Eksperci są zgodni, że pierwszym objawem kiły jest zwykle czerwona, bezbolesna rana w okolicy narządów płciowych, która ustępuje w ciągu 3 do 6 tygodni. Kiła to wysoce zakaźna infekcja przenoszona drogą płciową (STI) wywołana przez bakterie, która zwykle rozprzestrzenia się poprzez seks pochwowy, analny lub oralny. Potrzebujesz leczenia, aby wyzdrowieć z kiły, która będzie postępować po ustąpieniu początkowego bólu. Badania pokazują, że kiłę można wyleczyć, ale należy wcześnie rozpocząć leczenie, aby zapobiec potencjalnie zagrażającym życiu powikłaniom. Staraj się nie martwić, jeśli myślisz, że masz kiłę, ale udaj się do lekarza, aby rozpocząć drogę do wyzdrowienia.
Kroki
Część 1 z 3: Rozpoznawanie objawów kiły
Krok 1. Zrozum, jak ludzie chorują na kiłę
Kiedy zrozumiesz, w jaki sposób ludzie przekazują sobie kiłę, możesz dowiedzieć się, czy jesteś zagrożony. Choroba przenosi się z jednej osoby na drugą poprzez kontakt z bólem kiły. Te rany mogą pojawiać się zewnętrznie na penisie i zewnętrznej okolicy pochwy lub wewnętrznie w kanale pochwy, odbycie i odbytnicy. Mogą być również obecne na ustach i w jamie ustnej.
- Jeśli uprawiałaś seks waginalny, analny lub oralny z osobą zarażoną chorobą, istnieje ryzyko zachorowania na kiłę.
- Musisz jednak wejść w bezpośredni kontakt z zakażoną zmianą. Kiła nie może być przenoszona przez wspólne przybory kuchenne, sedesy, klamki, wanny z hydromasażem lub baseny.
- Mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami (MSM) są znacznie bardziej narażeni na zarażenie się kiłą, przy czym 75% zgłoszonych nowych przypadków kiły w 2013 roku. Szczególnie ważne jest stosowanie bezpieczniejszych praktyk seksualnych, jeśli jesteś mężczyzną, który uprawia seks z mężczyznami.
Krok 2. Pamiętaj, że nosiciele kiły mogą żyć latami, nie wiedząc, że ją mają
Wczesne stadia choroby nie mają znaczących zauważalnych objawów, a wiele osób nawet nie wie, że ma kiłę. Nawet jeśli nosiciele zauważą rany i objawy, mogą nie rozpoznać ich jako choroby przenoszonej drogą płciową i mogą pozostawić je bez leczenia przez długi czas. Ponieważ drobne owrzodzenia mogą rozwijać się stopniowo od 1 do 20 lat po początkowym zakażeniu, nosiciele mogą nieświadomie przenosić chorobę na innych.
Krok 3. Rozpoznaj objawy kiły w stadium pierwotnym
Kiła ma 3 stadia: pierwotną, wtórną i trzeciorzędową/późną. Pierwszy etap zwykle rozpoczyna się około 3 tygodni po pierwszym kontakcie z bólem kiły. Jednak objawy mogą zacząć pojawiać się w dowolnym miejscu od 10 do 90 dni po ekspozycji.
- Pierwotna faza kiły najczęściej rozpoczyna się od pojawienia się bezbolesnego owrzodzenia zwanego „wrzodem”, który jest mały, twardy, okrągły i bezbolesny. Chociaż zwykle występuje tylko jedna owrzodzenie, może być ich więcej.
- Ból pojawia się w miejscu, w którym choroba weszła do organizmu. Typowe miejsca infekcji obejmują usta, narządy płciowe i odbyt.
- Ból zagoi się samoistnie w ciągu 4 do 8 tygodni i nie pozostawi blizny. Nie oznacza to jednak, że kiła zniknęła. Bez odpowiedniego leczenia infekcja po prostu przechodzi do drugiego etapu.
Krok 4. Rozróżnij kiłę w stadium pierwotnym i wtórnym
Wtórne stadium kiły zwykle rozpoczyna się 4-8 tygodni po początkowym zakażeniu i trwa od 1 do 3 miesięcy. Ten etap rozpoczyna się „wysypką plamisto-grudkową” na dłoniach i podeszwach stóp. Ten rodzaj wysypki zwykle nie swędzi, ale powoduje szorstkie, czerwonawo-brązowe plamy na skórze. W tym czasie na innych częściach ciała mogą pojawić się inne wysypki o nieco innym wyglądzie. Ludzie zwykle albo nie zauważają tych wysypek, albo zakładają, że mają inne przyczyny. Skutkuje to zwykle opóźnieniem leczenia ich rzeczywistej przyczyny.
- Na tym etapie ostatecznie pojawiają się również inne objawy. Oni też są czasami myleni z innymi problemami, takimi jak grypa czy stres.
- Objawy te obejmują: zmęczenie, bóle mięśni, gorączkę, ból gardła, bóle głowy, obrzęk węzłów chłonnych, niejednolitą utratę włosów i utratę wagi.
- Około jedna trzecia osób, które nie poddają się leczeniu na etapie kiły wtórnej, rozwinie kiłę utajoną lub trzeciorzędową. Faza utajona to okres bezobjawowy poprzedzający pojawienie się objawów trzeciego stopnia.
Krok 5. Naucz się rozpoznawać objawy kiły utajonej i trzeciorzędowej
Utajony etap rozpoczyna się, gdy objawy etapów 1 i 2 znikają. Bakteria kiły nadal znajduje się w organizmie, ale nie ma już żadnych oznak ani objawów choroby. Ten etap może trwać latami. Jednak około jedna trzecia osób, które nie są leczone w fazie utajonej, rozwinie trzeciorzędową fazę kiły, która ma poważne objawy. Kiła trzeciorzędowa może ujawnić się dopiero po 10 do 40 latach od początkowego zakażenia.
- Kiła trzeciego stopnia może spowodować uszkodzenie mózgu, serca, oczu, wątroby, kości i stawów. To uszkodzenie może być na tyle poważne, że może spowodować śmierć.
- Inne objawy trzeciego etapu obejmują trudności w poruszaniu się mięśni, drętwienie, paraliż, postępującą ślepotę i demencję.
Krok 6. Bądź czujny na objawy kiły u niemowląt
Jeśli kobieta w ciąży ma kiłę, może przenosić bakterie chorobotwórcze na nienarodzone dziecko przez łożysko. Właściwa opieka prenatalna powinna pomóc w przygotowaniu lekarza na wszelkie komplikacje. Najczęstsze objawy obserwowane u dzieci urodzonych z kiłą to:
- Przerywane gorączki
- Powiększona śledziona i wątroba (hepatosplenomegalia)
- Obrzęk węzłów chłonnych
- Przewlekłe kichanie lub katar bez widocznej przyczyny alergicznej (uporczywy nieżyt nosa)
- Wysypki plamkowo-grudkowe na dłoniach i podeszwach
Część 2 z 3: Diagnozowanie i leczenie kiły
Krok 1. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli podejrzewasz, że możesz mieć kiłę
Jeśli uważasz, że zetknąłeś się z kiłą, natychmiast udaj się do lekarza. Zwróć się również do lekarza, jeśli zauważysz jakiekolwiek nietypowe upławy, owrzodzenia lub wysypki, szczególnie w okolicy narządów płciowych.
Krok 2. Poddaj się rutynowym testom, jeśli należysz do kategorii „zagrożonych”
Amerykańska Grupa Zadaniowa ds. Usług Prewencyjnych (USPTF) zdecydowanie zaleca, aby osoby z populacji „zagrożonych” były co roku badane w kierunku kiły, nawet jeśli nie mają objawów. Jednak badania wykazały, że jeśli nie jesteś „zagrożony”, regularne badania przesiewowe w kierunku kiły nie przynoszą żadnych korzyści. W rzeczywistości może prowadzić do niepotrzebnego leczenia antybiotykami i niepokoju. Należysz do kategorii „zagrożony”, jeśli:
- Uprawiasz przypadkowy seks
- Masz partnera seksualnego, u którego wynik testu na kiłę był pozytywny
- Masz HIV
- Jesteś kobietą w ciąży
- Jesteś mężczyzną, który ma kontakty seksualne z mężczyznami
Krok 3. Wykonaj badanie krwi, aby potwierdzić diagnozę
Najskuteczniejszym sposobem badania na kiłę jest test na obecność przeciwciał kiły we krwi. Test na kiłę jest niedrogi i łatwy do wykonania; możesz to zrobić w gabinecie lekarskim lub przychodni zdrowia publicznego. Lekarze zastosują jedną z następujących metod, aby wyszukać przeciwciała przeciwko kile we krwi:
- Testy niekrętkowe: Testy te są idealne do celów przesiewowych i są dokładne w około 70%. Jeśli test da wynik pozytywny, lekarz potwierdzi diagnozę testem krętkowym.
- Testy krętkowe: Te testy na przeciwciała są bardziej specyficzne i służą raczej do potwierdzenia niż do badań przesiewowych.
- Niektórzy klinicyści testują kiłę, pobierając próbkę z podejrzenia kiły. Sprawdzają próbkę pod specjalistycznym mikroskopem w poszukiwaniu treponema pallidum, bakterii wywołującej kiłę.
- Wszyscy pacjenci powinni być przebadani pod kątem zakażenia wirusem HIV.
Krok 4. Otrzymuj leczenie antybiotykami
Kiła jest stosunkowo prosta w leczeniu i wyleczeniu przy odpowiedniej pomocy medycznej. Im wcześniej zostanie zdiagnozowana kiła, tym łatwiej ją leczyć; w przypadku leczenia w ciągu roku pojedyncza dawka penicyliny może całkowicie wyleczyć chorobę. Antybiotyki mogą być bardzo skuteczne we wczesnej infekcji kiły, ale mogą mieć mniejsze działanie w przypadku kiły późnej. Osoby, które chorowały dłużej niż rok, mogą potrzebować wielokrotnych dawek antybiotyków. Pacjenci z kiłą utajoną lub trzeciorzędową prawdopodobnie będą potrzebować 3 dawek tygodniowo.
Poinformuj swojego lekarza, jeśli jesteś uczulony na penicylinę. Prawdopodobnie zamiast tego zaleci 2-tygodniowe leczenie doksycykliną lub tetracykliną. Należy pamiętać, że te alternatywy mogą nie być odpowiednie dla kobiet w ciąży ze względu na ryzyko wad wrodzonych. Jeśli ciąża stanowi problem, lekarz omówi z Tobą dodatkowe opcje leczenia
Krok 5. Nie próbuj samodzielnie leczyć kiły
Penicylina, doksycyklina i tetracyklina działają zabijając bakterie kiły i eliminując je z organizmu. Żadne domowe środki zaradcze ani leki dostępne bez recepty nie będą działać. Tylko lekarz może przepisać dawkę leku niezbędną do wyleczenia choroby.
- Chociaż leki wyleczą kiłę, nie są w stanie naprawić szkód, które już zostały wyrządzone.
- Należy pamiętać, że testowanie i leczenie jest podobne w przypadku niemowląt.
Krok 6. Pozwól lekarzowi śledzić twoje postępy
Po zakończeniu leczenia lekarz będzie powtarzał testy niekrętkowe co 3 miesiące. To pozwoli mu monitorować twoją reakcję na leczenie. Jeśli wyniki testu nie wykażą poprawy w ciągu 6 miesięcy, może to sugerować nieodpowiednie leczenie lub nawracającą infekcję, z którą należy się uporać.
Krok 7. Powstrzymaj się od seksu, dopóki infekcja nie ustąpi
Niezwykle ważne jest, abyś nie uprawiał seksu podczas leczenia – zwłaszcza z nowymi partnerami. Dopóki twoje rany się nie zagoją, a lekarz nie stwierdzi, że jesteś wolny od kiły, ryzykujesz przekazanie jej komuś innemu.
Powinieneś również powiadomić wszystkich poprzednich partnerów seksualnych o swojej diagnozie, aby mogli również zostać przebadani i wyleczeni na kiłę
Część 3 z 3: Zapobieganie kile
Krok 1. Używaj prezerwatyw lateksowych lub poliuretanowych lub koferdamów
Noszenie prezerwatyw podczas seksu waginalnego, analnego lub oralnego może zmniejszyć ryzyko zachorowania na kiłę. Jednak rana lub miejsce infekcji muszą być całkowicie zakryte prezerwatywą. Zawsze używaj prezerwatywy z nowymi partnerami seksualnymi, ponieważ mogą nawet nie wiedzieć, czy mają kiłę - zwłaszcza jeśli nie ma widocznych ran.
- Pamiętaj, że nadal możesz zarazić się kiłą, jeśli rana nie jest całkowicie pokryta prezerwatywą.
- Do seksu oralnego z kobietami lepiej jest używać koferdamów, ponieważ zazwyczaj obejmują one większy obszar niż rozcięte prezerwatywy. Jeśli jednak nie masz koferdamu, możesz rozciąć prezerwatywę dla mężczyzn i użyć jej zamiast tego.
- Prezerwatywy lateksowe i poliuretanowe zapewniają równą ochronę przed chorobami przenoszonymi drogą płciową i HIV. Prezerwatywy „naturalne” lub „jagnięce” nie chronią odpowiednio przed chorobami przenoszonymi drogą płciową.
- Użyj nowej prezerwatywy do każdego aktu seksualnego. Nie używaj ponownie prezerwatyw, nawet do różnych rodzajów penetracji (pochwowej, analnej, ustnej) w tej samej interakcji seksualnej.
- Używaj lubrykantów na bazie wody z prezerwatywami lateksowymi. Smary na bazie oleju, takie jak wazelina, olej mineralny lub balsam do ciała, mogą osłabiać lateks i zwiększać prawdopodobieństwo zarażenia się chorobą przenoszoną drogą płciową.
Krok 2. Unikaj przypadkowego seksu
Nie możesz zagwarantować, że przypadkowi partnerzy seksualni nie są nosicielami chorób przenoszonych drogą płciową. W związku z tym najlepiej powstrzymać się od przypadkowego seksu. Jeśli wiesz na pewno, że twój partner ma kiłę, powinieneś całkowicie unikać kontaktów seksualnych z nim, nawet jeśli nosi prezerwatywę.
Najbezpieczniejszą opcją jest bycie w monogamicznym, długotrwałym związku z partnerem, u którego wynik testu na kiłę i inne choroby przenoszone drogą płciową był negatywny
Krok 3. Unikaj nadmiernego używania alkoholu i narkotyków
Centra Kontroli i Prewencji Chorób odradzają nadmierne spożywanie alkoholu i narkotyków. Substancje te mogą zwiększać prawdopodobieństwo podejmowania ryzykownych zachowań seksualnych, co stawia Cię w kategorii „zagrożone”.
Krok 4. Poszukaj odpowiedniej opieki prenatalnej, jeśli jesteś w ciąży
Bardzo ważne jest, aby kobiety w ciąży otrzymały dobrą opiekę prenatalną, która obejmuje testy na kiłę. Pracownicy służby zdrowia i USPSTF zalecają, aby wszystkie kobiety w ciąży poddały się badaniom przesiewowym, ponieważ kiła może przenieść się z matki na rozwijające się dziecko, powodując poważne choroby, a często śmierć.
- Niemowlęta, które zarażą się kiłą od swoich matek, znacznie częściej mają niedowagę, są wcześniakami, a nawet martwe.
- Nawet jeśli dziecko urodzi się bez objawów, nieleczone niemowlęta mogą rozwinąć poważne problemy zdrowotne w ciągu kilku tygodni. Problemy te obejmują głuchotę, zaćmę, drgawki i potencjalnie śmierć.
- Można tego uniknąć, jeśli matka jest poddawana testom na kiłę przez cały okres ciąży i podczas porodu. Jeśli wynik testu jest pozytywny, można leczyć zarówno matkę, jak i dziecko.
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Porady
- Kiła jest łatwa do wyleczenia, jeśli zostanie wykryta wcześnie. Osoba, która ma kiłę krócej niż rok, zostanie wyleczona za pomocą zastrzyku penicyliny. Aby wyleczyć tych, którzy mają kiłę dłużej niż rok, potrzeba jeszcze kilka dawek.
- Kiła nie może być przenoszona przez kontakt ze sztućcami, klamkami, basenami lub deskami sedesowymi.
- Osoby, które otrzymują leczenie, nie powinny mieć kontaktu seksualnego, dopóki wrzody nie zostaną całkowicie wyleczone. Ci, którzy mają kiłę, powinni powiedzieć o tym swoim partnerom seksualnym, aby w razie potrzeby mogli skorzystać z leczenia.
- Najpewniejszym sposobem uniknięcia choroby przenoszonej drogą płciową, w tym kiły, jest praktykowanie abstynencji lub bycie w długotrwałym, wzajemnie monogamicznym związku z partnerem, który został przetestowany i jest wolny od infekcji.
- Lekarz może zdiagnozować kiłę, badając próbkę pobraną z chancre. Mogą również wykryć kiłę za pomocą badania krwi. Dwa bardzo proste, dokładne i niedrogie testy, które mogą potencjalnie uratować życie. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli podejrzewasz, że możesz mieć kiłę.
Ostrzeżenia
- Wrzody narządów płciowych ułatwiają przenoszenie i zarażanie się wirusem HIV podczas aktywności seksualnej.
- Nie ma domowych środków ani leków dostępnych bez recepty, które wyleczą kiłę.
- Prezerwatywy smarowane środkami plemnikobójczymi nie są bardziej skuteczne niż inne prezerwatywy smarowane w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się chorób przenoszonych drogą płciową.
- Nieleczona kiła u kobiety w ciąży może zarazić i prawdopodobnie zabić rozwijające się dziecko.
