Dziecko niedowidzące ma takie same potrzeby w zakresie pozytywnej samooceny jak każde dziecko. Jednak mogą mieć więcej problemów z jego zbudowaniem, ponieważ dowiadują się, że muszą robić rzeczy nieco inaczej niż inni ludzie. Niemniej jednak możesz pomóc dziecku budować pozytywną samoocenę w domu, a także pomóc mu w drodze, gdy wychodzi w świat, do przedszkola i szkoły. Przede wszystkim jesteś ich największą cheerleaderką, więc upewnij się, że masz gotowe pompony.
Kroki
Część 1 z 3: Pomaganie dziecku rosnąć w domu
Krok 1. Zaangażuj swoje dziecko w sposób niewizualny
Dla dziecka z dysfunkcją wzroku bardzo ważne jest, aby było traktowane jak każde inne dziecko i by było włączane do zajęć rodzinnych. Z widzącym dzieckiem możesz angażować się wizualnie, nawet jeśli niekoniecznie rozmawiasz z nim. Zawsze cię obserwują. W przypadku dziecka z dysfunkcją wzroku musisz być bardziej proaktywny w angażowaniu go.
- Na przykład pomóż im uzyskać świadomość ciała, mając je w pobliżu podczas gotowania obiadu. Chodząc po kuchni, rozmawiaj z dzieckiem, baw się jego stopami, całuj i dmuchaj w brzuch. Obcowanie z nimi pomaga dziecku rozwinąć świadomość społeczną i początek umiejętności językowych.
- Pamiętaj, aby rozmawiać o tym, co robisz, tak jak to robisz, tak jak w przypadku dziecka, które nie ma wad wzroku.
Krok 2. Zachęć rodzeństwo do zabawy z rodzeństwem
Możesz chcieć chronić dziecko niedowidzące przed brutalną zabawą ich rodzeństwa. Jednak pozwolenie rodzeństwu na traktowanie ich jak normalne rodzeństwo pomaga dziecku z dysfunkcją wzroku budować pewność siebie. Oznacza to, że ich rodzeństwo z natury zapewni pewną ochronę, ale także zachęci dziecko do pójścia z nimi, grania w te same gry i podejmowania tego samego „ryzyka”. Takie postępowanie pomaga im budować zaufanie do tego, kim są i co mogą zrobić.
- Jeśli masz jakieś szczególne zasady dotyczące zabawy z dzieckiem z wadą wzroku, przedyskutuj je z rodzeństwem, aby wszyscy byli na tej samej stronie.
- Pamiętaj, że nawet jeśli Twoje dziecko ma rodzeństwo, może mieć więcej problemów z zabawą zabawkami, których nie widzą dobrze lub wcale. Trzeba je nauczyć, jak „funkcjonują” zabawki, aby naprawdę się z nimi bawić.
Krok 3. Zmień sposób mówienia
Dziecko, które jest niewidome od urodzenia, nie postrzega ślepoty jako czegoś negatywnego, chyba że jest tego nauczone. Dlatego ważne jest, aby omówić to w sposób, który sprawi, że rozmowa będzie pozytywna, a nie negatywna. Kiedy skupisz się na negatywnych aspektach, nauczysz dziecko, że coś jest z nim nie tak, co szkodzi jego poczuciu własnej wartości.
- Na przykład, kiedy zaczynasz mówić o używaniu laski do „widzenia” podczas chodzenia, skup się na okazji. To wspaniale, że Twoje dziecko ma to narzędzie do poznawania świata!
- Nie pozwól, aby rodzeństwo Twojego dziecka rozmawiało z nim w negatywny lub krytyczny sposób. Popraw je i broń swojego dziecka przed nimi, jeśli usłyszysz tego rodzaju rozmowę. Upewnij się również, że edukujesz swoje dzieci na temat stanu dziecka.
- Staraj się nie zwracać uwagi na to, czego dziecko nie widzi. To znaczy, zamiast mówić coś w stylu: „Szkoda, że nie możesz zobaczyć ładnego kotka!” możesz powiedzieć: „Tu, pogłaszcz kotka. Czy to nie jest miękkie?” To nie znaczy, że nie powinieneś mówić o tym, co widzisz. Powinieneś! Mówienie o tym, co widzisz, ostatecznie uczy Twoje dziecko, że sposób, w jaki wchodzi w interakcję ze światem, jest inny – nie jest zły, po prostu inny. Staraj się jednak nie zwracać na to uwagi w negatywnym świetle.
Krok 4. Pracuj nad umiejętnościami społecznymi i gestami
Dziecko niewidome lub niedowidzące nie może automatycznie kopiować typowych gestów społecznych, takich jak machanie na pożegnanie. Musisz celowo nauczyć swoje dziecko tych umiejętności. Ponadto nie widzą, że inne dzieci nie robią pewnych rzeczy, które nie są społecznie akceptowane, takie jak dłubanie w nosie i ssanie kciuka, więc musisz słownie zniechęcać do takich zachowań.
Krok 5. Daj dziecku pracę w domu
Chociaż dawanie dziecku obowiązków może nie wydawać się ćwiczeniem budującym poczucie własnej wartości, w rzeczywistości pomaga. Możliwość wykonywania prac w domu pomaga dziecku czuć się spełnionym, co z kolei buduje pewność siebie i poczucie własnej wartości.
Na przykład, Twoje dziecko może postawić naczynia lub odebrać pocztę
Część 2 z 3: Pomaganie im w interakcji ze światem
Krok 1. Pomóż dziecku radzić sobie z obelgami
Większość dzieci musi radzić sobie z obelgami ze strony innych dzieci, ale szczególnie podatne są dzieci niedowidzące. Najlepszym podejściem jest poinformowanie dziecka, że obelgi pokazują więcej o innych dzieciach niż o nich.
- Na przykład możesz powiedzieć: „Dzieci czasami mówią złośliwe rzeczy. Zwykle dzieje się tak dlatego, że nie czują się dobrze ze sobą. Następnym razem spróbuj je zignorować”.
- Pomóż dziecku rozpoznać znęcanie się. Chociaż kilka obelg tu i tam nie jest świetnych, to nie wystarczy, aby pospieszyć się do dyrektora. Niemniej jednak, kiedy przeradza się to w zastraszanie, ważne jest, aby Twoje dziecko powiedziało o tym osobie dorosłej. Znęcanie się jest zwykle definiowane jako ciągłe złe traktowanie kogoś, które sprawia, że czuje się on zagrożony lub zmuszany poprzez obelgi lub przemoc fizyczną. Jeśli Twoje dziecko czuje się prześladowane, poinformuj o tym osobę dorosłą.
- Naucz dziecko z dysfunkcją wzroku, by odpowiadało spokojnymi odpowiedziami na niezręczne pytania. Na przykład, jeśli ktoś powie: „Nie widzisz tego?” dziecko mogło powiedzieć: „Cóż, nie z tej odległości. Jeśli dasz mi to na chwilę, będę mógł to lepiej zobaczyć”. Alternatywnie dziecko może powiedzieć: „Nie, moje oczy nie działają zbyt dobrze. Czy mógłbyś mi to przeczytać?”
- Wypróbuj te odpowiedzi ze swoim dzieckiem, aby łatwo było mu odpowiedzieć, kiedy zajdzie taka potrzeba.
Krok 2. Zachęć ich do uświadomienia sobie, że ich niepełnosprawność nie czyni ich porażką
Kiedy Twoje dziecko jest sfrustrowane, może zacząć postrzegać siebie jako porażkę. Jednak w takich chwilach ważne jest, aby pomóc im uświadomić sobie, że mogą robić wiele rzeczy dobrze, nawet jeśli muszą robić rzeczy nieco inaczej.
- Na przykład, jeśli Twoje dziecko mówi: „Nie mogę tego zrobić. Jestem do bani w życiu”, możesz powiedzieć: „Nie jesteś do bani w życiu. Możesz robić wiele rzeczy, których ja nie potrafię. Potrafię grać na pianinie o wiele lepiej niż ja. Proszę, spróbujmy jeszcze raz. Pomogę ci, a potem możesz spróbować ponownie.
- Zachęć swoje dziecko do wypróbowania wielu różnych aktywności, które je interesują, aby mogło znaleźć to, co kocha i zidentyfikować swoje naturalne talenty. Pomoże to zbudować ich poczucie własnej wartości.
Krok 3. Chwal wytrwałość
Czasami sprawy mogą być trudniejsze dla dziecka z wadą wzroku. Może im to pomóc w uzyskaniu zachęty do przepracowania trudnych części. Dodatkowo, gdy nauczą się czegoś nowego, da im to poczucie spełnienia, co z kolei może pomóc w budowaniu poczucia własnej wartości.
- Omów wytrwałość ze swoim dzieckiem jako cechą osobowości i wyjaśnij, że tak naprawdę liczy się wytrwałość, a nie naturalne zdolności czy talent.
- Może również pomóc dziecku zrozumieć, że wszyscy zmagają się z trudnymi zadaniami. Na przykład, jeśli Twoje dziecko ma problemy z matematyką, możesz dać mu do zrozumienia, że wiele osób ma problemy z matematyką i że nie boryka się tylko z powodu problemów ze wzrokiem.
- Na przykład możesz powiedzieć coś w stylu: „Zauważyłem, że naprawdę ciężko pracujesz nad swoją pracą domową! Jestem z ciebie bardzo dumny, że się przebijasz. Wiele osób ma trudności z matematyką, ale robisz wszystko, aby nauczyć się trudnego materiału. Dobra robota!”
Krok 4. Pracuj z nauczycielami
Jeśli twoje dziecko nie jest w klasie z nauczycielem przyzwyczajonym do posiadania ucznia z wadą wzroku, być może będziesz musiał działać jako wychowawca nauczyciela, opowiadając się za swoim dzieckiem. Na przykład przypomnij nauczycielowi, że nie może używać wizualnych wskazówek wokół twojego dziecka, takich jak mimika, aby zniechęcić do zachowania. Ponadto stosowanie izolacji (np. przerwy w cichym pokoju) nie działa dobrze w przypadku dzieci z dysfunkcją wzroku, ponieważ może wywołać u nich pewną panikę, niesłysząc głosu nauczyciela. Pomoc dziecku w integracji ze szkołą może pomóc mu rozwinąć pozytywną samoocenę.
- Pamiętaj, aby zaangażować również administratorów szkoły, aby upewnić się, że istnieje plan, który zapewni Twojemu dziecku sukces.
- Ponadto upewnij się, że nauczyciel pamięta, że musi zwracać się do Twojego dziecka po imieniu, rozmawiając z nim konkretnie.
- Pomocne jest rozwijanie umiejętności słuchania zarówno w domu, jak iw klasie. W domu daj dziecku znać, mówiąc: „Musimy teraz wykorzystać nasze umiejętności słuchania”. Poproś nauczyciela, aby zrobił to samo.
Krok 5. Ustal realistyczne oczekiwania
Jeśli Twoje oczekiwania wobec dziecka z dysfunkcją wzroku są zbyt niskie, nie będzie ono miało do czego dążyć. Potrzebują wyzwań, tak jak każde inne dziecko. Nie należy jednak stawiać zbyt wysokich oczekiwań. Być może będziesz musiał dokonać zmian lub zaryzykować frustrację dziecka do tego stopnia, że się zamknie.
Część 3 z 3: Dawanie zachęty
Krok 1. Skoncentruj się na pozytywach
W przypadku każdego dziecka, zwłaszcza niedowidzącego, koncentracja na tym, co potrafi dziecko, jest niezbędna do budowania poczucia własnej wartości, ponieważ pomaga mu budować zaufanie do swoich talentów. Jeśli skupisz się tylko na tym, czego dziecko nie może zrobić, może je zburzyć.
- Na przykład, może dziecko ma wspaniały głos śpiewający. Komplementowanie tej umiejętności i zachęcanie do niej może pomóc w budowaniu pewności siebie.
- Możesz powiedzieć: „Wiesz, masz naprawdę dobry głos. Może chciałbyś dołączyć do chóru?”
- W klasie zastanów się, w jaki sposób dziecko może przyczynić się do rozwoju grupy. Na przykład, jeśli dziecko umie pisać, może może być pisarzem dla grupy. Ewentualnie dziecko może pomóc poprowadzić małą grupę, pomagając im zdecydować, co dalej robić.
- Upewnij się, że Twoje dziecko również słyszy, jak chwalisz je innym ludziom. Na przykład, zadzwoń do krewnego, który znajduje się w zasięgu słuchu dziecka i powiedz mu, jak dobrze Twoje dziecko radzi sobie w szkole. Pamiętaj, aby pomóc dziecku rozwijać relacje z innymi dorosłymi, którzy je kochają i będą je wspierać. Nie bądź jedynym źródłem wsparcia swojego dziecka.
Krok 2. Pomóż im zrozumieć, że każdy ma coś do wniesienia
Oznacza to, że mogą być niepełnosprawni, ale inni są poddawani innym problemom. Twoje dziecko ma coś do zaoferowania światu i może mieć mocne strony tam, gdzie inni mają słabości.
Na przykład, może twoje dziecko ma wyjątkowo dobre ucho do muzyki, cechę, której nie podziela większość twojej rodziny. Będą w stanie rozwijać talenty muzyczne w sposób, w jaki Ty możesz nie być w stanie
Krok 3. Niech spotkają innych, którzy są tacy jak oni
Posiadanie pozytywnego przykładu może pomóc dzieciom w budowaniu poczucia własnej wartości, dlatego ważne jest, aby dzieci niedowidzące spotykały się z innymi dziećmi, nastolatkami i dorosłymi, którzy są tacy jak oni. Kiedy Twoje dziecko zobaczy, co mogą zrobić inni tacy jak one, pomoże mu to mieć pewność siebie, by samemu dążyć do tych celów.
Od najmłodszych lat może pomóc umawianie się na randki z innymi dziećmi, zarówno tymi, które są takie jak one, jak i tymi, które nie są. Zachęcanie do interakcji społecznych może pomóc im przezwyciężyć wszelkie opóźnienia społeczne spowodowane niedowidzeniem
Krok 4. Zaangażuj ich w zajęcia, które lubią
Innym sposobem na pomoc dziecku w budowaniu poczucia własnej wartości jest znalezienie zajęć, które sprawiają mu przyjemność. Kiedy wyrażają zainteresowanie jakimś zajęciem, zachęcaj do tego zainteresowania, zabierając ich na zajęcia lub sprawdzając, czy chcą dołączyć do świetlicy. Gdy znajdą coś, co kochają i czym bardzo się interesują, może to pomóc w budowaniu ich pewności siebie.
