Astygmatyzm jest częstą chorobą oczu, która powoduje niewyraźne widzenie. Występuje, gdy rogówka jest bardziej podłużna lub ma kształt piłki nożnej niż okrągła. Astygmatyzm może zostać zdiagnozowany przez optyka lub okulistę za pomocą kompleksowego badania wzroku. Można to skorygować za pomocą okularów, soczewek, a czasem zabiegu chirurgicznego – ale pomiar kształtu rogówki jest ważny dla uzyskania odpowiedniej recepty na soczewki. Astygmatyzm jest zwykle mierzony za pomocą serii badań oczu, z których niektóre są standardową praktyką, a inne mogą mieć zastosowanie tylko w określonych okolicznościach.
Kroki
Metoda 1 z 2: Korzystanie ze standardowych narzędzi pomiarowych
Krok 1. Wykonaj test ostrości wzroku
W gabinecie okulisty stań tam, gdzie mówi lekarz, i spójrz na tablicę cyfr i liter na ścianie. Zakryj jedno oko i odczytaj linijki tekstu do najmniejszej linijki, którą możesz wyraźnie odczytać, a następnie powtórz to z zakrytym drugim okiem. Testuje krótkowzroczność (krótkowzroczność) i nadwzroczność (dalekowzroczność), a także astygmatyzm.
- Astygmatyzm towarzyszy krótkowzroczności lub nadwzroczności w 50% przypadków. Niewyraźne widzenie może być spowodowane astygmatyzmem lub jednym z tych innych powszechnych schorzeń.
- Wyniki zostaną wymienione jako ułamek, np. 20/20. 20/20 to normalna ostrość wzroku. Pierwsza liczba to odległość między tobą a wykresem. Druga liczba to rozmiar liter w ostatniej linii, które możesz odczytać, w porównaniu z normalną ostrością wzroku. Na przykład osoba z widzeniem 20/40 musi znajdować się 20 stóp od czegoś, co może być odczytane z odległości 40 stóp (12,2 m) przez osobę z normalnym wzrokiem.
Krok 2. Zmierz krzywiznę rogówki za pomocą keratometru
Keratometr to instrument, którego lekarz okulista może użyć do pomiaru krzywizny przedniej rogówki (przedniej powierzchni rogówki). Usiądź z brodą na podbródku i patrz przed siebie jednym okiem, a potem drugim, gdy zaleci lekarz. Keratometr rzuca okrąg światła na rogówkę i mierzy, jak odbija się ono od powierzchni rogówki.
- Jest to szczególnie ważny test, aby uzyskać prawidłowe dopasowanie soczewek kontaktowych.
- Chociaż ta metoda ma swoje ograniczenia, nadal jest standardowym sposobem pomiaru astygmatyzmu.
Krok 3. Użyj refrakcji do pomiaru astygmatyzmu
Usiądź prosto i czekaj, podczas gdy lekarz umieści retinoskop przed twoimi oczami. Retinoskop to mały, ręczny przyrząd, który mierzy załamanie światła na oku. Twój lekarz przeniesie dużą maszynę z soczewkami (foropter) przed twoimi oczami, które albo rozjaśnią, albo przesłonią twoje widzenie, które mierzy, jak twoje oczy skupiają światło. Będziesz musiał powiedzieć swojemu lekarzowi, czy każda soczewka polepszy lub pogorszy twoje widzenie.
- Test refrakcji pomaga ustalić położenie nieregularnego kształtu rogówki. Będzie to nazywane „osią” w receptach na soczewki korekcyjne.
- Bądź szczery z lekarzem podczas tych testów – mimo że technologia się poprawia, Twoja opinia nadal pomaga określić wyniki badania wzroku.
Krok 4. Zrozum swoją receptę na astygmatyzm
Po badaniu wzroku lekarz wystawi receptę na okulary lub soczewki kontaktowe, które pomogą naprawić astygmatyzm. Recepta będzie zwykle zawierała trzy cyfry – pierwsza dotyczy krótkowzroczności lub dalekowzroczności, a dwie ostatnie odnoszą się do astygmatyzmu.
- Druga liczba odnosi się do „cylindra”, który jest miarą tego, jak płaska lub nieregularna jest twoja rogówka. Jest to mierzone w dioptriach. Większość osób z astygmatyzmem ma od 0,5 do 0,75 dioptrii; prawdopodobnie potrzebujesz soczewek korekcyjnych do pomiaru dioptrii 1,5 lub więcej.
- Trzecia liczba odnosi się do „osi” i przechodzi od 0 do 180, co jest stopniem pomiaru tego, gdzie na rogówce znajduje się astygmatyzm.
Metoda 2 z 2: Wykorzystanie innych opcji pomiarowych
Krok 1. Użyj topografa rogówki, aby uzyskać dokładniejsze pomiary
Topograf to nowsza wersja keratometru. Twój lekarz każe ci usiąść przy stole i zajrzeć do miski. Wewnętrzna powierzchnia miski pokryta jest wzorem koncentrycznych pierścieni. Kamera cyfrowa znajduje się u podstawy miseczki i rejestruje powierzchnię rogówki, mierząc odbity wzór w oku. To w zasadzie tworzy mapę konturową oka i jest to doskonała technika pomiaru nieregularnego astygmatyzmu.
- Większość testów topografii rogówki mierzy od 8 000 do 10 000 punktów na rogówce, co czyni go najdokładniejszym badaniem keratometrycznym.
- Inne zaawansowane sposoby pomiaru astygmatyzmu obejmują autorefraktory, które mierzą refrakcję, oraz IOLMaster, który wykonuje rozległe pomiary wnętrza i zewnętrza oka. IOLMaster jest zwykle używany przed operacją zaćmy.
Krok 2. Wypróbuj dysk Placido w przypadku nieregularnego astygmatyzmu
Dysk Placido to ręczne urządzenie w kształcie gigantycznego lizaka. Dysk ma kilka zestawów koncentrycznych okręgów namalowanych po jednej stronie i służy do pomiaru regularności powierzchni rogówki. Twój lekarz trzyma dysk przy własnym oku pierścieniami skierowanymi w twoją stronę, a oni patrzą w twoje oko. Usiądź spokojnie i spójrz przed siebie. Obraz twojej rogówki odbija się z powrotem, a tam, gdzie ma nieregularny kształt, koncentryczne pierścienie wyglądają na zniekształcone przez lekarza.
- Ta metoda może pomóc w zdiagnozowaniu stożka rogówki, zaburzenia, które powoduje nieregularny astygmatyzm z powodu ścieńczenia i odstania rogówki.
- Twój lekarz może również użyć nowoczesnego instrumentu, który ma światło w środku. Dysk jest rzutowany na rogówkę, a lekarz analizuje odbicie światła na rogówce.
Krok 3. Za pomocą urządzenia Scheimpflug zmierz tylną część rogówki
Kształt tylnej rogówki (tylnej powierzchni rogówki) może wpływać na nasilenie astygmatyzmu. Keratometria może mierzyć tylko przód rogówki, ale obrazowanie Scheimpfluga wykorzystuje tomografię, aby uzyskać dokładniejsze odczyty grubości rogówki i wyglądu jej tylnej części.
