Zwichnięte stawy, zwłaszcza barku, są bolesnymi urazami, które powodują natychmiastową krótkotrwałą niepełnosprawność – ruch stawu jest zasadniczo niemożliwy, dopóki nie zostanie przemieszczony lub zresetowany. Bark jest szczególnie narażony na zwichnięcie, ponieważ jest to najbardziej ruchliwy staw w ciele, a ludzie mają tendencję do upadków z wyciągniętym ramieniem, co stawia staw w niewygodnej pozycji. Zawsze najlepiej jest naprawić lub zresetować zwichnięcie barku przez przeszkolonego pracownika służby zdrowia, chociaż mogą wystąpić nietypowe (nagłe) okoliczności, które uzasadniają podjęcie próby samodzielnego wykonania tego zabiegu. Niezresetowanie zwichniętego ramienia w odpowiednim czasie może ostatecznie wymagać operacji, aby prawidłowo je naprawić.
Kroki
Część 1 z 3: Radzenie sobie ze zwichniętym barkiem
Krok 1. Rozpoznaj objawy
Zwichnięte ramię jest zwykle spowodowane upadkiem na wyciągniętą rękę lub uderzeniem w ramię od tyłu. Uraz powoduje nagły i silny ból, poprzedzony trzaskającym uczuciem i/lub dźwiękiem. Ramię będzie wyglądało na widocznie zdeformowane lub przemieszczone, a obrzęk i siniaki pojawią się szybko. Przesuwanie ramienia nie jest możliwe, dopóki nie zostanie przesunięte.
- Zwichnięte ramię zwisa niżej niż nieuszkodzona strona i zwykle można zobaczyć zagłębienie lub rowek w mięśniu bocznym (naramiennym) barku.
- Zwichnięcie barku może również powodować drętwienie, mrowienie i/lub osłabienie ramienia i dłoni. Jeśli naczynia krwionośne są uszkodzone, przedramię i dłoń po uszkodzonej stronie będą zimne i przybierają niebieskawy kolor.
- Około 25% pierwszych zwichnięć barku dotyczy złamań górnej części ramienia (kości ramiennej) lub obręczy barkowej.
Krok 2. Unieruchom ramię
Podczas oczekiwania na pomoc medyczną ważne jest, aby nie poruszać (lub próbować poruszyć) zwichniętego ramienia, ponieważ może to pogorszyć uraz. Może to dotyczyć złamania kości, uszkodzonego nerwu lub rozerwanego naczynia krwionośnego, więc każdy ruch może mieć tragiczne konsekwencje. Zamiast tego zegnij łokieć, owiń przedramię wokół brzucha i utrzymuj je w tej pozycji za pomocą temblaka.
- Jeśli nie masz dostępu do gotowej chusty, zrób ją z poszewki na poduszkę lub ubrania. Załóż temblak pod łokieć/przedramię i zawiąż końce wokół szyi. Chusty unieruchamiają i chronią bark przed dalszymi urazami, a często znacznie zmniejszają stopień bólu.
- Około 95% zwichnięć barku jest skierowanych do przodu, co oznacza, że kość ramienia (kość ramienna) jest wypchnięta do przodu z gniazda.
Krok 3. Oblodź ramię
Jak najszybsze podanie lodu lub czegoś zimnego na zwichnięty staw barkowy jest ważne, aby zahamować stan zapalny, co zwykle przekłada się na mniejszy ból. Lód powoduje zwężenie małych naczyń krwionośnych (zwężenie), co ogranicza ilość krwi i stanów zapalnych, które mogą napływać do i wokół uszkodzonego obszaru. Nakładaj pokruszony lód na ramię przez około 15-20 minut za każdym razem (lub do momentu, gdy obszar poczuje się zdrętwiały) co godzinę.
- Zawsze zawijaj lód w cienką szmatkę, ręcznik lub plastikową torebkę przed nałożeniem go na gołą skórę - pomoże to zapobiec odmrożeniom lub podrażnieniom skóry.
- Jeśli nie masz dostępu do kruszonego lodu lub kostek lodu, użyj mrożonych warzyw z zamrażarki lub mrożonego opakowania żelowego.
Krok 4. Weź leki przeciwbólowe
Gdy zwichnięty bark zostanie unieruchomiony i pokryty torbą z lodem, rozważ zażycie leków dostępnych bez recepty w celu dalszego zwalczania stanu zapalnego i bólu. Ból związany ze zwichniętym barkiem jest często opisywany jako prawie nie do zniesienia z powodu wszystkich naciągniętych i/lub zerwanych więzadeł, ścięgien i mięśni, które występują, a także potencjalnych złamań kości i pęknięć chrząstki. Ibuprofen (Advil, Motrin) i naproksen (Aleve, Naprosyn) są prawdopodobnie najlepszym wyborem, ponieważ są silnymi środkami przeciwzapalnymi, chociaż acetaminofen (Tylenol) może być również pomocny w kontroli bólu.
- W przypadku zwichniętego barku, który wiąże się również ze znacznym krwawieniem wewnętrznym (będziesz widział wiele siniaków), unikaj ibuprofenu i naproksenu, ponieważ mają one tendencję do „rozrzedzania” krwi i zmniejszania jej zdolności krzepnięcia.
- Leki zwiotczające mięśnie mogą być również wskazane, jeśli mięśnie wokół zwichniętego stawu mają skurcze. Jednak nigdy nie mieszaj jednocześnie różnych rodzajów leków - wybierz jeden lub drugi.
Część 2 z 3: Przeprowadzka w sytuacjach awaryjnych
Krok 1. Przesuwaj ramię tylko w sytuacjach awaryjnych
W większości sytuacji oczekiwanie na profesjonalną pomoc medyczną jest najlepszym pomysłem i na pewno najbezpieczniejszym sposobem, ale czasami nie jest to możliwe. Jeśli znajdujesz się w odosobnionej sytuacji, z dala od pomocy medycznej (na kempingu, wspinaczce górskiej, podróżowaniu za granicę), potencjalne ryzyko naprawy własnego ramienia – lub znajomego lub członka rodziny – może nie przewyższać korzyści płynących z natychmiastowej ulgi w bólu oraz zwiększona mobilność ramion/ramion.
- Ogólna zasada mówi, że jeśli możesz uzyskać pomoc medyczną w ciągu 12 godzin, poczekaj cierpliwie i spróbuj zmniejszyć dyskomfort za pomocą lodu, środków przeciwbólowych i chusty. Jeśli widoczny jest znacznie dłuższy czas oczekiwania, szczególnie jeśli potrzebujesz mobilności w ramieniu, aby dostać się do szpitala, można rozważyć przeniesienie ramienia.
- Główne komplikacje związane z próbą przemieszczenia własnego barku to: dalsze naderwanie mięśni, więzadeł i ścięgien; uszkadza nerwy i naczynia krwionośne; zagrażające życiu krwawienie; silny ból, który powoduje utratę przytomności.
Krok 2. Poproś o pomoc w sytuacji awaryjnej
Jeśli jesteś zmuszony rozważyć przemieszczenie własnego ramienia w sytuacji awaryjnej, zdaj sobie sprawę, że włożenie go z powrotem bez pomocy jest prawie niemożliwe. W związku z tym poproś o pomoc lub zaoferuj pomoc komuś innemu w sytuacji awaryjnej. Ludzie mogą być niechętni do pomocy, ponieważ nie chcą sprawiać ci więcej bólu ani ryzykować większego urazu ramienia, więc spróbuj ich uspokoić i uwolnić ich od wszelkiej odpowiedzialności.
- Jeśli potrzebujesz pomocy komuś innemu w przemieszczeniu ramienia, upewnij się, że uzyskałeś jego zgodę i wyraźnie powiedz mu o swoim braku przeszkolenia medycznego (jeśli dotyczy). Nie chcesz stawić czoła żadnemu procesowi sądowemu za próbę pomocy, jeśli coś pójdzie nie tak.
- Jeśli masz telefon i możesz zadzwonić, spróbuj skontaktować się ze służbami ratunkowymi w celu uzyskania porady i wsparcia. Nawet jeśli nie mogą od razu wysłać do ciebie personelu medycznego, mogą udzielić pomocnych instrukcji.
Krok 3. Połóż się na plecach i odprowadź ramię
Prawdopodobnie najłatwiejszym sposobem na przeniesienie stawu barkowego dla osób nieprofesjonalnych jest leżenie płasko na plecach z uszkodzoną ręką z dala od ciała pod kątem 90 stopni. Następnie poproś przyjaciela lub osobę postronną, aby mocno chwycił Twoją rękę lub nadgarstek i powoli (ale zdecydowanie) pociągnął za ramię, co zapewni przyczepność. Osoba ta może być zmuszona do ustawienia stóp na twoim tułowiu, aby uzyskać dodatkową dźwignię. Pociągnięcie ramienia pod tym kątem pozwala głowie kości ramiennej stosunkowo łatwo wsunąć się pod kość łopatki iz powrotem do gniazda.
- Pamiętaj, aby używać powolnego, równomiernego pociągnięcia (bez żadnych szybkich ani gwałtownych ruchów) bezpośrednio z dala od ciała, aż do ponownego wygięcia ramienia. Jeśli to się powiedzie, usłyszysz „stuknięcie” i poczujesz, że ramię wraca do pozycji.
- Jak tylko ramię się przesunie, poziom bólu związanego z urazem znacznie się zmniejszy. Jednak bark nadal będzie niestabilny, więc zrób temblak i unieruchom ramię, jeśli to możliwe.
Część 3 z 3: Uzyskiwanie pomocy medycznej
Krok 1. Jak najszybciej udaj się do lekarza
Szybkie dotarcie do lekarza (lub odpowiednio przeszkolonego pracownika medycznego) jest ważne, gdy mamy do czynienia ze zwichniętym ramieniem, ponieważ kiedy mięśnie, ścięgna i więzadła wokół urazu napinają się, głowa kości ramiennej staje się bardzo trudna do przeniesienia bez interwencji chirurgicznej. Większość lekarzy prawdopodobnie będzie chciała prześwietlić obszar barku przed zrobieniem czegokolwiek innego, aby wykluczyć złamanie.
- Jeśli nic nie jest złamane lub mocno rozdarte, lekarz może wykonać zamknięty manewr redukcyjny na stawie barkowym, chociaż możesz potrzebować środka uspokajającego, silnego środka zwiotczającego mięśnie lub znieczulenia ogólnego, zanim będzie można wykonać fizyczną manipulację z powodu silnego bólu.
- Powszechną metodą redukcji stawu barkowego jest manewr Hennepina, który wykorzystuje zewnętrzną rotację barku. Leżąc płasko, lekarz zgina łokieć do 90 stopni i stopniowo obraca ramię na zewnątrz (rotacja zewnętrzna). Delikatne pchanie w tej pozycji zwykle wystarcza, aby staw mógł się przemieścić.
- Istnieje kilka innych technik redukcji, z których korzystają lekarze - zależy to od tego, z czym czują się komfortowo.
Krok 2. Przygotuj się na możliwość operacji
Jeśli Twoje ramię jest regularnie zwichnięte (z powodu deformacji kości lub zwiotczenia więzadeł) lub jeśli jakiekolwiek kości są złamane lub nerwy i / lub naczynia krwionośne są zerwane, będziesz potrzebować operacji, aby naprawić uszkodzenie i mieć otwartą redukcję stawu barkowego. Operacja jest czasem najlepszą opcją, ponieważ może naprawić wewnętrzne uszkodzenia i ustabilizować staw, co znacznie zmniejsza ryzyko zwichnięcia w przyszłości.
- Istnieje wiele różnych procedur chirurgicznych, które są wykonywane, więc zależy to od stopnia uszkodzenia i stylu życia/poziomu aktywności pacjenta, jaka technika jest stosowana.
- Niektóre badania sugerują, że chirurgiczna „otwarta” redukcja może być najlepszym sposobem postępowania dla aktywnych dorosłych w wieku poniżej 30 lat ze względu na niższy odsetek nawrotów i lepszą jakość życia.
Krok 3. Rehabilitacja barku
Niezależnie od tego, czy otrzymasz zamkniętą redukcję manualną, czy otwartą redukcję chirurgiczną, powinieneś otrzymać skierowanie na fizjoterapię i wzmocnić staw barkowy. Fizjoterapeuci, kręgarze i/lub terapeuci sportowi mogą pokazać Ci konkretne ćwiczenia rozciągające, aby odzyskać pełną mobilność i zakres ruchu w ramieniu, a także ćwiczenia wzmacniające i napinające staw, aby w przyszłości nie doszło do jego zwichnięcia.
- Często mija od dwóch do czterech tygodni, zanim właściwe będzie skierowanie na fizjoterapię. Noszenie chusty, nakładanie lodu i przyjmowanie leków dostępnych bez recepty to część fazy zdrowienia.
- Całkowity czas na rehabilitację i powrót do zdrowia po zwichnięciu barku wynosi od trzech do sześciu miesięcy, w zależności od ciężkości urazu i tego, czy pacjent jest sportowcem, czy nie.
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Porady
- Po kilku dniach, gdy ból / stan zapalny ustąpił, przyłożenie wilgotnego ciepła do ramienia może pomóc rozluźnić napięte i obolałe mięśnie. Dobrze sprawdzają się woreczki ziołowe do kuchenki mikrofalowej. Jednak ogranicz zastosowania ciepła do 15-20 minut na raz.
- Kiedy raz zwichniesz staw barkowy, stajesz się bardziej narażony na przyszłe zwichnięcia, szczególnie jeśli uprawiasz sporty kontaktowe.
- Przesuń ramię tak szybko, jak to możliwe po wypadku, ponieważ trudność z jego przeniesieniem wzrasta z czasem.
- Zwichnięty bark różni się od barku oddzielonego. Ten ostatni to zwichnięcie więzadła stawu, które utrzymuje obojczyk (obojczyk) do przedniej części obręczy barkowej - staw ramienny nie jest zwichnięty.
