Pomaganie komuś zmagającemu się z uzależnieniem, bez względu na źródło problemu (narkotyki, alkohol, hazard, seks, korzystanie z Internetu lub coś innego), wymaga troski i zaangażowania. Priorytetem numer jeden zazwyczaj jest połączenie danej osoby z programem leczenia, ale może to wymagać pewnego przekonania w zależności od etapu uzależnienia. Osoba z uzależnieniem będzie również potrzebować ciągłego wsparcia emocjonalnego podczas zdrowienia, które możesz zapewnić, pociągając ją do odpowiedzialności, angażując się w codzienne potrzeby i po prostu nadając przyjazne ucho. Musisz jednak również zadbać o ochronę własnego zdrowia i dobrego samopoczucia – co czasami może oznaczać skontaktowanie się z władzami lub zakończenie związku.
Kroki
Metoda 1 z 3: Pomoc w znalezieniu leczenia
Krok 1. Określ, na jakim etapie jest ich uzależnienie
To, czy dana osoba rozpozna swoje uzależnienie i chce uzyskać pomoc, zależy od etapu uzależnienia. Na niektórych etapach dana osoba może nie chcieć poddać się leczeniu, ale na innych etapach leczenie może być bardziej skuteczne.
- Faza przedkontemplacyjna: Mogą nie uznać swojego problemu, jego konsekwencji lub wpływu, jaki ma na innych. Najlepiej poinformować o negatywnych skutkach ich uzależnienia i porozmawiać z nimi o tym, jak powstrzymuje ich to przed osiągnięciem celu. Nawet jeśli są zmuszeni do leczenia, leczenie może nie być skuteczne.
- Etap kontemplacyjny: mogą zacząć zdawać sobie sprawę z tego, jak wpływa na nich ich uzależnienie. Mogą nadal wahać się, czy przyznać się do uzależnienia. Możesz zacząć delikatnie zachęcać ich do leczenia. Interwencja z bliskimi może być skuteczna.
- Przygotowanie i działanie: Mogą być gotowi do wprowadzenia zmian w swoim życiu. Mogą chcieć zakończyć swoje uzależnienie, ale nadal mogą walczyć. Na tym etapie potrzebują zachęty i wsparcia.
- Utrzymanie: Wprowadzili zmiany, aby zakończyć uzależnienie lub mogli zakończyć zachowanie. Aby zapobiec nawrotom, potrzebują zachęty i wsparcia.
Krok 2. Porozmawiaj o tym, jak programy leczenia są bezpieczne i mają solidny wskaźnik sukcesu
Wskaźniki sukcesu różnych programów leczenia uzależnień są trudne do ustalenia i łatwo jest znaleźć krytyczne opinie, które mówią, że „nie działają” lub są „bezużyteczne” w walce z uzależnieniem. Ale możesz zauważyć, że ogólny wskaźnik sukcesu jest zgodny z tymi dla przewlekłych schorzeń, takich jak cukrzyca, astma i wysokie ciśnienie krwi.
Jeśli boją się, ponieważ ich uzależnienie wiąże się z jakąś nielegalną działalnością, przypomnij im, że istnieją przepisy (w USA i gdzie indziej), które chronią osoby szukające leczenia
Krok 3. Przekonaj ich do lekarza
Osoba cierpiąca na uzależnienie może opierać się lub bać się pójścia do ośrodka rehabilitacyjnego, zwłaszcza jeśli odmawia. Jeśli tak, powiedz im, aby zamiast tego udali się do lekarza, tak jak w ramach kontroli stanu zdrowia. Przypomnij im, że sprawy, o których rozmawiają z lekarzem, są poufne, więc mogą być uczciwi bez obaw.
- Lekarz może zapewnić zasoby zdrowia psychicznego, a także recepty, aby poradzić sobie z objawami odstawienia i głodem.
- Nawet jeśli fizyczne zmiany nie są od razu widoczne, nadużywanie substancji ma fizyczny wpływ na zdrowie danej osoby.
Krok 4. Złagodź ich obawy dotyczące detoksu
Niektórzy uzależnieni mogą obawiać się fizycznych i psychicznych skutków detoksu, które mogą być intensywne. Jeśli tak, przypomnij im, że istnieją leki i specjaliści, którzy mogą im pomóc, jeśli pójdą do ośrodka leczenia.
Krok 5. Omów sposoby dbania o koszty leczenia
Zachęć osobę, aby porozmawiała z ośrodkami leczenia na temat opcji płatności. W niektórych przypadkach ubezpieczenie zdrowotne pokryje leczenie uzależnień. Wiele stanów i organizacji charytatywnych również pomaga w opłaceniu rachunku. Jeśli są gotowi na leczenie, prawdopodobnie istnieje sposób, aby za to zapłacić.
- Możesz zrobić dla nich niektóre badania. Skontaktuj się z ośrodkami leczenia w Twojej okolicy. Zadzwoń do swojego ubezpieczyciela (jeśli wiesz, kto to jest) i zapytaj o jego ogólną politykę dotyczącą leczenia uzależnień. Wyszukaj programy rządowe i charytatywne w Twojej okolicy.
- Ośrodki leczenia w USA można wyszukiwać online na stronie
Krok 6. Zaproponuj terapię, jeśli nie chcą iść na odwyk
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) i rozmowa motywacyjna to dwa rodzaje terapii rozmowych, które mogą pomóc w walce z uzależnieniami. Innym rodzajem programu terapeutycznego jest zarządzanie awaryjne (oferujące zachęty do zaprzestania przyjmowania leków).
Tego typu programy terapeutyczne powinny być zawsze wykonywane pod kierunkiem licencjonowanego specjalisty zdrowia psychicznego. Lekarz danej osoby może wystawić skierowanie do terapeuty
Krok 7. Przeprowadź badania na temat ośrodków uzależnień dla swojego przyjaciela
Samo podjęcie decyzji o leczeniu w pierwszej kolejności może być wystarczająco trudne dla osoby uzależnionej. Pomóż im, dowiadując się wszystkiego, co możesz o ośrodkach leczenia, odwiedzając, dzwoniąc lub przeszukując ich strony internetowe. Odkryć:
- Gdzie znajduje się placówka? Czy jest to dogodna czy preferowana lokalizacja?
- Jakie jest podejście centrum? Czy to medyczna, terapeutyczna, czy jakaś kombinacja? Czy oferuje jakieś duchowe przewodnictwo?
- Czy podejście centrum obejmuje 12-etapowy lub podobny program wsparcia?
- Jak działa ośrodek (stacjonarny czy ambulatoryjny)?
- Czy jego program jest dostosowany do każdego z osobna?
- Czy ośrodek dostosowuje leczenie do zmieniających się potrzeb osoby uzależnionej?
- Jak długo trwa program? Nie ma tu jednej poprawnej odpowiedzi, ale dłuższe jest prawie zawsze lepsze, jeśli chodzi o programy leczenia uzależnień.
- Jaka jest opieka pooperacyjna? Spróbuj znaleźć program, który oferuje opiekę ambulatoryjną po odejściu chorego.
Krok 8. Przeprowadź interwencję tylko wtedy, gdy jesteś w pełni przygotowany
Prowadzenie interwencji to stereotypowy sposób pomocy osobie uzależnionej. Jednak eksperci uważają teraz, że o wiele bardziej pomocne jest oferowanie zachęt i skupienie się na dobrym samopoczuciu niż „szokowanie” ich, by szukali leczenia. Niektórzy uważają, że interwencje mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Jeśli chcesz spróbować interwencji:
- Najpierw skonsultuj się z profesjonalnym doradcą ds. uzależnień.
- Upewnij się, że przyjaciele i rodzina są na pokładzie z tym pomysłem.
- Poczekaj, aż osoba nie będzie pod wpływem, aby wstrzymać interwencję.
- Zachowaj spokój i nie oceniaj.
- Unikaj używania terminu „uzależniony”.
- Wymień konkretne incydenty i przykłady problemów spowodowanych przez uzależnienie.
- Używaj stwierdzeń „ja” zamiast „ty” („martwię się o twoje samopoczucie” zamiast „rujnujesz swoje życie”).
- Przygotuj się na to, że dana osoba odepchnie Twoje roszczenia.
- Bądź gotowy do zaproponowania konkretnych środków wsparcia, takich jak ośrodki leczenia i doradcy.
Metoda 2 z 3: Udzielanie wsparcia podczas ich powrotu do zdrowia
Krok 1. Porozmawiaj z ich programem leczenia lub terapeutą o sposobach, w jakie możesz pomóc
Osoba z uzależnieniem może potrzebować Twojej pomocy podczas leczenia, a nie tylko przed nim. Zapytaj placówkę leczniczą, czy pomocne byłoby np. odwiedzenie osoby uzależnionej w trakcie leczenia. Lub poproś ich terapeutę o pomysły, w jaki sposób możesz nadal wspierać osobę, która idzie naprzód (upewnij się, że chodzi na przykład na grupowe spotkania terapeutyczne).
Pamiętaj, że ośrodek leczniczy lub terapeuta nie może ujawnić żadnych informacji o Twojej ukochanej osobie, chyba że ma pisemną zgodę pacjenta. Możesz zadawać ogólne pytania, takie jak „czy zachęcasz ludzi do odwiedzania pacjentów?” lub „jak polecasz rodzinie wspierać osoby uzależnione?”
Krok 2. Pomóż w drobiazgach podczas rekonwalescencji
Podczas zdrowienia osoba uzależniona skupi się głównie na sobie. Upewnij się, że ich codzienne życie przebiega tak gładko, jak to możliwe, dbając o takie rzeczy, jak prace domowe, biegi po sklepach, opieka nad dziećmi itp.
Krok 3. Zapytaj, jak się czują
Powrót do zdrowia może być długą, trudną drogą z wieloma przeszkodami po drodze. Przestanie pytać osobę, jak się czuje, daje jej szansę na dekompresję i daje jej do zrozumienia, że jesteś kimś, kto się o nią troszczy i chce, żeby dobrze sobie radziła. Ten mały gest może wiele znaczyć.
Krok 4. Pracuj nad nawrotami
Powrót do zdrowia nie zawsze przebiega w linii prostej. Jeśli osoba, której próbujesz pomóc, potyka się i powraca do starych zachowań (chętnie lub nie), nie oznacza to, że nadszedł czas, aby z nich zrezygnować. Kontynuuj wspieranie ich, skupiając się na przyszłości i świętując ich sukcesy.
- Mów o tym, „kiedy” wrócą na leczenie, a nie „czy” wrócą.
- Na przykład: „Kiedy wrócisz, aby zakończyć program leczenia, w końcu będziemy mogli odbyć tę podróż do Yellowstone!”
Krok 5. Zadbaj o siebie podczas rekonwalescencji
Bycie opiekunem może być psychicznie i fizycznie wyczerpujące. Upewnij się, że wystarczająco dużo odpoczywasz i dbasz o siebie. Jeśli zaczniesz źle się czuć, udaj się do lekarza, doradcy lub duchowego mentora, aby uzyskać pomoc, której potrzebujesz, aby pomóc tej osobie.
Metoda 3 z 3: Chroń się, jeśli nie będą szukać leczenia
Krok 1. Ustal granice z osobą
Chociaż możesz kochać tę osobę, pamiętaj, że nie jesteś odpowiedzialny za jej naprawianie. Możesz zachęcić ich do poddania się leczeniu, ale jeśli odmówią sobie pomocy, nie bierz na siebie ich ciężarów. Powinieneś pozwolić im ponieść konsekwencje swoich działań. W razie potrzeby stwórz odległość między sobą.
- Jeśli ta osoba jest członkiem rodziny lub bliskim przyjacielem, pamiętaj, że będziesz musiał zobowiązać się do niej na dłuższą metę, jeśli chcesz jej pomóc. Ustal z wyprzedzeniem, czym jesteś, a czego nie chcesz dla nich robić.
- Jeśli ta osoba jest znajomym, współpracownikiem lub dalekim przyjacielem, możesz chcieć stworzyć silniejsze granice. Powiedz im, co zauważyłeś na temat ich uzależnienia i zachowania, ale nie wtrącaj się zbytnio.
Krok 2. Nie podejmuj głupiego ryzyka, aby im „pomóc”
Nie kryj się za osobą uzależnioną, nie chowaj ani nie wyrzucaj narkotyków ani nie usprawiedliwiaj ich niebezpiecznego zachowania. Zachęcasz ich do uzależnienia i utrudniasz powrót do zdrowia, „pomagając” w ten sposób. A jeśli wpadniesz w kłopoty za zrobienie czegoś nielegalnego (np. przechowywanie narkotyków), również nie będziesz w stanie pomóc tej osobie.
Krok 3. Unikaj obwiniania się
Nie jesteś „przyczyną” ich uzależnienia, bez względu na to, co mówią lub jak czasami się czujesz. Niech osoba z nałogiem weźmie odpowiedzialność za swój problem. To ważny krok w procesie zdrowienia.
Jeśli obwiniają cię („Zacząłem pić, ponieważ mnie zignorowałeś!”), bądź współczujący, ale stanowczy: „Przepraszam, że nie zawsze byłem przy tobie, ale zdecydowałeś się pójść tą ścieżką, a teraz Wybieram pomoc najlepiej, jak potrafię."
Krok 4. Zerwij więzi, jeśli sytuacja wymknie się spod kontroli
Ktoś z nałogiem musi ostatecznie przyjąć odpowiedzialność za własne wyzdrowienie. Jeśli próbujesz pomóc osobie z uzależnieniem, ale odmawia ona leczenia, zadbaj o ochronę własnego zdrowia i bezpieczeństwa. Być może będziesz musiał odseparować się od nich, jeśli staną się agresywne lub niebezpieczne, albo postawią cię w ryzykownych sytuacjach.
- Jeśli, na przykład, grozi ci fizycznie lub czujesz się zagrożony krzywdą fizyczną, zadzwoń na policję.
- Lub, jeśli po prostu odmówią szukania pomocy pomimo twoich wielokrotnych wysiłków, być może będziesz musiał powiedzieć „przepraszam, ale po prostu nie mogę dłużej patrzeć, jak się niszczysz, więc będziemy musieli iść osobno sposoby."
