Gniew jest naturalną emocją, której ludzie doświadczają każdego dnia. Dzieci są również podatne na radzenie sobie z tymi intensywnymi uczuciami, a niektóre mogą to zrobić więcej, niż mogą znieść ich rodzice. Możesz być w stanie pomóc dziecku radzić sobie z tymi emocjami i nauczyć się, jak samodzielnie zarządzać swoim zachowaniem, rozumiejąc prawdziwą przyczynę jego gniewu, pomagając dziecku znaleźć inny sposób wyrażania siebie i monitorując własne zachowanie.
Kroki
Metoda 1 z 3: Znalezienie akceptowalnych sposobów wyrażania gniewu
Krok 1. Zachęcaj do aktywności fizycznej
Jeśli Twoje dziecko ma do czynienia ze stłumionymi emocjami, jednym ze sposobów, aby je uwolnić, jest aktywność fizyczna. Ta aktywność powinna pozwolić dziecku wypuścić trochę pary, ale w sposób, który nie krzywdzi innych. Może się okazać, że kiedy są w stanie to wypuścić, ich zachowanie się poprawia.
Wychodzenie na zewnątrz i granie w piłkę nożną lub koszykówkę może pomóc im poczuć się lepiej. Pomóc może nawet uderzenie w poduszkę, ciągnięcie lub uderzanie w glinę lub ciasto do zabawy. Tańczenie lub chodzenie z tobą na spacer może również odeprzeć uczucie wrogości
Krok 2. Naucz swoje dziecko, jak rozpoznawać, kiedy czuje złość
Twoje dziecko może nie wiedzieć, jak rozpoznać, kiedy odczuwa złość, a to może utrudnić mu zdrową reakcję. Poinformuj dziecko, że robienie takich rzeczy jak zaciskanie pięści, przewracanie oczami, chrząkanie, rozstrój żołądka i ból głowy to oznaki gniewu.
Możesz także wzmocnić oznaki złości, mówiąc: „Widzę, że zaciskasz pięści. Czy czujesz się zły?” Pomoże to przypomnieć dziecku, aby zauważyło te wskazówki
Krok 3. Naucz je robić sobie przerwę, kiedy zaczynają się podniecać
Czasami wszystko, czego potrzebujemy, to współczujące ucho, które powstrzyma nas przed osiągnięciem punktów krytycznych. Powiedz dziecku, aby przyszło do ciebie, kiedy poczuje się zdenerwowane, i powiedział, co się dzieje. Możesz go uspokoić, zanim osiągnie swój limit.
Kiedy Twoje dziecko wyciąga do Ciebie rękę, idź w spokojne miejsce i usiądź. Powiedz im, aby wzięli głęboki oddech i porozmawiali o tym, co się dzieje i dlaczego jest to takie przykre. Spędzanie czasu sam na sam buduje zaufanie i daje im do zrozumienia, że zawsze mogą się z tobą zwierzyć. To poczucie bezpieczeństwa może wystarczyć, by powstrzymać nadciągającą eksplozję
Krok 4. Opracuj z dzieckiem plan, którego będzie mogło przestrzegać, gdy pojawi się gniew
Będzie to szczególnie pomocne, gdy nie ma Cię przy sobie, aby im pomóc. Na przykład możesz doradzić dziecku, aby oddychało powoli, powiedzieć dorosłemu, że potrzebuje przerwy, wykonać stopniowe rozluźnianie mięśni lub użyć pewnych osobistych umiejętności radzenia sobie, aby się uspokoić, takich jak rysowanie, śpiewanie lub słuchanie muzyki. Pomóż dziecku opracować plan, który będzie dla niego odpowiedni.
Krok 5. Ustaw granice ich złości
Twoje dziecko może ulec zniszczeniu, kiedy się zdenerwuje. Musisz jednak dać im znać, że tego typu zachowanie jest niedopuszczalne. Ustal z nimi granice, które pozwolą im wyrazić swoje uczucia, nie przenosząc ich na niewłaściwy poziom.
- Jeśli krzyczą i zaczynają uderzać lub łamać przedmioty, możesz powiedzieć: „Rozumiem, że jesteś zdenerwowany. Jednak nie pozwolę, żebyś mnie uderzyła lub skrzywdziła innych. Możesz być zły, ale nie możesz być destrukcyjny”. Daje im to granice, które pozwalają im wyrażać swoje emocje, ale także zmuszają do praktykowania powściągliwości.
- Kiedy gniew Twojego dziecka osiągnie pewien poziom, najlepiej doradzić mu, aby poszło w bezpieczne lub wygodne miejsce, gdzie może się uspokoić. Upewnij się, że jest to przestrzeń z dala od ludzi i rzeczy, które dziecko może skrzywdzić.
Krok 6. Naucz dziecko śmiać się
Śmiech naprawdę jest najlepszym lekarstwem na wszystko, nawet na gniew. Naucz swoje dziecko patrzeć na humor w tej sytuacji. Nauczenie się śmiać zamiast krzyczeć to umiejętność, która może im pomóc przez całe życie.
Na przykład, jeśli twoje dziecko jest zdenerwowane, ponieważ wylało przed nim drinka, naucz je patrzeć, jak naprawdę jest to zabawne. Być może będziesz musiał nawet wylać napój na siebie, aby zobaczyli w nim humor, ale w końcu prawdopodobnie zobaczą, że nawet sytuacje, które wydają się straszne, mogą mieć jasną stronę
Metoda 2 z 3: Dawanie dobrego przykładu
Krok 1. Obserwuj, jak reagujesz na złą sytuację
Dzieci często odzwierciedlają te same zachowania, które widzą u swoich rodziców. Jeśli wysadzisz, nadepniesz, uderzysz lub zareagujesz niewłaściwie na sytuację, która Cię złości lub frustruje, Twoje dziecko prawdopodobnie zrobi to samo. Przyjrzyj się dziecku następnym razem, gdy się zdenerwuje i ustal, czy reagujesz w ten sam sposób.
Po wystąpieniu epizodu zapisz, jak się zachowałeś. Zwróć uwagę na to, jak Twoje dziecko zareaguje następnym razem, gdy będzie zdenerwowane i sprawdź na swojej liście, czy zachowuje się tak samo jak Ty. Jeśli tak, prawdopodobnie wiesz, dlaczego Twoje dziecko zachowuje się w taki sposób
Krok 2. Pomyśl, zanim zareagujesz na jakąkolwiek sytuację, w tym na jej awarie
Jeśli krzyczysz na dziecko, które jest zły, tylko pogorszysz sytuację, ponieważ dziecko zareaguje większą złością. Zamiast tego weź głęboki oddech i zastanów się, co naprawdę może ich uspokoić. Sposób, w jaki zachowujesz się wobec ich gniewu, nauczy ich, jak reagować.
Zadaj sobie pytanie, jak możesz uspokoić swoje dziecko, jednocześnie pokazując wartości i zachowania, które są ci drogie i które chcesz zaszczepić. Krzyczenie na dziecko lub dawanie mu klapsów prawdopodobnie nie jest tym, czego chcesz. Poświęć więc chwilę i staraj się zachować spokój podczas zajmowania się dzieckiem. To spokojne i spokojne zachowanie może w końcu spowodować, że zmienią swoje i będą zachowywać się bardziej jak ty
Krok 3. Chwal dobre zachowanie
Zbyt często rodzice skupiają się na tym, co dziecko robi źle, zamiast zwracać uwagę na to, co robi dobrze. Wskazując tylko swoje wady, Twoje dziecko może nie wiedzieć, kiedy odpowiednio zareaguje. Wskazywanie tego pokazuje im, że jest to zachowanie, którego szukasz.
Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko nie krzyczy, gdy jest zdenerwowane lub że używa jednej ze swoich umiejętności radzenia sobie, powiedz mu, jak bardzo jesteś dumny, że potrafiło kontrolować swoje emocje. Z biegiem czasu będą pragnąć tej pochwały i nadal wyrażać zachowanie, które uważasz za miłe
Krok 4. Dbaj o siebie
Nikt nigdy nie powiedział, że rodzicielstwo jest łatwe. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy masz rozzłoszczone dziecko. Aby być najlepszym rodzicem, jakim możesz być, musisz znaleźć sposoby, które doładują cię i pozwolą ci zadbać o siebie.
Ćwiczenia, medytacja, joga, a nawet odpoczynek raz w tygodniu od dziecka mogą wystarczyć, abyś mógł się zrelaksować i znaleźć wewnętrzny spokój. Jeśli masz trudności ze znalezieniem rodziny lub przyjaciół do opieki nad dzieckiem, abyś mógł poświęcić ten czas dla siebie, rozważ zatrudnienie opiekunki. Pieniądze, które wydasz, będą tego warte zarówno dla Ciebie, jak i Twojego dziecka
Metoda 3 z 3: Badanie problemów z gniewem u dzieci
Krok 1. Ustal, czy Twoje dziecko ma problem psychologiczny
Różnorodne problemy psychologiczne u dzieci ujawniają się poprzez gniew. Rozmowa z pediatrą lub terapeutą może pomóc Ci zrozumieć, czy to dlatego Twoje dziecko wydaje się doświadczać napadów gniewu, które nie są dla Ciebie odpowiednie. Jeśli otrzymasz diagnozę, odpowiedzią mogą być leki lub terapia.
ADHD, depresja, lęk, autyzm i problemy z przetwarzaniem sensorycznym mogą powodować, że dziecko odczuwa wyższy poziom gniewu niż osoby bez nich. Zaburzenia uczenia się, urazy i zaniedbania są również potencjalnymi przyczynami wrogości u dzieci
Krok 2. Wyklucz ból fizyczny
Naturalną reakcją na ból u każdego, czy to dziecka, czy osoby dorosłej, jest gniew. Jeśli Twoje dziecko cierpi, a Ty nie jesteś tego świadomy, może wpaść w złość wcześniej lub na bardziej intensywnym poziomie niż uważasz, że jest to konieczne. Mogą nie rozumieć bólu lub dlaczego odczuwają ból, lub może to ich zmylić lub przestraszyć. Działają w napadach złości lub napadów wściekłości, aby sobie z tym poradzić.
Przewlekłe bóle głowy, alergie, problemy żołądkowe, problematyczne zęby, a nawet młodzieńcze zapalenie stawów to najczęstsze przyczyny bólu u dzieci. Zapytaj ich, czy coś boli, a jeśli powiedzą tak lub nie są w wieku, w którym potrafią to dobrze przekazać, zabierz je do lekarza na badania. Gdy ból ustąpi, możesz zauważyć poprawę w ich zachowaniu
Krok 3. Dowiedz się, czy dzieje się coś, o czym nie wiesz
Dzieci często reagują gniewem, gdy czują się zranione, zagrożone lub niepewne. Gniew to emocja, która służy do ochrony innych emocji, takich jak wstyd, poczucie winy, smutek lub strach. Ważne jest, aby pomóc dziecku zidentyfikować źródło jego emocji. Przyjrzyj się uważnie temu, co dzieje się w życiu Twojego dziecka, a może znajdziesz odpowiedź. Możesz zapytać swoje dziecko, czy dzieje się coś, co je denerwuje, ale być może będziesz musiał sam przeprowadzić dochodzenie.
Zapytaj swojego dziecka nauczyciela Twojego dziecka, czy jest ono prześladowane w szkole lub doświadcza innych problemów. Jeśli tak, może to być powodem gniewu. Dodatkowo skonsultuj się z trenerem sportowym Twojego dziecka, rodzicami jego przyjaciół lub innymi dorosłymi w ich życiu, którzy mogą wiedzieć, czego doświadcza Twoje dziecko, o czym Ty nie wiesz
Krok 4. Pomóż dziecku zidentyfikować jego uczucia
Czasami Twoje dziecko może czuć się zły, ale nie jest do końca pewne, dlaczego. Rozmowa z nimi o tym i pomoc w określeniu, dlaczego są zdenerwowani, może pomóc im w pełni zrozumieć sytuację, a następnie być może nie wpaść w złość z tego powodu. Twoje dziecko może również poczuć się lepiej, po prostu rozmawiając o tym, co się dzieje. Odciągnij ich od sytuacji, zejdź na poziom ich oczu, a następnie zadaj pytania, aby ustalić przyczynę wściekłości.
- Na przykład, jeśli przyjaciel twojego dziecka musi przestać się bawić i wrócić do domu, a twoje dziecko reaguje wybuchem, powiedz: „Byłoby wspaniale, gdyby twój przyjaciel mógł zostać tu dłużej, ale nie może. Są potrzebne w domu. Mogą wrócić innego dnia.
- Możesz też po prostu zapytać ich, czy na tym polega problem. Obie techniki potwierdzają uczucia Twojego dziecka i jeśli jesteś w stanie przekierować je, mówiąc mu, że to, czego chcą, prawdopodobnie powtórzy się w przyszłości, może to buforować jego rozczarowanie i gniew.
