Szkoła średnia to bardzo burzliwy czas dla większości nastolatków. To złożony okres lat, kiedy próbujesz zrównoważyć wiele nowych doświadczeń. Chociaż są pewne korzyści związane z wiekiem, są też pewne rzeczy, które są trochę stresujące. Niezależnie od tego, czy chodzi o radzenie sobie z presją rówieśników, zarządzanie nowo odkrytymi emocjami, czy próbę lepszego dogadania się z rodzicami; są rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc.
Kroki
Część 1 z 4: Zarządzanie emocjami
Krok 1. Zidentyfikuj konkretną emocję, której doświadczasz
Naprawdę pomaga, jeśli potrafisz nazwać swoje uczucia. Na przykład, czy czujesz się zły, smutny, zazdrosny, przestraszony, przygnębiony, szczęśliwy, zdezorientowany lub odczuwasz inne emocje?
- Spróbuj użyć dziennika, aby śledzić, jak się czujesz. Twoje emocje mogą się zmieniać w ciągu dnia i chcesz je śledzić, aby sprawdzić, czy istnieją jakieś wzorce. Zwróć uwagę na porę dnia, w której pojawia się emocja, kto był obecny, gdzie byłeś i co wydarzyło się przed i po tym, jak zacząłeś się tak czuć.
- Czasami różne emocje mogą być bardzo podobne. Na przykład możesz doświadczyć gniewu, gdy jesteś naprawdę smutny z powodu czegoś. Zadaj sobie pytanie „dlaczego” czujesz się w określony sposób, aby naprawdę dowiedzieć się, czego doświadczasz.
- Na przykład, jeśli jesteś zły na swojego byłego chłopaka za zakończenie związku, możesz zadać sobie pytanie: „Dlaczego jestem zły?” Możesz zdać sobie sprawę, że w rzeczywistości jesteś bardziej smutny niż szalony.
Krok 2. Przypomnij sobie, że twoje emocje są w porządku
Nigdy nie zmieniaj swoich uczuć i nie próbuj ich ukrywać. Czasami ludzie myślą, że zaakceptowanie emocji sprawi, że poczują się gorzej, podczas gdy tak naprawdę jest to część procesu leczenia. Unikanie emocji może w rzeczywistości sprawić, że poczujesz się gorzej na dłuższą metę. Zamiast tego spróbuj powiedzieć sobie na głos: „W porządku, że czuję się _”.
Krok 3. Wyraź to, co czujesz
Pozwalanie sobie na wyrażenie tego, co czujesz, jest świetnym sposobem na rozpoczęcie procesu uwalniania. Oto kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby uwolnić to, co czujesz:
- Zapisywanie swoich uczuć pomaga uwolnić emocje za pomocą papieru. Spróbuj księgowania.
- Rozmowa z kimś, komu ufasz, pozwala werbalnie uwolnić emocje. W domu może to być rodzic lub starsze rodzeństwo. W szkole najlepiej skontaktować się z ulubionym nauczycielem lub doradcą szkolnym.
- Ćwiczenia pozwalają używać ciała fizycznego do wyrażania i uwalniania emocji.
- Płacz pomaga uwolnić emocje, które tak długo były tłumione.
Krok 4. Znajdź sposoby radzenia sobie
Kiedy już zidentyfikujesz swoje emocje, zaakceptujesz je i rozpoczniesz proces ich uwalniania, nadszedł czas na zastosowanie kilku strategii radzenia sobie, aby poczuć się lepiej. Te techniki radzenia sobie powinny koncentrować się na pomaganiu w dbaniu o siebie w zdrowy sposób. Niektórzy ludzie lubią się rozpieszczać, podczas gdy inni uwielbiają używać ćwiczeń jako środka redukującego stres. Znajdź coś, co możesz zrobić, aby się uspokoić i rób to codziennie.
- Kiedy zapiszesz swoje emocje, możesz zauważyć, że zaczyna się pojawiać wzorzec. Na przykład możesz zauważyć, że jesteś smutny, gdy idziesz w określone miejsce lub jesteś bardzo zazdrosny, gdy jesteś z konkretną osobą. Twoje strategie radzenia sobie powinny obejmować unikanie tych wyzwalaczy, gdy tylko jest to możliwe.
- Jeśli nie możesz zidentyfikować konkretnego źródła swoich uczuć, możesz mieć do czynienia z objawami zaburzeń nastroju, takimi jak depresja lub lęk. Na przykład, jeśli zauważysz, że rano zawsze jesteś zły, ale nie wiesz dlaczego, prawdopodobnie powinieneś udać się do specjalisty zdrowia psychicznego.
- Jeśli czujesz, że emocje są przytłaczające lub jeśli masz ochotę zranić/zabić się, natychmiast poszukaj pomocy u zaufanej osoby dorosłej, takiej jak rodzic, nauczyciel, doradca lub duchowny. Możesz również zadzwonić na krajową infolinię ds. zapobiegania samobójstwom pod numer 1 (800) 273-8255.
Część 2 z 4: Radzenie sobie z presją otoczenia
Krok 1. Nie bój się powiedzieć „nie”
Pamiętaj, że presja rówieśników nie zawsze jest zła. Chęć nawiązania przyjaźni i dopasowania się do rówieśników jest całkowicie normalna. Jednak gdy Twoi znajomi próbują Cię przekonać do zrobienia czegoś, o czym wiesz, że nie jest słuszne, nadszedł czas, aby trzymać się swoich zasad moralnych i po prostu powiedzieć znajomym „nie”. Czasami może to być trudne, ale konsekwencje mogą znacznie przeważyć, że twoi przyjaciele będą trochę zdenerwowani na ciebie.
- Zawsze rozważaj możliwe konsekwencje, zanim cokolwiek zrobisz. Na przykład możesz zadać sobie pytanie: „Co by było, gdyby policja przybyła na przyjęcie domowe i przyłapała mnie na piciu?” lub „co by się stało, gdybym uprawiał seks i zachorował na chorobę przenoszoną drogą płciową lub zajdę w ciążę?” Jeśli wady przeważają nad zaletami, poinformuj znajomych, że nie jesteś zainteresowany.
- Twoi znajomi mogą mówić różne rzeczy, aby przekonać Cię do udziału, nawet jeśli odmówisz. Mogą powiedzieć „Jesteś kurczakiem” lub wyzywać cię. W tym momencie najlepiej jest wyjść i wrócić do domu.
Krok 2. Przypomnij sobie o swoich mocnych stronach
Wielu nastolatków pada ofiarą presji rówieśników z powodu zmagań z poczuciem własnej wartości. Wiele nastolatków chwilowo ulega presji rówieśników, aby poczuć się akceptowanym przez przyjaciół. W końcu kto chce czuć się pominięty? Jednak ważne jest, abyś był liderem, a nie wyznawcą. Kiedy zaczniesz zastanawiać się, kim jesteś i co reprezentujesz, przypomnij sobie wszystkie swoje wspaniałe atrybuty.
Te atrybuty są zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Więc tak, pamiętaj, aby uwzględnić swoje niesamowite talenty i osiągnięcia, ale także wziąć pod uwagę inne atuty. Może to obejmować Twoje unikalne cechy osobowości, sposób, w jaki zawsze okazujesz życzliwość, Twoją kreatywność, umiejętność dobrego słuchania lub cokolwiek innego, co pokazuje, jak niesamowity jesteś
Krok 3. Powiedz znajomym, że rodzice nie dadzą ci pozwolenia
Jeśli znajdziesz się w sytuacji, w której twoi przyjaciele naciskają na ciebie, abyś zrobił coś, czego nie chcesz robić, możesz im powiedzieć, że nie możesz uczestniczyć z powodu swoich rodziców. Unikaj jednak rzucania się na rodziców i zachowywania wściekłości na rodziców. Zawsze mów spokojnie i rozsądnie, miej dojrzałe nastawienie. Absolutnie mówiłbyś prawdę, ponieważ twoi rodzice nie chcieliby, abyś robił coś, co jest szkodliwe dla ciebie lub innych. Aby wyjść z tej trudnej sytuacji, możesz powiedzieć takie rzeczy jak:
- „Moja mama chce, żebym wróciła teraz do domu”.
- „Mój tata uziemi mnie na dwa miesiące, jeśli nawet pomyślę o tym!”
- „Moja mama powiedziała, że jeśli kiedykolwiek przyłapie mnie na _, to nie będę mogła wyjść na zewnątrz przez miesiąc”.
Krok 4. Wybierz zdrowe relacje
Spędź czas z innymi dziećmi, które podzielają te same wartości i moralność. Kiedy spędzasz czas w towarzystwie pozytywnych rówieśników, jest mniej prawdopodobne, że będą próbowali wpłynąć na ciebie, abyś zaangażował się w ryzykowne zachowanie.
- Zaangażuj się w zdrowe zajęcia, w których możesz zaprzyjaźnić się z dziećmi, które mają dobre wartości i wysoką samoocenę. Drużyny sportowe, grupy kościelne i zajęcia pozalekcyjne to świetne miejsca, w których można znaleźć podobnie myślących przyjaciół.
- Możesz nigdy nie być całkowicie odporny na presję rówieśników, nawet jeśli masz wspaniałych przyjaciół. Pamiętaj, że to od Ciebie zależy, czy podejmiesz mądre decyzje.
Część 3 z 4: Radzenie sobie z łobuzami
Krok 1. Zrozum, dlaczego prześladowcy znęcają się
Znęcający się zazwyczaj znęcają się nad innymi ludźmi z powodu problemów, które mają miejsce w ich własnym życiu. Niestety mają problemy z radzeniem sobie z własnymi problemami, więc rzutują na ciebie swoje nieszczęście. Jednak ważne jest, abyś wiedział, że zastraszanie tak naprawdę nie dotyczy ciebie. Masz wiele wspaniałych cech, niezależnie od tego, co powie łobuz. Prawdopodobnie zastrasza Cię z jednego z następujących powodów:
- Pragnienie bycia potężnym
- Zazdrość
- Wyglądać twardo przed innymi
- Czuć się potężnym
- Aby uciec od własnego wewnętrznego bólu
- Ona / on jest zastraszany
Krok 2. Zachowaj kontrolę
Najłatwiej jest po prostu odejść od łobuza. Możesz także pozostać tam, gdzie jesteś i zignorować ją. Alternatywnie możesz stanąć w obronie siebie, spokojnie mówiąc łobuzowi, że nie jesteś zainteresowany tym, co ma do powiedzenia. Najważniejszą rzeczą w tym momencie jest zachowanie spokoju. Nie chcesz reagować emocjonalnie i narażać się na agresję.
- Odpowiadanie na łobuza z humorem często sprawia, że stajesz się dla niej mniej interesującym celem. Humorystyczne odpowiedzi często powodują, że tyran traci zainteresowanie, co oznacza, że może przestać cię atakować.
- Upewnij się, że jesteś bezpieczny. Brak reakcji agresywnej nie oznacza, że powinieneś pozwolić sobie na znalezienie się w niebezpiecznej sytuacji. Jeśli jesteś fizycznie zraniony, dobrze jest chronić się, aby móc usunąć się z tej niebezpiecznej sytuacji.
Krok 3. Zgłoś sytuację zaufanej osobie dorosłej
Jeśli tyran nie zostanie skonfrontowany ze swoim zachowaniem, może stać się wobec ciebie coraz bardziej agresywny. Bardzo ważne jest, aby zaangażować zaufaną osobę dorosłą, aby sprawy nie uległy eskalacji.
- Bądź nieugięty w powstrzymywaniu zastraszania. Zgłaszaj każdy przypadek znęcania się, aż przestanie występować. Nigdy nie wstydź się uzyskać pomocy. Prawdopodobnie nie jesteś jedyną osobą, która jest zastraszana, ale możesz pomóc położyć temu kres.
- W większości przypadków dorośli mogą znaleźć rozwiązanie problemu bez informowania prześladowcy, że mu opowiedziałeś. Niektóre rozwiązania mogą polegać na zmianie klas lub zmianie miejsca w klasie. Osoba, która Cię zastrasza, może również otrzymać inne działania dyscyplinarne.
- Jeśli jesteś świadkiem zastraszania kogoś innego, również to zgłoś. Nikt nie zasługuje na zastraszanie.
Krok 4. Zmień swoją perspektywę
Przypomnij sobie, że tyran to po prostu nieszczęśliwa osoba, która próbuje sprawić, że będziesz tak samo nieszczęśliwy jak ona/ona. Kiedy myślisz o tym z tej perspektywy, zastraszanie traci część swojej mocy. Pamiętaj, nie pozwól łobuzowi kontrolować twoich emocji.
- Stwórz listę wszystkich pozytywnych cech siebie. Możesz także uwzględnić wszystkie dobre rzeczy, które dzieją się w twoim życiu. Kiedy czujesz się przygnębiony, możesz skupić się na tej liście.
- Staraj się nie pogarszać sytuacji, skupiając się na incydencie i stale odtwarzając go w swojej głowie. Zamiast tego skup się na pozytywnych rzeczach, które wydarzyły się w ciągu dnia.
Krok 5. Uzyskaj wsparcie, którego potrzebujesz
Pamiętaj, aby porozmawiać o swoich doświadczeniach. Chociaż nie chcesz rozwodzić się nad prześladowaniem przez cały dzień, ważne jest, abyś miał możliwość wyrażenia swoich uczuć. Możesz porozmawiać z rodzicem, członkiem rodziny, nauczycielem, doradcą, duchownym lub przyjacielem. Rozmowa o tym prawdopodobnie pomoże ci poczuć się znacznie lepiej.
- Daj sobie czas na uzdrowienie. Bycie zastraszanym to dość traumatyczne przeżycie. Rozmowa o tym pomoże, ale może minąć trochę czasu, zanim znów poczujesz się normalnie.
- Jeśli zauważysz, że trudno Ci poradzić sobie z uczuciem gniewu, zranienia lub innymi negatywnymi emocjami, możesz szukać pomocy u profesjonalisty.
Krok 6. Stań się aktywny
Wolontariat to świetny sposób na pozbycie się poczucia bezradności, które może pojawić się po zastraszaniu. Możesz chcieć dotrzeć do innych nastolatków lub młodszych dzieci, które padły ofiarą nękania lub mogą stać się aktywne w kampanii przeciwko nękaniu w Twojej szkole. Nie ma znaczenia, co zdecydujesz się zrobić, jednak ważne jest, aby odzyskać poczucie kontroli, stając się aktywnym.
Część 4 z 4: Prowadzenie trudnych rozmów z rodzicami lub opiekunami
Krok 1. Porozmawiaj z rodzicami, zanim pojawią się trudności
Staraj się codziennie rozmawiać z rodzicami. Nie ma konkretnego tematu, na którym musisz się skoncentrować; po prostu przyziemne, trywialne rzeczy są w porządku. Opowiedz im o czymś zabawnym, co wydarzyło się w szkole lub o tym, jak wypadłeś na teście z historii. Postaraj się, aby rozmowy były zabawne i przyjemne. Stworzenie tej więzi teraz znacznie ułatwi późniejsze podejście do poważniejszych tematów.
- Nigdy nie jest za późno na rozpoczęcie pracy nad tą więzią. Nawet jeśli ty i twoi rodzice zmagaliście się w przeszłości, możesz zacząć z nimi rozmawiać.
- Twoi rodzice chcą wiedzieć więcej o tym, co dzieje się w Twoim życiu. To okazja zarówno dla Ciebie, jak i dla Twoich rodziców, aby cieszyć się swoim towarzystwem.
Krok 2. Wybierz dobry czas na rozmowę
Spróbuj podejść do rodzica, gdy nie jest zajęta czymś innym. Poproś, aby oznaczyli się razem z mamą i tatą, kiedy idą na posyłki, a może zasugeruj spacer. To świetne czasy na rozmowę.
Dobrym sposobem na rozpoczęcie rozmowy jest powiedzenie: „Mamo, czy to dobry czas na rozmowę?” lub „Tato, możemy porozmawiać?”
Krok 3. Poznaj wynik rozmowy, który chcesz uzyskać
Ważne jest, aby dokładnie wiedzieć, co chcesz osiągnąć dzięki tej rozmowie. Pamiętaj, że prawdopodobnie będziesz potrzebować jednej z czterech rzeczy od swoich rodziców: pozwolenia lub wsparcia na zrobienie czegoś; porady lub pomoc w rozwiązaniu problemu; być wysłuchanym lub zrozumianym bez otrzymywania porady lub jakiejkolwiek informacji zwrotnej; lub aby z miłością poprowadziły cię z powrotem na właściwą ścieżkę, jeśli wpadłeś w kłopoty. Pamiętaj, aby przekazać rodzicom to, czego potrzebujesz na samym początku rozmowy.
- Możesz powiedzieć coś w stylu: „Mamo, chcę ci powiedzieć, co mnie niepokoi. Niekoniecznie szukam porady; Chciałabym tylko porozmawiać o tym, co mnie niepokoi”. Albo możesz powiedzieć: „Tato, bardzo chciałbym, żebym w przyszły weekend pojechał z przyjacielem w góry. Mogę ci o tym opowiedzieć?”
- Poruszanie trudnych tematów może być stresujące, więc dobrze jest zapisywać punkty, o których nie chcesz zapomnieć. W trakcie rozmowy możesz odwoływać się do swoich notatek.
Krok 4. Powiedz rodzicom, co czujesz
Czasami trudne tematy wywołują silne emocje, które mogą uniemożliwić ci rozmowę z rodzicami. Możesz być przestraszony lub zawstydzony dyskusją. Nie pozwól jednak, by powstrzymało Cię to od rozmowy. Zamiast tego powiedz rodzicom, co czujesz podczas rozmowy.
- Na przykład możesz powiedzieć: „Chcę z tobą porozmawiać o czymś, co się dzieje, ale boję się, że będziesz na mnie zły”. Podobnie możesz powiedzieć: „Boję się o tym mówić, ponieważ jest to trochę zawstydzające”.
- Jeśli obawiasz się, że twoi rodzice mogą być krytyczni lub bardzo źli, możesz powiedzieć coś w stylu: „Muszę ci powiedzieć coś, co może cię zdenerwować lub rozczarować. Bardzo przepraszam za to, co zrobiłem, ale muszę o tym powiedzieć. Czy możesz mnie wysłuchać przez kilka minut?
Krok 5. Nie zgadzaj się z szacunkiem
Nie zawsze będziesz się zgadzać z rodzicami w każdej sprawie. Jednak ważne jest, aby komunikować swoje myśli z szacunkiem. Oto kilka strategii, dzięki którym rozmowa będzie pełna szacunku:
- Zachowaj spokój i unikaj obraźliwych komentarzy. Zamiast mówić „Jesteś taka niesprawiedliwa” i „Nienawidzę cię”, możesz powiedzieć: „Mamo, nie zgadzam się i oto dlaczego…”
- Nie rób tego osobiście. Przypomnij sobie, że jesteś wściekły na samą koncepcję lub decyzję, a nie na swojego rodzica.
- Używaj stwierdzeń „ja” zamiast stwierdzeń „ty”. Na przykład, zamiast mówić „Nigdy nie ufasz, że coś zrobię”, możesz powiedzieć „Czuję, że jestem wystarczająco dojrzały, aby umawiać się na randki. Pomyślałem, że może mógłbym zacząć od pójścia na randki grupowe.
- Postaraj się zrozumieć tę decyzję z punktu widzenia rodziców. Kiedy komunikujesz, że je rozumiesz, może być bardziej prawdopodobne, że spróbują spojrzeć na sytuacje również z Twojej perspektywy.
Krok 6. Zaakceptuj decyzję
Twoim rodzicom na ogół zależy na Twoim najlepszym interesie, co oznacza, że nie zawsze będą mogli powiedzieć „tak”. Mogą słuchać, starać się być wsparciem i prowadzić cię z największą miłością. Jednak ważne jest, aby wiedzieć, że nie zawsze otrzymasz odpowiedź „tak”. W tych czasach przyjmuj „nie” z wdziękiem. Używaj pełnego szacunku tonu i staraj się nie kłócić ani nie jęczeć. Odpowiadanie w ten sposób wymaga dużo dojrzałości; a kiedy zobaczą, że zachowujesz się w dojrzały sposób, mogą być bardziej skłonni powiedzieć „tak” następnym razem.
- Kiedy jesteś rozczarowany, czasami trudno jest odpowiedzieć z wdziękiem. Dobrym pomysłem może być zdjęcie się na chwilę, aby wypuścić trochę pary. Spróbuj iść na spacer lub pobiegać, płakać, uderzać w poduszkę, robić upust przyjacielowi lub wykonywać inne konstruktywne czynności, które pomogą ci wypuścić trochę pary.
- Jeśli twoi rodzice nie są w stanie w wystarczającym stopniu zaspokoić twoich potrzeb emocjonalnych, kiedy potrzebujesz wsparcia, spróbuj poszukać wsparcia i wskazówek u innej zaufanej osoby dorosłej. Nauczyciel, pastor, doradca zawodowy lub krewny mogą być dobrymi opcjami.
Porady
- Wybierając strategię radzenia sobie, spróbuj zadać sobie pytanie, czego potrzebujesz w tej chwili, aby poczuć się lepiej. Czasami jest to coś małego, jak drzemka, a innym razem możesz potrzebować zadzwonić do terapeuty.
- Jeśli tyran atakuje cię za twoje rzeczy, dobrym pomysłem może być pozostawienie przynęty w domu. Na przykład, jeśli tyran zawsze prosi cię o pieniądze, spróbuj zostawić je w domu. Jeśli zwykle przynosisz pieniądze na lunch, zacznij przynosić suchy prowiant. Dobrym pomysłem może być również pozostawienie gadżetów elektronicznych w domu.
- Podczas trudnych rozmów z rodzicami lub opiekunami staraj się być tak bezpośredni, jak to tylko możliwe. Pamiętaj, aby podać szczegóły, aby mogli lepiej zrozumieć sytuację.
- Zawsze bądź szczery wobec rodziców. Pomaga to budować zaufanie i łatwiej się komunikować, gdy zaufanie zostało ustanowione.
- Upewnij się, że Twoje specjalne słowo kodowe jest łatwe do zapamiętania i takie, które nie będzie wydawać się dziwne lub niezwykłe dla Twoich rówieśników.
