Zjawisko utraty moczu podczas kaszlu, śmiechu lub kichania nazywa się wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Zjawisko to występuje częściej wśród kobiet niż mężczyzn. Niezamierzona utrata moczu może się również zdarzyć podczas biegania, podnoszenia ciężkich przedmiotów lub jakiejkolwiek innej aktywności fizycznej, która dodatkowo obciąża pęcherz. Niestety, wysiłkowe nietrzymanie moczu może powodować zakłopotanie i możesz izolować się od przyjaciół i sytuacji towarzyskich. Może również spowodować ograniczenie ćwiczeń i zajęć rekreacyjnych; jednak dzięki leczeniu (w domu lub u lekarza) możesz kontrolować i poprawiać stan.
Kroki
Metoda 1 z 2: Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu w domu
Krok 1. Często korzystaj z łazienki
Próba powstrzymania się od korzystania z łazienki doprowadzi do znacznie większej liczby nieszczelności. Korzystaj z łazienki, gdy po raz pierwszy poczujesz potrzebę wyjścia. Upewnij się również, że korzystasz z łazienki, kiedy tylko możesz, jeśli pokonujesz duże odległości między przystankami.
Krok 2. Traktuj wszelkie nierozwiązane zaparcia
Zaparcia przyczyniają się do wysiłkowego nietrzymania moczu, zwiększając ciśnienie w jamie brzusznej i stymulując nerwy w pobliżu odbytnicy, które zwiększają częstotliwość oddawania moczu. Możesz podjąć proste kroki w domu, aby leczyć zaparcia, w tym:
- Spożywanie większej ilości owoców, warzyw i zbóż bogatych w błonnik
- Utrzymywanie nawodnienia
- Utrzymywanie aktywności fizycznej
- Więcej szczegółowych informacji można znaleźć w artykule Jak regulować wypróżnienia
Krok 3. Wyeliminuj pokarmy i napoje, które powodują podrażnienie pęcherza
Różnorodne pokarmy i napoje mogą podrażniać pęcherz lub działać moczopędnie (co oznacza, że musisz częściej oddawać mocz). Możesz zareagować na niektóre, ale nie na wszystkie z tych opcji. Spróbuj wyizolować je w swojej diecie, aby znaleźć te, które zwiększają wysiłkowe nietrzymanie moczu. Niektóre typowe opcje, które zwiększają wysiłkowe nietrzymanie moczu, obejmują:
- Kofeina
- Napoje gazowane
- Cytrus
- Czekolada
- Alkohol
- Pikantne jedzenie
Krok 4. Ogranicz spożycie płynów
Jeśli po wyeliminowaniu napojów drażniących pęcherz nadal masz problemy, spróbuj zmniejszyć ogólne spożycie płynów; jednak nie ryzykuj odwodnienia się. Zmniejsz ilość wypijanych płynów tylko wtedy, gdy wypijasz już więcej niż sugerowane osiem do dziesięciu szklanek wody dziennie.
Zmniejsz ilość wypijanego płynu po godzinie 4:00, jeśli masz problemy wieczorem i wieczorem
Krok 5. Rzuć palenie
Oprócz wielu różnych komplikacji zdrowotnych palenie może również podrażniać pęcherz, prowadząc do objawów nadreaktywności i zwiększonej częstości występowania wysiłkowego nietrzymania moczu. Wielu palaczy rozwija również przewlekły kaszel, który może powodować więcej przypadków wycieku.
- Próba rzucenia palenia zimnego indyka rzadko działa dla większości palaczy. Skorzystaj z dostępnych środków wspomagających rzucanie palenia, takich jak plastry nikotynowe i gumy do żucia, a także wspieraj społeczności, aby ograniczyć uzależnienie od tytoniu.
- Więcej informacji na temat rzucania palenia można znaleźć w artykule Jak rzucić palenie.
Krok 6. Uzyskaj więcej ćwiczeń
Noszenie dodatkowego ciężaru może wywierać zwiększony nacisk na pęcherz i mięśnie dna miednicy. Specjaliści uważają, że wskaźnik masy ciała (BMI) wynosi 25 lub więcej nadwagi (przy czym 30 oznacza otyłość). Nawet umiarkowana utrata części nadwagi może prowadzić do radykalnej poprawy z objawami.
- Świetny program ćwiczeń, aby zrzucić dodatkowe kilogramy, obejmuje trzydzieści minut umiarkowanej aktywności aerobowej (takiej jak szybki spacer lub jazda na rowerze) pięć razy w tygodniu. Jeśli wolisz treningi o wysokiej intensywności (takie jak uprawianie sportu), staraj się przez siedemdziesiąt pięć minut tygodniowo.
- Pamiętaj, że trening siłowy nie jest tak skuteczny w spalaniu kalorii jak ćwiczenia aerobowe. W rzeczywistości przewlekłe podnoszenie ciężarów może zwiększyć wysiłkowe nietrzymanie moczu, zmniejszając siłę dna miednicy.
- Dowiedz się więcej o obliczaniu wskaźnika BMI w artykule Jak obliczyć wskaźnik masy ciała (BMI).
- Niektórzy lekarze sugerują noszenie tamponu, jeśli masz objawy wysiłkowego nietrzymania moczu podczas ćwiczeń takich jak bieganie, ponieważ zwiększa to podparcie pochwy. Pamiętaj, aby nie zostawiać tamponu, aby zapobiec syndromowi wstrząsu toksycznego.
Krok 7. Zrównoważ swoją dietę
Prawidłowe odżywianie jest tak samo ważne dla utraty dodatkowej wagi, jak ćwiczenia. Wyeliminuj przetworzoną żywność, słodką żywność i napoje oraz źródła bogate w tłuszcze nasycone. Zamiast tego wybierz dietę bogatą w owoce, warzywa, chude mięso (ryby i kurczaki bez skóry) oraz produkty pełnoziarniste. Skonsultuj się z lekarzem w sprawie najskuteczniejszych zmian, jakie możesz wprowadzić w swojej diecie.
Krok 8. Wzmocnij mięśnie dna miednicy
Osłabione mięśnie dna miednicy (często po porodzie) są główną przyczyną wysiłkowego nietrzymania moczu. Aż 75 procent kobiet z tą chorobą odnosi sukcesy dzięki ćwiczeniom Kegla, aby wzmocnić te mięśnie (chociaż zarówno mężczyźni, jak i kobiety mogą je wykonywać). Miej cierpliwość, ponieważ uzyskanie wyników może zająć tygodnie, a nawet miesiące.
- Aby wykonać ćwiczenia Kegla, izoluj mięśnie, celowo zatrzymując przepływ moczu przy następnej wizycie. Kiedy już wiesz, jak wygląda używanie tych mięśni, trzymaj je mocno, licząc do ośmiu, zanim rozluźnij je, licząc do dziesięciu. Wykonuj dziesięć powtórzeń trzy razy dziennie.
- Możesz także zacząć od mniejszej liczby i z czasem ją zwiększać.
- Możesz również wypróbować ciężarki dopochwowe, które są ciężarkami w kształcie stożka, które wkłada się do pochwy jak tampon i pomaga wzmocnić mięśnie dna miednicy. Zaczniesz od niskiej wagi, trzymając ją przez minutę dwa razy dziennie. Gdy będziesz w stanie utrzymać tę wagę przez 15 minut, przejdziesz do następnej najcięższej wagi.
- Wykazano również, że joga wzmacnia mięśnie dna miednicy. Pozycje takie jak ryba, szczupak czy wrona działają w taki sam sposób, jak ćwiczenia Kegla.
Krok 9. Użyj sztuczek, aby zmniejszyć ilość wycieków
Te kroki wymagają czasu. Czekając na wyniki, możesz podjąć inne kroki, aby zmniejszyć wygląd i ilość przecieków, których doświadczasz. Powinieneś:
- Skrzyżuj nogi, gdy zaczynasz się śmiać lub czujesz, że zaczynasz kaszleć lub kichać, co pomoże wesprzeć pęcherz i zmniejszyć ciśnienie.
- Wyłóż bieliznę z produktem do wysiłkowego nietrzymania moczu. Te podpaski zatrzymają wszelkie plamy na odzieży i zmniejszą nieprzyjemny zapach.
- Napinaj mięśnie Kegla i pośladki podczas siedzenia, aby zmniejszyć inne niezamierzone wycieki.
Krok 10. Zarządzaj poziomem cukru we krwi
Jeśli masz cukrzycę, zmiany poziomu cukru we krwi mogą prowadzić do zwiększonej częstości występowania wysiłkowego nietrzymania moczu. Regularnie monitoruj poziom cukru we krwi i utrzymuj go pod kontrolą, pozostając aktywnym fizycznie i obserwując dietę.
Metoda 2 z 2: Spotkanie z lekarzem w celu leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu
Krok 1. Rozpoznaj, kiedy iść do lekarza
Jeśli objawy nie ustępują po schodach w domu lub jeśli wyciek zaczyna przeszkadzać w codziennych czynnościach, umów się na wizytę u lekarza. Twój lekarz będzie miał do dyspozycji różne kroki w zależności od ciężkości i innych specyfiki twojego przypadku, w tym zarówno leki, jak i interwencję chirurgiczną w ciężkich przypadkach.
Daj swojemu lekarzowi pełny obraz swojej historii medycznej i powiedz mu, jakie kroki już podjąłeś
Krok 2. Poddaj się testom diagnostycznym
Twój lekarz przeprowadzi fizyczne badanie twojego brzucha i narządów płciowych, prawdopodobnie poprosi cię o zaciśnięcie kilku mięśni w tym procesie. Może również chcieć przeprowadzić inne testy diagnostyczne, które mogą obejmować:
- Badanie próbki moczu pod kątem infekcji, obecności krwi lub nieprawidłowości, które mogłyby zwiększyć wrażliwość lub drażliwość pęcherza
- Badanie neurologiczne w celu wykrycia uszkodzeń nerwów w miednicy
- Test wysiłkowy moczu, podczas którego lekarz będzie obserwował utratę moczu podczas kaszlu lub kładzenia
- Test funkcji pęcherza, który mierzy ilość moczu pozostałego w pęcherzu po oddaniu moczu i ciśnienie wewnątrz pęcherza
Krok 3. Zapytaj o opcje leków
Twój lekarz prawdopodobnie zachęci Cię do kontynuowania kroków leczenia domowego (być może nawet do rozszerzenia rutyny). Może również zalecić leki, które pomogą zmniejszyć wysiłkowe nietrzymanie moczu. Leki, które mogą pomóc w łagodnych lub umiarkowanych przypadkach, obejmują:
- Leki antycholinergiczne - oksybutynina (Oxytrol, Ditropan), tolterodyna (Detrol) i trospium (Sanctura) - pomagają rozluźnić mięśnie pęcherza i zmniejszyć skurcze i wycieki
- Leki przeciwmuskarynowe – atropina, solifenacyna – w celu powstrzymania skurczów pęcherza (mogą zwiększyć ilość moczu pozostawionego w pęcherzu po opróżnieniu)
- Imipramina – trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny – który rozluźnia mięśnie pęcherza, aby pomóc w pełnej ewakuacji
- Kremy estrogenowe i tabletki lub pierścienie dopochwowe, które mogą pomóc kobietom po menopauzie zwiększyć siłę mięśni dna miednicy
Krok 4. Skonsultuj się z lekarzem na temat opcji chirurgicznych
Gdy wszystkie inne opcje nie złagodziły objawów wysiłkowego nietrzymania moczu, lekarz może zasugerować opcje chirurgiczne w ostateczności. Twój lekarz oprze zalecenie konkretnej procedury na twojej płci i innych kryteriach. Opcje obejmują:
- Naprawa przedniej części pochwy, która przywraca wytrzymałość ścian pochwy, gdy dochodzi do wypadania pęcherza (pęcherza wbijającego się do pochwy).
- Sztuczny zwieracz moczu, czyli urządzenie stosowane głównie u mężczyzn w celu zatrzymania nieszczelności moczu.
- Zastrzyki kolagenowe, które pogrubiają okolice cewki moczowej w celu zmniejszenia wycieku. Ta opcja może wymagać wielu procedur.
- Zawieszenie załonowe, które jest zabiegiem, który unosi pęcherz i cewkę moczową w celu zmniejszenia napięcia i ciśnienia.
- Zabiegi podwieszenia dopochwowego, które podtrzymują cewkę moczową za pomocą podwieszki w celu zmniejszenia naprężenia i nacisku.
