Wybór stabilizatora nastroju zależy od wielu czynników, które należy dogłębnie omówić ze swoim psychiatrą lub lekarzem. Stabilizatory nastroju są często przepisywane osobom ze zdiagnozowaną chorobą afektywną dwubiegunową i mają na celu zmniejszenie objawów i nasilenia związanych z manią i zmiennymi nastrojami. Często ludzie potrzebują dodatkowych leków w leczeniu depresji, lęku lub psychozy. Chociaż leki mogą złagodzić objawy, często powodują skutki uboczne lub mogą wchodzić w interakcje z innymi lekami, dlatego przed wyborem leku ważne jest, aby porozmawiać z psychiatrą.
Kroki
Część 1 z 3: Uwzględnianie dostępnych stabilizatorów nastroju
Krok 1. Porozmawiaj o przyjmowaniu litu
Większość osób, u których zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową, przyjmuje lit w pewnym momencie lub w trakcie leczenia. Korzyści z litu obejmują wyrównywanie wahań nastroju, leczenie depresji i manii oraz zapobieganie manii. Wydaje się, że lit ma silne właściwości antysamobójcze, co może być korzystne w leczeniu. Zastosowanie litu zajmuje około 10-14 dni, a około 50% osób zauważa poprawę podczas przyjmowania litu. Kolejne 40 – 50% odczuwa poprawę, gdy do litu dodaje się inne leki.
- Brak regularnego przyjmowania litu lub nagłe zaprzestanie jego stosowania może zwiększyć szanse na złe samopoczucie lub konieczność hospitalizacji.
- Typowe skutki uboczne to przyrost masy ciała, pragnienie, suchość w ustach i lekkie drżenie.
- Lit jest dostępny w postaci tabletki, kapsułki i płynu i należy go przyjmować dwa do czterech razy dziennie.
- Należy pamiętać, że toksyczność litu stanowi ryzyko. Objawy to nudności, wymioty i biegunka. Nieregularne bicie serca, spowolnienie, trudności z koordynacją, dezorientacja i pobudzenie.
- Nie zażywaj litu, jeśli jesteś w ciąży, ponieważ naraża to płód na ryzyko wad serca.
Krok 2. Przyjrzyj się walproinianowi
Znany również jako kwas walproinowy lub Depakote, walproinian działa najlepiej dla osób, które są szybkimi rowerzystami i osób z historią depresji z mieszaną manią. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową, które odnoszą korzyści z walproinianu, obejmują osoby z historią urazu głowy, nadużywania substancji lub niepełnosprawności intelektualnej. Walproinian może leczyć epizody maniakalne obejmujące psychozę i jest stosowany głównie w leczeniu epizodów maniakalnych. Ogólnie rzecz biorąc, lek zaczyna działać po siedmiu do 14 dni, a psychiatrzy nie dostosowują dawki przed upływem trzech tygodni.
- Typowe skutki uboczne to przyrost masy ciała, wypadanie włosów lub nudności. Jeśli pojawi się siniak lub krwawienie, natychmiast powiadom swojego psychiatrę.
- Walproinian jest dostępny w postaci kapsułki, tabletki i płynu, dostarczanych raz do dwóch razy dziennie.
Krok 3. Rozważ karbamazepinę
Karbamazepina (zwana również Tegretolem) jest czasami przepisywana osobom, które nie reagują pozytywnie na lit. Wydaje się, że działa korzystnie u osób, które doświadczają szybkiej jazdy na rowerze dwubiegunowym. Leczy przede wszystkim epizody maniakalne i mieszane. Niektórzy ludzie przyjmują karbamazepinę razem z litem. Ten lek zaczyna obowiązywać zwykle od siedmiu do 14 dni, a jeśli w ciągu trzech tygodni nie zostanie zauważony żaden efekt, lekarz przepisujący może wypróbować inny lek. Karbamazepina może wchodzić w interakcje z innymi lekami lub mieć z czasem słabszy efekt, dlatego nie jest przepisywana tak łatwo, jak inne leki.
- Karbamazepina ma zwykle mniej skutków ubocznych niż lit, ale może obejmować nudności, zawroty głowy, senność i złe samopoczucie.
- Ten lek jest dostępny w postaci pigułki, żucia, kapsułki lub płynu, przyjmowanego dwa do czterech razy dziennie.
Krok 4. Pomyśl o lamotryginie
Lamotrygina (Lamictal) jest przepisywana głównie w leczeniu ciężkiej depresji i często jest podawana w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej typu II. Dawki należy zwiększać powoli i nie można ich gwałtownie zwiększać. Potrzebne są dalsze badania w celu oceny skuteczności leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej, jednak wydaje się, że skutecznie leczy ona depresję i epizody maniakalne. Stosowany jest przede wszystkim w leczeniu napadów padaczkowych i epilepsji.
- Skutki uboczne lamotryginy obejmują senność, ból głowy, biegunkę, bezsenność, wysypkę i złe samopoczucie.
- Lek jest dostępny w postaci tabletki, tabletki rozpuszczalnej i do żucia, przyjmowanych raz lub dwa razy dziennie.
Część 2 z 3: Konsultacja z psychiatrą
Krok 1. Umów się na wizytę u swojego lekarza
Nie można uzyskać stabilizatora nastroju bez recepty. Większość ludzi decyduje się na wizytę u psychiatry, który zajmie się receptami na zdrowie psychiczne, skutkami ubocznymi i objawami. Psychiatra jest przeszkolony w zakresie monitorowania i leczenia objawów zdrowia psychicznego i ma większe doświadczenie w leczeniu problemów ze zdrowiem psychicznym niż lekarz ogólny.
Znajdź psychiatrę, dzwoniąc do swojego ubezpieczyciela lub lokalnej kliniki zdrowia psychicznego. Możesz również uzyskać skierowanie od swojego lekarza rodzinnego lub poprosić o rekomendację znajomego
Krok 2. Sprawdzaj regularnie u swojego psychiatry
Na początku leczenia regularnie rozmawiaj ze swoim psychiatrą o przyjmowanych lekach. Poinformuj swojego lekarza o wszelkich skutkach ubocznych lub niepożądanych skutkach, których możesz doświadczać. Śledź swoje nastroje, sen, nawyki żywieniowe i ogólne samopoczucie, a wszelkie zmiany przekaż swojemu dostawcy. Regularnie odwiedzaj swojego psychiatrę, aby monitorować skuteczność leków.
Kiedy zobaczysz swojego lekarza, poinformuj go, jak radzisz sobie z lekiem i czy musisz go dostosować lub wprowadzić zmiany
Krok 3. Dostosuj leki, jeśli planujesz rodzinę
Jeśli chcesz zajść w ciążę, jesteś w ciąży lub karmisz piersią, ważne jest, aby omówić opcje leczenia z lekarzem. Niektóre leki mogą wiązać się z wadami wrodzonymi i mogą być przekazywane dziecku przez mleko matki.
Jeśli musisz wprowadzić zmiany w swoich lekach, zawsze porozmawiaj ze swoim lekarzem
Krok 4. Bądź otwarty na inne opcje
Chociaż stabilizatory nastroju są zwykle stosowane w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej, nie są one jedyną opcją. Niektórzy lekarze przepisujący leki mogą zdecydować się na leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej lekami przeciwpsychotycznymi, w tym risperidonem, olanzapiną lub klozapiną. Stosowane są głównie w leczeniu faz maniakalnych choroby afektywnej dwubiegunowej, ale mogą również leczyć ciężką depresję i inne diagnozy zdrowia psychicznego. Możesz także zażywać leki przeciwdepresyjne.
Jeśli Twój lekarz przepisujący lek zaleca lek przeciwpsychotyczny, to nie dlatego, że jesteś „szalony”. Jest to jedna z wielu opcji, jeśli nie wierzą, że stabilizatory nastroju są dla Ciebie dobre
Część 3 z 3: Monitorowanie objawów i leków
Krok 1. Śledź swoje nastroje i objawy
Jednym ze sposobów monitorowania postępów w przyjmowaniu leków jest codzienne śledzenie nastrojów i objawów. Rozważ prowadzenie dziennika objawów dwubiegunowych i nastroju, który regularnie aktualizujesz, aby uwzględnić sen, emocje i reakcje na leki. Poproś przyjaciół i rodzinę, aby delikatnie zwrócili uwagę na wszelkie wahania nastrojów lub zmiany w twoim zachowaniu.
Skorzystaj z pomocy rodziny i przyjaciół, pytając: „Robię, co w mojej mocy, aby radzić sobie z moimi nastrojami i objawami, i zacząłem stosować leki. Daj mi znać, jeśli zauważysz jakieś duże zmiany w moim zachowaniu lub nastrojach?”
Krok 2. Wykaż się cierpliwością
Niektóre leki zaczynają w pełni działać dopiero po kilku miesiącach. Jeśli masz reakcje niepożądane, Twój lekarz przepisujący prawdopodobnie zmieni jeden lek na raz. Może być konieczne dostosowanie dawki lub dostosowanie leków w zależności od skutków ubocznych i objawów. Może się okazać, że jeden lek działa dobrze, ale powoduje nieprzyjemne skutki uboczne, które mogą wymagać innego leku. Zachowaj cierpliwość i zawsze opisuj swoje objawy swojemu lekarzowi.
- Zarządzanie skutkami ubocznymi i objawami może być frustrujące. Miej pewność, że znajdziesz dobre dopasowanie do swojego ciała.
- Uzyskanie odpowiedniej kombinacji leków do leczenia może zająć miesiące. Postępuj zgodnie ze swoimi lekami i zawsze przyjmuj je zgodnie z zaleceniami.
Krok 3. Wykonuj regularne badania krwi
Wiele stabilizatorów nastroju może wpływać na czynność wątroby i nerek, dlatego ważne jest, aby monitorować ich stan zdrowia przez cały okres leczenia. Zwykle wykonuje się to za pomocą prostego badania krwi. Na początku leczenia mogą być potrzebne częste badania krwi (co tydzień lub co dwa tygodnie), które z czasem mogą stać się rzadsze (raz w roku).
