Przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna (CIDP) jest rzadką chorobą, która wpływa na nerwy i funkcje motoryczne. Mielina wokół nerwów jest niszczona, gdy korzenie nerwowe puchną, co powoduje osłabienie, drętwienie i ból związany z CIDP. Aby zdiagnozować CIDP, poszukaj objawów, takich jak drętwienie lub mrowienie po obu stronach ciała, dowiedz się, czy objawy występują przez ponad dwa miesiące, a następnie udaj się do lekarza, aby przeprowadzić testy.
Kroki
Część 1 z 3: Rozpoznawanie objawów CIDP
Krok 1. Sprawdź, czy nie ma utraty czucia
Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów przewlekłej zapalnej polineuropatii demielinizacyjnej jest drętwienie lub utrata czucia. Ta utrata czucia może wystąpić w dowolnej części ciała.
Możesz również odczuwać nieprawidłowe odczucia, takie jak mrowienie lub ból w częściach ciała, takich jak dłonie lub stopy
Krok 2. Uważaj na osłabienie mięśni
Osłabienie mięśni występuje przez co najmniej dwa miesiące w przypadku CIDP. Osłabienie mięśni występuje po obu stronach ciała. Z powodu tej słabości mogą wystąpić trudności w chodzeniu, problemy z koordynacją lub innymi funkcjami motorycznymi. Możesz stać się bardziej niezdarny niż zwykle. Możesz mieć niezgrabny chód lub popełniać błędy podczas chodzenia.
Często osłabienie występuje w biodrach, barkach, dłoniach i stopach
Krok 3. Zauważ, gdzie w ciele pojawiają się objawy
CIDP jest podobny do wielu innych zaburzeń neurologicznych, które powodują problemy z funkcją motoryczną i zaburzenia czucia. W typowych przypadkach drętwienie i osłabienie występuje po obu stronach ciała, zwykle we wszystkich czterech kończynach.
Dodatkowo odruchy ścięgniste muszą być zmniejszone lub nieobecne
Krok 4. Monitoruj pod kątem innych objawów
Utrata czucia i problemy z funkcjami motorycznymi są najczęstszymi i ostatecznymi objawami; jednak mogą wystąpić inne objawy wtórne, które występują w przypadku CIDP. Mogą to być:
- Zmęczenie
- Palenie
- Ból
- Atropia miesni
- Problemy z połykaniem
- Podwójne widzenie
Część 2 z 3: Poszukiwanie diagnozy medycznej
Krok 1. Idź do lekarza
Aby zdiagnozować CIDP, musisz udać się do lekarza. Należy to zrobić, gdy zauważysz mrowienie lub drętwienie w ciele lub jakiekolwiek problemy z funkcjami motorycznymi. Lekarz przeprowadzi badanie i omówi z Tobą Twoje objawy.
- Zacznij śledzić swoje objawy, gdy tylko je zauważysz. CIDP diagnozuje się dopiero po ośmiu tygodniach objawów.
- Bądź tak szczery i szczegółowy, jak to tylko możliwe. CIDP jest pod pewnymi względami podobny do kilku innych zaburzeń. Im więcej lekarz wie o twoich objawach, tym łatwiej będzie odróżnić jedno zaburzenie od drugiego. Bądź przygotowany, aby powiedzieć lekarzowi, jakie masz objawy, gdzie w ciele je odczuwasz, co je pogarsza, a co poprawia.
Krok 2. Poddaj się badaniu neurologicznemu
Twój lekarz może przeprowadzić badanie neurologiczne, aby wykluczyć powiązane schorzenia lub zebrać dodatkowe informacje w celu potwierdzenia CIDP. Podczas badania neurologicznego lekarz prawdopodobnie sprawdzi odruchy, ponieważ brak odruchów jest częstym objawem CIDP.
- Twój lekarz może również przetestować różne części ciała, aby sprawdzić drętwienie lub zdolność odczuwania nacisku lub dotyku.
- Być może będziesz musiał również wykonać test koordynacji. Lekarz może sprawdzić siłę mięśni, napięcie mięśni i postawę.
Krok 3. Wykonaj testy, aby sprawdzić funkcję nerwów
Twój lekarz może zlecić kilka testów w celu potwierdzenia CIDP - nie ma jednego testu, który mógłby potwierdzić diagnozę. Może być konieczne wykonanie testu przewodnictwa nerwowego lub elektromiografii (EMG). Testy te poszukują powolnej funkcji nerwów lub nieprawidłowej aktywności elektrycznej, która sygnalizuje uszkodzenie nerwów.
- Nerwy są stymulowane i sprawdzane, czy nie są uszkodzone. Następnie mięśnie są testowane, aby sprawdzić, czy mięsień lub nerw jest przyczyną problemu.
- Testy te mogą pomóc lekarzowi znaleźć uszkodzoną lub brakującą mielinę wzdłuż nerwów. Mielina to otoczka nerwów, która pomaga kontrolować impulsy elektryczne.
- Można wykonać MRI w celu znalezienia powiększenia korzeni nerwowych lub stanu zapalnego.
Krok 4. Przejdź przez inne testy, aby wykluczyć inne warunki
Twój lekarz może wykonać dodatkowe testy, aby upewnić się, że nic innego nie powoduje twoich objawów. Analiza płynu mózgowo-rdzeniowego pokaże, czy masz podwyższony poziom białka lub podwyższoną liczbę komórek, które wskazują na CIDP.
Można również przeprowadzić badania krwi i moczu, aby wykluczyć inne schorzenia
Część 3 z 3: Uwzględnienie innych aspektów CIDP
Krok 1. Oceń czas trwania objawów
CIDP jest stanem powolnym. Może się pojawiać i pogarszać w powolny, ale stopniowy sposób. Alternatywnie, może pojawić się w nawrotach, w których dochodzi do powrotu do zdrowia między każdym napadem objawów. Te nawroty i okresy braku objawów mogą występować przez tygodnie lub miesiące.
Objawy muszą być obecne przez ponad osiem tygodni, zanim będzie można postawić diagnozę CIPD
Krok 2. Dowiedz się, na kogo CIDP najczęściej dotyka
CIDP jest rzadkim stanem. Dotyka około jednej do trzech osób na 100 000 rocznie. Może dotknąć każdego w każdym wieku; jednak mężczyźni są dwukrotnie bardziej narażeni na zdiagnozowanie CIDP niż kobiety.
Chociaż CIDP może przydarzyć się każdemu w każdym wieku, średni wiek rozpoznania to 50 lat
Krok 3. Odróżnij CIDP od innych podobnych warunków
CIDP jest czasami trudny do zdiagnozowania, ponieważ stan jest podobny do innych stanów; istnieją jednak ważne różnice, które mogą pomóc w osiedleniu się w CIDP.
- Zespół Guillain-Barre i CIDP są podobne. Guillain-Barre to choroba, która pojawia się szybko, a ludzie zwykle zdrowieją w ciągu około trzech miesięcy. CIDP jest chorobą wolno działającą i może mieć na nią wpływ przez lata.
- Zarówno stwardnienie rozsiane, jak i CIDP wpływają na funkcje motoryczne; jednak SM wpływa na mózg, rdzeń kręgowy i inne części ośrodkowego układu nerwowego, ale CIDP nie. CIDP dotyczy głównie nerwów obwodowych.
- Zespół Lewisa-Summera i wieloogniskowa neuropatia ruchowa (MMN) mogą dotyczyć tylko jednej strony ciała, podczas gdy CIDP zwykle dotyka obie strony. MMN nie powoduje utraty czucia.
