Kiedy kość w kręgosłupie zapada się, nazywa się to złamaniem kompresyjnym kręgu. Urazy te są zwykle wynikiem ciężkiej osteoporozy, długotrwałego stosowania sterydów, niektórych rodzajów raka lub urazu fizycznego wywołanego siłą zgięcia-kompresji. Leczenie złamań kompresyjnych najczęściej obejmuje odpoczynek, leczenie bólu i stosowanie ortezy kręgosłupa. W przypadkach, gdy ból jest uporczywy lub wyniszczający, można zbadać środki chirurgiczne. Leczenie chirurgiczne złamania kompresyjnego obejmuje diagnozę złamania, badanie metod chirurgicznych, fizyczne przygotowanie do operacji i powrót do zdrowia. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, jeśli uważasz, że chirurgiczne podejście do leczenia złamań kompresyjnych może być dla Ciebie pomocne.
Kroki
Metoda 1 z 4: Diagnozowanie złamania kompresyjnego
Krok 1. Poszukaj objawów
Nagłe złamania kompresyjne powodują silny, przypominający nóż ból w środkowej lub dolnej części pleców. Na początku poczujesz ból nagle, gdy lekko obciążysz plecy. Najprawdopodobniej poczujesz ból w miejscu złamania, ale może on również rozprzestrzenić się na plecy i wokół tułowia. Jednak złamania kompresyjne spowodowane osteoporozą mogą początkowo nie powodować żadnych objawów. Zamiast tego z czasem możesz zauważyć:
- Ból pleców, który nasila się podczas chodzenia (ale może nie być odczuwany podczas odpoczynku)
- Ból podczas zginania lub skręcania
- Utrata wzrostu (aż 6 cali)
- Pochylona postawa lub garb (zwany także kifozą)
- Pogorszenie istniejących krzywizn kręgosłupa
Krok 2. Umów się na wizytę u lekarza
Jeśli odczuwasz ból lub inne objawy, zaplanuj rozmowę z lekarzem. Przyjdź przygotowany, aby odpowiedzieć na szereg pytań, które pomogą lekarzowi zdiagnozować Twój stan.
- Powinieneś wiedzieć, kiedy po raz pierwszy zauważyłeś objawy.
- Powinieneś być w stanie opisać przypadki, w których czujesz ból.
- Możesz zostać zapytany, gdzie znajduje się twój ból i czy promieniuje.
- Możesz zostać zapytany o wszelkie działania lub wypadki, które mogły się przyczynić.
- Powinieneś wiedzieć, jak wysoki byłeś przed tą kontuzją.
- Przygotuj listę leków, które obecnie przyjmujesz.
- Bądź gotów poinformować lekarza o wszelkich innych chorobach, które masz.
Krok 3. Dowiedz się, jakie testy może wykonać Twój lekarz
Oprócz wysłuchania twoich odpowiedzi, twój lekarz przeprowadzi serię testów, które pomogą zdiagnozować twój problem. Testy te mogą obejmować:
- Badanie fizykalne (w poszukiwaniu kifozy i tkliwości wokół dotkniętych kości)
- RTG kręgosłupa
- Test gęstości kości (w celu oceny osteoporozy)
- CT lub MRI (jeśli złamanie mogło być spowodowane wypadkiem lub urazem)
Krok 4. Omów z lekarzem różne opcje leczenia
Większość złamań kompresyjnych spowodowanych urazem goi się w ciągu 8-10 tygodni, przyjmując odpowiednie dawki leków przeciwbólowych, takich jak leki przeciwbólowe i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), przyjmując leki zwiotczające mięśnie i dużo odpoczywając. Operacja może być zalecana po wyczerpaniu wszystkich tych bardziej konserwatywnych metod leczenia. Istnieje kilka różnych procedur chirurgicznych, które leczą złamania kompresyjne, więc przedyskutuj z chirurgiem opcje, aby zdecydować, który z nich jest dla Ciebie najlepszy.
Metoda 2 z 4: Badanie podejść chirurgicznych
Krok 1. Poznaj kifoplastykę
Kyfoplastyka (czasami nazywana kyfoplastyką balonową) to minimalnie inwazyjna procedura stosowana w leczeniu złamań kompresyjnych. Podczas tego zabiegu do kości kręgosłupa wprowadzana jest igła. Następnie w igłę, do kości wprowadzany jest balon, a następnie napompowany. Pomaga to przywrócić utraconą wysokość kręgosłupa. Na koniec do przestrzeni wprowadza się cement, aby zapewnić, że ta przestrzeń nie zapadnie się ponownie.
- Ta procedura ma na celu zmniejszenie lub wyeliminowanie bólu poprzez rozwiązanie deformacji kręgosłupa.
- Kyfoplastykę można wykonać w znieczuleniu ogólnym (co oznacza, że tracisz przytomność) lub znieczuleniu miejscowym (co oznacza, że nie śpisz, ale nie czujesz bólu).
- Chociaż będziesz w stanie chodzić, po zabiegu powinieneś odpoczywać przez co najmniej 24 godziny. Operacja może być minimalnie inwazyjna, ale nadal będziesz potrzebować trochę czasu, aby prawidłowo się zagoić.
- Będziesz musiał unikać podnoszenia i forsownej aktywności przez co najmniej sześć tygodni po zabiegu.
- Chociaż kyfoplastyka jest ogólnie bezpieczna, powikłania mogą obejmować krwawienie, infekcję, reakcję alergiczną na leki, urazy nerwów, problemy z oddychaniem lub serce związane ze znieczuleniem ogólnym.
Krok 2. Dowiedz się o wertebroplastyce
Wertebroplastyka to kolejna minimalnie inwazyjna procedura podobna do kyfoplastyki, ale nie stosuje się balonu. Podczas tej procedury cement o niskiej lepkości jest wstrzykiwany bezpośrednio do zapadniętego obszaru kręgosłupa, aby ustabilizować kości.
- Ta procedura działa w celu zmniejszenia lub wyeliminowania bólu złamań.
- W przeciwieństwie do kyfoplastyki, ta procedura nie dotyczy deformacji kręgosłupa.
- Można to zrobić za pomocą znieczulenia ogólnego lub miejscowego.
- Powrót do zdrowia jest podobny do kyfoplastyki, a pacjent zazwyczaj wraca do domu tego samego dnia lub po 24 godzinach pobytu w szpitalu.
Krok 3. Zbadaj przednią/tylną rekonstrukcję lub usztywnienie kręgosłupa
Jeśli istnieją dowody na poważną i nagłą niestabilność kręgosłupa lub jeśli inne opcje leczenia zawiodły, w ostateczności można zbadać bardziej inwazyjne opcje chirurgiczne. Na przykład, jeśli złamanie kompresyjne prowadzi do utraty 50% wysokości trzonu kręgu, dobrym rozwiązaniem może być rekonstrukcja przednia/tylna. Można to również zbadać, jeśli fragmenty kości w kręgosłupie przeszkadzają w regeneracji.
- Operacja „przedniej” rekonstrukcji oznacza, że nacięcie zostanie wykonane w klatce piersiowej. To podejście jest stosowane, gdy na rdzeń kręgowy wywierany jest nacisk.
- Rekonstrukcja „tylna” oznacza, że nacięcie wykonuje się z tyłu.
- W obu rodzajach zabiegów pacjentowi podaje się znieczulenie ogólne.
- Po wykonaniu nacięcia można usunąć fragmenty kości.
- Kręgosłup jest następnie stabilizowany za pomocą kombinacji przeszczepów kostnych od pacjenta lub zwłok, metalowych śrub, metalowych płytek i/lub metalowych prętów.
- Po wykonaniu tych zabiegów pacjent zwykle przebywa w szpitalu przez 3-4 dni.
- Są to poważne zabiegi chirurgiczne i wymagają kilkumiesięcznego okresu rekonwalescencji.
- Naturalny ruch dwóch zrośniętych kręgów jest eliminowany przez zespolenie kręgosłupa, co ogranicza ruch i zwiększa obciążenie otaczającego kręgu.
- Nawet po całkowitym wyzdrowieniu po zespoleniu kręgosłupa pacjent będzie musiał unikać pewnych czynności związanych z podnoszeniem i skręcaniem.
Metoda 3 z 4: Fizyczne przygotowanie do operacji
Krok 1. Zaplanuj swój schemat kontroli bólu
Większość zabiegów powoduje łagodny lub silny ból pooperacyjny, a posiadanie planu kontroli tego bólu prowadzi do bezpiecznego i skutecznego powrotu do zdrowia.
- Poproś swojego lekarza, aby przedstawił realistyczne oczekiwania dotyczące bólu pooperacyjnego.
- Omów opcje leków przeciwbólowych. Możesz zapytać o analgezję kontrolowaną przez pacjenta (PCA), planowanie zależne od czasu i/lub opcje leków przeciwbólowych.
- Ból może być silny i wymagać krótkiego cyklu opioidowych leków przeciwbólowych.
- Leki zwiotczające mięśnie, takie jak cyklobenzapryna, mogą być podawane w celu rozluźnienia mięśni i gojenia pleców.
Krok 2. Zadbaj o swoje ciało
Jeśli masz trochę czasu przed operacją, wykorzystaj go, aby zrobić wszystko, co w Twojej mocy, aby poprawić swoje zdrowie. Lepszy stan zdrowia może zwiększyć Twoje szanse na bezproblemową operację i powrót do zdrowia.
- Jedz zdrową, zbilansowaną dietę.
- Rzuć palenie, a przynajmniej ogranicz. Palenie zwiększa ryzyko powikłań podczas operacji.
- Jeśli to możliwe, wykonaj łagodne ćwiczenia o niewielkim wpływie. Spróbuj delikatnie chodzić (20 minut 1-2 razy dziennie), pływać (30 minut dwa razy w tygodniu) lub rozciągać się, o ile nie powoduje to bólu.
Krok 3. Postępuj zgodnie ze wszystkimi wytycznymi przedoperacyjnymi
Twój lekarz przekaże Ci listę instrukcji, których należy przestrzegać przed operacją. Bardzo ważne jest, aby dokładnie przestrzegać wszystkich instrukcji.
- Możesz zostać poinformowany o zaprzestaniu przyjmowania niektórych leków na okres do jednego tygodnia przed zabiegiem.
- Możesz poprosić o wzięcie prysznica przed operacją poprzedniego wieczoru. (Twój lekarz może dostarczyć instrukcje, jakich produktów użyć).
- Zostaniesz poproszony o powstrzymanie się od jedzenia i/lub picia przez pewien czas przed operacją.
Metoda 4 z 4: Wychodzenie z operacji
Krok 1. Przygotuj się do wypisu ze szpitala
Jeśli twoja operacja jest procedurą nieinwazyjną (taką jak kyfoplastyka lub wertebroplastyka), możesz opuścić ją tego samego dnia. Jeśli operacja kręgosłupa obejmowała rekonstrukcję przednią lub tylną, może być konieczne pozostanie w szpitalu przez dzień lub dwa. Podczas pobytu w szpitalu Twój zespół opiekuńczy pomoże Ci skoncentrować się na pierwszych czterech elementach powrotu do zdrowia: jedzeniu, chodzeniu, oddawaniu moczu i kontroli bólu.
- Po operacji musisz wrócić do jedzenia. Zacznij jeść trochę na raz, upewniając się, że możesz tolerować jedzenie.
- Wykazano, że pacjenci, którzy zaczynają chodzić zaraz po operacji kręgosłupa, łatwiej wracają do zdrowia. Twój zespół opiekuńczy pomoże Ci zacząć się poruszać.
- Po operacji kręgosłupa oddawanie moczu może być trudne. Twój zespół opiekuńczy pomoże Ci w skutecznym i częstym oddawaniu moczu.
- Gdy będziesz w stanie tolerować jedzenie, możesz zacząć przyjmować doustne leki przeciwbólowe. Porozmawiaj ze swoim zespołem opiekuńczym, jeśli ból stanie się zbyt duży.
- Zapytaj, w jakiej pozycji najlepiej spać.
Krok 2. Upewnij się, że Twój dom jest bezpieczny
Twoja mobilność będzie ograniczona po powrocie do domu po operacji, dlatego najlepiej jest wcześniej przygotować swoją przestrzeń życiową. Alternatywnie możesz poprosić przyjaciela lub krewnego o przygotowanie domu pod Twoją nieobecność.
-
Przenieś przedmioty, których często używasz, do obszarów powyżej talii.
- Buty
- Żywność
- Leki
- Odzież
- Papier toaletowy
-
Przesuń wszystko, o co możesz się potknąć.
- Spodnie sztruksowe
- Dywany
- Krzesła
- Zabawki (dla dzieci lub zwierząt)
-
Spraw, aby Twoja sypialnia była bezpieczna
- Zainstaluj lampkę nocną
- Trzymaj telefon blisko łóżka
-
Zabezpiecz swoją łazienkę
- Użyj maty antypoślizgowej
- Kup mydło w płynie (lub mydło na sznurku)
- Umieść wszystkie leki w zasięgu ręki
- Zamontuj podwyższenie deski sedesowej
Krok 3. Zarządzaj swoim bólem
Otrzymasz receptę przed opuszczeniem szpitala, zgodnie z planem leczenia bólu, który wcześniej omówiłeś z lekarzem. Ważne jest, aby natychmiast wypełnić tę receptę i postępować zgodnie ze wszystkimi podanymi instrukcjami. Dodatkowo istnieją pewne niefarmakologiczne metody, których możesz użyć, aby zmniejszyć ból i skutecznie leczyć. Obejmują one:
- Ruch – Staraj się wstawać na spacer co najmniej 4-6 razy dziennie. Zwiększa to przepływ krwi i pomaga leczyć.
- Lód – Umieść zimną podkładkę (lub okład z lodu) w miejscu nacięcia. Pomaga to zmniejszyć ból i obrzęk. Możesz to robić tak często, jak chcesz.
- Relaks – pozostawanie zrelaksowanym może pomóc w skutecznym leczeniu. Spróbuj posłuchać medytacji dźwiękowej lub kojącej muzyki.
- Rozproszenie uwagi – Czasami po prostu oderwanie się od bólu może pomóc. Spróbuj obejrzeć zabawny film lub porozmawiać z przyjacielem.
Krok 4. Weź udział w rehabilitacji i/lub wizytach kontrolnych
W zależności od konkretnej operacji możesz potrzebować rehabilitacji, fizjoterapii i ćwiczeń. Będziesz także musiał udać się do lekarza w celu omówienia procesu rekonwalescencji i zaspokojenia konkretnych potrzeb. Zaprogramuj te spotkania w swoim kalendarzu i zorganizuj transport (w razie potrzeby). Te wizyty są niezbędne! Zapewnią prawidłowe uzdrowienie.
