Nietrzymanie moczu (UI) to termin medyczny odnoszący się do utraty kontroli pęcherza moczowego, co prowadzi do przypadkowej utraty moczu. Może się to zdarzyć w dzień lub w nocy. Nietrzymanie moczu jest stanem, który dotyka wiele dzieci w wieku młodzieńczym i zanika wraz z ich wzrostem i rozwojem. Aby zapewnić lepsze wsparcie dla Twojego dziecka z interfejsem użytkownika, ważne jest, aby zrozumieć, jak działa interfejs użytkownika i możliwe rozwiązania w zakresie zarządzania.
Kroki
Metoda 1 z 4: Zrozumienie pęcherza moczowego
Krok 1. Dowiedz się, jak działa pęcherz
Pęcherz jest organem ciała, który jest zasadniczo mięśniowym workiem do przechowywania moczu. Zwykle worek mięśnia pęcherza moczowego może pozostawać zrelaksowany i rozszerzać się, aby przyjąć mocz przez kilka godzin. Mięsień, który tworzy worek pęcherza, nazywany jest mięśniem wypieracza, który jest również odpowiedzialny za opróżnianie pęcherza. Inne główne mięśnie pęcherza nazywane są zwieraczami, które są dwoma pierścieniami mięśni otaczających ujście pęcherza, przez które pęcherz się opróżnia.
Jeden zwieracz jest mimowolny (nie jesteś tego świadomy), a drugi jest zwykle pod naszą kontrolą, co czyni go naszym dobrowolnym zwieraczem. Ten ostatni to mięsień, którego możesz użyć do zatrzymania moczu, dopóki nie pójdziesz do łazienki
Krok 2. Dowiedz się o kontroli pęcherza
W twoim ciele znajdują się nerwy, które zapewniają uczucie pełności pęcherza. Jest to system wczesnego ostrzegania, że pęcherz jest gotowy do opróżnienia. Kiedy oddajesz mocz, nerwy mięśnia wypieracza sygnalizują mu skurcz lub ściskanie, podczas gdy w tym samym czasie nerwy mimowolnego zwieracza powodują jego rozluźnienie.
- Kiedy uwalniasz swój dobrowolny zwieracz, pozwalasz sobie na oddanie moczu.
- Około drugiego roku życia większość dzieci uświadamia sobie, że uczucie „tam na dole” to potrzeba opróżnienia pęcherza. To pozwala im wyrazić potrzebę pójścia do łazienki.
- Mniej więcej rok później rozwijają umiejętność „trzymania się”, dopóki nie mają szansy na wyjście do łazienki.
Krok 3. Bądź świadomy przyczyn nietrzymania moczu
Istnieją problemy, które mogą powodować problemy, gdy dziecko uczy się „trzymać”. Podczas gdy większość dzieci rozwija zdolność do zatrzymywania moczu i pójścia do łazienki, gdy mają taką możliwość, mogą pojawić się problemy, które mogą zaburzyć zdolność dziecka do kontrolowania pęcherza. Te problemy związane z nietrzymaniem moczu u dzieci mogą obejmować:
- Pęcherz, który nie jest w stanie przechowywać zwykłej ilości moczu.
- Osłabienie mięśnia wypieracza lub zwieracza.
- Nieprawidłowości strukturalne dróg moczowych.
- Organizm produkuje większe ilości moczu niż normalnie.
- Podrażnienie pęcherza spowodowane infekcjami, takimi jak infekcje dróg moczowych lub inne czynniki drażniące pęcherz.
- Pęcherz otrzymuje niespodziewane i przedwczesne sygnały nerwowe opróżniania.
- Coś w okolicy pęcherza, które uniemożliwia jego całkowite wypełnienie, na przykład inne odchody spowodowane zaparciami.
- Nadmierne odkładanie moczu lub zbyt długie trzymanie moczu.
- Chroniczne zatwardzenie.
Krok 4. Zignoruj mity dotyczące nietrzymania moczu
Jeśli Twoje dziecko boryka się z nietrzymaniem moczu przez dłuższy czas, prawdopodobnie ma do czynienia z większym problemem, niż jest po prostu zbyt leniwy, aby dostać się do łazienki. Wielu rodziców ma tendencję do myślenia, że nietrzymanie moczu w ciągu dnia jest przejawem lenistwa, ale należy pamiętać, że coś innego może powodować wypadki u dziecka. Powszechne myśli, które mają rodzice, prawdopodobnie powinny zostać wykluczone, jeśli Twoje dziecko od jakiegoś czasu boryka się z nietrzymaniem moczu. W takich sytuacjach powinieneś wiedzieć, że:
- Dzieci, które się moczą, nie są po prostu zbyt leniwe, aby iść do łazienki.
- Dzieci, które się moczą, nie są zbyt zajęte zabawą lub oglądaniem telewizji.
- Dzieci, które się moczą, chcą iść do łazienki i nie moczą się umyślnie.
- Dzieci, które się moczą, nie decydują się czekać do ostatniej chwili.
- Zmoczenie się im przeszkadza.
Metoda 2 z 4: Leczenie nietrzymania moczu
Krok 1. Poszukaj oznak nadreaktywnego pęcherza
Istnieje kilka typowych objawów pęcherza nadreaktywnego u Twojego dziecka. Oznaki, że Twoje dziecko może mieć problem z nietrzymaniem moczu związany z niedostatecznym wypełnieniem to:
- Twoje dziecko rzuca się do łazienki, krzyżuje nogi i kręci się lub upada na podłogę, siedząc mocno na pięcie.
- Jeśli zostaniesz o to poproszony, Twoje dziecko często przyzna, że oddaje trochę moczu w drodze do łazienki.
- Wiele dzieci przyznaje, że czasami biegną do łazienki, ale oddają tylko niewielką ilość moczu, mimo że czuły, że naprawdę muszą iść.
Krok 2. Zwróć uwagę na przyczynę fazy „nagłej potrzeby oddania moczu”
Niektóre dzieci, gdy dorastają, przechodzą przez fazę, w której nagle, bez ostrzeżenia, naprawdę muszą iść do łazienki. Ta słabo rozwinięta kontrola, która przedstawia się jako nietrzymanie moczu z parcia, często ustępuje z czasem, gdy dziecko dorasta. Mogą to być jednak również objawy funkcjonalnie małego pęcherza lub pęcherza nadreaktywnego.
Istnieje kilka leków, które faktycznie mogą zwiększyć pojemność pęcherza moczowego. Powinieneś porozmawiać z lekarzem o możliwościach radzenia sobie z małym lub nadreaktywnym pęcherzem
Krok 3. Bądź świadomy przepełnienia
Istnieje stan wypełnienia, zwany przepełnieniem, który może również prowadzić do nietrzymania moczu. Przepełnienie jest mniej powszechnym stanem, który występuje, gdy pęcherz nie opróżnia się lub nie może opróżnić i ma zwykle dużą pojemność. Objawy pęcherza o nienormalnie dużej pojemności obejmują:
- Częste oddawanie dużych ilości moczu w ciągu dnia. Może się tak zdarzyć, jeśli nerki produkują ogromne ilości moczu. Powinieneś zabrać dziecko do lekarza, jeśli zauważysz, że dziecko oddaje dużą ilość moczu za każdym razem, gdy idzie do łazienki, zwłaszcza jeśli ilość moczu zmienia się w stosunku do zwykłego.
- Rzadkie oddawanie moczu, które uważa się za mniej niż dwa lub trzy razy dziennie. Może to być oznaką problemu z nerwem rdzeniowym, takiego jak rozszczep kręgosłupa lub porażenie mózgowe. Jeśli u Twojego dziecka nie zdiagnozowano problemu z nerwem rdzeniowym, jest mało prawdopodobne, że jest to przyczyną nietrzymania moczu u Twojego dziecka.
Krok 4. Zwróć uwagę, czy Twoje dziecko trzyma go zbyt długo
Czasami, jeśli Twoje dziecko ma nawyk zbyt długiego trzymania moczu, może to spowodować nadmierne wypełnienie pęcherza. Pęcherz Twojego dziecka może się powiększyć, jeśli ma on chroniczny mocz, co oznacza, że unika chodzenia do łazienki, nawet jeśli naprawdę musi się wysikać.
- Kiedy trwa to przez długi czas, mięśnie związane z oddawaniem moczu stają się przetrenowane, co oznacza, że mięśnie słabo się rozluźniają, co prowadzi do dysfunkcji pęcherza, takich jak nietrzymanie moczu.
- Dzieje się tak często, gdy dziecko nie chce korzystać z łazienki w szkole lub innych miejscach publicznych.
Krok 5. Rozważ terapię modyfikacji zachowania
Modyfikacja behawioralna może pomóc dziecku w nietrzymaniu moczu. Obecnie większość ekspertów przedkłada terapię modyfikującą zachowanie nad lekami jako leczenie pierwszego rzutu w przypadku prawie wszystkich typów zwilżania w ciągu dnia. Modyfikacja zachowania to metoda treningu mająca na celu ponowne nauczenie się takich umiejętności, jak kontrolowanie pęcherza. Terapia musi być prowadzona ściśle i konsekwentnie, aby uzyskać pożądane rezultaty, takie jak kontrolowanie przez dziecko pęcherza.
- Terapia modyfikacji zachowania na ogół działa najlepiej u dzieci w wieku powyżej pięciu lub sześciu lat. Dzieje się tak, ponieważ młodszym dzieciom na ogół brakuje samodyscypliny, aby trzymać się harmonogramu terapii. Jednak każde dziecko powinno być analizowane indywidualnie.
- Psychologowie dziecięcy mogą udzielić dobrych rad, jak stworzyć harmonogram.
Krok 6. Utwórz harmonogram
Jeśli Twoje dziecko cierpi na pęcherz nadreaktywny, musisz ułożyć sobie harmonogram, który mu pomoże. Po tym, jak Twoje dziecko pójdzie rano do łazienki, rozpocznij ścisły harmonogram oddawania moczu. Zwykle rodzice wybierają co dwie godziny jako zaplanowany czas opróżniania. Twoje dziecko musi chodzić do łazienki co dwie godziny, nawet jeśli mówi, że nie musi iść o określonej godzinie. Właściwie o to chodzi, aby zabrać go do łazienki, zanim dostanie skurczu pęcherza.
- Jeśli czekasz na skurcz pęcherza, wzmacniasz brak kontroli. Jeśli twoje dziecko pójdzie i spróbuje opróżnić, nawet trochę, wzmocni to jego kontrolę nad tym, kiedy i gdzie idzie.
- Jeśli Twoje dziecko ma przepełniony pęcherz, powinieneś stworzyć ten sam harmonogram z dodatkowym krokiem. Twoje dziecko powinno odczekać od czterech do pięciu minut po wyjściu do łazienki, a następnie spróbować ponownie. Nazywa się to podwójnym oddawaniem moczu w celu zmniejszenia objętości zalegającego pęcherza. Celem jest zmiana nawyków oddawania moczu i umożliwienie pęcherzowi przenoszenia bardziej normalnej objętości moczu.
Krok 7. Użyj systemu alarmowego
Oprócz harmonogramu ustaw alarm, aby dziecko pamiętało o chodzeniu do łazienki. Może być trudno pamiętać o chodzeniu do łazienki co dwie godziny. Z tego powodu ważne jest, aby skonfigurować system alarmowy. Kiedy Twoje dziecko jest w domu lub odwiedza rodzinę, na przykład przebywa w domu babci, ustaw budziki, które włączają się co dwie godziny.
- Możesz ustawić te alarmy na smartfonie lub budziku. Możesz także zaopatrzyć dziecko w zegarek, który co dwie godziny cicho emituje sygnał dźwiękowy lub wibruje jako przypomnienie, kiedy jest w szkole.
- Możesz również rozważyć wypróbowanie alarmu zmoczenia nocnego, jeśli Twoje dziecko ma nocne nietrzymanie moczu (moczenie nocne).
Krok 8. Wydłuż czas mikcji
Po przestrzeganiu tego harmonogramu przez cztery do sześciu tygodni, należy przedłużyć czas oddawania moczu. Zwykle powinieneś zobaczyć poprawę w ciągu czterech do sześciu tygodni. Nie oznacza to jednak, że powinieneś przerwać harmonogram. Należy wydłużyć czas, aby dziecko próbowało oddawać mocz co trzy lub cztery godziny, a nie co dwie.
Metoda 3 z 4: Leczenie infekcji dróg moczowych
Krok 1. Zauważ infekcje dróg moczowych
Musisz zwracać uwagę na swoje dziecko, aby szukać pewnych przyczyn nietrzymania moczu. Infekcje dróg moczowych (ZUM) są najczęstsze u dziewcząt, które dopiero zaczęły szkołę lub niedawno uczyły się korzystania z nocnika. Oprócz nietrzymania moczu, ZUM mogą również powodować częste oddawanie moczu, uczucie pieczenia podczas oddawania moczu, mętny lub ciemny kolor moczu, silny zapach moczu i ból w podbrzuszu. ZUM można leczyć antybiotykami.
Niektóre dzieci, które często chorują na ZUM, mają również stan zwany bezobjawową bakteriurią (ABU). Te dzieci, najczęściej dziewczynki, mają bakterie kolonizujące pęcherz, co oznacza, że tam przebywają, podobnie jak bakterie spokojnie żyjące na naszej skórze. Ten wzrost bakterii w moczu może czasami być przyczyną częstych ZUM
Krok 2. Utrzymuj podrażnienie na minimalnym poziomie
U wielu dzieci, zwłaszcza dziewcząt, wystąpi podrażnienie i stan zapalny w okolicy ujścia cewki moczowej i pochwy, gdy mają ZUM. Możesz użyć niektórych kremów, aby złagodzić podrażnienie, które odczuwa Twoje dziecko. W szczególności bardzo pomocne mogą być kremy lub maści ochronne do skóry zawierające tlenek cynku, takie jak Desitin lub Triple Paste.
Możesz kupić te kremy w lokalnej aptece. Postępuj zgodnie ze wskazówkami na butelce lub pudełku, w którym znajduje się krem
Krok 3. Zmień ubranie dziecka, gdy stanie się mokre
Bakterie, które tworzą ZUM, rozwijają się w wilgotnych obszarach. Kiedy Twoje dziecko doświadcza nietrzymania moczu i wycieka trochę moczu na ubranie, ważne jest, aby przebrało się w suche ubranie, aby nie dostało ZUM lub złagodziło objawy ZUM. To również powstrzyma go przed powrotem.
Możesz jej to wyjaśnić, aby zrobiła to sama, lub możesz poprosić ją, aby powiedziała ci, kiedy to się stanie, abyś mógł pomóc jej się zmienić
Krok 4. Zapytaj swojego lekarza o antybiotyki
Jeśli Twoje dziecko ma nawracające ZUM, powinieneś porozmawiać z lekarzem o otrzymaniu antybiotyków, aby usunąć infekcję i zapobiec nowym infekcjom. Lekarz Twojego dziecka będzie mógł powiedzieć Ci, czy antybiotyki są odpowiednim leczeniem dla Twojego dziecka, aby zapobiec infekcjom. Twoje dziecko będzie potrzebowało antybiotyków, jeśli ma aktywny ZUM.
Najczęstszymi antybiotykami stosowanymi w profilaktyce lub zapobieganiu infekcjom są nitrofurantoina i trimetoprim sulfa. Zazwyczaj podaje się je raz dziennie, przed snem, w ilości około ¼ zwykłej pełnej dawki leczniczej podawanej dorosłym
Metoda 4 z 4: Leczenie zaparć
Krok 1. Bądź świadomy zaparć
Inną częstą przyczyną nietrzymania moczu są zaparcia. Kiedy duże ilości stolca pozostają w ciele, a nie są wydalane, może to ograniczyć ilość miejsca, w którym pęcherz musi się rozszerzyć i powoduje nieprzewidywalne skurcze pęcherza, które powodują nietrzymanie moczu. Zaparcie zwykle powoduje rzadkie wypróżnienia przez 3 lub więcej dni z rzędu, twarde, kamieniste stolce, bardzo duże stolce lub ból podczas wypróżniania.
Krok 2. Poproś lekarza o sprawdzenie dziecka
Jeśli nie masz pewności, jak poważne jest zaparcia Twojego dziecka, poproś lekarza, aby dowiedział się, czy Twoje dziecko ma dużo stolca w swoim systemie. Można to zrobić za pomocą prześwietlenia lub poprzez badanie fizykalne.
Wiedząc na pewno, że Twoje dziecko ma zaparcia, pomoże mu przezwyciężyć problemy z nietrzymaniem moczu
Krok 3. Poproś dziecko o picie dużej ilości płynów w ciągu dnia
Wiele dzieci z parciem naglącym i nietrzymaniem moczu zwykle nie pije dużo płynów, co w rzeczywistości pogarsza ich zaparcia. Postaraj się, aby Twoje dziecko piło co najmniej osiem szklanek wody każdego dnia, aby utrzymać nawodnienie.
Jeśli Twoje dziecko nie lubi pić czystej wody, możesz podawać mu soki owocowe, mleko (nie więcej niż 2-3 filiżanki dziennie) i napoje dla sportowców
Krok 4. Zwiększ spożycie błonnika przez dziecko
Aby zwalczyć zaparcia, zwiększ dzienne spożycie błonnika przez dziecko. Błonnik to jeden z najlepszych sposobów na prawidłowe funkcjonowanie jelit Twojego dziecka. Istnieje wiele pokarmów bogatych w błonnik. Spróbuj wprowadzić do diety swojego dziecka jak najwięcej pokarmów bogatych w błonnik. Pokarmy bogate w błonnik obejmują:
- Świeże owoce i warzywa, w tym maliny, jagody, zielony groszek, szpinak, kapusta warzywna, dynia żołędziowa, jarmuż i brokuły.
- Chleby pełnoziarniste zawierające co najmniej trzy do czterech gramów błonnika na porcję.
- Płatki zbożowe o wysokiej zawartości błonnika, takie jak otręby rodzynkowe, błonnik jeden, rozdrobniona pszenica i wszystkie otręby.
- Fasola, w tym fasola czarna, lima, garbanzo i fasola pinto. Soczewica i popcorn są również bogate w błonnik.
Krok 5. Daj dziecku środki przeczyszczające
Dodanie pokarmu bogatego w błonnik do diety dziecka może nie wystarczyć. Jeśli Twoje dziecko nadal ma problemy, wypróbuj bezpieczne dla dzieci środki przeczyszczające. Jednym z bezpiecznych i często stosowanych środków przeczyszczających jest glikol propylenowy, bardziej znany jako MiraLax.
- MiraLax powoduje, że woda jest transportowana do jelita, zmiękczając w ten sposób stolec i poprawiając ruch.
- Przed podaniem dziecku leku MiraLax lub innych środków przeczyszczających należy skonsultować się z lekarzem dziecka. Większość dzieci wymaga od ½ nakrętek do dwóch nakrętek dziennie, a dawkę można dostosować w razie potrzeby.
