Współczucie to próba zrozumienia czyichś problemów z innej perspektywy niż twoja. Nawet jeśli zmagasz się z tym, możesz wspierać swoich przyjaciół i bliskich, ucząc się wyrażać współczucie. Wykonaj poniższe kroki, aby to zrobić, zachowując dla siebie wątpliwości lub negatywne reakcje, a może się okazać, że rozwiniesz w sobie więcej autentycznych uczuć współczucia, niż się spodziewałeś.
Kroki
Metoda 1 z 3: Wyrażanie współczucia
Krok 1. Daj drugiej osobie szansę porozmawiania o swoich emocjach
Zaproponuj wysłuchanie jego/jej rozmowy o tym, jak się czuje lub jak próbuje poradzić sobie ze swoimi problemami. Nie musisz mieć pod ręką rozwiązań. Czasami samo współczujące ucho może być bardzo pomocne.
Krok 2. Użyj mowy ciała, aby wyrazić współczucie
Nawet podczas słuchania możesz pokazać, że zwracasz uwagę i współczujesz swojej mowie ciała. Nawiąż kontakt wzrokowy i od czasu do czasu kiwnij głową ze zrozumieniem. Trzymaj ciało zwrócone w stronę osoby, a nie w jedną stronę.
- Nie próbuj wielozadaniowości i unikaj rozpraszania się podczas rozmowy. Wyłącz telefon, jeśli możesz, aby uniknąć przerw.
- Utrzymuj ciało otwarte, nie krzyżując rąk i nóg. Jeśli twoje dłonie są widoczne, trzymaj je rozluźnione i skierowane lekko na boki. Pomoże to zakomunikować, że jesteś zaangażowany w słuchanie drugiej osoby.
- Pochyl się w kierunku osoby. Pochylanie się w kierunku drugiej osoby może sprawić, że poczuje się ona bardziej komfortowo rozmawiając z tobą.
- Kiwnij głową, gdy osoba mówi. Kiwanie głową i inne zachęcające gesty pomagają ludziom czuć się bardziej komfortowo podczas rozmowy.
- Odzwierciedlaj mowę ciała drugiej osoby. Nie oznacza to, że musisz bezpośrednio kopiować wszystko, co on/ona robi, ale utrzymywanie ciała w podobnej do jego postawy (na przykład stawianie przodem do niego/niej, jeśli on/ona jest przodem do ciebie, trzymanie nóg wyprostowanych w tym samym kierunku co jego/jej) pomoże stworzyć wspierającą atmosferę za pomocą mowy ciała.
Krok 3. Najpierw posłuchaj, później zaoferuj komentarze
W wielu przypadkach druga osoba potrzebuje, abyś słuchał, gdy bada swoje uczucia i myśli. Jest to wspieranie, nawet jeśli nie jest to szczególnie aktywne lub pomaganie. Często, jeśli udzielasz porady, zanim zostaniesz poproszony, ryzykujesz, że druga osoba pomyśli, że robisz jej/jej doświadczenie o tobie.
- Według autora Michaela Rooniego „słuchanie bez rozwiązania” pozwala zapewnić innym ludziom bezpieczną przestrzeń, w której mogą się wyładować i przepracować swoje uczucia. Nie czują presji, aby skorzystać z twojej rady, ani nie mają poczucia, że „przejmujesz” ich problem lub sytuację.
- Jeśli masz wątpliwości, zapytaj: „Chcę Cię wesprzeć tak, jak tego potrzebujesz. Czy chcesz, żebym pomógł Ci rozwiązać problem, czy po prostu potrzebujesz miejsca na wentylację? Tak czy inaczej, jestem tu dla Ciebie”.
- Jeśli przeszedłeś przez podobne doświadczenia, możesz być w stanie pomóc praktycznymi radami lub metodami radzenia sobie. Sformułuj swoją radę jako swoje osobiste doświadczenie, a nie polecenie. Na przykład: „Tak mi przykro, że złamałeś nogę. Pamiętam, jak bardzo było do bani, gdy kilka lat temu złamałem kostkę. Czy byłoby pomocne, gdybym podzielił się tym, co zrobiłem, aby sobie z tym poradzić?”
- Upewnij się, że nie pojawisz się jako dyktujący określony sposób działania. Jeśli masz radę, a dana osoba jest zainteresowana jej wysłuchaniem, sformułowaj ją jako pytanie sondujące, na przykład „Czy rozważałeś _?” lub „Czy myślisz, że pomogłoby, gdybyś _?” Tego typu pytania potwierdzają sprawczość drugiej osoby w podejmowaniu własnych decyzji i brzmią mniej apodyktycznie niż „Gdybym był tobą, zrobiłbym _”.
Krok 4. Użyj odpowiedniego kontaktu fizycznego
Kontakt fizyczny może być pocieszający, ale tylko wtedy, gdy jest odpowiedni w kontekście twojego związku. Jeśli jesteś przyzwyczajony do przytulania osoby, która potrzebuje współczucia, zrób to. Jeśli któryś z was nie czuje się z tym komfortowo, zamiast tego krótko dotknij jego ramienia lub ramienia.
Pamiętaj, że niektórzy ludzie mogą czuć się zbyt wrażliwi emocjonalnie lub surowi, by w tym momencie cieszyć się przytuleniem, nawet jeśli przytulanie jest często częścią twoich interakcji. Zwróć uwagę na mowę ciała drugiej osoby i oceń, czy wydaje się otwarta. Możesz także zapytać: „Czy przytulenie sprawi, że poczujesz się lepiej?”
Krok 5. Zaoferuj pomoc w codziennej pracy
Ktoś, kto przechodzi trudny okres w swoim życiu, prawdopodobnie doceni pomoc w codziennych czynnościach. Nawet jeśli wydaje się, że dobrze radzi sobie z tymi zadaniami, gest pokazuje, że jesteś tam, aby pomóc. Zaproponuj podniesienie domowego lub restauracyjnego posiłku na wynos. Zapytaj, czy możesz pomóc, odbierając dzieci ze szkoły, podlewając jego ogród lub pomagając mu w inny sposób.
- Podaj konkretną datę i godzinę w swojej ofercie, zamiast pytać kogoś, kiedy jest dostępny. To daje mu jedną rzecz mniej do decydowania lub przemyślenia w stresującym czasie.
- Zapytaj przed zaoferowaniem jedzenia. Szczególnie w niektórych kulturach lub po pogrzebach osoba może być przytłoczona plackami i zapiekankami. Coś innego mogłoby być bardziej pomocne.
Krok 6. Odwołaj się do wspólnej religii
Jeśli oboje należycie do tej samej religii lub podzielacie podobne poglądy duchowe, użyjcie tego, aby nawiązać więź z daną osobą. Zaproponuj modlitwę za niego lub udział w ceremonii religijnej.
Nie odwołuj się do swoich poglądów religijnych, gdy wyrażasz współczucie komuś, kto ich nie podziela
Metoda 2 z 3: Unikanie niektórych typowych błędów
Krok 1. Unikaj twierdzenia, że wiesz lub rozumiesz, przez co ktoś przechodzi
Nawet jeśli przeszedłeś podobne doświadczenie, uświadom sobie, że każdy radzi sobie na różne sposoby. Możesz opisać, jak się czułeś podczas tego doświadczenia lub zasugerować pomysły, które mogą pomóc, ale zrozum, że druga osoba może przechodzić inną walkę.
- Zamiast tego spróbuj powiedzieć coś w stylu: „Mogę sobie tylko wyobrazić, jakie to musi być dla ciebie trudne. Wiem, jak byłem smutny, gdy umarł mój własny pies”.
- Co najważniejsze, nigdy nie twierdz, że twoje własne problemy są poważniejsze (nawet jeśli tak się czujesz). Jesteś tutaj, aby wspierać drugą osobę.
Krok 2. Unikaj minimalizowania lub unieważniania uczuć drugiej osoby
Uznaj, że problemy drugiej osoby są prawdziwe. Skoncentruj się na wysłuchiwaniu jego/jej problemów i wspieraniu go/ją, gdy się nimi zajmuje, nie mówiąc mu/jej, że nie są warte uwagi.
- Staraj się nie umniejszać przypadkowo ani nie unieważniać doświadczenia znajomego. Na przykład, jeśli próbujesz pocieszyć przyjaciółkę, która straciła swojego zwierzaka, mówiąc: „Przykro mi, że straciłeś psa. Przynajmniej mogłoby być gorzej – mogłeś stracić członka swojej rodziny”, tak naprawdę jesteś unieważniając jej żal z powodu swojego zwierzaka, nawet jeśli nie masz tego na myśli. Może to sprawić, że będzie niechętnie dzieliła się z tobą swoimi uczuciami, a nawet sama się ich wstydzi.
- Innym przykładem unieważnienia jest dobre intencje: „Nie czuj się w ten sposób”. Na przykład, jeśli twój przyjaciel zmaga się z problemami z obrazem swojego ciała po chorobie i mówi ci, że czuje się nieatrakcyjny, nieprzydatna byłaby odpowiedź: „Nie myśl tak! Nadal jesteś atrakcyjna”. To mówi twojemu przyjacielowi, że jest „zły” lub „zły” z powodu swoich uczuć. Możesz potwierdzić uczucia, nie zgadzając się z ich ideą. Na przykład: „Słyszę, jak mówisz, że czujesz się nieatrakcyjny i przepraszam, że cię to boli. To musi być naprawdę do kitu. Jeśli to pomaga, myślę, że nadal jesteś bardzo atrakcyjna”.
- Podobnie, nie mów „przynajmniej nie jest tak źle, jak mogłoby być”. Można to interpretować zarówno jako odrzucenie problemów danej osoby, jak i przypomnienie dodatkowych problemów w życiu danej osoby.
Krok 3. Unikaj wyrażania osobistych przekonań, których nie podziela druga osoba
Takie wypowiedzi mogą go nie pocieszać, a nawet mogą się nimi obrażać. Często mogą czuć się bezosobowe lub paczkowane. Zwykle najlepiej jest skupić się na osobie, z którą wchodzisz w interakcję i na tym, co możesz dla niej zrobić.
Na przykład możesz być głęboko religijną osobą, która wierzy w życie pozagrobowe, ale druga osoba nie wierzy. Może ci się wydawać naturalne, że możesz powiedzieć coś w stylu: „Przynajmniej twoja ukochana osoba jest teraz w lepszym miejscu”, ale druga osoba może nie czerpać z tego pocieszenia
Krok 4. Trzymaj się z daleka od wywierania na kogoś presji, aby skorzystał z twojego rozwiązania
Rozsądne jest zasugerowanie sposobu działania, który Twoim zdaniem może komuś pomóc, ale nie stresuj tej osoby, powtarzając to wielokrotnie. Możesz postrzegać to jako oczywiste, łatwe rozwiązanie, ale zdajesz sobie sprawę, że druga osoba może się nie zgodzić.
Kiedy już powiedziałeś swój kawałek, odpuść. Być może będziesz w stanie poruszyć tę kwestię ponownie, jeśli pojawią się nowe informacje. Na przykład: „Wiem, że nie chcesz brać leków przeciwbólowych, ale słyszałem o bezpieczniejszym leku, który może wiązać się z mniejszym ryzykiem. Czy interesuje Cię nazwa, abyś mógł sam ją zbadać?” Jeśli osoba odmówi, porzuć to
Krok 5. Zachowaj spokój i życzliwość
Możesz myśleć, że problemy drugiej osoby są błahe lub mniej poważne niż twoje własne. Możesz nawet być zazdrosny o kogoś, kogo problemy wydają się tak błahe. To nie jest właściwa pora, aby o tym mówić i możesz nigdy nie mieć na to dobrej okazji. Lepiej pożegnać się grzecznie i wyjść z pokoju, niż wyrażać irytację.
Krok 6. Nie zachowuj się twardo lub niedbale
Niektórzy uważają, że „twarda miłość” jest skuteczną techniką terapeutyczną, ale jest to przeciwieństwo współczucia. Jeśli ktoś jest w żałobie lub smutku przez długi czas, może być przygnębiony. W takim przypadku powinien porozmawiać z lekarzem lub terapeutą; próba zmuszenia go/ją do „wzmocnienia” lub „poruszania się” nie jest pomocna.
Krok 7. Nie obrażaj osoby
Może się to wydawać oczywiste, ale w stresujących chwilach łatwo stracić kontrolę nad emocjami. Jeśli zauważysz, że kłócisz się z daną osobą, obrażasz ją lub krytykujesz jej zachowanie, wyjdź z pokoju i przeproś, gdy już się uspokoisz.
Nawet żartobliwie nie obrażaj kogoś, kto potrzebuje współczucia. Może czuć się wrażliwa i łatwo zranić
Metoda 3 z 3: Używanie przydatnych słów
Krok 1. Potwierdź zdarzenie lub problem
Użyj tych zwrotów, aby wyjaśnić, dlaczego zwracasz się do osoby potrzebującej współczucia, jeśli słyszałeś o problemie od kogoś innego. Jeśli zaczął rozmowę, odpowiedz, uznając uczucia drugiej osoby.
- "Przykro mi to słyszeć."
- „Słyszałem, że przechodzisz przez trudne czasy”.
- – Brzmi boleśnie.
Krok 2. Zapytaj osobę, jak sobie radzi
Niektórzy ludzie reagują na stres lub smutek, stając się bardziej zajętymi. Mogą nie wziąć wolnego czasu na zastanowienie się nad swoim stanem emocjonalnym. Nawiąż kontakt wzrokowy i użyj wyrażenia, które jasno pokaże, że pytasz o jego uczucia, a nie o życie codzienne:
- "Jak się czujesz?"
- "Jak sobie ze wszystkim radzisz?"
Krok 3. Ekspresowe wsparcie
Wyjaśnij, że jesteś po jego stronie. Wspomnij przyjaciół i rodzinę, którzy również mogą być w stanie go/ją wesprzeć, przypominając mu/jej, że ma inne osoby, do których może się zwrócić:
- "Jesteś w moich myślach."
- "Jestem tutaj, kiedy mnie potrzebujesz."
- „W tym tygodniu skontaktuję się z Tobą w sprawie pomocy przy _”.
- Unikaj bardzo popularnego „Daj mi znać, jeśli jest coś, co mogę zrobić”. To faktycznie sprawia, że dana osoba musi wymyślić coś dla ciebie, czego może nie być w stanie zrobić w tej chwili.
Krok 4. Niech osoba wie, że emocje są odpowiednie
Niektórzy ludzie mają problemy z wyrażaniem emocji lub czują, że doświadczają „niewłaściwych” emocji. Użyj tych wyrażeń, aby dać im znać, że to w porządku:
- „W porządku, jeśli trzeba, płakać”.
- „Akceptuję wszystko, co musisz teraz zrobić”.
- „To normalne, że czujesz się winny”. (lub złość, lub jakakolwiek emocja, którą właśnie wyraziła druga osoba)
Porady
- Jeśli zwykle nie umiesz wyrażać emocji lub współczucia, samo podjęcie próby może pokazać ukochanej osobie, że wkładasz dla niej dodatkowy wysiłek.
- Empatia to coś innego niż współczucie. Kiedy okazujesz współczucie, zapewniasz opiekę i troskę o ich cierpienie, ale niekoniecznie sam je odczuwasz. Kiedy próbujesz wczuć się w empatię, aktywnie wyobrażasz sobie siebie w wyjątkowej sytuacji drugiej osoby – zasadniczo próbujesz „postawić się na jej miejscu”. Próbujesz sobie wyobrazić, jak to jest doświadczać emocji drugiej osoby, aby móc spróbować zrozumieć, co ona czuje. Jedno nie jest „lepsze” od drugiego, ale warto poznać różnicę.
