Każdy ma dziwactwa i wady osobowości. Jednak w rzadkich przypadkach niezdrowe wzorce zachowań i myśli są na tyle poważne, że można je uznać za zaburzenie osobowości. Życie z partnerem, który ma zaburzenie osobowości, może być trudne, zwłaszcza jeśli nigdy nie został zdiagnozowany. Możesz nauczyć się rozpoznawać, czy twój partner może mieć zaburzenie osobowości, edukując się na temat różnych grup lub „grup” zaburzeń i wytwarzanych przez nie objawów. Następnie musisz podjąć działania, aby upewnić się, że Twój partner otrzyma potrzebną pomoc.
Kroki
Metoda 1 z 4: Dostrzeganie oznak zaburzeń osobowości skupienia A
Krok 1. Zrozumienie zaburzeń skupienia A
Zaburzenia osobowości skupienia A są definiowane przez zachowanie, które może wydawać się innym osobom dziwne lub ekscentryczne. Ktoś z zaburzeniem z tej grupy może mieć nietypowe pomysły lub cierpieć na zniekształcone myślenie. Słabe umiejętności społeczne i izolacja społeczna są powszechne u osób z tymi zaburzeniami. Paranoidalne, schizoidalne i schizotypowe zaburzenia osobowości należą do skupienia A.
Upewnij się, że nie nazywasz swojego partnera, nawet jeśli podejrzewasz, że może mieć to zaburzenie. Zaburzenia osobowości to spektrum objawów i możliwe jest, że masz pewne objawy, ale nie ma zaburzenia. Jeśli twój partner stwierdzi, że objawy zakłócają jego życie, powinien udać się do specjalisty zdrowia psychicznego w celu postawienia diagnozy
Krok 2. Zastanów się, czy twój partner nie jest zbyt podejrzliwy wobec innych ludzi
Jeśli twój partner uważa, że inni ludzie chcą ich zdobyć lub spiskują przeciwko nim, nawet jeśli nie ma na to dowodów, może mieć paranoidalne zaburzenie osobowości. Zaburzenie to charakteryzuje się nieufnością, szybkim obrażaniem się i skrytością.
- Ktoś z paranoidalnym zaburzeniem osobowości może za dużo czytać w działaniach innych ludzi lub wierzyć, że inni wysyłają im wskazówki i wiadomości poprzez nieszkodliwe zachowania.
- Jeśli twój partner często oskarża cię o niewierność, może to być kolejny wskaźnik paranoidalnego zaburzenia osobowości lub po prostu regularna zazdrość. Kryteria diagnostyczne mogą łączyć się z innymi zachowaniami, więc nie wszystkie zachowania można uznać za część zaburzenia.
Krok 3. Zauważ, czy twój partner ma trudności z tworzeniem bliskich relacji
Jeśli twój partner wydaje się emocjonalnie płaski i niezainteresowany spędzaniem czasu z innymi ludźmi, może mieć schizoidalne zaburzenie osobowości. Ktoś ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości może wydawać się, że ma niewielu przyjaciół, zainteresowań lub celów w życiu.
- Zastanów się, czy twój partner pragnie intymności i seksu. Wiele osób ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości ma niewielki lub żaden popęd seksualny. Mogą również unikać emocjonalnej intymności. Jednak brak pociągu seksualnego lub popędu może być również oznaką aseksualności, która jest normalna i zdrowa.
- Nie myl schizoidalnego zaburzenia osobowości ze schizotypowym zaburzeniem osobowości lub schizofrenią. Ich imiona i niektóre z ich objawów są podobne, ale osoby ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości nie doświadczają urojeń ani psychozy.
Krok 4. Szukaj dziwnych, magicznych lub urojonych przekonań
Ktoś z dziwnymi pomysłami, słabymi umiejętnościami społecznymi i skłonnościami paranoidalnymi może mieć schizotypowe zaburzenie osobowości. Jeśli twój partner ma to zaburzenie, może wydawać się ekscentryczny w swoich interakcjach z innymi. Mogą również mieć problemy z okazywaniem odpowiednich emocji i nadmiernie bać się innych ludzi.
- Na przykład, jeśli twój partner uważa, że jest telepatyczny lub próbuje odbierać zakodowane wiadomości w telewizji, może to wskazywać, że ma schizotypowe zaburzenie osobowości.
- Schizotypowe zaburzenie osobowości to nie to samo, co schizofrenia. Te dwa stany mają podobne objawy, ale schizofrenia jest cięższa.
Metoda 2 z 4: Identyfikacja zaburzeń osobowości skupienia B
Krok 1. Dowiedz się więcej o zaburzeniach z klastra B
Ta grupa zaburzeń osobowości charakteryzuje się dramatycznymi, impulsywnymi, wysoce emocjonalnymi zachowaniami. Osoby z tymi zaburzeniami często mają trudności w relacjach osobistych i walczą o tworzenie zdrowych, opartych na zaufaniu więzi z innymi. Do tej grupy należą antyspołeczne zaburzenie osobowości, zaburzenie osobowości typu borderline, zaburzenie osobowości histrionicznej i zaburzenie osobowości narcystycznej.
Zaburzenia skupienia B są najczęstszą grupą zaburzeń osobowości
Krok 2. Zastanów się, czy twój partner zachowuje się bez względu na innych
Ktoś, kto wydaje się niezdolny do empatii z innymi, może mieć antyspołeczne zaburzenie osobowości. W łagodniejszej postaci zaburzenie to może spowodować, że ktoś zachowa się manipulacyjnie, bezdusznie lub agresywnie. Ktoś z poważnym antyspołecznym zaburzeniem osobowości może popełniać przestępstwa lub krzywdzić innych.
Nadużycia stanowią ryzyko w związkach, w których jedna osoba ma antyspołeczne zaburzenie osobowości. Osoba z zaburzeniem może próbować wyładować swój gniew na partnerze
Krok 3. Uważaj na historię zachowań impulsywnych i trudnych relacji
Czy twój partner zachowuje się niekonsekwentnie i ma częste wahania nastroju? Mogą mieć zaburzenie osobowości typu borderline. Lekkomyślne zachowanie i uzależnienie emocjonalne to inne cechy tego zaburzenia.
- Jeśli twój partner wydaje się kochać cię jednego dnia, a nienawidzić cię następnego bez żadnego rzeczywistego powodu zmiany, może cierpieć na zaburzenie osobowości typu borderline.
- Zaburzenie osobowości typu borderline jest jednym z najczęściej diagnozowanych zaburzeń osobowości.
Krok 4. Zadaj sobie pytanie, czy twój partner wydaje się stale potrzebować uwagi
Jeśli twój partner często się zachowuje i próbuje stać się w centrum uwagi, może mieć histrioniczne zaburzenie osobowości. Osoby z tym zaburzeniem mogą być bardzo emocjonalne. Mogą zachowywać się niewłaściwie seksualnie, aby skłonić ludzi do zwrócenia na nie uwagi.
Pragnienie dużej ilości stymulacji i nowości to kolejna oznaka histrionicznego zaburzenia osobowości
Krok 5. Zapytaj, czy twój partner jest egocentryczny i brakuje mu empatii
Jeśli twój partner odmawia wzięcia odpowiedzialności za swoje błędy, wydaje się, że nie jest w stanie rozpoznać uczuć innych i próbuje stać się centrum wszystkiego, może mieć narcystyczne zaburzenie osobowości. Ktoś z tym zaburzeniem może manipulować lub być zazdrosny. Zwykle troszczą się o utrzymanie własnego wizerunku niezależnie od uczuć i potrzeb innych ludzi.
- Zastanów się, czy twój partner wyraża, że jest lepszy od innych. Narcyści wierzą, że są wyjątkowi i inni.
- Narcystyczny partner może zachowywać się troskliwie w stosunku do ciebie lub innych, ponieważ chce przedstawiać obraz osoby opiekuńczej. Jednak prawdopodobnie nie działają z prawdziwej empatii.
- Narcyści też nie lubią być krytykowani i źle znoszą krytykę.
Metoda 3 z 4: Poszukiwanie zaburzeń osobowości skupienia C
Krok 1. Dowiedz się, co odróżnia zaburzenia ze skupienia C od innych skupień
Zaburzenia osobowości skupienia C są definiowane przez strach i lęk. Zaburzenie osobowości unikającej, zaburzenie osobowości zależnej i zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywnej należą do skupienia C.
Krok 2. Zastanów się, czy Twój partner nie jest nadwrażliwy i społecznie zahamowany
Czy twój partner unika interakcji z innymi ludźmi, bardzo się denerwuje, gdy jest krytykowany i unika emocjonalnej intymności w związku z tobą? Jeśli tak, mogą cierpieć na zaburzenie osobowości unikającej. Osoby z tym zaburzeniem mają kruche poczucie siebie i boją się odrzucenia. To powoduje, że wielu z nich izoluje się społecznie.
Nie myl osobowości unikającej z introwersją. Introwersja jest normalna i zwykle nie przeszkadza w funkcjonowaniu danej osoby. Z drugiej strony osoba z zaburzeniem osobowości unikającej może mieć trudności z pójściem do pracy lub szkoły, ponieważ tak bardzo boi się krytyki. To, czy ktoś ma zaburzenie, zwykle zależy od tego, jak wpływa ono na jakość jego życia i jak silne jest w spektrum
Krok 3. Zadaj sobie pytanie, czy twój partner jest potrzebujący i zależny
Ktoś, kto polega na innych ludziach, aby zapewnić sobie ich finansowo i emocjonalnie, może mieć zaburzenie osobowości zależnej. Jeśli twój partner zachowuje się czepliwie, nalega, abyś podejmował za niego błahe decyzje i odmawia wzięcia odpowiedzialności za siebie, może mieć zaburzenie osobowości zależnej.
Partner z zaburzeniem osobowości zależnej może być bardzo uległy lub zgadzać się ze wszystkim, co mówisz, z obawy przed utratą aprobaty i wsparcia
Krok 4. Zastanów się, czy twój partner ma obsesję na punkcie porządku
Jeśli twój partner jest perfekcjonistą, obsesyjnie schludny lub nadmiernie zorganizowany, może mieć zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywne. Osoby z tym zaburzeniem są często sztywne w swoich myślach, zachowaniach i oczekiwaniach. Mogą się złościć, gdy inni ludzie nie podzielają ich potrzeby porządku.
- Obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości to nie to samo, co zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, chociaż często są one mylone.
- Jeśli twój partner musi robić wszystko „zgodnie z zasadami”, ma obsesję na punkcie budżetów lub zarządzania czasem lub jest zbyt perfekcjonistyczny, aby ukończyć niedoskonałe zadania, mogą to być dodatkowe oznaki obsesyjno-kompulsywnego zaburzenia osobowości.
Metoda 4 z 4: Działanie w odpowiedzi na swoje podejrzenia
Krok 1. Przeprowadź badania, aby zobaczyć, jak inne osoby poradziły sobie z podobnymi sytuacjami
Zajrzenie do wiarygodnych zasobów internetowych i forów, aby dowiedzieć się, co zrobili inni ludzie w podobnych sytuacjach, może pomóc w stworzeniu planu. Możesz nawiązać kontakt z innymi ludźmi, którzy zmagają się z tym zaburzeniem i czerpać pomysły z ich doświadczeń.
Spróbuj znaleźć forum, które jest skierowane do osób z zaburzeniem, które zdiagnozowano u Twojego partnera
Krok 2. Przeprowadź szczerą rozmowę ze swoim partnerem
Jeśli po przeprowadzeniu badań i monitorowaniu zachowania partnera nadal masz silne podejrzenia, że może on mieć zaburzenie osobowości, musisz podjąć działania. Ludzie rzadko sami szukają pomocy w zaburzeniach osobowości. Zazwyczaj są leczeni po interwencji ukochanej osoby. Pierwszym krokiem interwencji jest podzielenie się swoimi obawami z partnerem.
Wybierz czas, w którym zarówno ty, jak i twój partner będziecie spokojni i swobodnie rozmawiacie bez rozpraszania uwagi. Zaplanuj dyskusję z wyprzedzeniem, jeśli musisz. Zacznij od powiedzenia: „Kocham cię, Georgia. Martwię się ostatnio o twoje samopoczucie. Nie masz przyjaciół. Unikasz rodziny. Jestem jedyną osobą, z którą rozmawiasz, i nie wydaje mi się, żebyśmy mieli tak głęboką więź emocjonalną, jak tylko moglibyśmy. Chcę, żebyś rozwijał się społecznie i miał bogate relacje. Porozmawiasz z kimś, żebyśmy mogli dowiedzieć się, co się z tobą dzieje?
Krok 3. Poproś o pomoc przyjaciół i rodzinę partnera
Ważne jest, aby przed zaangażowaniem innych osób spróbować uzgodnić sprawy ze swoim partnerem. Jeśli jednak to nie zadziała, być może będziesz musiał skontaktować się z innymi bliskimi i przedstawić swoją sprawę. Skontaktuj się z innymi osobami, które mają bliskie relacje z twoim partnerem – najlepszymi przyjaciółmi, członkami najbliższej rodziny itp. – i poproś te osoby, aby przyłączyły się do ciebie w zorganizowaniu interwencji. Unikaj angażowania współpracowników partnera lub nikogo, kto nie jest blisko twojego partnera i jest wyjątkowo godny zaufania.
- Interwencja w zakresie zdrowia psychicznego obejmuje współpracę z profesjonalistą, który może ułatwić proces proszenia partnera o pomoc. Aby interwencja zakończyła się sukcesem, bliscy będą na zmianę wyjaśniać, w jaki sposób zaburzenie danej osoby wpłynęło na nich negatywnie i błagać o poddanie się leczeniu.
- Skontaktuj się z lokalnym ośrodkiem leczenia zdrowia psychicznego, aby sprawdzić, czy ktoś ma doświadczenie w ułatwianiu interwencji.
Krok 4. Okaż swoje wsparcie
Chociaż od twojego partnera będzie zależeć poszukiwanie i udział w leczeniu zaburzenia osobowości, możesz wykazać się jednolitym frontem podczas tego procesu. Porozmawiaj z terapeutą swojego partnera, aby zobaczyć, jak najlepiej pomóc w procesie leczenia. Pomocne może być towarzyszenie partnerowi w sesjach terapeutycznych, a nawet uczestnictwo w terapii par.
Krok 5. Dbaj o siebie
Kiedy ukochana osoba potrzebuje twojej pomocy, łatwo jest zaniedbać własne zdrowie i dobre samopoczucie. Pamiętaj, że aby pomóc partnerowi, musisz dbać o siebie. Upewnij się, że regularnie ćwiczysz, jesz pożywne posiłki i wystarczająco dużo odpoczywasz każdej nocy. Poświęć również czas na robienie rzeczy, które lubisz, takie jak czytanie powieści, pójście na wycieczkę lub kolację z bliskimi przyjaciółmi.
- Pomocne może być również dołączenie do grupy wsparcia dla bliskich osób z zaburzeniami osobowości. W tych grupach spotkasz się z innymi, którzy radzą sobie z tymi samymi zaburzeniami i nauczysz się, jak lepiej wspierać swojego partnera oraz własne zdrowie i samopoczucie. Zapytaj terapeutę partnera o sugestie dotyczące lokalnych lub internetowych grup wsparcia.
- Pamiętaj, że nie jesteś odpowiedzialny za rozwiązywanie problemów ze zdrowiem psychicznym partnera lub próbowanie ich naprawiania. Możesz ich wspierać, zachowując granice i chroniąc siebie.
