Jeśli chodzi o zapobieganie infekcjom jelitowym/poważnej biegunce wywołanej przez Clostridium difficile (C-Diff), kluczowe znaczenie ma rozsądne stosowanie antybiotyków i doskonałe środki higieny. Ważna jest również umiejętność rozpoznawania oznak i objawów zakażenia Clostridium difficile i zapalenia okrężnicy wywołanego przez C-dificille (podobnego do zespołu jelita drażliwego), aby można było podjąć odpowiednie środki w celu leczenia i zapobiegania zainfekowany.
Kroki
Metoda 1 z 4: Zapobieganie infekcjom jako pacjent
Krok 1. Nie polegaj na tabletkach przeciwbiegunkowych (AD) (np
: „Imodium AD”).
Nie próbuj tego dłużej niż 3 dni, ponieważ zatrzymuje toksyny z C-Diff. Możesz myśleć, że środek przeciwbiegunkowy pomaga, ale możesz stać się senny, zawroty głowy, nudności i stracić apetyt. Ostatecznie toksyna może uszkodzić różne układy (nerki, wątrobę), a twoje stopy mogą puchnąć i możesz zatrzymać kilka litrów płynu w jamie ciała (tzw. „trzeci odstęp”), ponieważ toksyna spowodowana tą biegunką nie jest wydalana/zatrzymywana w ciało według twojego AD med.
Krok 2. Usuń toksyny:
Być może będziesz musiał wydać BM (ruchy jelit) 6, 8, 10 lub więcej razy dziennie, aby usunąć toksyny - podczas leczenia specjalnymi antybiotykami, które mogą wyeliminować C-Diff (więcej w sekcji "Leczenie").
Krok 3. Nie bierz niepotrzebnie antybiotyków
Ze względu na ryzyko, jakie stwarzają antybiotyki z powodu rozwoju Clostridium difficile, ważne jest, aby przyjmować je tylko wtedy, gdy są potrzebne. Antybiotyki nie będą miały żadnego wpływu na leczenie infekcji wirusowej, więc lekarz to zrobi nie doradzić przyjmowanie antybiotyków, jeśli masz infekcję wirusową, taką jak grypa.
- Uwaga: przypadki Clostridium difficile prawie zawsze pojawiają się, gdy już przyjmujesz antybiotyki na inną chorobę. To właśnie przyjmowanie antybiotyków predysponuje Twój przewód pokarmowy (jelito) do „złych bakterii”, czyniąc go podatnym na rozwój Clostridium difficile i C-dificille-colitis. „Difficile” to po łacinie trudne (wyleczyć).
- Kiedy bierzesz antybiotyki (w przypadku wcześniejszej choroby), często są one skuteczne w leczeniu tej choroby; jednak antybiotyki zabijają również wiele dobrych bakterii w jelicie, które zwykle mają działanie ochronne. Ponieważ wiele dobrych bakterii zniknęło, twoje jelita są mniej chronione i stajesz się podatny na infekcję Clostridium difficile.
- Jeśli jednak masz poważną infekcję bakteryjną wymagającą antybiotyków, ważne jest, abyś kontynuował leczenie.
- Nieleczona infekcja bakteryjna może prowadzić do zatrucia krwi (posocznicy) i zapalenia zatykającego małe naczynia krwionośne, a nawet zgorzeli (martwej tkanki). Nie przerywaj leczenia antybiotykami w nadziei na zapobieganie Clostridium difficile, ponieważ drobne infekcje bakteryjne mogą stać się poważne i zagrażać życiu.
Krok 4. Spodziewaj się, że przy łagodnym lub umiarkowanym zakażeniu C-Diff lekarze mogą przepisać specjalny antybiotyk, taki jak metronidazol (Flagyl), przyjmowany doustnie (lub dożylnie w szpitalu)
Chociaż metronidazol nie jest przeznaczony przez FDA do stosowania w zakażeniach C. difficile, wykazano, że jest skuteczny w przypadku łagodnych do umiarkowanych zakażeń. Skutki uboczne metronidazolu obejmują nudności i gorzki smak w ustach.
W cięższych i nawracających przypadkach można podać dożylnie wankomycynę (Vancocin). Fidaksomycyna (Dificid) to doustny antybiotyk, który został również zatwierdzony do leczenia C difficile. i może być podawany w tych przypadkach jako alternatywa. W jednym badaniu odsetek nawrotów C. difficile u osób, które przyjmowały fidaksomycynę, był niższy niż wśród osób, którym podawano wankomycynę. Jednak fidaksomycyna kosztuje znacznie więcej niż metronidazol (Flagyl) i wankomycyna. Częste działania niepożądane wankomycyny i fidaksomycyny (Dificid) obejmują ból brzucha i nudności. Twój lekarz pomoże Ci wskazać, kiedy kontynuacja antybiotyków jest dla Ciebie korzystna, a kiedy nie są/i muszą przestać
Krok 5. Regularnie myj ręce
Jednym z głównych sposobów wyłapywania infekcji Clostridium difficile jest dotykanie powierzchni zanieczyszczonych zarodnikami bakterii. Jednym z obszarów największego ryzyka są placówki opieki zdrowotnej, ze względu na większą liczbę przypadków Clostridium difficile, które występują w miejscach takich jak szpitale, a także na czas, w którym zarodniki mogą przetrwać na powierzchniach.
- Zwłaszcza jeśli przebywasz w szpitalu lub innym miejscu opieki zdrowotnej, pamiętaj o regularnym myciu rąk. Myć mydłem i ciepłą wodą przez co najmniej 20 sekund.
- Płyny do rąk na bazie alkoholu są nieskuteczne.
- Wykazano, że chusteczki z wybielaczem zawierające 0,55% podchlorynu sodu zabijają zarodniki i zapobiegają przenoszeniu między pacjentami.
- Instalowanie toalet z pokrywą i zamykanie pokrywy przed spłukiwaniem również zmniejsza ryzyko zanieczyszczenia.
Krok 6. Unikaj dzielenia tego samego domu/miejsca pracy i powierzchni z kimś, kto ma biegunkę
Jeśli członek rodziny, przyjaciel lub inna osoba w placówce służby zdrowia zachoruje na biegunkę, należy unikać dzielenia z nimi tej samej przestrzeni, dopóki przyczyna biegunki nie zostanie potwierdzona. Ich biegunka może być spowodowana przez Clostridium difficile, która jest wysoce zaraźliwa, lub inne wysoce zaraźliwe choroby żołądkowo-jelitowe, z których żadnej nie chcesz się złapać.
Przechowywanie własnej oddzielnej przestrzeni i unikanie wspólnych obiektów może pomóc w zapobieganiu infekcji Clostridium difficile lub innej niepożądanej chorobie
Krok 7. Skontaktuj się z lekarzem, aby zapobiec wystąpieniu zapalenia okrężnicy C-Diff i C-dificille, nawet jeśli biegunka jest stosunkowo łagodna, gdy obecnie przyjmujesz lub niedawno przyjmowałeś antybiotyki i rozwija się biegunka
Skontaktuj się z lekarzem za każdym razem, gdy masz ciężką biegunkę, gorączkę, bolesne skurcze brzucha i ewentualnie śluz, krew lub ropę w stolcu
Metoda 2 z 4: Zarządzanie dietą podczas rzeczywistego/podejrzewanego zapalenia okrężnicy C-Diff lub C-Diff
Krok 1. Pij dużo płynów, jeśli masz biegunkę
Woda jest najlepsza, ale płyny z dodatkiem sodu i potasu (elektrolitów) również mogą być korzystne. Unikaj napojów o wysokiej zawartości cukru lub zawierających alkohol – lub kofeinę (takich jak kawa, herbata i cola) – które mogą pogorszyć objawy trawienne.
Krok 2. Wybieraj miękkie, lekkostrawne pokarmy, aby złagodzić możliwy C-Diff
Należą do nich mus jabłkowy, banan, proszek bananowy, jogurt, zwykłe gotowane ziemniaki puree i ryż. Unikaj pokarmów bogatych w błonnik, gdy masz biegunkę lub podrażnioną okrężnicę, takich jak fasola, orzechy i warzywa. Jeśli czujesz, że objawy się poprawiają, powoli dodaj do diety produkty bogate w błonnik.
- Jedz kilka mniejszych posiłków zamiast kilku dużych posiłków. Rozłóż mniejsze posiłki na cały dzień.
- Unikaj drażniących pokarmów. Trzymaj się z dala od pikantnych, tłustych lub smażonych potraw i wszelkich innych potraw, które pogarszają twoje objawy.
Metoda 3 z 4: Zapobieganie infekcjom jako pracownik służby zdrowia
Krok 1. Upewnij się, że Twoja placówka opieki zdrowotnej posiada program zarządzania antybiotykami
Jednym z kluczowych kroków w zapobieganiu zakażeniom Clostridium difficile na poziomie ogólnoustrojowym (na poziomie systemu opieki zdrowotnej, w miejscach takich jak szpitale) jest wprowadzenie „programu zarządzania antybiotykami”. Jest to program, który zapewnia, że lekarze i inni pracownicy służby zdrowia będą na bieżąco informować, kiedy antybiotyki są potrzebne i zalecane, a kiedy nie. Pomaga zapobiegać niepotrzebnemu stosowaniu antybiotyków i kierować jak najlepszym podejmowaniem decyzji w imieniu lekarzy w tej dziedzinie.
Krok 2. Rozważ podanie wysokiego poziomu pożytecznych bakterii/zarazków
Leczenie Saccharomyces boulardii u osób, które są nie Użyteczne mogą być również osoby z obniżoną odpornością z C difficile.
- Osoby z obniżoną odpornością/niską liczbą białych krwinek mogą zostać zaatakowane w jelitach przez zwykle dobre bakterie, dlatego należy zachować ostrożność, aby móc zwalczyć zakaźne dobre bakterie, a także złe bakterie. Podczas powrotu do zdrowia po C-Diff pacjent może być wystarczająco zdrowy, aby przyjąć dziesiątki miliardów jednostek wielu szczepów dobrych bakterii/zarazków (zwanych probiotykami) – jeśli układ odpornościowy jest silny, więc probiotyki mogą pomóc zwalczyć złe C -Diff drobnoustroje i zapobiec przerostowi przez C-Diff. Dobre bakterie mogą dostać się tam, gdzie nie powinny, gdy odporność jest niska.
- Dobre bakterie mogą zostać zabite przez prawie każdy antybiotyk(y). Ale tylko nieliczni mogą zabić C-Diff, ponieważ ma on formę zarodników/podobną do poczwarki, która nie jest łatwo zabita, jeśli w ogóle, przez większość antybiotyków.
- Od czasu do czasu, chociaż zdrowe, weź dobre zarazki (probiotyki) jako środek zapobiegający początkowemu przerostowi przez C-Diff.
- Po leczeniu antybiotykami i przy nienaruszonym układzie odpornościowym pacjent może potrzebować dużych ilości probiotyków jako środka ostrożności przed nawrotami. Dobre bakterie są kluczowe, aby nie dopuścić do nowej nadmiernie silnej infekcji. Aktywny jogurt kulturowy może niektórym pomóc, ale nie wystarczy.
- Istnieją również produkty sprzedawane jako prebiotyki (pre/before vs pro/for). Są to formy niestrawnych cukrów / podobnych do cukrów, o których mówi się, że są pożywieniem wzmacniającym dobre bakterie / probiotyki w jelitach.
Krok 3. Umyj ręce, używaj rękawiczek winylowych do prostej pracy/wizyty
Dodaj plastikowy fartuch zakrywający wszystko, jeśli musisz mieć kontakt z pacjentem, łóżkiem, poręczami łóżka, klamkami drzwi i meblami używanymi przez pacjenta lub ewentualnie z którymi pacjent się kontaktuje. Bardzo ważne jest, aby lekarze, pielęgniarki i inni pracownicy służby zdrowia regularnie myli ręce. Najlepiej byłoby, gdyby pracownicy służby zdrowia zakładali sterylne rękawiczki lub myli ręce za każdym razem, gdy wchodzą i wychodzą z pokoju pacjenta. Plastikowy fartuch należy założyć na korytarzu, a następnie zdjąć w pokoju/przy drzwiach pomieszczenia zakażonego pacjenta i wyrzucić do dużego pojemnika na odpady w tym pomieszczeniu.
- Mycie lub zakładanie świeżych rękawiczek po wejściu zapewnia, że nie wniesiesz żadnych zarodników Clostridium difficile do przestrzeni niezakażonego pacjenta.
- Mycie lub zdejmowanie rękawiczek po wyjściu zapewnia, że żadne zarazki (w tym możliwe Clostridium difficile) nie zostaną przetransportowane z przestrzeni pacjenta w sposób, który mógłby zainfekować innych.
Krok 4. Ćwicz „środki ostrożności w kontakcie” za każdym razem, gdy ktoś ma biegunkę
Ponieważ biegunka jest oznaką możliwej infekcji Clostridium difficile, ważne jest, aby personel medyczny stosował „środki ostrożności w kontakcie” za każdym razem, gdy pacjent ma biegunkę. Obejmuje to noszenie sukni, maski i rękawiczek za każdym razem, gdy wchodzą do przestrzeni, oraz wyrzucanie ich natychmiast po użyciu, aby nie zanieczyścić nigdzie poza przestrzenią.
Jeśli jesteś w pobliżu kogoś z niezdiagnozowaną biegunką (tj. przyczyna nie jest znana, więc może to być Clostridium difficile), kluczowe jest unikanie dotykania wspólnych powierzchni lub wspólnych przedmiotów, jeśli nie chcesz złapać (lub przekazać) infekcji
Krok 5. Oczyść i zdezynfekuj sprayami lub chusteczkami na bazie wybielacza
Nie używaj tylko środków czyszczących, które twierdzą, że zabijają 99,9% zarazków. C-Diff jest w 0,1% nie wszystkie zabite przez tego rodzaju środki czyszczące. Zdezynfekuj wszelkie wspólne powierzchnie, klamki, drzwi i futryny drzwi, sprzęt lub inne przedmioty, z którymi pacjent może się zetknąć lub rękawice odwiedzających. Użyj rozcieńczonego roztworu wybielacza, chusteczek lub sprayu do oczyszczenia środowiska, które może być skażone zarodnikami Clostridium difficile. Jest to najskuteczniejszy sposób czyszczenia i jest wymagany w warunkach szpitalnych (iw domu).
- Zawsze używaj rękawic podczas czyszczenia i sterylizacji sprzętu, otaczającego środowiska i innych wspólnych przedmiotów.
- Kontynuuj staranne praktyki higieniczne i czyszczące, aż zakażenie Clostridium difficile zostanie wykluczone za pomocą testów diagnostycznych.
Krok 6. Poproś laboratorium o jak najszybsze poinformowanie Cię o pozytywnych wynikach
Każdy pacjent w szpitalu lub placówce służby zdrowia, u którego wystąpi biegunka, otrzyma próbkę wysłaną do laboratorium w celu zbadania na obecność Clostridium difficile. Jeśli wynik testu będzie pozytywny, laboratorium ma natychmiast poinformować personel, aby można było zachować odpowiednie środki ostrożności wokół osoby dotkniętej chorobą.
Metoda 4 z 4: Rozpoznawanie i leczenie Clostridium difficile
Krok 1. Rozpoznaj potencjalne oznaki i objawy zakażenia Clostridium difficile
Ważne jest, aby być w stanie rozpoznać potencjalne oznaki i objawy zakażenia Clostridium difficile, zarówno po to, aby osoba dotknięta chorobą mogła otrzymać leczenie, jak i aby inni mogli zastosować środki zapobiegawcze, aby samemu uniknąć zakażenia. Oznaki i objawy ciężkiej infekcji obejmują:
- Wodnista biegunka (do 10 do 15 razy dziennie, skontaktuj się z lekarzem po co najmniej trzech epizodach dziennie) utrzymująca się przez dwa lub więcej dni.
- Możliwa jest gorączka – na przykład przekroczenie 100,4 F (ok. 41 C)
- Skurcze i ból brzucha
- Mdłości
- Szybkie tętno
- Krew lub ropa (wygląda jak śluz) w kale
- Odwodnienie (z powodu biegunki i braku pragnienia)
- Zmniejszony apetyt
- Utrata masy ciała
- obrzęk brzucha (zatrzymanie płynów w jamie brzusznej)
- Opuchnięte stopy (i ostatecznie męskie gonady)
- Niewydolność nerek (z niskim wydalaniem moczu lub niezdolnością do wydalania moczu) jest możliwa z powodu toksyn C-Diff
- Wzrost liczby białych krwinek
Krok 2. Przestań przyjmować antybiotyki, jeśli wystąpi biegunka
Ponieważ Clostridium difficile jest infekcją, która najczęściej pojawia się, gdy zbyt wiele dobrych bakterii zostanie zabitych przez antybiotykoterapię. Jeśli pojawią się oznaki i objawy, a wynik testu na Clostridium difficile będzie pozytywny, kluczowe jest natychmiastowe odstawienie obecnych antybiotyków. Zapobiegnie to pogorszeniu infekcji. Twój lekarz będzie miał antybiotyki do leczenia Clostridium difficile, które najprawdopodobniej będą inne niż antybiotyki, które przyjmowałeś w pierwszej kolejności.
- Ogólną antybiotykoterapią pierwszego rzutu w zakażeniach Clostridium difficile jest antybiotyk zwany metronidazolem (Flagyl).
- Inne terapie antybiotykowe, które można wypróbować, obejmują wankomycynę lub fidaksomicynę.
Krok 3. Uważaj na ryzyko nawrotu
Nawet jeśli infekcje Clostridium difficile są skutecznie leczone, wkrótce powracają u około 20% pacjentów. Dlatego po otrzymaniu leczenia ważne jest, aby zwracać uwagę na ewentualne dalsze biegunki lub inne objawy oraz natychmiast szukać pomocy medycznej w przypadku podejrzenia nawrotu.
- Nawroty będą ponownie leczone antybiotykami, które są specyficzne dla infekcji Clostridium difficile.
- Nawrót może pojawić się w ciągu dni lub tygodni, zwłaszcza jeśli probiotyki nie zostaną przywrócone. Obraz kliniczny może być podobny lub cięższy niż początkowa prezentacja.
- Dla osób z wieloma nawrotami istnieje nowa terapia zwana „przeszczepem kału” (przeszczep kału), która jest stosunkowo nowa, ale okazała się skuteczna w skutecznym leczeniu Clostridium difficile.
