Można by pomyśleć, że depresja jest czymś, co zapadają tylko dorośli, ale depresja dziecięca jest bardzo realna i zdiagnozowano ją u dzieci w wieku przedszkolnym. Depresja dziecięca nie tylko utrudnia dzieciom naukę, zabawę i nawiązywanie przyjaźni, ale także zwiększa ryzyko zachorowania na depresję w późniejszym życiu. Jeśli uważasz, że Twoje dziecko może mieć depresję, nie ignoruj tego problemu. Obserwuj ich zachowanie i rozmawiaj z nimi o ich nastroju. Jeśli nadal się martwisz, podejmij kolejne kroki, aby uzyskać dla nich pomoc.
Kroki
Metoda 1 z 3: Zauważanie zmian
Krok 1. Zwróć uwagę, czy Twoje dziecko wydaje się trwale smutne lub apatyczne
Dzieci z depresją czasami zachowują się smutno, dużo płaczą lub narzekają na przygnębienie. Mogą też przez cały czas wydawać się znudzeni lub tracić zainteresowanie ulubionymi zajęciami.
Na przykład, jeśli Twoje dziecko często mówi takie rzeczy jak „Nic nie jest zabawne” lub „Nie ma sensu próbować”, może być przygnębione
Krok 2. Posłuchaj, jak Twoje dziecko mówi o sobie
Negatywne, samokrytyczne nastawienie może sygnalizować depresję. Zwróć uwagę, czy Twoje dziecko obwinia się za rzeczy, które nie są jego winą lub jeśli cały czas się poniża.
Na przykład nie ignoruj komentarzy takich jak „Psuję wszystko” lub „Jestem najgorszym uczniem w szkole”
Krok 3. Zwróć uwagę, czy Twoje dziecko wydaje się rozdrażnione lub rozgniewane
Dzieci z depresją często okazują swoje uczucia, rozmawiając z dorosłymi, walcząc z rodzeństwem lub rówieśnikami i bardzo łatwo ulegając frustracji. Jeśli temperament Twojego dziecka ostatnio go poprawiał, może być problem.
Niektóre dzieci z depresją nie są w stanie poradzić sobie z konstruktywną krytyką. Zadaj sobie pytanie, czy Twoje dziecko wpada w złość lub całkowicie się poddaje po tym, jak je poprawisz
Krok 4. Zwróć uwagę na nawyki żywieniowe i spanie Twojego dziecka
Jeśli Twoje dziecko zaczęło kłaść się spać do wczesnych godzin porannych lub jeśli ma trudności z wstawaniem z łóżka, może być przygnębione. Zmiany wagi, utrata apetytu lub apetyt na jedzenie mogą również sygnalizować, że coś jest nie tak.
Krok 5. Zwróć uwagę, czy Twoje dziecko ma problemy w szkole
Zwróć uwagę, jeśli Twoje dziecko zacznie mieć problemy w szkole, takie jak niska frekwencja lub słabe oceny. Regularnie rozmawiaj z nauczycielami Twojego dziecka, abyś mógł być ostrzegany o wszelkich problemach, gdy tylko się pojawią.
Krok 6. Miej oko na życie towarzyskie Twojego dziecka
Zadaj sobie pytanie, czy Twoje dziecko wydaje się bardziej wycofane niż zwykle. Dzieci i nastolatki z depresją często odsuwają się od członków rodziny i zaczynają spędzać więcej czasu w samotności lub mogą niechętnie spotykać się z przyjaciółmi lub chodzić do szkoły.
Krok 7. Poważnie traktuj skargi na bóle
Czy Twoje dziecko skarży się na bóle głowy, brzucha lub inne tajemnicze objawy fizyczne, które wydają się nie mieć przyczyny? Depresja może powodować bóle i bóle, które nie ustępują nawet po zastosowaniu środków przeciwbólowych lub innych metod leczenia.
Jeśli Twoje dziecko często mówi o objawach fizycznych, zabierz je do lekarza, aby sprawdzić, czy coś jeszcze się dzieje
Krok 8. Rozpoznaj wpływ wydarzeń zmieniających życie
Jeśli Twoje dziecko przeżyło traumatyczne doświadczenie, takie jak rozwód rodziców lub poważna choroba lub uraz, zwróć uwagę, jak to na nie wpływa. Inne wydarzenia, które mogą mieć wpływ na twoje dzieci, obejmują wykorzystywanie, utratę bliskiej osoby lub inną traumę.
Metoda 2 z 3: Rozmowa z dzieckiem
Krok 1. Pomóż dziecku zaufać Tobie
Bądź cierpliwy i delikatny dla swojego dziecka, nawet jeśli jesteś sfrustrowany jego zachowaniem. Nie przyzwyczajaj się do ich besztania lub krytykowania, bo nie będą chcieli się przed tobą otworzyć. Pokaż im, że Ci na nich zależy i chcesz ich słuchać.
- Jeśli musisz zdyscyplinować swoje dziecko, nie rób tego ze złości. Zachowaj spokój i upewnij się, że Twoje dziecko rozumie, dlaczego ma miejsce dyscyplina.
- Buduj zaufanie, słuchając swojego dziecka, kiedy do ciebie mówi. Traktuj ich uczucia i obawy poważnie.
Krok 2. Zapytaj dziecko, jak się ostatnio czuło
W odpowiednim momencie zapytaj dziecko, czy chce o czymś porozmawiać. Podaj wszelkie niepokojące objawy, które zauważyłeś.
- Na przykład możesz powiedzieć: „O czym ostatnio myślałeś, Elise? Zauważyłem, że ostatnio rzadko wychodzisz ze swojego pokoju. Czy wszystko w porządku?"
- Wybierz czas, kiedy ty i twoje dziecko nie jesteście zajęci ani rozproszeni.
- Wiele dzieci potrzebuje tylko małej zachęty, aby zacząć mówić, ale jeśli twoje dziecko się uspokoi, nie naciskaj na nie, aby się przed tobą otworzyły. Spróbuj ponownie innym razem.
Krok 3. Posłuchaj swojego dziecka
Cokolwiek powie ci dziecko, poświęć mu całą swoją uwagę. Nie przerywaj. Jeśli Twoje dziecko wydaje się mieć trudności z wypowiadaniem się, zadawaj pytania, które pomogą mu znaleźć potrzebne słowa, ale nie wkładaj ich do ust.
Na przykład, jeśli twój syn ma problemy z nawiązywaniem przyjaźni w szkole, możesz powiedzieć: „Wygląda na to, że źle się czujesz z samym sobą, ponieważ inne dzieci nie proszą cię, żebyś się z nimi bawił. Czy to prawda?
Krok 4. Czytaj między wierszami
Twoje dziecko może nie wiedzieć, jak rozpoznać i wyrazić swoje uczucia, zwłaszcza jeśli jest małe. Mogą również czuć się zawstydzeni, gdy mówią o swoich problemach. Zwróć uwagę na ich mowę ciała i rzeczy, których nie mówią, oprócz tego, co mówią ci.
Na przykład, jeśli twoja córka skręca się, unikaj kontaktu wzrokowego i krzyżuje ramiona, mówiąc ci, że nic się nie stało, może nie mówić prawdy. Spróbuj zadać kilka delikatnych pytań, aby pomóc jej się otworzyć
Krok 5. Regularnie melduj się z dzieckiem
Wyrób sobie nawyk mówienia do dziecka każdego dnia. Dowiedz się, jak wygląda ich życie – z kim spędzają czas, co myślą o szkole i jakie są ich nadzieje i zmartwienia. Kiedy jesteś w zgodzie ze swoim dzieckiem, szybciej zauważysz, kiedy coś jest nie tak.
Metoda 3 z 3: Podejmowanie kolejnych kroków
Krok 1. Unikaj wyciągania pochopnych wniosków
Nie próbuj samodzielnie diagnozować depresji u swojego dziecka. Nawet jeśli wykazują niektóre objawy depresji, w rzeczywistości mogą nie mieć depresji. Jeśli nadal się martwisz, zachowaj spokój i skontaktuj się z pediatrą dziecka w celu przeprowadzenia oceny.
Jeśli Twoje dziecko doświadcza objawów przez mniej niż dwa tygodnie, może po prostu mieć normalne wahania nastroju. Dopóki Twoje dziecko nie wydaje się być w kryzysie, poczekaj i zobacz, czy objawy utrzymują się po upływie dwóch tygodni
Krok 2. Uzyskaj informacje od innych osób, które regularnie widują Twoje dziecko
Rozmawiaj z innymi członkami rodziny, nauczycielami Twojego dziecka i innymi dorosłymi, którzy często kontaktują się z Twoim dzieckiem. Zapytaj ich, czy zauważyli, że Twoje dziecko zachowuje się inaczej lub ma problemy z nastrojem.
Krok 3. Umów się na wizytę u lekarza
Zabierz dziecko do pediatry na kontrolę. Powiedz lekarzowi o zaobserwowanych objawach i poproś go o wykluczenie wszelkich fizycznych przyczyn. Jeśli Twoje dziecko jest fizycznie zdrowe, lekarz prawdopodobnie skieruje Cię do pediatrycznego specjalisty zdrowia psychicznego w celu oceny.
Krok 4. Pomóż dziecku uzyskać leczenie
Omów możliwości leczenia swojego dziecka z lekarzem, psychologiem lub psychiatrą. Jeśli zalecą terapię poznawczo-behawioralną, umów się z dzieckiem na wizytę u terapeuty i bądź na bieżąco z jego postępami. Jeśli Twoje dziecko potrzebuje lekarstwa, upewnij się, że przyjmuje je zgodnie z zaleceniami.
- Terapia może obejmować Ciebie i Twoje dziecko lub z czasem Twoje dziecko może spotkać się z terapeutą samodzielnie.
- Terapia poznawczo-behawioralna jest najczęściej zalecana w leczeniu depresji u dzieci i młodzieży. Leki są zwykle przepisywane tylko w umiarkowanych lub ciężkich przypadkach.
- Pomóż dziecku znaleźć terapeutę, z którym będzie mu wygodnie. Być może będziesz musiał spróbować więcej niż jednego, zanim znajdziesz kogoś, kto będzie dobrze pasował.
Krok 5. Zachęcaj dziecko do regularnego udziału w zajęciach
Pomóż dziecku zachować zdrowie, podając mu pożywne pokarmy i zachęcając je do ćwiczeń. Podnieś ich na duchu, robiąc razem zabawne rzeczy i upewnij się, że mają czas na spotkanie z przyjaciółmi i popracowanie nad swoimi hobby.
