Dwa mięśnie, które pracują razem, tworząc podudzie (lub łydkę) to mięsień płaszczkowaty położony głębiej i bardziej powierzchowny (bliżej skóry) mięsień brzuchaty łydki. Mięśnie te łączą piętę z tylną częścią kolana i działają na podeszwowe zginanie kostki i wydłużanie kolana, co jest niezbędne do chodzenia, biegania, skakania i kopania. Uraz łydki zwykle występuje w środkowej części nogi i/lub kolana w obrębie brzucha mięśnia. Wszystkie napięcia mięśni są klasyfikowane jako Stopień I (rozerwanie kilku włókien mięśniowych), Stopień II (bardziej rozległe uszkodzenie włókien mięśniowych) lub Stopień III (całkowite pęknięcie mięśnia). Właściwa diagnoza napięcia mięśni łydek ma kluczowe znaczenie, ponieważ określa rodzaj protokołów leczenia, których należy przestrzegać.
Kroki
Część 1 z 4: Konsultacje z profesjonalistami
Krok 1. Umów się na wizytę u swojego lekarza
Jeśli wystąpi ból łydek, który nie ustępuje po kilku dniach, umów się na wizytę u lekarza rodzinnego. Twój lekarz zbada Twoje mięśnie nóg i łydek, zada pytania dotyczące Twojego stylu życia i tego, jak mogłeś go zranić, a może nawet zrobi prześwietlenie dolnej części nogi (aby wykluczyć złamanie kości piszczelowej i strzałkowej). W razie potrzeby lekarz skieruje Cię do specjalisty od układu mięśniowo-szkieletowego, który ma bardziej specjalistyczne przeszkolenie.
Inne rodzaje pracowników służby zdrowia, którzy mogą pomóc w diagnozowaniu i leczeniu urazów układu mięśniowo-szkieletowego, to osteopaci, kręgarze, fizjoterapeuci i masażyści. Jednak zawsze powinieneś zacząć od lekarza, ponieważ może on również wykluczyć inne, potencjalnie poważne przyczyny bólu, takie jak zakrzepy krwi, uszkodzenie naczyń, torbiele Bakera lub potencjalny nagły przypadek chirurgiczny, taki jak zespół przedziału
Krok 2. Zobacz specjalistę o swojej nodze
Urazy mięśni łydki są zwykle tylko łagodnymi naciągnięciami stopnia I, ale czasami wymagana jest operacja, jeśli mięśnie są mocno naderwane. Ponadto niektóre poważne schorzenia mogą powodować ból łydki lub powodować ból w tym regionie, takie jak złamanie kości, rak kości, infekcja kości (zapalenie kości i szpiku), niewydolność żylna, rwa kulszowa spowodowana przepukliną dysku lędźwiowego lub powikłania związane z cukrzycą. W związku z tym mogą być potrzebni specjaliści medyczni, tacy jak ortopeda (specjalista od kości i stawów), neurolog (specjalista od nerwów) lub fizjoterapeuta (specjalista od mięśni i kości), aby wykluczyć najpoważniejsze przyczyny bólu łydek.
- Zdjęcia rentgenowskie, skany kości, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa i ultrasonografia to metody, z których specjaliści mogą skorzystać, aby zdiagnozować ból w dolnej części nogi.
- Urazy mięśni łydek są stosunkowo powszechne wśród osób grających w tenisa, koszykówkę, piłkę nożną, piłkę nożną i siatkówkę, a także biegaczy lekkoatletycznych.
Krok 3. Zapoznaj się z różnymi rodzajami dostępnych zabiegów
Upewnij się, że lekarz jasno wyjaśni diagnozę, w szczególności przyczynę (jeśli to możliwe) i zapewni różne opcje leczenia twojego stanu. Odpoczynek i opieka domowa (np. lód) są odpowiednie dla łagodnych do umiarkowanych napięć mięśni łydek.
- Przeszukuj urazy cieląt w Internecie (tylko witryny cieszące się dobrą reputacją medyczną), aby lepiej zrozumieć chorobę i dowiedzieć się więcej o leczeniu i ich oczekiwanych wynikach.
- Czynniki, które mogą predysponować kogoś do naciągnięcia mięśni (lub „pociągnięcia”), obejmują starszy wiek, wcześniejsze urazy mięśni, mniejszą elastyczność, brak siły w mięśniach i zmęczenie.
Część 2 z 4: Leczenie szczepów łydek klasy I
Krok 1. Określ wagę urazu
Większość nadwyrężeń łydek to drobne urazy i samoleczenie w ciągu tygodnia – stopień bólu, niepełnosprawność i siniaki są dobrymi wskaźnikami powagi. Napięcia mięśni stopnia I obejmują mikronaderwania do 10% włókien mięśniowych. Charakteryzują się łagodnym bólem w tylnej części podudzia, zwykle w środkowej lub bliższej (bliżej kolana) okolicy nogi. Dochodzi do minimalnej utraty siły i ruchu. Nadal możesz chodzić, biegać lub uprawiać sport, aczkolwiek z dyskomfortem i napięciem.
- Napięcia mięśni występują, gdy siła w mięśniu jest tak duża, że tkanka pęka, najczęściej na styku, gdzie mięśnie zwężają się w ścięgna.
- Większość nadwyrężeń kończyn dolnych stopnia I powoduje dyskomfort przez dwa do pięciu dni po urazie, ale pełne wyleczenie może potrwać kilka tygodni, w zależności od proporcji zaangażowanych włókien mięśniowych i rodzaju leczenia.
Krok 2. Wykorzystaj R. I. C. E. protokół leczenia. Najskuteczniejszym protokołem leczenia większości zwichnięć / nadwyrężeń jest skrót R. I. C. E. i oznacza odpoczynek, lód, kompresja oraz podniesienie. Pierwszym krokiem jest odpoczynek – tymczasowo przerwij wszelką aktywność, aby zaradzić kontuzji. Następnie należy jak najszybciej zastosować terapię zimnem (lód zawinięty w cienki ręcznik lub mrożone opakowania żelowe) w celu zatrzymania krwawienia wewnętrznego i zmniejszenia stanu zapalnego, najlepiej gdy noga jest uniesiona na krześle lub stosie poduszek (który również zwalcza stany zapalne). Lód należy nakładać przez 10-15 minut co godzinę, a następnie zmniejszyć częstotliwość, ponieważ ból i obrzęk ustępują w ciągu kilku dni. Uciskanie lodu przy kontuzji za pomocą bandaża uciskowego lub elastycznego podparcia pomoże również zatrzymać krwawienie z rozerwanych włókien mięśniowych i związane z tym stany zapalne.
Nie wiąż bandaża uciskowego zbyt ciasno ani nie zostawiaj go na dłużej niż 15 minut na raz, ponieważ całkowite ograniczenie przepływu krwi może spowodować większe uszkodzenie nogi
Krok 3. Weź leki dostępne bez recepty
Twój lekarz rodzinny może zalecić leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen, naproksen lub aspiryna, lub ewentualnie regularne leki przeciwbólowe (przeciwbólowe), takie jak acetaminofen, aby pomóc zwalczyć stan zapalny i ból związany z urazem łydki.
Należy pamiętać, że te leki działają ciężko na żołądek, wątrobę i nerki, dlatego należy je przyjmować nie dłużej niż dwa tygodnie na raz, chyba że lekarz zaleci inaczej
Krok 4. Ćwicz rozciąganie łydek
Łagodne napięcie mięśni dobrze reaguje na lekkie rozciąganie, ponieważ łagodzi napięcie mięśni i wspomaga przepływ krwi. Po fazie zapalnej urazu naciągniętego mięśnia tworzy się pewna tkanka bliznowata, która nie jest tak elastyczna jak włókno mięśniowe. Rozciąganie pomaga przebudować i uelastycznić tkankę bliznowatą. Dlatego weź ręcznik lub bandaż uciskowy i owiń go pod stopą bliżej palców. Następnie chwyć każdy koniec rękami i powoli odciągnij, powoli wyciągając nogę i obserwując głębokie rozciągnięcie mięśni łydek – przytrzymaj przez 20-30 sekund, a następnie powoli puść. Ćwicz to rozciąganie trzy do pięciu razy dziennie przez tydzień, pod warunkiem, że ból łydek nie będzie przez to zaostrzony.
Krok 5. Przed wykonaniem tego skonsultuj się z lekarzem lub fizjoterapeutą i zachowaj szczególną ostrożność, ponieważ wykonywanie tych ćwiczeń może czasami pogorszyć sytuację i przedłużyć proces gojenia i powrotu do zdrowia
Rozgrzewka, a następnie rozciąganie mięśni łydek przed jakąkolwiek aktywnością sportową może pomóc w zapobieganiu urazom, takim jak nadwyrężenia, skręcenia i skurcze mięśni
Część 3 z 4: Leczenie szczepów łydek II stopnia
Krok 1. Rozróżnij szczep brzuchaty łydki i płaszczkowaty
Przy poważniejszym obciążeniu ważne jest, aby odróżnić, który mięsień jest zaangażowany w większym stopniu: głębszy płaszczkowaty lub bardziej powierzchowne „głowy” mięśnia brzuchatego łydki. MRI lub diagnostyczne USG mogą być potrzebne, aby jak najlepiej zdiagnozować lokalizację i stopień urazu. Odmiany stopnia II wiążą się z bardziej rozległymi uszkodzeniami, do 90% włókien mięśniowych może zostać rozerwanych. Urazy te objawiają się większym bólem (opisanym jako ostre z natury), znaczną utratą siły mięśni i zakresu ruchu. Obrzęk jest bardziej dotkliwy i szybko rozwijają się siniaki z powodu wewnętrznego krwawienia z naderwanych włókien mięśniowych.
- W przypadku odmian klasy II istnieje ograniczona możliwość wykonywania czynności, zwłaszcza skakania i biegania, więc na jakiś czas zostaniesz odsunięty na bok (kilka tygodni lub dłużej).
- Mięsień brzuchaty łydki jest uważany za obciążony wysokim ryzykiem przeciążenia, ponieważ krzyżuje dwa stawy (kolano i kostkę) i ma wysoki udział szybkokurczliwych włókien mięśniowych typu 2
- Środkowa głowa mięśnia brzuchatego łydki jest naciągnięta częściej niż głowa boczna.
Krok 2. Wykorzystaj R. I. C. E. protokół leczenia. Ten protokół jest nadal odpowiedni dla szczepów stopnia II, chociaż może być konieczne utrzymywanie lodu na łydce nieco dłużej (do 20 minut za każdym razem), jeśli mięsień płaszczkowaty głębszy jest głównym miejscem urazu. Zamiast używać R. I. C. E przez kilka dni, jak ma to miejsce w przypadku łagodnego szczepu, cięższe szczepy prawdopodobnie będą wymagały uwagi przez tydzień lub dłużej.
- Większość nadwyrężeń podudzia stopnia II powoduje znaczny dyskomfort przez okres od jednego do dwóch tygodni po urazie, w zależności od proporcji zaangażowanych włókien mięśniowych i rodzaju leczenia. Tego typu urazy mięśni mogą wymagać od jednego do dwóch miesięcy, zanim nastąpi całkowity powrót do lekkoatletyki.
- W przypadku umiarkowanych do ciężkich napięć mięśni, stosowanie leków przeciwzapalnych powinno być ograniczone w ciągu pierwszych 24-72 godzin ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia z powodu efektu przeciwpłytkowego (rozrzedzenie krwi).
Krok 3. Poszukaj fizjoterapii
Szczep stopnia II jest stosunkowo poważnym urazem mięśniowo-szkieletowym, który najprawdopodobniej obejmuje znaczne tworzenie się tkanki bliznowatej, a także zauważalnie zmniejszony zakres ruchu i siły. W związku z tym, po ustąpieniu obrzęku, siniaków i bólu, poproś swojego lekarza o skierowanie do specjalisty medycyny sportowej lub fizjoterapeuty, który może zaoferować różnorodne ćwiczenia wzmacniające, rozciągające, techniki masażu i terapie, takie jak terapeutyczne ultradźwięki (w celu zmniejszenia stan zapalny i rozbić zrosty tkanki bliznowatej) oraz elektroniczna stymulacja mięśni (w celu wzmocnienia włókien mięśniowych i pobudzenia przepływu krwi).
- Powrót do pełnej aktywności jest zwykle dozwolony, gdy nie odczuwasz bólu, masz pełny zakres ruchu podudzia i pełną siłę mięśni łydek, co może zająć kilka tygodni lub dłużej.
- Odmiany łydek najczęściej występują u mężczyzn w wieku od 30 do 50 lat.
Część 4 z 4: Leczenie przeciążeń łydek III stopnia
Krok 1. Natychmiast zasięgnij pomocy medycznej
Szczep klasy III to całkowite zerwanie mięśnia lub ścięgna. Wiąże się z silnym bólem (piekący i/lub ostrym), natychmiastowym ostrym stanem zapalnym i siniakami, skurczami mięśni, a czasem słyszalnym „pyknięciem”, gdy mięsień jest zerwany. Istnieje również wyczuwalna wada wybrzuszenia w łydce, ponieważ większa odcięta część silnie się kurczy. Niezdolność do chodzenia jest charakterystyczna dla cieląt klasy III, dlatego zazwyczaj potrzebna jest pomoc w dotarciu do szpitala lub kliniki. Włókna mięśniowe nie mogą samoczynnie się ponownie połączyć, nawet przy pomocy tkanki bliznowatej, dlatego konieczna jest natychmiastowa interwencja.
- Nagłe zerwanie ścięgna (takie jak ścięgno Achillesa) jest często rozdzierające i sprawia wrażenie, jakby ktoś postrzelił cię od tyłu lub uderzył cię czymś ostrym.
- Poważnie nadwyrężone łydki prawdopodobnie spowoduje siniaki, które opadną na twoją stopę i zmienią kolor na czarny i niebieski.
Krok 2. Uzyskaj naprawy chirurgiczne
Szczepy stopnia III (i niektóre stopnia II) mogą wymagać operacji w celu naprawy i ponownego przymocowania uszkodzonego mięśnia i/lub ścięgna łydki. Czas ma znaczenie, ponieważ im dłużej mięsień jest pęknięty i mocno napięty, tym trudniej jest rozciągnąć i osiągnąć normalne napięcie mięśniowe. Ponadto krwawienie wewnętrzne może powodować miejscową martwicę (obumarcie tkanek otaczających) i prawdopodobnie (choć bardzo rzadko) nawet prowadzić do anemii z powodu utraty krwi. Pęknięcia w obrębie brzucha mięśnia goją się szybciej ze względu na lepsze ukrwienie, podczas gdy zerwania ścięgien nie otrzymują tak dużej ilości krwi i goją się dłużej. Wróć do R. I. C. E. protokół po operacji.
- W przypadku całkowitego zerwania mięśnie łydek goją się po operacji i rehabilitacji przez około 3 miesiące.
- Po operacji prawdopodobnie będziesz nosić podtrzymujący but kompresyjny i przez krótki czas będziesz musiał używać kul, zanim przejdziesz do ćwiczeń fizjoterapeutycznych.
Krok 3. Poświęć czas na rehabilitację
Podobnie jak w przypadku szczepu stopnia II, fizjoterapia jest potrzebna do wyleczenia zwichnięcia stopnia III, zwłaszcza jeśli konieczna jest operacja. Pod okiem fizjoterapeuty lub fizjoterapeuty można kolejno dodawać ćwiczenia izometryczne, izotoniczne, a następnie dynamiczne, ponieważ każdy rodzaj ćwiczenia jest wykonywany bez bólu. Ćwiczenia te wzmocnią mięśnie łydek i przywrócą je do formy. Powrót do aktywności sportowej może zostać wznowiony powoli w ciągu 3-4 miesięcy, chociaż zawsze będzie większe ryzyko ponownego kontuzji w przyszłości.
Słaba biomechanika lub postawa stopy przyczyniają się do urazów łydek, więc po rehabilitacji możesz mieć dopasowane ortezy na stopę, aby zapobiec dalszym problemom
Rozciąganie, ćwiczenia i harmonogram na zerwanie mięśnia łydki
Lekkie rozciąganie łydek na rozdarte mięśnie łydek
Wsparcie wikiHow i odblokuj wszystkie próbki.
Ćwiczenia rehabilitacyjne na naderwane mięśnie łydek
Wsparcie wikiHow i odblokuj wszystkie próbki.
Harmonogram rehabilitacji naderwanych mięśni łydek
Wsparcie wikiHow i odblokuj wszystkie próbki.
Porady
- Noś napiętkę w bucie przez kilka dni, aby podnieść piętę i skrócić uszkodzony mięsień łydki, co złagodzi napięcie/ból. Ale nie zapomnij o tym; zbyt długie pozostawienie w miejscu może spowodować przykurcz zgięciowy (skrócenie) ścięgna Achillesa i trwałą sztywność kostki.
- Dziesięć dni po urazie rozwijająca się blizna ma taką samą wytrzymałość na rozciąganie, jak sąsiednie mięśnie, a dalszy postęp ćwiczeń rehabilitacyjnych może rozpocząć się pod okiem lekarza i fizjoterapeuty.
