Błędy na receptach mogą być kosztowne i niebezpieczne, więc wypisując receptę, musisz podać wszystkie niezbędne informacje i wyjaśnić wszystko tak jasno, jak to możliwe. Upewnij się, że wpisujesz wymagane informacje identyfikacyjne, napis, subskrypcję i instrukcje użytkowania przez pacjenta.
Kroki
Część 1 z 4: Podstawowe informacje
Krok 1. Dołącz co najmniej dwa identyfikatory pacjenta
Identyfikatory pacjenta to informacje służące do wyjaśnienia tożsamości pacjenta. We wszystkich ustawieniach musisz uwzględnić co najmniej dwa z tych identyfikatorów.
- Imię i nazwisko oraz data urodzenia to dwa najczęstsze identyfikatory. W przypadku recept zrealizowanych poza szpitalem, zwykle dołączany jest również numer telefonu pacjenta i/lub aktualny adres domowy.
- Jeden identyfikator nie wystarczy, nawet jeśli używasz pełnego imienia i nazwiska pacjenta. Jeśli dwóch pacjentów nosi to samo nazwisko, bez innego identyfikatora nie będzie można dowiedzieć się, do którego z nich odnosi się recepta.
Krok 2. Podaj swoje informacje
Jako osoba wystawiająca receptę, Twoje imię i nazwisko oraz dane kontaktowe muszą być również wymienione na recepcie. Podaj swoje imię i nazwisko, adres swojej praktyki lekarskiej oraz numer telefonu swojej praktyki lekarskiej.
- Należy pamiętać, że na recepcie musi być również podany numer amerykańskiej agencji ds. egzekwowania narkotyków (DEA).
- W większości przypadków ta informacja będzie już wydrukowana na formularzu recepty. Jeśli jednak nie jest, będziesz musiał napisać go ręcznie.
Krok 3. Zanotuj datę recepty
Niektóre recepty muszą być wystawione w określonym terminie. Nawet jeśli przepisany lek nie należy do tej kategorii, nadal należy podać datę.
-
Leki zależne od czasu są oceniane na podstawie kategorii harmonogramu.
- Leki z Wykazu I mają wysoki potencjał nadużywania i nie mają prawnie zaakceptowanego zastosowania medycznego w Stanach Zjednoczonych.
- Leki z Wykazu II mają wysoki potencjał nadużywania, ale mają pewne prawnie akceptowane zastosowanie medyczne.
- Leki Schedule III mają pewien potencjał do nadużywania i mogą być używane do niektórych celów medycznych.
- Leki Schedule IV mają stosunkowo niski potencjał nadużywania i są prawnie dozwolone do niektórych celów medycznych.
- Leki Schedule V mają jeszcze mniejszy potencjał nadużywania i są prawnie dozwolone do pewnych celów medycznych.
Krok 4. Podpisz receptę
Musisz podpisać każdą receptę, zanim zostanie uznana za ważną. Twój podpis zwykle znajduje się na dole formularza, niezależnie od tego, czy jest tam określona linia.
Zdecydowanie zaleca się wypisanie reszty recepty i podpisanie się na końcu. Dzięki temu niedokończone lub puste recepty nie wpadną w niepowołane ręce
Część 2 z 4: Napis
Krok 1. Wyświetl symbol „Rx”
„Rx” to symbol „nadpisu”. Napisz to tuż przed napisaniem instrukcji dotyczących samego leku.
- Na większości formularzy recept znak „Rx” jest już wydrukowany.
- Wpisz informacje z napisu bezpośrednio po tym symbolu. Napis zawiera wszystkie informacje o konkretnym leku, który chcesz przepisać.
Krok 2. Napisz lek
Zazwyczaj zamiast nazwy marki należy używać ogólnej, niezastrzeżonej nazwy leku.
- Używaj nazwy marki leku tylko wtedy, gdy konkretnie chcesz przepisać nazwę marki. Należy pamiętać, że może to spowodować, że recepta będzie droższa dla pacjenta.
- Jeśli chcesz przepisać markę, powinieneś również umieścić na recepcie adnotację „Bez leków generycznych”. Na większości formularzy recept będzie dostępne pole „Tylko marka” lub „Bez leków generycznych”, które można w tym celu zaznaczyć.
Krok 3. Wspomnij o sile
Większość leków ma różne moce, dlatego zaraz po nazwie leku należy podać moc, którą chcesz przepisać.
- Moc należy podać w miligramach dla tabletek i czopków oraz w mililitrach dla płynów.
- Pisz słowa zamiast skrótów, aby uniknąć ewentualnych nieporozumień.
Część 3 z 4: Subskrypcja
Krok 1. Podaj kwotę recepty
Poinformuj farmaceutę dokładnie, ile leku należy uzupełnić i przekazać pacjentowi.
- Informacje te powinny być zwykle poprzedzone odpowiednim nagłówkiem, takim jak „dozowanie”, „wyświetlenie”, „#”, „ile”.
- Uwzględnij konkretny rozmiar butelki lub liczbę tabletek/kapsułek. Przeliteruj liczby, aby uniknąć możliwych nieporozumień.
Krok 2. Zanotuj liczbę dozwolonych dolewek
W przypadku leków, które leczą stan przewlekły lub z innych podobnych przyczyn, możesz zezwolić na pewną liczbę uzupełnień, zanim wymagana będzie kolejna recepta.
- Zezwalaj na dodatkowe wkłady tylko wtedy, gdy pacjent będzie wielokrotnie potrzebował dokładnie tej samej recepty.
- Na przykład możesz chcieć przepisać doustne środki antykoncepcyjne na rok, ale każde zrealizowanie recepty może zapewnić tylko miesięczną wartość. Na formularzu recepty napisz „Wkłady 11”, aby wskazać, że jedenaście wkładów jest dozwolonych po pierwszej realizacji. Po wyczerpaniu ostatniego wkładu pacjent będzie potrzebował nowej recepty, zanim będzie można uzyskać dodatkowe leki.
- Jeśli nie chcesz zezwalać na uzupełnianie, napisz „Wkłady 0” lub „Wkłady brak”, aby to zaznaczyć. Takie postępowanie zmniejsza ryzyko ewentualnej manipulacji.
Część 4 z 4: Wskazówki dotyczące użytkowania przez pacjenta
Krok 1. Określ trasę
Trasa jest metodą stosowaną do przyjmowania przepisanych leków. Pisząc trasę, możesz podać instrukcje, używając przyjętego angielskiego terminu lub odpowiadającego mu łacińskiego skrótu.
-
Typowe opcje obejmują:
- Doustnie (PO)
- Przez odbyt (PR)
- Domięśniowo (IM)
- Dożylna (IV)
- Śródskórnie (ID)
- Donosowe (IN)
- Miejscowe (TP)
- Podjęzykowy (SL)
- Policzkowy (BUCC)
- Dootrzewnowo (IP)
Krok 2. Podaj wielkość dawki
Podaj, ile leku pacjent powinien zażyć za każdym razem, gdy go przyjmuje. Te instrukcje zostaną przeniesione na etykietę recepty po jej spełnieniu.
Możesz na przykład napisać „jedna tabletka 30 miligramów” lub „30 mililitrów”
Krok 3. Wskaż częstotliwość
Częstotliwość opisuje, kiedy i jak często należy przyjmować lek. Zdecydowanie zaleca się, aby wpisać częstotliwość w całości, zamiast używać skrótów.
- W rzeczywistości lek, który należy stosować „codziennie” lub „co drugi dzień”, musi być w całości wypisany. Skróty dla tych częstotliwości są zabronione.
-
Można użyć innych skrótów częstotliwości, ale nadal zaleca się przeliterowanie instrukcji zamiast używania skróconej formy. Kilka typowych opcji to:
- Dwa razy dziennie (BID)
- Trzy razy dziennie (TID)
- Cztery razy dziennie (QID)
- Przed snem (QHS)
- Co cztery godziny (Q4H)
- Co cztery do sześciu godzin (Q4-6H)
- Co tydzień (QWK)
Krok 4. Napisz, kiedy zaprzestać używania
Większość leków należy przyjmować do wyczerpania leku. Jednak w niektórych przypadkach pacjent powinien zaprzestać przyjmowania leku po ustąpieniu objawów. Powinieneś wyraźnie napisać, co ma miejsce na formularzu recepty.
Krok 5. Rozważ włączenie diagnozy
Kiedy lek powinien być stosowany tylko „w razie potrzeby”, należy podać krótką diagnozę lub powód zażywania leku.
Określ tę diagnozę skrótem „PRN”. Na przykład stwierdzenie dotyczące leku przeciwbólowego może brzmieć „ból PRN”
Krok 6. Wspomnij o innych specjalnych instrukcjach
Czasami może pojawić się specjalna instrukcja, która musi znaleźć się na etykiecie. Poinformuj farmaceutę, aby go dołączył, pisząc instrukcję na formularzu recepty.
-
Oto kilka typowych przykładów:
- "Weź z jedzeniem"
- „Unikaj alkoholu”
- "Przechowywać w lodówce"
- "Nie zamrażać"
- "Tylko do użytku zewnętrznego"
- „Wstrząśnij przed wkropleniem”
