Czy jesteś przeklęty nieustanną potrzebą ratowania lub naprawiania ludzi wokół ciebie? Kompleks zbawiciela lub syndrom białego rycerza to konstrukt osobowości, który na pierwszy rzut oka wydaje się być motywowany wyłącznie chęcią pomocy. W rzeczywistości kompleks zbawiciela jest niezdrowy i często może dać osobie możliwość skupienia się, aby nie zajmowała się własnymi problemami. Jeśli cierpisz na kompleks zbawiciela, możesz zostać wyleczony. Pozbądź się potrzeby ratowania innych, zmieniając sposób, w jaki odnosisz się do innych, skupiając się na własnych potrzebach i szukając źródła swojej kompulsywnej pomocy.
Kroki
Metoda 1 z 3: Budowanie zdrowszych wzorców relacji
Krok 1. Zostań aktywnym słuchaczem
Zauważ, że często inni mogą po prostu chcieć dać upust, a nie być naprawianym. Dużym problemem dla wielu „ratowników” jest założenie, że inni są bezradni i niezdolni do rozwiązania własnych problemów. Jeśli zaczniesz aktywniej słuchać, może się okazać, że Twoja pomoc nie jest potrzebna – wystarczy ramię wspierające i nasłuchujące ucho.
- Kiedy partner lub przyjaciel przychodzi do ciebie z problemem, staraj się zrozumieć, a nie natychmiast odpowiedzieć. Nawiąż sporadyczny kontakt wzrokowy z tą osobą. Staw im czoła. Zbadaj ich mowę ciała, aby zasygnalizować ich stan emocjonalny (np. napięte ramiona mogą wyrażać strach lub wahanie).
- Oferuj niewerbalne wskazówki, takie jak kiwanie głową, aby pokazać, że słuchasz. Spróbuj oddzielić to, co słyszysz, od własnych osądów, aby połączyć się z przesłaniem mówcy. Jeśli nie masz pewności, co chcą przekazać, zadaj pytania wyjaśniające, takie jak „Czy mówisz…?”
Krok 2. Poczekaj przed wejściem
Oprócz słuchania tego, co mówi twoja ukochana osoba, przeciwstaw się swojej zbawicielce i przeczekaj. Może się okazać, że ludzie często mogą sobie pomóc, jeśli mają szansę. W rzeczywistości być może nieświadomie budowałeś wyuczoną bezradność lub umożliwiałeś swoim bliskim, zawsze rzucając się na ratunek.
- Podejmij wyzwanie, aby nie oferować pomocy ani rady, gdy ukochana osoba przychodzi do ciebie z problemem. Powtarzaj w głowie mantrę typu „Mogę być obecny dla przyjaciela bez ratowania lub naprawy”.
- Jeśli przyjaciel przechodzi przez trudny okres, spróbuj dać mu oświadczenia potwierdzające, zamiast oferować pomoc. Na przykład możesz powiedzieć: „Przykro mi, że teraz przez to przechodzisz”. To pokazuje twoją empatię bez angażowania cię w problem.
Krok 3. Oferuj pomoc tylko na żądanie
Jednym z kluczowych aspektów kompleksu zbawiciela jest zakorzenione pragnienie pomocy, nawet jeśli nie jest to pożądane lub nieproszone. Automatyczne założenie, że wszyscy chcą być uratowani, może być w rzeczywistości obraźliwe, ponieważ pokazuje, że nie wierzysz w ich zdolność do samopomocy. Unikaj tego, podejmując działania dopiero po wyraźnym wezwaniu o pomoc.
- Na przykład, jeśli znajomy opowiada ci o złym dniu, po prostu słuchaj, nie proponując własnego rozwiązania. Tylko wtedy, gdy przyjaciel zapyta: „Co myślisz?” lub „Co mam zrobić?” jeśli wejdziesz w pomocną rolę.
- Jeśli przyjaciel prosi cię o pomoc, udziel tylko takiej pomocy, jaką jesteś w stanie udzielić. Ustal granice, aby się nie przesadzać. Na przykład możesz powiedzieć: „Nie sądzę, że mogę porozmawiać za ciebie z twoim przyjacielem. Mogę pomóc ci oderwać myśli od walki”.
Krok 4. Przestań brać odpowiedzialność za innych dorosłych
Pomimo bliskich relacji, które możesz mieć z partnerami, krewnymi lub przyjaciółmi, musisz zdać sobie sprawę, że te osoby są oddzielnymi bytami odpowiedzialnymi za własne życie. Kiedy grasz rolę zbawiciela, umieszczasz wszystkich innych w rolach podobnych do bezradnych dzieci lub inwalidów.
- Ciężko jest widzieć, jak ukochana osoba cierpi lub popełnia błąd, ale nie Twoim zadaniem jest ratowanie jej lub korygowanie każdej negatywnej sytuacji, z którą się spotkają.
- W rzeczywistości przeciwności są często kamieniem węgielnym pozytywnego wzrostu i rozwoju. Muszą przejść przez trudności, aby się uczyć i doskonalić. Jeśli im to zabierzesz, pozbawisz ich możliwości uczenia się.
- Aby pomóc innym ustalić ich niezależność, spróbuj zadać im pytania o to, jak mogą poradzić sobie z tą sytuacją. Możesz zapytać: „Jak myślisz, co możesz z tym zrobić?” lub „Jakie opcje się bawiłeś?”
Krok 5. Zaakceptuj własną nieadekwatność
Wiele osób z kompleksem zbawiciela wychodzi na dobre, pouczając innych o swoich złych uczynkach i wielu negatywnych nawykach. Chociaż może to nie być twoją intencją, twoi bliscy mogą postrzegać twój stały nawyk „naprawiania” jako wskaźnik, że myślisz, że są zepsute lub schrzanione.
- Każdy ma wady. Osoba, która nie rozpoznaje, że ma wady, jest wadą!
- Uświadom sobie, że „sukces” jest definiowany subiektywnie. To, co jest dobre dla jednego, może być złe dla drugiego. Możesz mieć określony sposób oceniania tego, co jest najlepsze dla danej osoby, ale to niekoniecznie oznacza, że druga osoba widzi to właśnie w ten sposób.
- Sprawdź założenia, aby wiedzieć, co jest dobre dla innego. Dotyczy to zwłaszcza relacji rówieśniczych. Niektóre rzeczy, takie jak nadużycia, nadużywanie narkotyków, objawy samobójcze i tym podobne, są dość jasne, że są złe i wymagają natychmiastowej interwencji.
- Zaakceptuj swoje mocne i słabe strony. Możesz, ale nie musisz być osobą, która wykona zadanie lub udzieli porady. Nikt nie może zrobić wszystkiego dobrze.
Metoda 2 z 3: Skupienie się na sobie
Krok 1. Bądź singlem
Zbawiciel i biały rycerz często przeskakuje z relacji do relacji, „ratując” bezradnych lub poszkodowanych. Jeśli to cię opisuje, być może nadszedł czas na przerwę w związkach. Jeśli nie jesteś w długotrwałym lub zaangażowanym związku, poświęć trochę czasu, aby cieszyć się byciem singlem i pielęgnować własne potrzeby.
- Spędzanie trochę czasu w pojedynkę może pomóc ci zyskać większą świadomość swoich kompulsywnych skłonności do pomagania/ratowania. Może również dać ci czas na zbadanie części siebie, które wyzwalają ten nawyk.
- Możesz określić czas pozostawania singlem, aby pomóc ci osiągnąć ten cel. Na przykład możesz chcieć dać sobie sześć miesięcy. W tym czasie wyznacz sobie cele do samodoskonalenia.
Krok 2. Wyznacz sobie obiektywne cele
Przymusowi pomocnicy często pozwalają na wysiłki, aby naprawiać innych, aby uniemożliwić im jakikolwiek rozwój osobisty. Co więcej, postrzegając siebie jako zbawiciela, rozwijasz nierealistyczne cele, które ostatecznie osłabiają twoją samoocenę. Tworząc realistyczne cele, możesz odbudować.
- Wybierz dla siebie cel, który pozwoli Ci skupić się tylko na sobie. Może to obejmować wszystko, od utraty wagi po napisanie powieści. Uczyń z tego cel SMART, który jest konkretny, mierzalny, osiągalny, realistyczny i ograniczony czasowo.
- Możesz powiedzieć: „Chcę stracić 15 funtów w 10 tygodni”. Następnie zaplanuj, w jaki sposób osiągniesz ten cel: „Zjem porcję warzyw do każdego posiłku. Będę ćwiczył 5 dni w tygodniu. będę pił tylko wodę”.
- Przeanalizuj swoje cele z inną osobą. Mogą być w stanie powiedzieć, czy cele są realistyczne, czy nie. Mogą również podsuwać Ci pomysły na osiągnięcie Twoich celów.
Krok 3. Stwórz zestaw narzędzi do samoopieki
Osoby z kompleksem zbawiciela często poświęcają cały swój czas i energię innym, narażając ich na pilną potrzebę dbania o siebie. Zrównoważ swoją nadmierną pomoc innym, robiąc dla siebie coś miłego. Stwórz rutynę, która obejmuje różne czynności pielęgnacyjne.
- Możesz stworzyć kojący rytuał na noc, który pomoże ci lepiej spać. Przyjmij nowy nawyk ćwiczeń, taki jak bieganie lub joga. Zrób swoje włosy lub paznokcie co tydzień. Albo po prostu weź ciepłą kąpiel i posłuchaj relaksującej muzyki. Wlej się z powrotem w siebie.
- Poproś przyjaciela lub członka rodziny, aby był partnerem odpowiedzialnym za odpowiedzialność. Jest to osoba, która zamelduje się i upewni się, że dbasz o siebie. Poproś ich, aby często się z tobą meldowali.
Metoda 3 z 3: Rozwiązanie podstawowych problemów
Krok 1. Zbadaj przeszłe wzorce relacji
Czy jesteś świadomy swojej wrodzonej potrzeby naprawiania lub kontrolowania innych? Niektórzy ludzie, którzy to czytają, mogą zaprzeczać kompleksowi zbawiciela. Przyglądając się bliżej swoim relacjom z innymi, możesz dostrzec wzorzec kompulsywnego pomagania.
- Czy pozostałeś w związku, w którym byłeś nieszczęśliwy, ponieważ myślałeś, że druga osoba cię potrzebuje?
- Czy często martwisz się o innych i ich problemy?
- Czy czujesz się winny, gdy inni ci pomagają lub ci dają?
- Czy czujesz się niekomfortowo, pozwalając innym doświadczać negatywnych emocji, więc szybko próbujesz rozwiązać problem?
- Czy wychodzisz z niezdrowych związków tylko po to, by nawiązać kontakt z podobnymi ludźmi, co Twoi byli partnerzy?
- Jeśli odpowiedziałeś twierdząco na którekolwiek z tych pytań, możesz odwiedzić terapeutę. Terapeuta może pomóc ci ustalić, czy są to dla ciebie niezdrowe zachowania.
Krok 2. Dostrzeż aspekty siebie, które zaniedbałeś
Możesz nie zdawać sobie sprawy, że próbując naprawić wszystkich wokół siebie, pozostawiłeś siebie głodnym emocjonalnie, psychicznie i duchowo. Dokonaj samooceny, aby bliżej przyjrzeć się obszarom osobistych potrzeb. Może się okazać, że rzutujesz własne niedociągnięcia na otoczenie.
- Określ swoje osobiste wartości. Jakie przekonania, idee i zasady kierują twoimi decyzjami i celami? Żyłeś zgodnie ze swoimi wartościami?
- Zbadaj swoją inteligencję emocjonalną. Czy potrafisz rozpoznać swoje emocje i skutecznie je wyrazić?
- Spójrz na swoją wartość. Czy Twoja samoocena jest związana z tym, jak bardzo inni Cię cenią lub potrzebują?
Krok 3. Uznaj i pogodź się z traumą lub zaniedbaniem z dzieciństwa
Kompulsywna potrzeba ratowania lub pomagania innym często ma swoje korzenie w dzieciństwie. Naukowcy uważają, że ci, którzy cierpią na kompleks zbawiciela lub syndrom białego rycerza, próbują naprawić negatywne poczucie siebie, które pojawiło się we wczesnym okresie życia. Niska samoocena, nadużycia lub zaniedbania mogły przyczynić się do powstania tego kompleksu. Możesz wybrać przyjaciół lub partnerów, którzy przechodzą przez cierpienie podobne do tego, którego doświadczyłeś w dzieciństwie.
- Świadomość jest pierwszym krokiem do naprawy uszkodzonego poczucia siebie. Zwróć uwagę na tworzone przez siebie wzorce relacji i ofiaruj sobie współczucie. Możesz nawet powiedzieć głośno: „Przyciągają mnie osoby uszkodzone lub toksyczne, ponieważ próbuję uratować tę część siebie, która była wykorzystywana jako dziecko”.
- Oprócz uznania tego związku, może pomóc wizyta profesjonalnego doradcy, który może pracować z tobą, aby wyleczyć przeszłe rany.
Krok 4. Zobacz terapeutę w kwestii współzależności
W głębi duszy osoby z kompleksem zbawiciela lub zespołem białego rycerza mają problem ze współzależnością. Współzależność opisuje twoje poleganie na innych, aby odczuwać pustkę emocjonalną. W pewnym sensie zaniedbujesz siebie na rzecz robienia dla innych, ponieważ twoja samoocena wynika z pragnienia bycia potrzebnym.
- Możesz wyzdrowieć ze współzależności, pracując z kompetentnym terapeutą zdrowia psychicznego, który ma doświadczenie w tej dziedzinie.
- Pomocne może być również uczestnictwo w samopomocowych grupach wsparcia dla osób z problemami współzależności.
- Badanie współzależności może pomóc w zidentyfikowaniu własnych wzorców i potrzeb. Pomoże Ci znaleźć rozwiązanie, które Ci odpowiada.
