Gniew i lęk są często łączone u dzieci. Gniew jest powszechnym wyrazem niepokoju, gdy dziecko nie ma innego sposobu na poradzenie sobie ze swoimi uczuciami. Kiedy dziecko staje się niespokojne, może nie mieć lepszego sposobu na wyrażenie tego, więc zwraca się do agresji i atakuje ludzi i rzeczy wokół niego. Jednak gniew nie jest jedynym objawem lęku u dziecka. Aby dostrzec oznaki niepokoju u rozzłoszczonych dzieci, szukaj negatywnego myślenia, unikania i powiązanych objawów fizycznych.
Kroki
Metoda 1 z 3: Identyfikowanie oznak niepokoju u dzieci
Krok 1. Uważaj na negatywne myślenie
Jedną z oznak niepokoju u rozzłoszczonych dzieci są negatywne wzorce myślenia. Twoje dziecko może wokalizować, jakie negatywne lub szkodliwe myśli o sobie ma. Mogą to powiedzieć w gniewny, sfrustrowany sposób lub w napadzie złości.
- Na przykład Twoje dziecko może być krytyczne wobec wszystkiego, co robi, lub być nadmiernie krytyczne wobec swojej pracy, wyglądu lub działań. Mogą również wyrażać poczucie winy.
- Zwróć szczególną uwagę na język bezwzględny, na przykład wypowiadając słowa „zawsze” i „nigdy”, gdy mówią o sobie. Na przykład, Twoje dziecko może powiedzieć coś w stylu: „Zawsze spieprzę” lub „Nigdy nie robię niczego dobrze”.
Krok 2. Zwróć uwagę na pesymizm
Dzieci, które odczuwają niepokój, mogą być pesymistycznie nastawione do wszystkiego. Mają problem ze znalezieniem pozytywów w czymkolwiek. Mogą wyobrażać sobie najgorszy scenariusz dla wszystkiego lub nigdy nie wyobrażać sobie dobrego wyniku.
Często dzieci z lękiem mogą być nieelastyczne i niechętne do porzucenia pesymizmu i znalezienia lepszych alternatyw
Krok 3. Zidentyfikuj wszelkie zachowania unikające
Jeśli Twoje dziecko odczuwa niepokój, może nie chcieć robić pewnych rzeczy. Mogą się złościć, kłamać lub wpadać w złość, kiedy nie chcą gdzieś iść, przebywać w pobliżu kogoś lub coś robić. Jeśli kłamią, mogą stać się źli i bronić się, jeśli im nie wierzysz.
Mogą okazywać unikanie rzeczy, które robili lub miejsc, do których chodzili. Zachowanie unikania jest bardziej dotkliwe niż tylko utrata zainteresowania
Krok 4. Szukaj wycofania się z przyjaciół, rodziny i zajęć
Dzieci, które doświadczają lęku, mogą oderwać się od wszystkiego. Mogą przestać spędzać czas z rodziną i przyjaciółmi. Mogą spędzać więcej czasu samotnie w swoich pokojach lub po prostu odmawiać rozmowy z nikim, nawet w tym samym pokoju.
Dzieci mogą reagować w sposób zły lub sfrustrowany, gdy się do nich zwrócisz. Mogą wybuchnąć, jeśli są zachęcani do interakcji z innymi
Krok 5. Sprawdź, czy nie ma nadmiernego zmartwienia
Innym objawem lęku u dzieci jest niepokojący. W przypadku rozzłoszczonego dziecka to zmartwienie może być związane z jego gniewem lub drażliwością. Kiedy czują się zaniepokojeni czymś, mogą wybuchnąć, krzyczeć lub wpaść w złość.
- Dziecko może martwić się o rzeczy, które już się wydarzyły. To zmartwienie często przybiera formę paranoi, w której martwią się o to, co może się wydarzyć w przyszłości.
- Możesz nawet zauważyć fizyczne oznaki niepokoju u dziecka, takie jak drżący głos, płaczliwość, duszność, kompulsywne poruszanie się lub ogólnie niepokój.
Krok 6. Uważaj na problemy ze snem i jedzeniem
Niepokój może objawiać się u dzieci poprzez sen i apetyt. Dziecko może mieć trudności z zasypianiem lub może nie być w stanie zasnąć. Mogą odmówić jedzenia lub mogą jeść mniej niż zwykle. Twoje dziecko może również walczyć ze snem, rzucając napady złości, płacz lub krzycząc przed snem.
Dzieci z lękiem mogą również doświadczać koszmarów nocnych lub koszmarów nocnych
Krok 7. Zauważ objawy fizyczne
Kiedy Twoje dziecko skarży się na dolegliwości fizyczne, czasami może to być związane z lękiem. Niepokój może prowadzić do negatywnych objawów fizycznych, takich jak bóle głowy i bóle brzucha.
Twoje dziecko może również odczuwać niepokój, zmęczenie, pocenie się lub ból pleców
Metoda 2 z 3: Łączenie gniewu z niepokojem
Krok 1. Dowiedz się, czy Twoje dziecko jest nadmiernie zły
Wszystkie dzieci od czasu do czasu się złoszczą. Twoje dziecko może również wyrażać drażliwość lub napady złości. Jeśli twoje dziecko wpada w złość kilka razy dziennie, jeśli powoduje to problemy w szkole lub w rodzinie, lub jeśli zachowanie złości naraża twoje dziecko na niebezpieczeństwo, nie jest to normalna ilość złości.
Jeśli zaczniesz zauważać zbyt wiele problemów z gniewem u swojego dziecka, zacznij prowadzić dziennik, jak często się one zdarzają. Powinieneś również uwzględnić w dzienniku wszystkie zdarzenia poprzedzające epizod, porę dnia, w którym miał miejsce epizod, ilość snu, jaką dziecko spało poprzedniej nocy oraz przyjmowane przez nie posiłki. Pomoże to spojrzeć na szerszy obraz i określić, czy Twoje dziecko może cierpieć z powodu większego problemu lękowego
Krok 2. Sprawdź, czy Twoje dziecko jest za stare na wybuchy gniewu
Wraz z wiekiem dzieci powinny rozwijać się z napadów złości i wybuchów złości. Ogólnie, napady złości i inne gniewne zachowania ustają około siódmego lub ósmego roku życia.
Jeśli Twoje dziecko nadal przejawia gniew w tym wieku, gniew może być związany z lękiem. Jednakże, jeśli Twoje dziecko jest przed nastolatkiem lub nastolatkiem, epizody złości i drażliwości są powszechne i niekoniecznie oznacza to problemy z lękiem
Krok 3. Zidentyfikuj źródło gniewu
Często gniew jest sposobem, w jaki dziecko reaguje z powodu silnego niepokoju. Nie są w stanie poradzić sobie z sytuacjami w żaden inny sposób niż atakowanie. Wiele razy źródło tej złości jest wyzwalaczem niepokoju, tak jak szkoła.
Aby zidentyfikować źródło niepokoju, zwróć szczególną uwagę na to, kiedy Twoje dziecko się złości. Czy to w szkole? Jeśli tak, stres w szkole lub u rówieśników może wywołać u nich niepokój. Innymi źródłami mogą być interakcje z ludźmi, chodzenie do miejsca innego niż dom lub zmuszanie do wykonywania czynności, które wywołują u nich niepokój i stres
Metoda 3 z 3: Szukanie pomocy
Krok 1. Rozpoznaj, kiedy uzyskać pomoc dla swojego dziecka
Większość dzieci odczuwa niepokój, lęki i gniew. Może to jednak stanowić problem, jeśli przeszkadza w życiu Twojego dziecka. Niepokój Twojego dziecka może przeszkadzać mu w nauce i hamować jego umiejętności społeczne. Jeśli dzieje się tak z twoim dzieckiem, powinieneś zwrócić się o pomoc do eksperta.
- Jeśli złość lub niepokój zakłóca Twoje życie lub życie dziecka, możesz potrzebować pomocy.
- Zacznij od umówienia się na wizytę do specjalisty zdrowia psychicznego, aby porozmawiać o problemie. Specjalista ds. zdrowia psychicznego może być w stanie zalecić interwencje i strategie, których możesz użyć, aby pomóc swojemu dziecku. Może nie być konieczne, aby Twoje dziecko odwiedzało specjalistę zdrowia psychicznego.
Krok 2. Zabierz dziecko do specjalisty zdrowia psychicznego
Chociaż prawdopodobnie najpierw zabierzesz swoje dziecko do pediatry, psycholog dziecięcy lub inny specjalista od zdrowia psychicznego będzie miał większą wiedzę na temat lęku u dzieci i jego związku z gniewem. Możesz porozmawiać ze swoim pediatrą o skierowaniu do specjalisty zdrowia psychicznego.
- Jeśli nie chcesz przechodzić przez swojego pediatrę, możesz poszukać psychologów dziecięcych w Twojej okolicy. Wyszukaj w Internecie osobę specjalizującą się w lęku i gniewie, a następnie przeczytaj recenzje, które pomogą Ci podjąć decyzję.
- Przygotuj swoje dziecko na wizytę u specjalisty zdrowia psychicznego. Wyjaśnij im, kim jest ta osoba i pozwól dziecku zadawać wszelkie pytania, jakie może mieć. Zapewnij swoje dziecko, że może spotkać się ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego samodzielnie lub z Twoją obecną osobą. Upewnij się również, że przedstawiłeś konsekwencje, jeśli Twoje dziecko zachowuje się niewłaściwie podczas wizyty.
Krok 3. Rozważ leczenie swojego dziecka
Jeśli lęk i gniew Twojego dziecka są poważne, lekarz lub terapeuta może zasugerować leczenie. Ogólnie rzecz biorąc, leczenie rozpoczyna się od terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), która jest terapią behawioralną, która pomaga dziecku nauczyć się zastępować negatywne, niespokojne myśli bardziej realistycznymi i zdrowszymi myślami.
