Stwardnienie rozsiane (MS) to choroba autoimmunologiczna, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy, zwłaszcza mózg i rdzeń kręgowy. Wraz z postępem stwardnienia rozsianego nerwy mogą ulec uszkodzeniu, a w rezultacie może pogorszyć się jakość życia. Istnieje kilka różnych sposobów leczenia SM, ale rodzaj leczenia będzie zależał od stopnia zaawansowania SM i objawów. Nie ma lekarstwa na SM, ale nauka leczenia objawów SM może spowolnić postęp choroby i poprawić jakość życia.
Kroki
Część 1 z 3: Leczenie ataku MS
Krok 1. Weź kortykosteroidy
Kortykosteroidy mogą pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego nerwów, głównego miejsca występowania SM. Powszechne kortykosteroidy przepisywane przez specjalistę SM na SM obejmują prednizon (zwykle przyjmowany doustnie) i metyloprednizolon (zwykle podawany dożylnie). Chociaż często są skuteczne, kortykosteroidy niosą ze sobą wiele nieprzyjemnych skutków ubocznych, w tym bezsenność, podwyższone ciśnienie krwi, wahania nastroju/drażliwość i zatrzymanie płynów w organizmie.
Krok 2. Poddaj się wymianie plazmy
Wymiana osocza, znana również jako plazmafereza, pomaga wielu pacjentom z SM w okresie ataków SM. Podczas plazmaferezy osocze jest pobierane, a komórki krwi mieszane z albuminą (roztwór białka) przed powrotem do organizmu.
- Wymianę osocza stosuje się przede wszystkim u pacjentów z nowymi objawami, ciężkimi objawami lub objawami, które nie zareagowały na inne metody leczenia, takie jak sterydy.
- Wymianę osocza można przeprowadzić pod opieką specjalisty SM.
Krok 3. Spróbuj fizykoterapii
Wiele osób doświadczających ataku/zaostrzenia SM cierpi na objawy, takie jak niewyraźne widzenie lub wyjątkowo spastyczne mięśnie. Jednym ze sposobów zmniejszenia problemów związanych z kontrolą mięśni i odzyskaniem kontroli nad kończynami jest fizjoterapia, chociaż niektórzy eksperci zalecają stosowanie ćwiczeń fizjoterapeutycznych w połączeniu z kursem kortykosteroidów w celu uzyskania maksymalnej skuteczności.
Część 2 z 3: Kontrolowanie objawów SM
Krok 1. Weź środki zwiotczające mięśnie
Wiele osób cierpiących na SM odczuwa bolesną sztywność mięśni i/lub skurcze mięśni. Może to dotyczyć dowolnej części ciała, ale wydaje się, że najczęściej występuje w nogach. Przyjmowanie środków zwiotczających mięśnie może pomóc zmniejszyć skurcze i złagodzić ból związany ze sztywnością mięśni.
Powszechnie przepisywane środki zwiotczające mięśnie dla pacjentów z SM obejmują baklofen (Lioresal) i tyzanidynę (Zanaflex)
Krok 2. Rozwiąż problemy z pęcherzem / jelitami
Częstym objawem SM związanym z osłabieniem nerwów i mięśni jest utrata kontroli nad pęcherzem i jelitami. Sposób radzenia sobie z tymi objawami będzie się różnić w zależności od ciężkości i zaawansowania SM. Aby pomóc w radzeniu sobie z problemami z pęcherzem i jelitami, lekarz może zalecić:
- Trzymaj się harmonogramu - codzienny harmonogram może być niezwykle pomocny w przypadku problemów z jelitami. Ale może być również pomocny w radzeniu sobie z problemami z moczem. Trzymając się regularnego harmonogramu i „trenując” pęcherz, aby przedłużyć potrzebę oddawania moczu do następnej zaplanowanej przerwy na toaletę, możesz zwiększyć swoją zdolność do kontrolowania swoich potrzeb w zakresie wydalania.
- Wykonuj ćwiczenia Kegla - Ćwiczenia Kegla wzmacniają mięśnie miednicy, co może pomóc w poprawie kontroli pęcherza. Aby rozpocząć wykonywanie ćwiczeń Kegla, musisz ściskać/napinać mięśnie, których używasz do kontrolowania przepływu moczu. Przytrzymaj ściśnięcie przez trzy sekundy, a następnie zwolnij. Powtarzaj ten proces 10 do 15 razy na sesję i staraj się ćwiczyć co najmniej trzy razy dziennie. Kiedy wzmacniasz mięśnie, dodaj jedną dodatkową sekundę co tydzień, aż będziesz w stanie napinać mięśnie przez 10 sekund na raz.
- Zażywaj leki na pęcherz – istnieje wiele leków, które mogą pomóc kontrolować mięśnie, które mogą przyczyniać się do problemów z pęcherzem. Typowe leki na problemy z pęcherzem obejmują daryfenacynę (Enablex), Fesoterodine (Toviaz), Imipraminę (Tofranil) i Oksybutyninę (Ditropan).
- Jedz więcej błonnika – Dodanie błonnika do diety w połączeniu z piciem większej ilości płynów może pomóc w radzeniu sobie z niektórymi problemami jelit. Spróbuj jeść pełnoziarniste pieczywo, płatki zbożowe oraz świeże owoce i warzywa lub poproś lekarza o przyjmowanie suplementu z błonnikiem.
- Używaj środków zmiękczających stolec - jeśli często doświadczasz zaparć, porozmawiaj z lekarzem o zażyciu środka zmiękczającego stolec, aby ułatwić ruchy jelit.
- Porozmawiaj ze swoim lekarzem o wszelkich lekach dostępnych bez recepty, które rozważasz, zwłaszcza jeśli masz biegunkę.
Krok 3. Uzyskaj więcej aktywności fizycznej
Chociaż objawy SM mogą ograniczać zdolność do aktywności fizycznej, niektórzy pacjenci uważają, że aktywność fizyczna może pomóc w poprawie samopoczucia fizycznego i psychicznego. Typowe czynności obejmują ćwiczenia, jogę i medytację.
Krok 4. Wypróbuj medyczną marihuanę
Możesz znaleźć ulgę w skurczach mięśni i bólu, próbując marihuany, jeśli mieszkasz w miejscu, które pozwala na jej zastosowanie medyczne. Amerykańska Akademia Neurologii uznaje, że marihuana medyczna, palona lub przyjmowana doustnie (ekstrakty, a także syntetyczne kannabinoidy), może pomóc pacjentom cierpiącym na szereg objawów SM. Jednak marihuana nie jest dla wszystkich. Porozmawiaj z lekarzem o potencjalnych korzyściach i zagrożeniach związanych z używaniem marihuany.
- W Stanach Zjednoczonych 23 stany i Dystrykt Kolumbii uchwaliły przepisy, które pozwalają pacjentom z kwalifikującymi się chorobami legalnie kupować lub hodować, posiadać i używać medycznej marihuany.
- Używanie medycznej marihuany jest również dozwolone w Kanadzie.
- Dowiedz się, czy Twój stan, prowincja lub kraj zezwala na używanie medycznej marihuany, wyszukując przepisy dotyczące medycznej marihuany w Twoim regionie. Jeśli mieszkasz w miejscu, które pozwala na medyczne użycie marihuany i uważasz, że może to pomóc w łagodzeniu objawów SM, porozmawiaj ze swoim lekarzem o korzyściach i skutkach ubocznych medycznej marihuany.
Część 3 z 3: Leczenie nawracających postaci SM za pomocą leków
Krok 1. Weź interferony beta
Interferony beta są często przepisywane i monitorowane przez specjalistę SM w celu leczenia nawracających postaci SM. Leki te są wstrzykiwane dożylnie i udowodniono, że zmniejszają zarówno częstotliwość, jak i nasilenie nawrotów SM. Uszkodzenie wątroby jest możliwym efektem ubocznym stosowania interferonów beta, dlatego ważne jest, aby lekarz przeprowadzał regularne badania krwi w celu monitorowania enzymów wątrobowych pod kątem uszkodzeń.
Powszechne interferony beta obejmują interferon beta-1a (np. Avonex i Rebif) oraz interferon beta-1b (np. Betaseron i Extavia)
Krok 2. Wypróbuj octan glatirameru
Ten lek musi być przepisany i monitorowany przez specjalistę SM. Jest podawany dożylnie i może pomóc kontrolować atak układu odpornościowego organizmu na osłonki mielinowe nerwów. Białko to może pomóc zmniejszyć liczbę nawrotów, których doświadcza pacjent, i może opóźnić lub nawet zapobiec trwałej niepełnosprawności.
Copaxone jest powszechnie przepisywanym lekiem z octanem glatirameru
Krok 3. Użyj fumaranu dimetylu
Fumaran dimetylu jest lekiem doustnym przepisywanym i monitorowanym przez specjalistę SM, który może pomóc w zmniejszeniu nawrotów SM. Zazwyczaj przyjmuje się go dwa razy dziennie. Działania niepożądane mogą obejmować biegunkę, uderzenia gorąca, nudności i obniżoną liczbę białych krwinek.
Tecfidera to powszechnie przepisywany fumaran dimetylu
Krok 4. Wypróbuj fingolimod
Ten lek, który jest również przepisywany i monitorowany przez specjalistę ds. SM, może pomóc zmniejszyć częstotliwość nawrotów, zapobiegając atakowi układu odpornościowego na nerwy w mózgu i / lub rdzeniu kręgowym. Przyjmowanie fingolimodu może również opóźnić lub nawet zapobiec trwałej niepełnosprawności.
- Fingolimod jest zazwyczaj przyjmowany doustnie, raz dziennie.
- Przyjmowanie fingolimodu może spowolnić tętno i spowodować wysokie ciśnienie krwi lub niewyraźne widzenie. Lekarz będzie monitorował tętno przez co najmniej sześć godzin po podaniu pierwszej dawki fingolimodu.
Krok 5. Weź teriflunomid
Teriflunomid jest przepisywany i monitorowany przez specjalistę SM. Ten lek jest przyjmowany doustnie, raz dziennie, aby zapobiec lub zmniejszyć nawroty SM. Teriflunomid może powodować liczne skutki uboczne o różnym nasileniu, w tym uszkodzenie wątroby i wypadanie włosów. Teriflunomidu nie powinny przyjmować kobiety w ciąży lub mogące zajść w ciążę, ani partner kobiety, która może zajść w ciążę, ponieważ może to spowodować poważne uszkodzenie rozwijającego się płodu.
Krok 6. Użyj natalizumabu
Natalizumab może zapobiegać przemieszczaniu się komórek odpornościowych do mózgu i rdzenia kręgowego, zmniejszając w ten sposób ryzyko uszkodzenia nerwów w tych miejscach. Często jest skuteczny w leczeniu nawracających postaci stwardnienia rozsianego, chociaż może również zwiększać ryzyko wystąpienia infekcji wirusowej w mózgu. Porozmawiaj z lekarzem o korzyściach i potencjalnym ryzyku związanym z natalizumabem.
Wymagana jest recepta i monitorowanie przez specjalistę SM
Krok 7. Wypróbuj alemtuzumab
Alemtuzumab działa poprzez celowanie w białko znajdujące się na powierzchni komórek odpornościowych w organizmie. Zmniejsza również liczbę białych krwinek w organizmie, co może zmniejszyć ryzyko uszkodzenia nerwów, ale niesie również ryzyko. Niektórzy pacjenci mają zwiększone ryzyko infekcji i powikłań autoimmunologicznych ze względu na zmniejszoną liczbę białych krwinek.
Alemtuzumab jest przepisywany i monitorowany przez specjalistę ds. SM, podawany przez pięć kolejnych dni, a następnie przez kolejne trzy dni wlewy leku rok po początkowym leczeniu
Krok 8. Weź mitoksantron
Mitoksantron jest lekiem immunosupresyjnym, który może pomóc w leczeniu ciężkiego i zaawansowanego SM. Jednak jego stosowanie jest zazwyczaj ograniczone ze względu na ryzyko uszkodzenia serca i raka krwi. Porozmawiaj z lekarzem o korzyściach i potencjalnych zagrożeniach związanych ze stosowaniem mitoksantronu.
Lek ten również wymaga recepty i monitorowania przez specjalistę SM
Porady
Jeśli masz częsty efekt uboczny uczucia „przytulania” MS, możesz podjąć kroki, aby leczyć SM
Ostrzeżenia
- Skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpią nasilone objawy lub nowe objawy.
- Możesz być w stanie przywrócić część utraconej mieliny za pomocą ćwiczeń i diety, co może poprawić jakość życia, ale te zabiegi nie wyleczą podstawowej choroby.
