Zaburzenia odżywiania są charakteryzowane jako niezdrowe zaburzenia zachowań żywieniowych. Są bardziej znane zaburzenia odżywiania, takie jak anoreksja i bulimia, a także mniej rozumiane zaburzenia, takie jak pica i zaburzenia ruminacji. Możesz nauczyć się rozpoznawać zaburzenia odżywiania, identyfikując typowe objawy i znaki ostrzegawcze, rozumiejąc różne diagnozy zaburzeń odżywiania i uzyskując profesjonalną opinię.
Kroki
Metoda 1 z 4: Identyfikacja częstych objawów
Krok 1. Obserwuj oznaki nieprawidłowego jedzenia
Jednym ze sposobów na wykrycie objawów jest po prostu bycie świadomym zachowań danej osoby podczas jedzenia. Spróbuj zrozumieć związek przyjaciela z jedzeniem.
- Zwróć uwagę, czy dana osoba zjada duże ilości jedzenia, nawet gdy nie jest głodna.
- Zaobserwuj, czy twój przyjaciel skarży się na ból brzucha lub zbyt dużo jedzenia na co dzień. Może to być oznaką objadania się.
- Sprawdź, czy dana osoba samoleczy się z jedzeniem. Osoby z problemami żywieniowymi często wykorzystują jedzenie jako sposób na lepsze samopoczucie. Czy twój przyjaciel chce jeść niezdrowo, kiedy jest smutny lub zły?
- Zwróć uwagę, czy twój przyjaciel nigdy nie chce jeść w towarzystwie innych ludzi lub je potajemnie. Czy twój przyjaciel ukrywa jedzenie, które je, aby inni nie widzieli?
- Może pojawić się problem, jeśli twój przyjaciel bardzo często wymyśla wymówki, aby nie jeść, np. mówiąc: „Nie jestem głodny”.
- Szukaj gromadzenia żywności. Osoby z zaburzeniami odżywiania mogą gromadzić jedzenie ze wstydu. Mogą przechowywać jedzenie w sekretnym miejscu, aby wykorzystać je do przyszłego objadania się.
Krok 2. Szukaj objadania się
Napadowe objadanie się jest jednym z głównych objawów związanych z różnymi zaburzeniami odżywiania. Chociaż nie jest konieczne diagnozowanie niektórych zaburzeń odżywiania, jest to bardzo powszechne.
-
Objadanie się obejmuje:
- spożywanie, w dyskretnym okresie czasu (na przykład w dowolnym okresie 2 godzin), ilości jedzenia, która jest zdecydowanie większa niż większość ludzi zjadałaby w podobnym okresie czasu w podobnych okolicznościach, oraz
- poczucie braku kontroli nad jedzeniem podczas epizodu (na przykład poczucie, że nie można przestać jeść ani kontrolować tego, co lub ile je się).
- Aby zostać sklasyfikowanym jako objadanie się, dana osoba doświadczy co najmniej 3 z następujących czynności: jedzenia znacznie szybciej niż normalnie, jedzenia aż do nieprzyjemnego uczucia sytości, jedzenia dużych ilości jedzenia, gdy nie jest fizycznie głodna, jedzenia samotnego z powodu zakłopotania ile ktoś je lub czuje się zniesmaczony sobą, przygnębiony lub bardzo winny później.
- Napadowe objadanie się powoduje również stres emocjonalny i występuje co najmniej raz w tygodniu.
Krok 3. Zauważ zachowania kompensacyjne
Kiedy ludzie objadają się, czasami mogą angażować się w zachowania, które pomagają im poczuć się lepiej lub zmniejszyć przyrost masy ciała, który może wystąpić.
- Przeczyszczanie to jeden z rodzajów zachowania kompensacyjnego, który służy do radzenia sobie ze skutkami objadania się. Oznacza to, że osoba celowo wymiotuje, aby uwolnić jedzenie ze swojego organizmu. Zwróć uwagę, czy twój przyjaciel wielokrotnie chodzi do łazienki podczas posiłku lub zaraz po nim. Nasłuchuj odgłosów wymiotów, używania płynu do płukania ust lub mycia zębów (co często występuje po oczyszczeniu).
- Inne zachowania kompensacyjne obejmują przyjmowanie środków przeczyszczających, tabletek odchudzających lub diuretyków, a także poszczenie lub nadmierne ćwiczenia fizyczne (kilka razy lub wiele godzin dziennie).
Metoda 2 z 4: Zauważenie innych znaków ostrzegawczych
Krok 1. Wykryj problemy z kontrolą
Czasami osoby z zaburzeniami odżywiania doświadczają dodatkowych objawów i znaków ostrzegawczych, które nie są wychwytywane przez diagnozę kliniczną. Jednym z takich znaków ostrzegawczych są kwestie kontroli. Zaburzenia odżywiania nie dotyczą wyłącznie jedzenia, czasami dotyczą kontroli.
- Osoby z zaburzeniami odżywiania mogą odczuwać poczucie braku kontroli nad swoim jedzeniem. Zauważ, że twój przyjaciel mówi coś w stylu: „Po prostu nie mogę się powstrzymać. Nie sądzę, że mogę kontrolować to, co jem”.
- Z drugiej strony osoba ta może wykazać się wyjątkową troską i kontrolą nad swoim jedzeniem. Obserwuj, czy zauważalne jest zaabsorbowanie wagą, kaloriami lub jedzeniem. Poszukaj również rytuałów żywieniowych, takich jak konieczność regularnego jedzenia w określony sposób lub określony rodzaj jedzenia.
Krok 2. Sprawdź, czy nie ma problemów z nastrojem
Osoby cierpiące na zaburzenia odżywiania często odczuwają wstyd, poczucie winy, depresję i niepokój. Czasami mogą nawet doświadczyć dramatycznych wahań nastroju.
- Czy twój przyjaciel często czuje się winny po jedzeniu? Mogą werbalizować swoje poczucie winy, mówiąc: „Ugh, żałuję, że tego nie zjadłem”.
- Zidentyfikuj problemy związane z poczuciem własnej wartości, takie jak poczucie bezwartościowości lub niższości.
Krok 3. Zbadaj pomysły na obraz ciała
Innym częstym problemem w niektórych zaburzeniach odżywiania jest zaburzenie obrazu ciała. Zadawaj pytania i bądź ciekawy koncepcji swojego ciała u przyjaciela.
- Może to oznaczać, że osoba bardzo boi się przybrać na wadze.
- Zwróć uwagę, czy twój przyjaciel mówi, że ma nadwagę lub otyłość, podczas gdy wyraźnie tak nie jest. Odmowa niskiej wagi może być objawem anoreksji.
Krok 4. Weź pod uwagę problemy zdrowotne
Zaburzenia odżywiania mogą często powodować komplikacje medyczne, a także widoczne objawy zdrowotne.
-
Niektóre specyficzne objawy zdrowotne obejmują:
- Blady lub żółty odcień skóry.
- Cienkie, matowe i suche włosy, skóra i paznokcie.
- Nietolerancja na zimno.
- Nawracające zmęczenie lub uczucie letargu.
- Półomdlały.
- Wygląda na bardzo wątłą lub niedowagę (nienormalnie cienkie ręce, nogi lub twarz).
- Przybieranie na wadze, znaczna nadwaga lub otyłość.
Metoda 3 z 4: Zrozumienie różnych rodzajów zaburzeń odżywiania
Krok 1. Poznaj kryteria bulimii
Bulimia nervosa występuje, gdy osoba często (przynajmniej raz w tygodniu) objada się, a następnie stosuje pewne zachowania, aby zaradzić skutkom objadania się (takie jak wymioty, przyjmowanie środków przeczyszczających lub nadmierne ćwiczenia).
Uświadom sobie, że dana osoba nie musi sama wywoływać wymiotów, aby spełnić kryteria tego zaburzenia
Krok 2. Zrozum jadłowstręt psychiczny
Anoreksja wiąże się z nadmierną dietą lub restrykcjami żywieniowymi, które powodują znaczną utratę wagi. Osoba będzie miała również zniekształcony obraz ciała i intensywny strach przed nadwagą.
- Jadłowstręt psychiczny dotyka przede wszystkim dorastające dziewczęta i młode kobiety (choć może również występować u starszych kobiet i mężczyzn).
- Osoby z anoreksją poważnie ograniczają spożycie kalorii.
- Niska masa ciała oznacza, że osoba ma niedowagę pod względem wzrostu, wieku i płci. Można to obliczyć za pomocą wskaźnika masy ciała (BMI).
- Nawet jeśli dana osoba nie ma nadwagi, będzie bardzo bała się przytyć lub przytyć.
- Poszukaj problemów związanych z wizerunkiem ciała, takich jak troska o wagę, kształt ciała lub typ ciała. Osoba z anoreksją będzie miała zaburzenia w obrazie swojego ciała, co oznacza, że może zaprzeczać powadze swojej niskiej wagi lub wierzyć, że ma nadwagę.
- Istnieją dwa podtypy anoreksji - typ ograniczający (niejedzenie wystarczającej ilości jedzenia) i typ objadania się/przeczyszczający.
Krok 3. Rozpoznaj zaburzenie objadania się
Zaburzenie napadowego objadania się jest stosunkowo nową diagnozą i zostało dodane, aby lepiej uwzględniać występowanie napadowego objadania się bez zachowań kompensacyjnych (takich jak wymioty). Osoby z tym zaburzeniem objadają się przynajmniej raz w tygodniu przez ponad 3 miesiące (aby spełnić wymagania diagnozy).
- Napadowe objadanie się to spożywanie znacznie większej ilości jedzenia niż normalnie w krótkim czasie. Normalny jest definiowany w kategoriach tego, co większość ludzi jadła w normalnych warunkach.
- Ludzie, którzy objadają się, poczują się poza kontrolą, jakby nie mogli się powstrzymać od objadania się.
- Ktoś z zaburzeniem napadowego objadania się może jeść zbyt szybko, nawet jeśli nie jest głodny.
- Po obżeraniu się osoba może czuć się winna, zawstydzona lub zniesmaczona.
- Niektóre osoby mogą objadać się tylko w samotności, aby ukryć ten problem przed innymi.
Krok 4. Dowiedz się o pica
Pica to mniej znane zaburzenie odżywiania. Wiele osób mogło nawet o tym nie słyszeć. Może jednak powodować znaczny stres.
- Pica ma miejsce, gdy ktoś spożywa substancje nieodżywcze (przedmioty, nie związane z jedzeniem) przez okres co najmniej jednego miesiąca. Spożywanie substancji nieodżywczych jest nieodpowiednie do poziomu rozwoju jednostki (nie zdiagnozowalibyście małego dziecka na jedzenie kredek).
- Zachowanie żywieniowe nie jest częścią kulturowo wspieranej lub społecznie normatywnej praktyki (takiej jak jedzenie czegoś nieszkodliwego w ramach praktyki religijnej).
- Pica często występuje wraz z innymi zaburzeniami zdrowia psychicznego. Jednak pica może być na tyle ciężka, że wymaga szczególnej uwagi klinicznej i planowania leczenia.
Krok 5. Zrozum zaburzenie ruminacji
Zaburzenie ruminacji występuje, gdy ludzie wielokrotnie zwracają pokarm przez co najmniej jeden miesiąc. Jedzenie jest albo wypluwane, ponownie przeżuwane lub połykane.
Zaburzenia przeżuwania nie są spowodowane problemami medycznymi (takimi jak grypa żołądkowa, która powoduje wymioty)
Krok 6. Zrozumienie unikającego/ograniczającego spożycia pokarmu (ARFID)
ARFID to zaburzenie odżywiania, w którym ktoś ma problem z karmieniem, co skutkuje niemożnością zaspokojenia potrzeb żywieniowych lub energetycznych.
- To zaburzenie odżywiania obejmuje jedno lub więcej z następujących: znaczna utrata masy ciała, niedobór składników odżywczych, uzależnienie od żywienia dojelitowego lub doustnych suplementów żywieniowych oraz znaczna ingerencja w funkcjonowanie psychospołeczne.
- Takiej diagnozy nie można postawić, jeśli dana osoba nie ma wystarczającej ilości pożywienia (np. jest bezdomna lub ma niskie dochody).
- Osoba nie będzie miała zaburzenia obrazu ciała.
- Niektóre osoby, które są weganami lub wegetarianami, mogą spotkać się z tą diagnozą, jeśli nie mają odpowiedniego odżywiania.
Krok 7. Rozpoznaj inne określone zaburzenia odżywiania lub odżywiania (OSFED)
Jest to diagnoza zaburzeń odżywiania, która jest stawiana, gdy dana osoba ma poważne problemy z odżywianiem, które powodują stres i upośledzenie, ale nie spełniają pełnych wymagań dla innych zaburzeń odżywiania.
- Na przykład dana osoba może nie spełniać wszystkich kryteriów zaburzeń objadania się, ponieważ objada się rzadziej (na przykład raz na kilka tygodni) lub robi to krócej niż 3 miesiące. To jednak nadal oznacza, że istnieje problem i może przekształcić się w pełne zaburzenie z napadami objadania się.
- Innym przykładem jest sytuacja, w której dana osoba spełnia większość kryteriów anoreksji psychicznej, ale mieści się w normalnym zakresie wagi dla swojego wzrostu.
- Pamiętaj, że tylko dlatego, że Twój przyjaciel nie spełnia wszystkich kryteriów anoreksji lub bulimii, nie oznacza to, że nie ma problemu. Poszukaj pomocy profesjonalisty w celu prawidłowej diagnozy.
Krok 8. Dowiedz się o nieokreślonych zaburzeniach karmienia lub jedzenia (UFED)
Diagnoza ta ma zastosowanie, gdy dana osoba ma poważne problemy z jedzeniem, ale objawy nie spełniają kryteriów innego zaburzenia. Dlatego jeśli ukochany ma objawy jedzenia, które nie pasują do innej diagnozy, nie oznacza to, że nie ma problemu. Czasami ta diagnoza jest stosowana, gdy psycholog nie ma wystarczających informacji, aby postawić kolejną diagnozę.
Metoda 4 z 4: Uzyskiwanie pomocy z zewnątrz
Krok 1. Rozważ zachęcenie przyjaciela do szukania pomocy
Jeśli zauważyłeś, że twój przyjaciel może mieć zaburzenia odżywiania, możesz rozważyć rozmowę z nim na ten temat. Bądź tam dla swojego przyjaciela i słuchaj jego zmagań. Chociaż twoje wsparcie może być pomocne, prawdopodobnie jedna osoba nie zwróci uwagi twojego przyjaciela, że coś jest nie tak.
- Możesz zacząć od powiedzenia czegoś w stylu: „Bardzo mi na tobie zależy i martwię się o twoje nawyki żywieniowe i to, że mogą cię skrzywdzić. Czy zastanawiałeś się nad uzyskaniem pomocy?”
- Uważaj, aby nie zdiagnozować swojego przyjaciela mówiąc: „Myślę, że masz bulimię”
Krok 2. Pomóż swojemu przyjacielowi znaleźć leczenie
Może to być zbyt duży problem, aby ktokolwiek mógł sobie z tym poradzić samodzielnie. Skieruj przyjaciela do terapeuty lub psychologa.
- Zaoferuj swoją pomoc, mówiąc na przykład: „Pomogę ci znaleźć kogoś, z kim możesz porozmawiać, jeśli chcesz”.
- Możesz przeszukać bazę danych Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego (APA) w celu znalezienia terapeutów w Twojej okolicy.
- Poproś znajomego, aby skontaktował się ze swoją firmą ubezpieczeniową, aby dowiedzieć się więcej o usługach i możliwych terapeutach.
Krok 3. Zmotywuj przyjaciela
Pozytywne wzmocnienie może być bardzo pomocnym sposobem na zwiększenie dobrych zachowań, takich jak zdrowe odżywianie.
Kiedy zauważysz, że twój przyjaciel je zdrowo, powiedz mu: „Zauważyłem, że ostatnio jesz normalną ilość. Dobra robota!”
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Ostrzeżenia
- Zaburzenia te mogą być bardzo poważne, a nawet spowodować śmierć.
- Jeśli dana osoba nie szuka pomocy lub złości się na ciebie, że próbujesz jej pomóc, nie możesz się obwiniać. Zrobiłeś, co mogłeś, próbując pomóc.
