Stabilizatory nastroju stosuje się najczęściej w chorobie afektywnej dwubiegunowej, zwanej również depresją maniakalną. Jednak czasami może być stosowany w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych, zaburzeń kontroli impulsów, depresji, jeśli jest przyjmowany w połączeniu z innymi lekami oraz wahań nastroju związanych z innymi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak demencja. Te stabilizatory nastroju są stosowane u pacjentów w każdym wieku, ale należy wziąć pod uwagę szczególne osoby w podeszłym wieku. Jeśli jesteś w podeszłym wieku i zdiagnozowano u Ciebie którykolwiek z tych stanów, możesz użyć stabilizatorów nastroju, aby pomóc w leczeniu Twojego stanu.
Kroki
Metoda 1 z 3: Wybór odpowiedniego stabilizatora nastroju
Krok 1. Rozważ lit
Najczęstszym i jednym z najstarszych leków stabilizujących nastrój przepisywanych w chorobie afektywnej dwubiegunowej jest lit. Jest skuteczny u starszych pacjentów, gdy zostanie przepisany, ale ten lek może stanowić problem u starszych osób dorosłych. Lit może być trudnym lekiem dla osób starszych ze względu na jego wąski indeks terapeutyczny; innymi słowy, jeśli doświadczasz współwystępujących stanów, takich jak choroba nerek i niewydolność serca, twoje ciało może nie metabolizować leku tak szybko i może prowadzić do toksyczności i wyższego poziomu litu we krwi.
- Diety ograniczające sól i słabe nawodnienie mogą również zwiększać toksyczność litu.
- Skutki uboczne litu obejmują majaczenie, uspokojenie polekowe, otępienie poznawcze oraz, przy długotrwałym stosowaniu litu, niedoczynność tarczycy i wole.
- Poważne interakcje między lekami występują między litem a lekami moczopędnymi, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) oraz inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE). Poinformuj natychmiast swojego lekarza, jeśli je przyjmujesz, jeśli lit jest rozważany jako opcja leczenia.
Krok 2. Wypróbuj walproinian
Walproinian, czasami nazywany kwasem walproinowym lub diwalproeksem sodowym, jest kolejnym powszechnym stabilizatorem nastroju. Często jest uważany za równie skuteczny jak lit. Kiedyś był przepisywany jako lek przeciwdrgawkowy, ale teraz jest stosowany w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Może działać lepiej niż lit u osób z mieszanymi objawami manii i depresji lub zaburzeniami dwubiegunowymi o szybkim cyklu.
- Możliwe działania niepożądane walproinianu u osób starszych obejmują dezorientację, sedację, drżenie, przerzedzenie włosów, utratę masy ciała i utratę funkcji mięśni.
- Jest to również związane z częstszym występowaniem zapalenia trzustki u osób starszych.
Krok 3. Zapytaj o karbamazepinę
Karbamazepina jest stabilizatorem nastroju stosowanym w niektórych typach zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Szybki cykl dwubiegunowy i mania drażliwa to dwa z najczęstszych objawów choroby afektywnej dwubiegunowej w podeszłym wieku, które są dobrze leczone karbamazepiną.
- Ma długą historię stosowania jako stabilizator nastroju, ale należy go stosować tylko jako leczenie wspomagające, a nie jako skuteczny pojedynczy środek.
- Częstymi działaniami niepożądanymi karbamazepiny są zawroty głowy, uspokojenie, nudności, wymioty, wysypka skórna, utrata kontroli mięśni i pogorszenie objawów serca, takich jak nadciśnienie, niedociśnienie i zastoinowa niewydolność serca.
- Ten lek będzie miał nieco inne dawkowanie niż inne stabilizatory nastroju, ponieważ po czterech do sześciu tygodniach karbamazepina wytworzy własny metabolizm i będzie wymagać więcej, aby utrzymać równomierny poziom we krwi.
- Karbamazepina może również powodować bardzo niski poziom sodu, więc sprawdzaj te poziomy podczas przyjmowania tego leku.
- Poważne interakcje między lekami występują również w przypadku przyjmowania niektórych antybiotyków, leków przeciwdepresyjnych, leków przeciwgrzybiczych, kortykosteroidów, wielu leków przeciwpsychotycznych, blokerów kanału wapniowego i doustnych leków przeciwzakrzepowych.
Krok 4. Wypróbuj lamotryginę
Innym stabilizatorem nastroju, który może być pomocny w chorobie afektywnej dwubiegunowej, jest lamotrygina. Wykazano, że jest bardzo skuteczny w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej, jeśli jest przyjmowany razem z litem lub walproinianem.
- Mniejsza dawka tego leku zostanie przepisana ze względu na zwiększone prawdopodobieństwo toksyczności we krwi.
- Może również zwiększać ryzyko anemii, więc lekarz powinien obserwować poziom krwi.
Metoda 2 z 3: Prawidłowe przyjmowanie stabilizatorów nastroju
Krok 1. Zacznij powoli z dozowaniem
Kiedy zaczynasz brać stabilizatory nastroju, powinieneś zacząć powoli. Lekarz najpierw zaleci małą dawkę i powoli zwiększy dawkę. Pomaga to zapobiec zbyt dużej ilości stabilizatorów nastroju w twoim ciele z powodu zmniejszonego metabolizmu.
- Zaczniesz od jednej dawki przez tydzień lub dwa, a następnie powoli zwiększasz dawkę, aż lekarz dobierze ci dawkę potrzebną każdego dnia.
- Będzie się to różnić dla każdego leku, więc upewnij się, że postępujesz zgodnie z zaleceniami lekarza dotyczącymi ilości przyjmowanych leków.
Krok 2. Użyj pudełka na pigułki
Jeśli masz trudności z utrzymaniem przyjmowanych leków przez cały dzień, rozważ zakup cotygodniowego pudełka z tabletkami. Może to być szczególnie pomocne, gdy pracujesz nad zalecaną dawką stabilizatora nastroju. Możesz wypełnić pudełko z tabletkami, gdy tylko rozpocznie się tydzień, podając prawidłowe dawki leków z informacji o lekach.
Ograniczy to możliwość pominięcia dawki lub zapomnienia, jaką dawkę należy przyjmować każdego dnia
Krok 3. Spróbuj wziąć go w nocy
Wiele stabilizatorów nastroju ma ostre skutki uboczne. Niektóre z nich mogą być dla ciebie trudne w ciągu dnia. Zamiast przyjmować dawkę leku w ciągu dnia, rozważ przyjmowanie go wieczorem. Może to pomóc w uniknięciu niektórych objawów, ponieważ będziesz spać, kiedy są najbardziej prawdopodobne.
Upewnij się, że ten harmonogram dla twoich stabilizatorów nastroju jest w porządku z twoim lekarzem
Krok 4. Monitoruj swoje zdrowie
Istnieją pewne problemy zdrowotne, które mogą się pojawić, jeśli przyjmujesz stabilizatory nastroju. Jeśli bierzesz większość stabilizatorów nastroju, powinieneś regularnie sprawdzać poziom w osoczu. Możesz skończyć z toksycznym poziomem leku we krwi, co może powodować poważne problemy zdrowotne. Może to również pomóc w sprawdzeniu anemii, która jest częstym objawem karbamazepiny.
Powinieneś również kontrolować czynność nerek podczas stosowania stabilizatorów nastroju. Twoje nerki filtrują krew i mocz, a nowe leki mogą mieć na nie wpływ. Powinieneś uważnie obserwować swoje nerki, jeśli w przeszłości miałeś jakąkolwiek dysfunkcję nerek lub chorobę
Metoda 3 z 3: Decydowanie, czy potrzebujesz stabilizatorów nastroju
Krok 1. Zdiagnozuj chorobę afektywną dwubiegunową
Zanim zostaniesz przepisany stabilizatorom nastroju, musisz zdiagnozować chorobę afektywną dwubiegunową. Będziesz musiał zostać w pełni zbadany przez lekarza w celu postawienia diagnozy. Obejmuje to badanie fizykalne, aby wykluczyć inne możliwe przyczyny objawów. Gdy twój lekarz to wykluczy, zostaniesz wysłany do specjalisty zdrowia psychicznego w celu przeprowadzenia analizy psychiatrycznej w celu ustalenia rodzaju choroby afektywnej dwubiegunowej.
Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej będą się różnić w zależności od tego, czy doświadczasz epizodu maniakalnego czy depresyjnego
Krok 2. Zapytaj o stabilizatory nastroju na demencję
Istnieją pewne formy demencji, które można leczyć stabilizatorami nastroju, takimi jak lit, walproinian i karbamazepina. Jeśli masz demencję z dodatkowymi objawami impulsywności i agresji, Twój lekarz może rozważyć przepisanie Ci stabilizatorów nastroju.
- Możesz również przepisać stabilizatory nastroju, jeśli masz demencję z cechami maniakalnymi.
- Ich dawkowanie będzie się znacznie różnić w zależności od konkretnego przypadku. Zawsze postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza dotyczącymi dawkowania.
Krok 3. Sprawdź interakcje leków
Jednym z największych problemów, z jakimi borykają się osoby starsze, gdy trzeba przepisywać leki, jest możliwość interakcji między lekami. Powszechnie stosowane stabilizatory nastroju mogą być ostrymi lekami, a prawdopodobieństwo interakcji jest wysokie. Kiedy pracujesz z lekarzem nad leczeniem choroby afektywnej dwubiegunowej lub innej, upewnij się, że zna on wszystkie leki, które przyjmujesz, aby zmniejszyć ryzyko interakcji.
Ponieważ osobom starszym przepisuje się o wiele więcej leków, zwiększa to ryzyko interakcji z lekami
Krok 4. Upewnij się, że twojego stanu nie można leczyć bez leków
Ponieważ stabilizatory nastroju mogą być trudne dla organizmu osoby starszej, należy przyjmować leki tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Zapytaj swojego lekarza, czy istnieje inny sposób leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej poza lekami.
