Każdy ma swój własny sposób robienia rzeczy i czasami może to kolidować ze sposobem działania innych. Większość z nas jest w stanie znaleźć wspólną płaszczyznę i kompromis, aby współpracować w związkach, z przyjaciółmi lub w miejscu pracy. Może się jednak zdarzyć, że znajdziesz kogoś, a może nie będziesz w stanie zrozumieć, dlaczego Ty lub ktoś, kogo znasz, wydaje się całkowicie niezdolny do zmiany lub kompromisu. Możliwe, że ta osoba ma zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywnej (OCPD). Tylko przeszkolony specjalista ds. zdrowia psychicznego może zdiagnozować OCPD, ale możesz nauczyć się rozpoznawać niektóre z jego cech.
Kroki
Część 1 z 5: Rozpoznawanie wspólnych cech OCPD
Krok 1. Poszukaj nacisku na wydajność, perfekcjonizm i sztywność
Osoby z OCPD są perfekcjonistami. Są nadmiernie zdyscyplinowani i zaabsorbowani procesami, procedurami i zasadami. Poświęcają dużo czasu i energii na planowanie, ale ich perfekcjonizm może uniemożliwić im faktyczne wykonanie zadań.
- Osoby z OCPD zwracają uwagę na szczegóły, a ich potrzeba perfekcji w każdym aspekcie skłania ich do kontrolowania każdego aspektu swojego środowiska. Potrafią mikrozarządzać ludźmi pomimo oporu.
- Mocno wierzą w przestrzeganie zasad, a także w to, że zasady, procesy i procedury mają być przestrzegane, a każde odstępstwo od nich spowoduje powstanie niedoskonałej pracy.
- To zachowanie jest kryterium diagnostycznym 1 dla OCPD w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-V).
Krok 2. Obserwuj, jak dana osoba podejmuje decyzje i wykonuje zadania
Niezdecydowanie i niemożność wykonania zadań to cechy charakterystyczne osób z OCPD. Ze względu na swój perfekcjonizm osoba z OCPD ma silną potrzebę zachowania ostrożności przy podejmowaniu decyzji, co, kiedy i jak należy zrobić. Często bada najdrobniejsze szczegóły, niezależnie od ich znaczenia dla podejmowanych decyzji. Osoby z OCPD są bardzo niechętne impulsywności lub podejmowaniu ryzyka.
- Ta trudność z decyzjami i zadaniami rozciąga się nawet na bardzo małe rzeczy. Tracimy cenny czas na rozważanie zalet i wad każdej propozycji, bez względu na to, jak drobne.
- Nacisk na doskonałość powoduje również, że osoby z OCPD wykonują zadania w sposób powtarzalny; na przykład dana osoba może 30 razy sprawdzać dokument do pracy, a tym samym nie dostać go na czas. To powtarzanie i nieracjonalnie wysokie standardy danej osoby często powodują jej dysfunkcję w miejscu pracy.
- To zachowanie jest kryterium diagnostycznym 2 dla OCPD w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-V).
Krok 3. Zastanów się, jak dana osoba wchodzi w interakcje w sytuacjach społecznych
Osoby z OCPD mogą często postrzegać innych jako „zimne” lub „bez serca” ze względu na ich koncentrację na produktywności i perfekcji, z wykluczeniem takich rzeczy, jak relacje społeczne i romantyczne.
- Kiedy osoba z OCPD wybiera się na spotkanie towarzyskie, na ogół nie będzie się z tego cieszyć, zamiast tego martwi się, jak można to zrobić lepiej lub że „marnuje czas” na zabawę
- Osoby z OCPD mogą również sprawiać, że inni czują się niekomfortowo podczas wydarzeń towarzyskich, ponieważ skupiają się na zasadach i perfekcji. Na przykład osoba z OCPD może być bardzo sfrustrowana „zasadami domowymi” w Monopoly, ponieważ nie są one spisanymi „oficjalnymi” zasadami. Osoba może odmówić gry lub spędzić dużo czasu na krytykowaniu zabawy innych lub szukaniu sposobów na jej ulepszenie.
- To zachowanie jest Kryterium diagnostycznym 3 dla OCPD w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie 5 (DSM-V).
Krok 4. Obserwuj poczucie moralności i etyki osoby
Osoba z OCPD jest nadmiernie zaniepokojona moralnością, etyką oraz tym, co jest dobre, a co złe. Jest nadmiernie zaniepokojony robieniem „właściwych rzeczy” i ma bardzo sztywne definicje tego, co to znaczy, bez miejsca na względność lub błędy. Ciągle martwi się o wszelkie zasady, które mógł złamać lub które być może będzie musiał złamać. Zwykle jest bardzo uległy wobec władzy i będzie przestrzegać wszystkich zasad i przepisów, bez względu na to, jak nieistotne mogą się wydawać.
- Osoby z OCPD rozszerzają swoje koncepcje moralności i wartości na innych. Jest mało prawdopodobne, aby osoba z OCPD zaakceptowała fakt, że inna osoba, na przykład z innej kultury, może mieć poczucie moralności, jeśli różni się ono od jej własnego.
- Osoby z OCPD są często surowe dla siebie i innych. Mogą postrzegać nawet drobne błędy i wykroczenia jako porażki moralne. „Okoliczności łagodzące” nie istnieją dla osób z OCPD.
- To zachowanie jest kryterium diagnostycznym 4 dla OCPD w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie 5 (DSM-V).
Krok 5. Poszukaj zachowania gromadzenia
Gromadzenie jest klasycznym objawem zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, ale może również dotyczyć osób z OCPD. Osoba z OCPD może powstrzymać się od pozbycia się nawet tych przedmiotów, które są bezużyteczne lub mają niewielką lub żadnej wartości. Może gromadzić z intencją, że nie ma niczego, co jest bezużyteczne: „Nigdy nie wiadomo, kiedy może się to przydać!”
- Dotyczy to starych, resztek jedzenia, rachunków, plastikowych łyżek i rozładowanych baterii. Jeśli dana osoba mogłaby sobie wyobrazić, że może być jakiś powód, dla którego może to być przydatne, pozostaje.
- Zbieracze naprawdę cenią swój „skarb”, a wszelkie próby ze strony innych zakłócania ich kolekcji bardzo ich denerwują. Zaskakuje ich niezdolność innych do zrozumienia korzyści płynących z gromadzenia.
- Gromadzenie bardzo różni się od kolekcjonowania. Kolekcjonerzy czerpią przyjemność i przyjemność z rzeczy, które zbierają i nie odczuwają lęku przed pozbyciem się zużytych, bezużytecznych lub niepotrzebnych przedmiotów. Zbieracze zazwyczaj obawiają się wyrzucenia czegokolwiek, nawet jeśli już nie działa (jak zepsuty iPod).
- To zachowanie jest kryterium diagnostycznym 5 dla OCPD w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-V).
Krok 6. Poszukaj problemów z delegowaniem odpowiedzialności
Osoby z OCPD są często postrzegane jako „maniacy kontroli”. Bardzo trudno jest im przekazać odpowiedzialność za zadanie innym, ponieważ zadanie może nie zostać wykonane w sposób, w jaki uważają, że powinno być. Jeśli delegują zadania, często podają wyczerpującą listę instrukcji, jak wykonać nawet proste czynności, takie jak ładowanie zmywarki.
- Osoby z OCPD często krytykują lub próbują „poprawić” innych, którzy wykonują zadanie w sposób inny niż oni sami by to zrobili, nawet jeśli inna technika jest skuteczna lub nie ma żadnego wpływu na końcowy wynik. Nie lubią, gdy inni proponują różne sposoby postępowania i mogą reagować zaskoczeniem i gniewem, jeśli tak się stanie.
- To zachowanie jest kryterium diagnostycznym 6 dla OCPD w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie 5 (DSM-V).
Krok 7. Obserwuj zachowania związane z wydawaniem pieniędzy
Osoby z OCPD nie tylko mają problem z pozbyciem się bezużytecznych rzeczy, ale także wiecznie „oszczędzają na czarną godzinę”. Zazwyczaj niechętnie wydają pieniądze nawet na potrzeby, ponieważ obawiają się oszczędzania na przyszłą katastrofę. Mogą żyć znacznie poniżej swoich środków lub nawet w niższym niż zdrowy standard życia, próbując zaoszczędzić pieniądze.
- Oznacza to również, że nie mogą nawet rozstać się z pieniędzmi, przekazując je komuś w potrzebie. Zazwyczaj będą też próbowali odwieść innych od wydawania pieniędzy.
- To zachowanie jest Kryterium diagnostycznym 7 dla OCPD w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie 5 (DSM-V).
Krok 8. Zastanów się, jak uparta jest ta osoba
Osoby z OCPD są niezwykle uparte i nieelastyczne. Nie lubią i nie mogą skłaniać ludzi do kwestionowania ich intencji, działań, zachowań, pomysłów i przekonań. Dla nich są zawsze po właściwej stronie i nie ma alternatywy dla tego, co robią i jak robią rzeczy.
- Ktokolwiek czuje, że sprzeciwia się im i nie poddaje się ich dominacji, nie jest chętny do współpracy i nie jest odpowiedzialny.
- Ten upór często sprawia, że nawet bliscy przyjaciele i rodzina nie są zadowoleni z interakcji z daną osobą. Osoba z OCPD nie zaakceptuje pytań ani sugestii nawet od bliskich.
- To zachowanie jest kryterium diagnostycznym 8 dla OCPD w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie 5 (DSM-V).
Część 2 z 5: Rozpoznawanie OCPD w związkach
Krok 1. Poszukaj tarcia
Osoby z OCPD nie powstrzymują się przed narzucaniem swoich pomysłów i poglądów innym, nawet w sytuacjach, w których większość innych osób uznałaby takie zachowanie za niewłaściwe. Pomysł, że tego rodzaju postawa i zachowanie może denerwować ludzi i prowadzić do tarcia w związkach, często nie przychodzi im do głowy, ani nie powstrzyma ich przed robieniem tego, co zamierzają.
- Osoba z OCPD prawdopodobnie nie poczuje się winna przekraczając granice, nawet jeśli oznacza to monitorowanie, kontrolowanie, wtrącanie się i ingerowanie w życie innych ludzi, aby we wszystkim panowała doskonałość i porządek.
- Wpadają w złość, złość i depresję, jeśli inni ludzie nie postępują zgodnie z ich wskazówkami. Mogą stać się źli lub sfrustrowani, jeśli wydaje się, że ludzie nie są z nimi w zgodzie w ich wysiłkach, aby wszystko pod kontrolą i uczynić wszystko doskonałym.
Krok 2. Szukaj nierównowagi między życiem zawodowym a prywatnym
Osoby z OCPD zazwyczaj spędzają znaczną część swoich godzin w pracy – i robią to z własnego wyboru. Nie ma czasu na odpoczynek. Ich wolny czas, jeśli w ogóle, jest spędzany na próbach „ulepszania” rzeczy. Z tego powodu osoba ta może nie mieć wielu (lub żadnych) przyjaźni.
- Jeśli osoba z OCPD próbuje spędzać wolny czas na hobby lub jakiejś czynności, takiej jak malowanie lub uprawianie sportów, takich jak tenis, nie maluje ani nie gra dla zabawy. Nieustannie dąży do opanowania sztuki lub gry. Zastosuje tę samą teorię do członków rodziny i będzie oczekiwał, że będą dążyli do osiągnięcia celu, zamiast próbować się bawić.
- Ta ingerencja i wtrącanie się działa na nerwy otaczającym ich ludziom. To nie tylko rujnuje czas wolny, ale może powodować szkody w związkach.
Krok 3. Obserwuj, jak dana osoba okazuje innym emocje
Dla większości osób z OCPD emocje są stratą cennego czasu, który można by wykorzystać w dążeniu do perfekcji. Zazwyczaj mają bardzo zaciśnięte usta, jeśli chodzi o wyrażanie lub okazywanie uczuć.
- Ta powściągliwość wynika również z obawy, że wszelkie wyrażanie emocji musi być doskonałe; osoba z OCPD będzie czekać bardzo długo, aby powiedzieć coś związanego z uczuciami, aby upewnić się, że jest „w sam raz”.
- Osoby z OCPD mogą wydawać się szczupłymi lub nadmiernie formalnymi, gdy próbują okazywać swoje uczucia. Na przykład mogą próbować uścisnąć dłoń, gdy druga osoba chce się przytulić lub używać zbyt sztywnego języka, aby być „poprawnym”.
Krok 4. Zastanów się, jak dana osoba reaguje na emocje u innych
Osoby z OCPD nie tylko mają problemy z wyrażaniem emocji, ale także z tolerancją jej obecności u innych. Osoby z OCPD mogą wyraźnie odczuwać dyskomfort w sytuacji, gdy ludzie są emocjonalni (np. podczas imprezy sportowej lub zjazdu rodzinnego).
- Na przykład większość ludzi prawdopodobnie rozważy powitanie przyjaciela, którego nie widzieli od jakiegoś czasu, jako ekscytujące, emocjonalne przeżycie. Osoba z OCPD może nie doświadczać tego w ten sposób, a nawet nie uśmiechać się ani nie przytulać.
- Mogą wydawać się, że odczuwają emocje „ponad” i patrzą z góry na ludzi, którzy prezentują je jako „irracjonalne” lub gorsze.
Część 3 z 5: Rozpoznawanie OCPD w miejscu pracy
Krok 1. Rozważ harmonogram pracy danej osoby
Zadowolenie ludzi z OCPD poprzez ich pracę jest herkulesowym zadaniem, nie mówiąc już o zrobieniu na nich wrażenia. Są definicją pracoholików, ale pracoholików, którzy utrudniają pracę innym. Osoby z OCPD postrzegają siebie jako lojalnych i odpowiedzialnych pracowników i spędzają dużo czasu w pracy, mimo że te godziny są często nieproduktywne.
- Takie zachowanie jest dla nich normalną praktyką i oczekują, że wszyscy inni pracownicy firmy pójdą w ich ślady.
- Ogólnie rzecz biorąc, osoby z OCPD spędzają wiele godzin w pracy, ale są bardzo słabymi wzorami do naśladowania. Nie potrafią stworzyć dobrego precedensu dla osób pracujących pod nimi iz nimi. Są bardziej zorientowani na zadania, a mniej na ludzi (związki). Nie potrafią znaleźć równowagi między zadaniami a relacjami. Często nie udaje im się zachęcić ludzi do podążania za nimi i ich wskazówkami.
- Należy pamiętać, że niektóre kultury przywiązują dużą wagę do długiej pracy lub spędzania większości czasu w pracy. To nie to samo co OCPD.
- Dla osób z OCPD nie jest to przymus pracy, ale chęć do pracy.
Krok 2. Obserwuj interakcje z innymi
Osoby z OCPD są sztywne i uparte w podejściu do sytuacji, w tym tych z kolegami lub pracownikami. Mogą być „nadmiernie zaangażowani” w życie osobiste swoich współpracowników i nie pozostawiać miejsca na osobistą przestrzeń lub granice. Założą również, że sposób, w jaki zachowują się w pracy, jest taki, jak każdy powinien się zachowywać.
- Na przykład kierownik z OCPD może odrzucić wniosek pracownika o urlop osobisty, ponieważ nie skorzystałby z urlopu z podanego powodu. Może uważać, że pierwszą lojalnością pracownika powinna być firma, a nie jakiekolwiek inne zobowiązanie (w tym rodzina).
- Osoby z OCPD nie uważają, że coś może być z nimi i ich sposobem funkcjonowania nie tak. Uważają się za uosobienie doskonałości i porządku; jeśli taka postawa kogoś irytuje, to dlatego, że nie można na nim polegać i nie wierzy w pracę dla dobra organizacji.
Krok 3. Uważaj na oznaki zakłóceń
Osoby z OCPD czują, że inni nie wiedzą, jak robić rzeczy w lepszy sposób. Według nich to jedyny sposób i najlepszy sposób na robienie rzeczy. Współpraca i kooperacja nie są cenione.
- Osoba z OCPD prawdopodobnie będzie „mikromanagerem” lub okropnym „graczem zespołowym”, ponieważ generalnie będzie próbowała zmusić wszystkich do robienia rzeczy po swojemu.
- Osoba z OCPD nie czuje się komfortowo, pozwalając innym wykonywać pracę po swojemu, aby nie popełniać błędów. Generalnie niechętnie deleguje obowiązki i będzie mikrozarządzać innymi, jeśli będzie musiał delegować. Jego postawa i zachowanie przekazują komunikat, że nie ufa innym i nie ma zaufania do nich i ich możliwości.
Krok 4. Szukaj niedotrzymanych terminów
Bardzo często ludzie z OCPD są tak pochłonięci dążeniem do perfekcji, że nie dotrzymują terminów, nawet tych ważnych. Mają dużo trudności z efektywnym zarządzaniem czasem z powodu ich kompulsywnej dbałości o każdy najmniejszy szczegół.
- Z biegiem czasu ich natura, fiksacje i nastawienie powodują dysfunkcyjne konflikty, które popychają ich w izolację, ponieważ coraz więcej osób wyraża niezadowolenie z pracy z nimi. Ich nieustępliwa postawa i postrzeganie siebie komplikuje sprawy w pracy i może odpychać od nich rówieśników/podwładnych.
- Kiedy tracą system wsparcia, stają się jeszcze bardziej nieugięci w udowadnianiu innym, że nie ma alternatywy dla tego, jak robią rzeczy. To może ich jeszcze bardziej zrazić.
Część 4 z 5: Poszukiwanie leczenia
Krok 1. Zobacz specjalistę od zdrowia psychicznego
Tylko przeszkolony specjalista ds. zdrowia psychicznego może diagnozować i leczyć osoby z OCPD. Na szczęście leczenie OCPD jest ogólnie bardziej skuteczne niż w przypadku innych zaburzeń osobowości. Odpowiednim specjalistą zdrowia psychicznego byłby psycholog lub psychiatra; większość lekarzy rodzinnych i lekarzy ogólnych nie ma przeszkolenia w zakresie rozpoznawania OCPD.
Krok 2. Weź udział w terapii
Terapia rozmowami, a zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna (CBT), jest zwykle uważana za wysoce skuteczną terapię dla osób z OCPD. CBT jest wykonywana przez wyszkolonego specjalistę ds. zdrowia psychicznego i polega na uczeniu osoby, jak rozpoznawać i zmieniać nieprzydatne sposoby myślenia i zachowania.
Krok 3. Zapytaj swojego lekarza o leki
W większości przypadków do leczenia OCPD wystarcza terapia. W niektórych przypadkach lekarz lub psychiatra może również zalecić lek taki jak Prozac, selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).
Część 5 z 5: Zrozumienie zaburzenia
Krok 1. Dowiedz się, czym jest OCPD
OCPD jest również nazywane anankastycznym zaburzeniem osobowości (w zależności od tego, gdzie mieszkasz na świecie). Jak sama nazwa wskazuje, jest to zaburzenie osobowości. Zaburzenie osobowości to ciągłe nieprzystosowawcze wzorce myślenia, zachowania i doświadczenia, które wykraczają poza różne konteksty i znacząco wpływają na większość życia danej osoby.
- W związku z tym w przypadku OCPD istnieje potrzeba władzy i kontroli nad własnym środowiskiem. Objawy te muszą obejmować wszechobecny wzorzec zaabsorbowania porządkiem, perfekcjonizmem, kontrolą interpersonalną i psychologiczną.
- Taka kontrola musi odbywać się kosztem wydajności, otwartości i elastyczności, ponieważ w przekonaniach istnieje wysoki poziom sztywności, który często przeszkadza w wykonywaniu zadań.
Krok 2. Odróżnij OCPD od zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych
OCPD to zupełnie inna diagnoza niż zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD), chociaż ma niektóre z tych samych objawów.
- Obsesja, jak sama nazwa wskazuje, oznacza, że myśli i uczucia jednostki są całkowicie zdominowane przez uporczywy pomysł. Może to być na przykład czystość, bezpieczeństwo lub wiele innych rzeczy, które mają istotne znaczenie dla jednostki.
- Przymus polega na wielokrotnym i wytrwałym wykonywaniu czynności, nie prowadząc do nagrody ani przyjemności. Czynności te są często wykonywane, aby pozbyć się obsesji, takich jak wielokrotne mycie rąk z powodu obsesji na punkcie czystości lub wielokrotne sprawdzanie, czy drzwi są zamknięte 32 razy z powodu obsesji, że jeśli to nie nastąpi, ktoś może się włamać.
- Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne to zaburzenie lękowe obejmujące natrętne obsesje, które należy rozwiązać poprzez działanie na zachowania kompulsywne. Osoby cierpiące na OCD często uznają, że ich obsesje są nielogiczne lub irracjonalne, ale czują, że nie mogą ich uniknąć. Osoby z OCPD, które jest zaburzeniem osobowości, często nie uznają swoich myśli lub wszechogarniającej potrzeby nieelastycznej kontroli nad wszystkimi dziedzinami swojego życia za irracjonalne lub problematyczne.
Krok 3. Rozpoznaj kryteria diagnostyczne OCPD
Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych, wydanie 5 (DSM-V) stwierdza, że aby postawić diagnozę OCPD, pacjent musi mieć co najmniej cztery z następujących objawów występujących w różnych kontekstach, które zakłócają życie:
- Jest zajęty szczegółami, regułami, listami, porządkiem, organizacją lub harmonogramami do tego stopnia, że traci się główny punkt działania
- Wykazuje perfekcjonizm, który przeszkadza w realizacji zadania (np. nie jest w stanie ukończyć projektu, ponieważ jego własne zbyt surowe standardy nie są spełnione)
- jest nadmiernie oddany pracy i produktywności z wyłączeniem zajęć rekreacyjnych i przyjaźni (nie jest to spowodowane oczywistą koniecznością ekonomiczną)
- jest nadmiernie sumienny, skrupulatny i nieelastyczny w kwestiach moralności, etyki lub wartości (nie uwzględnia identyfikacji kulturowej lub religijnej)
- Nie potrafi odrzucić zużytych lub bezwartościowych przedmiotów, nawet jeśli nie mają one wartości sentymentalnej
- Jest niechętny do delegowania zadań lub pracy z innymi, chyba że poddają się dokładnie jego sposobowi działania
- Przyjmuje skąpy styl wydawania pieniędzy zarówno wobec siebie, jak i innych; pieniądze są postrzegane jako coś, co należy gromadzić na przyszłe katastrofy
- Wykazuje znaczną sztywność i upór
Krok 4. Rozpoznaj kryteria anankastycznego zaburzenia osobowości
Podobnie Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób Światowej Organizacji Zdrowia 10 określa, że pacjent musi spełniać ogólne kryteria diagnostyczne dla zaburzenia osobowości (jak wspomniano powyżej) i mieć trzy z następujących objawów, aby można było zdiagnozować anankastyczne zaburzenie osobowości:
- Uczucia nadmiernej wątpliwości i ostrożności;
- Zaabsorbowanie szczegółami, zasadami, listami, porządkiem, organizacją lub harmonogramem;
- perfekcjonizm przeszkadzający w realizacji zadań;
- Nadmierna sumienność, skrupulatność i nadmierne zaabsorbowanie produktywnością z wyłączeniem przyjemności i relacji międzyludzkich;
- Nadmierna pedanteria i przestrzeganie konwencji społecznych;
- sztywność i upór;
- Nieuzasadnione naleganie jednostki, aby inni dokładnie podporządkowali się jej sposobowi działania, lub nieuzasadniona niechęć do pozwalania innym na robienie rzeczy;
- Wtargnięcie natarczywych i niepożądanych myśli lub impulsów.
Krok 5. Poznaj niektóre czynniki ryzyka OCPD
OCPD jest jednym z najczęstszych zaburzeń osobowości; DSM-V szacuje, że na OCPD cierpi od 2,1 do 7,9% ogólnej populacji. Wydaje się również, że występuje w rodzinach, więc OCPD może mieć składnik genetyczny.
- Mężczyźni są około dwa razy bardziej narażeni na OCPD niż kobiety.
- Dzieci, które dorastały w kontrolujących, sztywnych domach lub środowiskach, mogą być bardziej podatne na rozwój OCPD.
- Dzieci, które dorastały z rodzicami, którzy byli zbyt surowi i dezaprobujący lub nadmiernie opiekuńczy, mogą być bardziej podatne na rozwój OCPD.
- 70% osób z OCPD cierpi również na depresję.
- Około 25-50% osób z OCD ma również OCPD.
Porady
- Ważne jest, aby pamiętać, że tylko wykwalifikowany pracownik służby zdrowia może zdiagnozować osobę z tym zaburzeniem.
- Ty lub ktoś, kogo znasz, może mieć 3 lub więcej kryteriów anankastycznego zaburzenia osobowości lub 4+ odpowiednich objawów / oznak OCPD, ale to niekoniecznie oznacza, że masz tę chorobę. Wsparcie doradcze może nadal być korzystne dla tej grupy osób.
- Wykorzystaj powyższe informacje jako wskazówkę, aby sprawdzić, czy Ty lub ktoś, kogo znasz, powinien szukać pomocy.
- WHO i APA (Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne) pracują nad dwoma oddzielnymi tekstami, DSM i ICD. Powinny być postrzegane w połączeniu ze sobą.
