, zawsze jestem tutaj, aby wysłuchać.
- Pamiętaj, aby porozmawiać z nastolatkiem również o innych, mniej poważnych problemach. Spędźcie czas, w którym wspólnie robicie fajne rzeczy. Jeśli pracujesz nad tworzeniem dobrych relacji, łatwiej ci będzie rozmawiać z nastolatkiem o trudnych sprawach.
