Mówienie komuś o samookaleczeniu może być bardzo przerażającą perspektywą, ale jest to odważny krok naprzód, z którego możesz być dumny. Możesz początkowo nie uzyskać reakcji, na którą liczysz, ale mówienie o samookaleczeniu jest znaczącym krokiem w kierunku uzdrowienia. Dzielenie się emocjami i problemami może przebiegać bardziej płynnie, jeśli najpierw zastanowisz się nad tym.
Kroki
Część 1 z 3: Wybór właściwej osoby
Krok 1. Zastanów się, kto był dla Ciebie w trudnych czasach w przeszłości
Zastanów się nad powiedzeniem komuś, kto wcześniej był dla ciebie pomocny i wspierający.
- Przyjaciel, który mógł być przy tobie wcześniej, teraz może nie być przy tobie. Czasami przyjaciel będzie tak zszokowany, że nie zareaguje w sposób, w jaki masz nadzieję, że to zrobi.
- Wiedz, że tylko dlatego, że był przy tobie w przeszłości, twój przyjaciel może początkowo nie reagować w sposób, w jaki masz nadzieję, ponieważ może być w szoku.
Krok 2. Wybierz kogoś, komu ufasz
To jest najważniejszy czynnik. Musisz czuć się naprawdę komfortowo z tą osobą i wiedzieć, że naprawdę możesz z nią porozmawiać i zaufać, że będzie przy tobie.
Ostrzegam jednak, że tylko dlatego, że przyjaciel trzymał twoje sekrety w przeszłości, nie oznacza, że zachowa ten. Ludzie często boją się słyszeć, że przyjaciel się samookalecza i mogą czuć się zmuszeni, by komuś o tym powiedzieć, ponieważ chcą ci pomóc
Krok 3. Zastanów się, jaki jest twój cel w powiedzeniu tej osobie
Jeśli chcesz po prostu zdjąć to ze swojej klatki piersiowej, możesz wybrać zaufanego przyjaciela. Jeśli uważasz, że potrzebujesz pomocy medycznej, możesz najpierw powiedzieć o tym swojemu lekarzowi. Zastanowienie się nad tym, co masz nadzieję wyciągnąć z tej wstępnej rozmowy, może pomóc Ci zdecydować, komu powiedzieć.
- Jeśli jesteś nastolatkiem, możesz najpierw rozważyć powiedzenie starszej osobie, której ufasz, zanim powiesz o tym znajomym. Wypróbuj rodzica, pedagoga szkolnego lub nauczyciela. W ten sposób będziesz mieć wsparcie, zanim powiesz o tym swoim znajomym.
- Jeśli już jesteś na terapii, najpierw powiedz o tym terapeucie. Następnie mogą współpracować z Tobą, aby ustalić, jak najlepiej powiedzieć o tym znajomym i rodzinie. Jeśli nie jesteś na terapii, teraz jest czas, aby poszukać pomocy, ponieważ najlepiej jest przepracować ten proces z kimś profesjonalistą, który ma doświadczenie w radzeniu sobie z samookaleczaniem.
- Możesz zmagać się z kwestiami wiary, więc możesz chcieć powiedzieć o tym swojemu księdzu lub pastorowi.
- Zanim powiesz swojemu lekarzowi, zastanów się, jakie usługi mogą Ci zaoferować, abyś mógł być przygotowany do podjęcia decyzji, czy chcesz: przyjąć skierowania na terapię grupową lub poradnictwo indywidualne, skorzystać z wizyty pielęgniarki w domu lub porozmawiać o lekach, jeśli są przygnębieni lub niespokojni.
- Jeśli ma to wpływ na twoje wyniki w szkole, możesz zdecydować się na poinformowanie szkolnego pedagoga lub nauczyciela.
- Jeśli jesteś niepełnoletni i powiesz o tym urzędnikowi lub urzędnikowi szkolnemu, możesz chcieć wiedzieć z wyprzedzeniem, że ta osoba ma obowiązek zgłosić swoje samookaleczenie. Możesz po prostu najpierw zapytać ich, jaka jest zasada udostępniania wszelkich informacji, które im powiesz.
Część 2 z 3: Wybór odpowiedniego czasu, miejsca i metody
Krok 1. Ćwicz w lustrze
Mówienie komuś o samookaleczeniu może być bardzo przerażające i trudne. Powtórzenie części rozmowy może pomóc w lepszym przekazaniu wiadomości, gdy powiesz o tym swojemu przyjacielowi i zapewnisz sobie pewność siebie i siłę.
Ćwiczenie w domu może również pomóc w ustaleniu w głowie tego, co zamierzasz powiedzieć i możesz ćwiczyć reakcje na potencjalne reakcje. Zastanów się, jak twój przyjaciel może zareagować i wymyśl sposoby odpowiedzi
Krok 2. Powiedz im prywatnie osobiście
Rozmowy twarzą w twarz są zawsze trudniejsze, ale pozwalają też na wyciągnięcie tego w czasie rzeczywistym. Ponadto poważne problemy emocjonalne zasługują na twarz, aby zwrócić na siebie uwagę. Uściski i łzy dzielone osobiście mogą być terapeutyczne.
- Mówienie komuś twarzą w twarz może być bardzo wzmacniające.
- Początkowa reakcja może nie być tym, na co liczyłeś, więc przygotuj się na gniew, smutek i szok.
Krok 3. Wybierz miejsce, w którym czujesz się komfortowo
Powiadomienie kogoś osobiście jest poważnym wydarzeniem i zasługujesz na przebywanie w przestrzeni komfortu i prywatności, kiedy się ujawniasz.
Krok 4. Napisz list lub e-mail
Chociaż ta metoda oznacza, że osoba, którą opowiadasz, spotka się z szokującymi wiadomościami bez natychmiastowej szansy na reakcję, czasami to opóźnienie jest tym, czego ty i ona potrzebujecie. Możesz wybrać dokładnie to, co chcesz powiedzieć i jak chcesz to powiedzieć bez przerwy. Da to również odbiorcy czas na przetworzenie informacji.
Pamiętaj, aby w odpowiedzi na list lub e-mail wykonać telefon lub rozmowę twarzą w twarz, ponieważ osoba, do której napisałeś, może bardzo się o ciebie martwić. Czekanie na wiadomość od ciebie może być bardzo niepokojące dla twojego przyjaciela. Zakończ list planem, aby zadzwonić do nich w ciągu 2 dni lub wysłać e-mail, gdy będą gotowi do rozmowy
Krok 5. Zadzwoń do kogoś
Poinformowanie znajomego lub innej zaufanej osoby przez telefon nadal pozwala prowadzić dyskusję w czasie rzeczywistym z buforem, że nie musisz osobiście stawiać czoła ich początkowej reakcji.
- W ten sposób nie przyniesiesz korzyści z komunikacji niewerbalnej, więc zachowaj ostrożność, aby uniknąć błędnych interpretacji.
- Jeśli mówisz komuś, kto mieszka bardzo daleko, może czuć się bezsilny, aby ci pomóc. Spróbuj zasugerować, w jaki sposób mogą Cię wspierać nawet na odległość.
- Dzwonienie na infolinię to solidny sposób na rozpoczęcie mówienia ludziom i może dać ci siłę, odwagę i pewność siebie, aby powiedzieć komuś, kogo znasz.
Krok 6. Pokaż swoje blizny komuś, komu ufasz
Jeśli nie możesz znaleźć odpowiednich słów, aby rozpocząć rozmowę, samo pokazanie komuś, co robiłeś, aby sobie z tym poradzić, może utorować drogę do rozmowy o tym.
Postaraj się, aby od razu skupili się na znaczeniu kryjącym się za zachowaniem, zamiast skupiać się na samych bliznach
Krok 7. Pisz, rysuj lub maluj o tym
Wyrażanie swoich uczuć w kreatywny sposób może nie tylko pomóc ci wyrazić siebie i poczuć ulgę, ale jest kolejnym sposobem na przekazanie innym tego, co czujesz.
Krok 8. Nigdy nie mów nikomu w złości
Powiedzenie „sprawiłeś, że się pociąłem” może odwrócić uwagę od twoich potrzeb i sprawić, że staną się obronne. Kłótnia mogłaby rozpocząć i wykoleić bardzo ważną rozmowę.
Nawet jeśli twoje emocje wynikają z problemów interpersonalnych, które z nimi masz, zawsze masz wybór, czy chcesz się zranić, czy zrobić sobie krzywdę, więc obwinianie kogoś w gniewie nie pomoże żadnemu z was
Krok 9. Przygotuj się na pytania
Osoba, którą powiesz, może mieć do ciebie niekończące się pytania. Upewnij się, że wybrałeś czas, aby powiedzieć im, kiedy masz dużo czasu na rozmowę.
- Jeśli zadadzą ci pytanie, na które nie jesteś gotowy odpowiedzieć, po prostu to powiedz. Nie czuj presji, by odpowiadać na wszystkie pytania.
- Pytania, których możesz się spodziewać, mogą obejmować: Dlaczego to robisz; chcesz się zabić; w jaki sposób ci to pomaga; czy to coś, co zrobiłem i dlaczego po prostu nie przestaniesz?
Krok 10. Zrób to bez alkoholu
Może być kuszące, aby budować fałszywą odwagę i zmniejszać zahamowania poprzez picie, zanim komuś powiesz, ale alkohol może zwiększyć reakcje emocjonalne i niestabilność w już trudnej sytuacji.
Część 3 z 3: Mówienie komuś
Krok 1. Porozmawiaj o tym, dlaczego się samookaleczasz
Nie chodzi o cięcie, ale o emocje, z którymi cięcie pomaga sobie radzić. Dotarcie do przyczyny zachowania może pomóc Tobie i Twojemu powiernikowi iść naprzód.
Bądź tak otwarty, jak tylko możesz, o tym, jak się czujesz i dlaczego tniesz. Zdobycie ich zrozumienia pozwoli Ci zapewnić wsparcie, którego potrzebujesz
Krok 2. Nie udostępniaj szczegółów graficznych ani zdjęć
Chcesz, aby zrozumieli, ale nie bali się ani nie wyłączali, ponieważ trudno im to usłyszeć.
Być może będziesz musiał bardziej szczegółowo omówić swoje praktyki samookaleczenia, jeśli poinformujesz o tym swojego lekarza lub terapeutę. Ci specjaliści będą potrzebować tych spostrzeżeń, aby lepiej sobie radzić
Krok 3. Powiedz, dlaczego im powiedziałeś
Niektórzy ludzie przyznają się do samookaleczenia, ponieważ czują się samotni i odizolowani i nie chcą już przechodzić przez to samotnie. Niektórzy ludzie obawiają się, że ich samookaleczenie się pogarsza i chcą pomocy. Powiedzenie przyjacielowi, dlaczego teraz o tym mówisz, pomoże mu zrozumieć, jak się czujesz.
- Być może zbliżają się wakacje lub chcesz być z kimś intymnym, ale boisz się, że twoje blizny pojawią się po raz pierwszy.
- Może ktoś inny się o tym dowiedział i grozi, że powie o tym rodzicom, więc ty chcesz powiedzieć im najpierw.
- Może nie powiedziałeś im wcześniej, ponieważ bałeś się, że zostaniesz przypięty etykietką lub że odebrano ci jedyny sposób radzenia sobie.
Krok 4. Pokaż, że akceptujesz siebie
Ułatwi to akceptację twojego przyjaciela, jeśli zobaczy, że masz pewną samoświadomość wokół swoich wyborów dotyczących samookaleczenia, dlaczego to robisz i dlaczego mówisz mu o tym.
Nie przepraszaj. Nie mówisz im, żeby ich denerwowali i nie krzywdzisz się, aby ich zdenerwować
Krok 5. Przygotuj się na szok, złość i smutek
Kiedy mówisz komuś o samookaleczeniu, jego pierwszą instynktowną reakcją może być gniew, szok, strach, zakłopotanie, poczucie winy lub smutek. Pamiętaj, to dlatego, że troszczą się o ciebie.
- Pierwsze reakcje nie zawsze wskazują na to, jak ktoś będzie wspierający. Twój przyjaciel może źle zareagować, ale nie jest to odbiciem ciebie, ale raczej jego własnych umiejętności radzenia sobie i emocji.
- Spodziewaj się, że Twój powiernik może potrzebować trochę czasu na przetrawienie tych informacji.
Krok 6. Oczekuj żądania, że przestaniesz
Twój przyjaciel może zażądać, abyś przestał się samookaleczać, jako sposób na ochronę i opiekę nad tobą. Prawdopodobnie czują, że postępują właściwie, prosząc o to ciebie.
- Mogą grozić, że nie będą z tobą przyjaciółmi lub partnerami lub powiedzieć, że nie będą z tobą rozmawiać, dopóki nie przestaniesz. Twój przyjaciel może całkowicie odciąć twoją przyjaźń lub nawet uciec się do zastraszania.
- Powiedz im, że ich żądania nie są pomocne i wywieraj na ciebie większą presję. Poproś ich, aby zamiast tego okazali wsparcie, pozostając z tobą podczas tej podróży.
- Wyjaśnij swojemu przyjacielowi lub członkowi rodziny, że nie jest to podróż z dnia na dzień, ale że uzdrowienie i radzenie sobie wymaga czasu i potrzebujesz ich wsparcia podczas tego procesu. Przypomnij im, że tak jak oni dowiadują się o Tobie wiadomości, Ty też uczysz się o sobie.
- Jeśli idziesz do lekarza lub terapeuty, powiedz o tym swojemu przyjacielowi. Może ich uspokoić, że wiedzą, że jesteś pod opieką.
Krok 7. Przewiduj nieporozumienia
Twój przyjaciel może automatycznie założyć, że masz skłonności samobójcze, jesteś zagrożeniem dla innych, po prostu próbujesz zwrócić na siebie uwagę, lub że naprawdę możesz przestać, jeśli tylko chcesz.
- Twój przyjaciel może również zasugerować, że tniesz lub samookaleczasz się jako część mody.
- Bądź cierpliwy i wyrozumiały dla zamieszania przyjaciela i dziel się z nim zasobami, aby edukować go na temat samookaleczenia.
- Wyjaśnij, że samookaleczenie nie jest tym samym, co samobójstwo, ale raczej mechanizmem radzenia sobie, którego używasz.
- Powiedz im, że nie szukasz uwagi. W rzeczywistości większość ludzi decyduje się ukrywać swoje samookaleczenia przez długi czas, zanim zdecyduje się o tym porozmawiać.
Krok 8. Bądź na bieżąco z rozmową
Jeśli twój przyjaciel krzyczy na ciebie lub ci grozi, uprzejmie powiedz, że krzyki i groźby nie pomagają, to jest twój problem i poradzisz sobie z nim jak najlepiej. Opuść rozmowę, jeśli musisz.
Krok 9. Zachowaj to o sobie
W zależności od tego, komu zdecydujesz się powiedzieć, mogą mieć różne reakcje. Twoi rodzice mogą pomyśleć, że to ich wina. Twój przyjaciel może czuć się winny, że nie zauważył.
- Wiedz, że będzie im trudno słyszeć, ale delikatnie przypomnij im, że musisz teraz porozmawiać o swoich uczuciach.
- Niech wiedzą, że rozmawiasz z nimi, ponieważ im ufasz, a nie dlatego, że ich obwiniasz.
Krok 10. Daj im zasoby
Przygotuj strony internetowe lub książki do udostępnienia osobie, której opowiadasz. Mogą obawiać się tego, czego nie rozumieją, więc możesz zapewnić im narzędzia, które pomogą Ci.
Krok 11. Powiedz im, jak mogą ci pomóc
Jeśli chcesz inne strategie radzenia sobie, poproś o nie. Jeśli chcesz, aby po prostu siedziały z tobą, gdy masz ochotę skrzywdzić, powiedz to. Powiedz im, czy chcesz towarzyszyć w wizytach u lekarza.
Krok 12. Zajmij się potem swoimi uczuciami
Bądź dumny z siły i odwagi, jaką wykazałeś, mówiąc o tym. Daj sobie czas na refleksję.
- Możesz poczuć ulgę i być szczęśliwszy teraz, gdy podzieliłeś się swoim sekretem. To dobre uczucie może być bodźcem do rozmowy o samookaleczeniu, być może z psychologiem lub lekarzem. Niekoniecznie zawsze będziesz czuć się dobrze, rozmawiając o tym, ale jest to mocny krok w kierunku uzdrowienia.
- Możesz być zły i rozczarowany, jeśli twój przyjaciel nie zareaguje tak, jak oczekiwałeś. Jeśli twój przyjaciel źle reaguje, pamiętaj, że jest to odzwierciedlenie jego własnych problemów emocjonalnych i umiejętności radzenia sobie. Jeśli twój przyjaciel źle zareaguje i wpłynie to negatywnie na ciebie, może to spowodować nawrót choroby i dalsze samookaleczanie. Zamiast tego pamiętaj, że twój przyjaciel właśnie otrzymał szokującą wiadomość i potrzebuje czasu, aby się przystosować. Ludzie często żałują swoich pierwszych reakcji na zaskakujące wieści.
- Nadszedł czas, aby poszukać profesjonalnej pomocy, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś. Podzielenie się tą wiadomością z kimś bliskim to dobry pierwszy krok, ale masz wiele problemów emocjonalnych do rozpakowania i przepracowania, a najlepiej zrobić to z kimś, kto ma doświadczenie i przeszkolenie w tej dziedzinie.
