Otrzymanie diagnozy cukrzycy może być stresujące. Cukrzyca zmienia nie tylko twoje życie, ale także twoje relacje. Możesz utrzymać związek po zdiagnozowaniu Ciebie lub Twojego partnera, pracując razem i komunikując się ze swoim partnerem. Poszukaj wsparcia u swojego partnera, jeśli jesteś osobą, która otrzymała diagnozę.
Kroki
Metoda 1 z 3: Współpraca po zdiagnozowaniu cukrzycy
Krok 1. Współpracuj, aby zrestrukturyzować swoją dietę, aby pomóc kontrolować cukrzycę
Dokonywanie zmian w diecie jest ważnym elementem leczenia cukrzycy i może wymagać znaczących zmian. Kiedy u Ciebie lub Twojego partnera zostanie zdiagnozowana cukrzyca, oboje powinniście wprowadzić zmiany w swojej diecie. Współpracuj ze swoim partnerem, aby wprowadzić te zmiany i opracować zdrowy plan żywieniowy. Dzielcie się pomysłami na posiłki i przekąski oraz wspierajcie się nawzajem, skupiając się na swoim zdrowiu.
- Przygotowuj wspólne posiłki w domu. Zamiast wychodzić, umów się na randkę i wspólnie gotuj. Możesz nawet iść razem na zakupy i spędzić razem ten czas.
- Jeśli wychodzisz zjeść, pracujcie razem, aby dokonywać dobrych, zdrowych wyborów.
Krok 2. Zawrzyj pakt, aby ćwiczyć razem.
Ćwiczenia są ważnym elementem leczenia cukrzycy. Ty i twój partner powinniście traktować ćwiczenia jako priorytet w swoim życiu. Porozmawiaj ze swoim partnerem o opracowaniu programu ćwiczeń. Możesz iść razem na spacer, dołączyć do siłowni lub trenować siłowo.
- Pomóżcie sobie znaleźć czas na ćwiczenia. Na przykład, twój partner może być w stanie pomóc przy obiedzie, załatwianiu sprawunków lub odbieraniu dzieci, abyście oboje mogli ćwiczyć.
- Należy pamiętać, że osoby z cukrzycą mogą odczuwać spadek poziomu cukru we krwi po ćwiczeniach. Upewnij się, że zwracasz uwagę na to, jak twoje ciało reaguje na różne ćwiczenia.
Krok 3. Powstrzymaj się od kuszenia się nawzajem
Nie ma znaczenia, czy Ty lub Twój partner macie cukrzycę; oboje powinniście szanować swoje zdrowie. Jeśli masz cukrzycę, Twój partner nie powinien kusić Cię jedzeniem, którego nie możesz jeść, ani zachęcać Cię do dokonywania złych wyborów. Jeśli twój partner ma cukrzycę, upewnij się, że zachęcasz go do dokonywania zdrowych wyborów. Kuszenie partnera cukrzycą nie tylko zagraża jego zdrowiu, ale także obciąża związek.
- Na przykład, jeśli masz cukrzycę, poproś partnera, aby nie jadł przy tobie pączków, lodów ani ciast. Nie muszą przestać ich jeść, ale przynajmniej na początku powinni ograniczyć to, co jedzą przed tobą.
- Powiedz im: „Wiem, że lubisz jeść słodycze. Trudno mi na razie z nich zrezygnować, więc byłbym wdzięczny, gdybyś nie zjadł ich teraz przy mnie.
Krok 4. Nadal okazuj fizyczne uczucia
Chociaż Ty lub Twój partner możecie mieć problemy seksualne z powodu cukrzycy, nadal powinniście okazywać sobie nawzajem fizyczne uczucia. Możesz dotykać partnera, trzymać go za rękę, całować i być blisko niego. Tylko dlatego, że ty i twój partner możecie nie być w stanie uprawiać seksu z powodu cukrzycy, nie oznacza to, że musicie stracić intymność w waszym związku.
- Unikaj wstydu lub zdenerwowania z powodu problemów seksualnych do tego stopnia, że ignorujesz swojego partnera, przestajesz z nim rozmawiać lub przebywać z nim. To powoduje więcej problemów. Ty lub Twój partner możecie czuć się zawstydzeni problemami seksualnymi związanymi z cukrzycą, ale powinniście być otwarci i porozmawiać o tym ze swoim partnerem.
- Cukrzyca może prowadzić do problemów seksualnych zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Mężczyźni mogą mieć problemy z zaburzeniami erekcji, a kobiety suchość pochwy. Obaj mogą mieć problemy z osiągnięciem orgazmu lub doświadczać niskiego libido. Przedyskutuj możliwość przyszłych problemów seksualnych lub jakichkolwiek problemów związanych z cukrzycą, których obecnie doświadczasz Ty lub Twój partner.
- Jeśli borykasz się z problemami seksualnymi związanymi z cukrzycą, możesz spróbować nowych rzeczy, aby poprawić swoje życie seksualne. Robienie nowych rzeczy może zwiększyć twoje podekscytowanie i zainteresowanie, a także zwiększyć popęd seksualny. Dodaj grę wstępną, używaj zabawek erotycznych, aby zwiększyć stymulację lub wypróbuj nowe pozycje, załamania lub odgrywanie ról.
Metoda 2 z 3: Skuteczna komunikacja
Krok 1. Porozmawiaj o diagnozie
Jedną z pierwszych rzeczy, które powinieneś zrobić po zdiagnozowaniu cukrzycy, jest rozmowa o diagnozie ze swoim partnerem. Zapytaj ich, co myślą o diagnozie. Powinieneś także omówić stan zdrowia osoby chorej na cukrzycę. Omów, co myślą o zmianach w diecie i codziennej rutynie, które nastąpią z powodu cukrzycy. Powinieneś także dzielić się swoimi uczuciami ze swoim partnerem.
Na przykład twój partner może czuć się niespokojny lub przestraszony. Możesz powiedzieć: „Rozumiem, że możesz mieć wiele uczuć w związku z moją diagnozą. Czuję się przestraszony i przytłoczony. Chcę, żebyśmy przedyskutowali twoje uczucia i obawy, ponieważ to również dotyczy ciebie”
Krok 2. Poinformuj swojego partnera, czego potrzebujesz
Po tym, jak ty lub twój partner otrzymacie diagnozę cukrzycy, możesz powiedzieć swojemu partnerowi, czego od niego potrzebujesz. Każda osoba z cukrzycą może potrzebować innych rzeczy, więc poinformuj swojego partnera, co może dla Ciebie zrobić. Może to pomóc wam dwojgu uniknąć problemów i frustracji. Jeśli twój partner ma cukrzycę, powinieneś omówić z nim swoje potrzeby.
Na przykład, jeśli masz cukrzycę, możesz potrzebować pomocy w liczeniu węglowodanów lub przypomnień o przyjmowaniu leków, ale możesz nie potrzebować pomocy w sprawdzaniu poziomu cukru we krwi
Krok 3. Opracuj system odprawy
Jeśli masz cukrzycę, Twój partner może się martwić, że nie ma go w domu, a Ty nie odbierasz telefonu ani nie kontaktujesz się z nim. Wspólnie opracujcie system meldowania się i informowania się nawzajem, że wszystko w porządku. Mogą to być okresowe wiadomości tekstowe lub telefon o określonej porze każdego wieczoru.
- Upewnij się, że wymyślisz system, z którym czujesz się komfortowo i nie narusza Twojej prywatności ani nie sprawia, że czujesz się przytłumiony.
- Jeśli twój partner za bardzo się martwi, porozmawiaj z nim o tym. Poinformuj ich, że kontrolowanie cukrzycy oznacza, że możesz żyć normalnie, więc ich większa troska nie jest konieczna.
Krok 4. Wysłuchaj obaw partnera
Bez względu na to, czy Ty lub Twój partner macie cukrzycę, możecie mieć pytania i wątpliwości po zdiagnozowaniu cukrzycy. Dodatkowo Ty lub Twój partner możecie mieć obawy, gdy uczycie się radzić sobie z cukrzycą. Słuchaj swojego partnera, kiedy przychodzi do Ciebie z obawami. Możesz nie zgadzać się ze wszystkim, co mówią, ale powinieneś ich słuchać, gdy wyrażają swoje poglądy.
Na przykład Twój partner może przyjść do Ciebie z obawami o Twoje zdrowie. Być może odchodzisz od zaleceń lekarza lub jesz pokarmy, których nie powinieneś, co ma wpływ na twoje zdrowie. Słuchaj swojego partnera, gdy ma dla ciebie takie obawy. Jeśli twój partner ma rację, spróbuj wspólnie znaleźć rozwiązania
Krok 5. Poproś o pomoc
Zarządzanie cukrzycą nie zawsze jest łatwe. Czasami możesz nie znać najlepszego sposobu zarządzania czymś, a może nie wiesz, jak to zrobić. Jeśli twój partner ma cukrzycę, możesz mieć pytania dotyczące jego leczenia i sposobu, w jaki możesz pomóc. Zapytaj swojego partnera o pomysły i sugestie. Mogą oferować różne sposoby podejścia do problemów, myślenia o rzeczach lub sugerować pomysły.
Jeśli twój partner nie wie, jak pomóc, oboje możecie przeprowadzić burzę mózgów lub poszukać pomysłów w Internecie
Metoda 3 z 3: Szukanie wsparcia w diagnozie cukrzycy
Krok 1. Zachęć swojego partnera do zainteresowania się twoją cukrzycą
Jeśli jesteś w związku i zdiagnozowano u Ciebie cukrzycę, ważne jest, aby Twój partner został poinformowany o Twojej cukrzycy. Powinieneś im powiedzieć, czy masz typ 1, czy typ 2, a następnie wyjaśnij, co to dla ciebie oznacza.
Twój partner może być naprawdę przestraszony lub zdezorientowany po Twojej diagnozie. Nie zostawiaj ich w ciemności. Zachęć ich, aby dowiedzieli się o twoim stanie, leczeniu i zarządzaniu
Krok 2. Powiedz swojemu partnerowi, aby rozumiał wahania nastroju
Kiedy masz cukrzycę, możesz mieć wahania nastroju związane z poziomem cukru we krwi. Możesz czuć się rozdrażniony, słaby lub zdezorientowany. Możesz łatwo się zdenerwować lub rzucić na swojego partnera. Powiedz swojemu partnerowi, że te wahania nastroju mogą wystąpić i nie bierz tego do siebie, jeśli tak się stanie.
- Na przykład, możesz nie jeść zbyt długo, co sprawia, że czujesz się rozdrażniony. Z tego powodu możesz złościć się na swojego partnera z powodu czegoś, co jest drobną irytacją.
- Możesz powiedzieć: „Jeśli mam huśtawkę nastroju związaną z poziomem cukru we krwi, bądź cierpliwy, aż coś zjem lub wyrównam. Wiedz, że jeśli to zrobię, nie chcę się na ciebie gniewać ani rzucać na ciebie.
Krok 3. Przypomnij im, aby nie prowadzili policji
Czasami ludzie w związku z cukrzycą zaczynają pilnować swoich nawyków. Obserwują i komentują wszystkie Twoje wybory żywieniowe lub stoją nad Tobą z paskami testowymi i insuliną. Poproś swojego partnera, aby zadawał pytania, pomagał ci w podjęciu dobrej decyzji i wspierał cię, a nie policję.
Przypomnij swojemu partnerowi, że kontrolujesz leczenie cukrzycy i swoje zdrowie
Krok 4. Zajrzyj do grup wsparcia online
Oprócz polegania na wsparciu partnera, ważne jest również zwracanie się do innych osób, które mogą odnieść się do twoich doświadczeń. Istnieją internetowe grupy wsparcia, do których możesz dołączyć, aby porozmawiać z ludźmi, którzy przechodzą przez podobne rzeczy. Spróbuj dołączyć do grupy wsparcia online, aby znaleźć dodatkowe wsparcie i czerpać korzyści ze wspierania innych osób.
