Osoby z autyzmem są szczególnie narażone na choroby psychiczne, a myśli samobójcze stanowią istotny problem u około 14% z nich. Jeśli kochasz osobę z autyzmem, jak możesz pomóc?
Kroki
Część 1 z 4: Identyfikacja ryzyka
Kiedy zorientujesz się, że mają skłonności samobójcze, pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić, to dowiedzieć się, jak bezpośrednie jest niebezpieczeństwo.
Krok 1. Dowiedz się, jak bezpośrednie jest ryzyko samobójstwa
Wszelkie myśli samobójcze stanowią poważne ryzyko, ale niektóre są nawet pilniejsze niż inne. Te pytania pomogą ci dowiedzieć się, jak prawdopodobne jest, że wkrótce zrobią sobie krzywdę. To są pierwsze pytania, które zadaje wielu lekarzom.
- Jak długo się tak czułeś?
- Czy masz plan, jak to zrobić?
- Czy zbierałeś jakieś zapasy (tabletki, ostre przedmioty, broń)?
Krok 2. Uzyskaj natychmiastową pomoc, jeśli ich życie jest zagrożone
Jeśli dana osoba ma skłonności samobójcze, musi uzyskać natychmiastową pomoc medyczną. To kwestia bezpieczeństwa, więc w tym przypadku powinieneś uzyskać pomoc, nawet jeśli nie udzielą Ci pozwolenia. Lekarz lub pielęgniarka może pomóc im się uspokoić i opracować plan bezpieczeństwa oraz plan leczenia.
- Nie zostawiaj ich samych.
- W niektórych obszarach wezwanie policji może być pomocne w dotarciu do osoby, do której nie można dotrzeć (np. osoby, która zamknęła się w pokoju). Niektórzy policjanci są do tego przeszkoleni. Samobójstwo jest nielegalne w wielu obszarach, szczególnie po to, aby policja mogła wejść i pomóc w przypadku podejrzenia, że dojdzie do przestępstwa. Jednak w Stanach Zjednoczonych zdarzały się przypadki, gdy funkcjonariusze policji ranili lub zabijali osoby o skłonnościach samobójczych (w tym osoby z autyzmem samobójczym), więc dzwonienie na policję może nie być bezpieczne w USA.
- Jeśli nie grozi im bezpośrednie niebezpieczeństwo, umów się jak najszybciej na wizytę u lekarza i pomóż im opracować plan bezpieczeństwa na wypadek, gdyby natychmiast popełnili samobójstwo.
Krok 3. Natychmiast uzyskaj pomoc, jeśli nagle wydaje się, że osiągnęli spokój
Kiedy ludzie podejmą decyzję o samobójstwie, zachowują się spokojniej i mogą sprawiać wrażenie cudownego powrotu do zdrowia. Oznacza to, że mogą umrzeć w każdej chwili. Oto kilka znaków:
- Mówienie rzeczy takich jak „Niedługo już nie będzie bolało” lub „Nie martw się, nie będę już dłużej ciężarem”
- Upierając się, że nie potrzebują leczenia (ponieważ i tak wkrótce umrą)
- Uporządkowanie ich spraw (sprzątanie, spisanie lub aktualizacja testamentu, rozdanie mienia)
- Wypowiadanie nagłych myśli wdzięczności (pożegnanie): „Byłeś dla mnie takim dobrym przyjacielem” „Bardzo dziękuję za wszystko, co zrobiłeś”
- Wygląda na pogodną lub prawie spokojną
Część 2 z 4: Dobrze słuchać
Kiedy mówią ci, co się dzieje, ważne jest, aby odpowiedzieć delikatnie i pozwolić im mówić.
Krok 1. Słuchaj ze współczuciem bez wydawania osądów
W tej chwili twoja ukochana osoba z autyzmem musi zostać wysłuchana. Postaraj się zachować spokój, bez względu na to, jak przerażające są ich słowa.
- Mówienie im, że jest to samolubne lub grzeszne, zrazi ich jeszcze bardziej i utrudni im pomoc.
- Nie obwiniaj ich, mówiąc „To zniszczyłoby twoją rodzinę” lub „Masz tak wiele powodów do życia”.
- Zachowaj na razie swoje uczucia. Możesz je wypuścić później, być może z inną ukochaną osobą.
Krok 2. Potwierdź ich uczucia
Pociesz ich i daj im znać, że Ci zależy. Potwierdzanie ich uczuć pomaga im czuć się zrozumianym i przetwarzać to, co się dzieje. Oto przykłady sprawdzania rzeczy, które możesz powiedzieć:
- – To musi być okropne.
- "Musisz teraz odczuwać dużo bólu."
- – To brzmi szorstko.
- "Tak."
- "Widzę."
- „Wygląda na to, że _ był dla ciebie naprawdę trudny”.
Krok 3. Okazuj delikatne wsparcie, kiedy ich słuchasz
Używaj małych znaków, aby dać im do zrozumienia, że Ci na nich zależy. To zachęca ich do mówienia ci wszystkiego i pozwala im wiedzieć, że ich kochasz i chcesz, aby pozostali przy życiu i w twoim życiu.
- Trzymanie się za ręce, przytulanie, pocieranie pleców (jeśli lubią dotyk)
- Wsparcie werbalne: „Przykro mi to słyszeć”, „Szkoda”, „Widzę, że cierpisz”
Krok 4. Zachęć ich, aby nie spieszyli się, jeśli mają problemy z mówieniem
Muszą czuć, że mogą zająć tyle czasu, ile potrzebują, i że nie ma z Twojej strony presji. Jak na ironię, brak nacisku na nich, aby mówili, sprawia, że są jeszcze bardziej otwarci na mówienie więcej. Oto kilka zwrotów, które mogą pomóc:
- – Nie spiesz się, ile potrzebujesz. Słucham.
- „Nie musisz teraz o tym mówić, jeśli nie chcesz”.
- – Wydajesz się zdenerwowany. Jeśli musisz się zatrzymać i wziąć kilka głębokich oddechów, mogę poczekać.
- „Rozumiem, że trudno ci mówić. W porządku. Trudno o tym mówić”.
Krok 5. Uznaj, że mogą nie rozumieć, jak poważne to jest
Z powodu aleksytymii osoby z autyzmem mogą zmagać się ze zrozumieniem własnych emocji i mogą być zaskoczeni, widząc Cię tak zdenerwowanym. Pokaż im, że traktujesz to bardzo poważnie, aby pomóc im zrozumieć, że ich uczucia mają znaczenie i nie powinni odrzucać tego jako słabości lub „po prostu złego nastroju”.
Nawet nieautystyczni ludzie z depresją mogą nie zdawać sobie sprawy, że mają depresję
Krok 6. Bądź miły, ale stanowczy w rozwiewaniu wszelkich irracjonalnych myśli
Niepokój może spowodować, że ludzie będą upierać się lub powtarzać fałszywe poglądy: „Jestem okropną siostrą!” „Nie podziękowałem mu, a teraz myśli, że go nienawidzę!” Dawanie stanowczego „to nieprawda” lub „nie wierzę w to” może pomóc przerwać cykl, ponieważ przypomina im o ocenie, czy ich obawy są oparte na rzeczywistości.
Porozmawiaj z nimi o niepokojących wzorcach. Na przykład, oni ciągle mówią: „Kosztuję ciebie i mamusię za dużo pieniędzy”, a ty mówisz „Nie, nie jesteś”, a to nie wystarczy, aby przerwać cykl. Spróbuj powiedzieć „Mówisz to często. Mogę ci ciągle powtarzać, że to nieprawda, a ty wciąż to mówisz. Dlaczego tak często to mówisz?”
Krok 7. Zapytaj, co możesz zrobić
Otwarte „Jak mogę pomóc?” może ich zmylić, więc najlepiej zadać konkretne pytania – jest bardziej prawdopodobne, że będą w stanie wymyślić odpowiedź. Oto kilka przykładów, które mają na celu uzyskanie odpowiedzi.
- "Czy jest coś lub ktoś w twoim życiu, co jest szczególnie niepokojące?"
- „Czy chciałbyś poświęcić trochę czasu w tym tygodniu na sporządzenie listy, w jaki sposób możemy sprawić, że _ będzie dla Ciebie mniej stresujący?”
- – Czy pomogłoby, gdybyśmy więcej spędzali czasu?
- - A może w każdy sobotni poranek przeznaczymy trochę czasu na wspólne bransoletki z koralików?
Krok 8. Sprawdź je
Zapytaj, jak sobie radzą i zapytaj o rzeczy, które działy się w ich życiu. („Jak poszedł test z fizyki?”)
Jeśli zatrzymają się na chwilę, naprawdę myślą. Mogą nie znać odpowiedzi, mogą nie wiedzieć, jak sformułować ją w sposób, który im się spodoba, lub mogą oceniać, czy im uwierzysz, jeśli powiedzą „w porządku”
Część 3 z 4: Uzyskiwanie pomocy medycznej
Myśli samobójcze to znak, że coś jest naprawdę nie tak. Choroby psychiczne – zaburzenia równowagi chemicznej w mózgu, które wpływają na nastrój i codzienne funkcjonowanie – są prawdopodobnie w grze.
Krok 1. Pomóż im zadzwonić na infolinię
Linie takie jak 1-800-SUICIDE i 1-800-273-TALK (8255) są otwarte. Numery telefonów specjalnych, takich jak telefony zaufania dla osób transpłciowych, telefony dla chłopców, telefony LGBT itp., można znaleźć w Internecie. Jeśli nie czują się komfortowo dzwoniąc przez telefon, mogą przejść do CrisisChat.org, aby porozmawiać przez czat tekstowy.
Unikaj infolinii kryzysowych opartych na czacie, które nie są wykonywane przez lekarzy lub pozwalają ludziom na wolontariat, takich jak BlahTherapy. Tego rodzaju czaty nie są wykonywane przez profesjonalistów, więc nastawienie „słuchacza” może wchodzić w grę z czymś w rodzaju: „Przepraszam, nie sądzę, że mogę ci pomóc. Jesteś autystyczny, a ja nie. myślę, że każdy może ci pomóc”, co tylko pogorszy samopoczucie osoby z autyzmem
Krok 2. Powiedz zaufanej osobie dorosłej, co się dzieje, jeśli nie jesteś osobą dorosłą
Zrób to, nawet jeśli poproszono Cię o zachowanie tego w tajemnicy. Jest to kwestia bezpieczeństwa, dlatego bardzo ważne jest poinformowanie odpowiedzialnych dorosłych. Może to zdenerwować ukochaną osobę z autyzmem, ale może też uratować jej życie. Na dłuższą metę będą wdzięczni za pomoc.
Nie rozmawiaj z dorosłym, który może być agresywny w stosunku do osoby z autyzmem. Osoby stosujące nadużycia mogą nadużywać tych informacji
Krok 3. Zaproponuj, że pójdziesz z nimi do lekarza
Lekarz może pomóc ustalić, co jest nie tak i przepisać leki i/lub terapię na wszelkie choroby. Możesz pomóc, pozostając z nimi, trzymając ich za rękę i oferując wsparcie moralne (jeśli chcesz).
Krok 4. Bądź w tym na dłuższą metę
Pierwszy lek może nie działać. Często znalezienie pigułki rozwiązującej problem wymaga kilku prób, a znalezienie właściwej recepty może zająć miesiące. Zapewnij ich, że to normalne i jesteś z nich dumny, że się tego trzymają.
Krok 5. Pomóż im znaleźć dobrego lekarza
Chociaż większość lekarzy jest bardzo pomocna, istnieje niewielka szansa, że spotkasz złego. Jeśli tak, uznaj, że się mylą, a problem jest prawdziwy. Inny lekarz potraktuje tę sytuację z powagą, na jaką zasługuje.
Krok 6. Przypomnij im, że to nie ich wina i nie ciągną Cię w dół
Osoby o skłonnościach samobójczych mogą mieć poczucie, że są tylko ciężarem dla swoich przyjaciół i rodziny. Wielokrotna miłość i dawanie otuchy nie może naprawić wszystkiego, ale może bardzo pomóc.
Część 4 z 4: Budowanie pozytywnego stylu życia
Możesz pośrednio walczyć z myślami samobójczymi osoby autystycznej, wspierając ją i czyniąc jej świat szczęśliwszym miejscem.
Krok 1. Obserwuj je
Ponieważ mogą mieć problemy ze zrozumieniem, jak sobie radzą, możesz im pomóc, mając ich na oku. Jeśli zauważysz nawrót lub pogorszenie nastroju, możesz je sprawdzić i dowiedzieć się, co się dzieje.
Warto prowadzić dziennik, aby pokazać lekarzom, jak sobie radzą
Krok 2. Pozbądź się z ich życia złych wpływów, w tym antyautystycznych
Niektóre osoby i grupy uważają, że osoby z autyzmem są tragicznym obciążeniem, które należy znormalizować za wszelką cenę. Kiedy osoby z autyzmem czują się jak ciężary lub gdy ich ciała są stale kontrolowane przez innych, są bardziej narażone na depresję.
- Niektóre terapie, takie jak ABA, mogą pogorszyć ryzyko dla zdrowia psychicznego.
- Trzymaj się z dala od forów i innych witryn w Internecie, nawet sekcji komentarzy na YouTube, które mogą mieć negatywny wpływ na Twoją autystyczną tożsamość. Niektórzy internauci czują się tak niepewni swojego życia, że wymyślają najbardziej irracjonalne, toksyczne bzdury, o których mogliby pomyśleć, aby powalić innych. Nie karm trolli. Jesteś ważną osobą z przyjaciółmi i rodziną, którzy kochają Cię za to, kim jesteś.
Krok 3. Pomóż im poczuć się użytecznymi
Jeśli czują, że wnoszą znaczący wkład, są mniej prawdopodobne, że poczują się ciężarem. Oto kilka sposobów, w jakie mogą być pomocne:
- Poproś ich o opiekę nad dzieckiem (lub wspólną opiekę nad dzieckiem)
- Idźcie razem na wolontariat
- Zachęć ich do zaangażowania się w ich szczególne zainteresowania, takie jak pisanie artykułów dla wikiHow o ich pasji.
- Poproś ich, aby zabrali młodsze rodzeństwo na spacer
Krok 4. Delikatnie zachęć ich do rozwiązania problemu
Jeśli się ruszają, pomoże to powstrzymać ich niepokój. Jeśli mogą coś zrobić ze swoim problemem (nawet coś małego), zasugeruj, aby to zrobili i spróbuj zaoferować bycie z nimi, gdy to robią. W przeciwnym razie idź z nimi na spacer. Pomoże to przekonać ich mózg, że coś zostało zrobione i może przestać się martwić.
- Zasugeruj, aby wykonali niewielką część zadania, o które się martwią, na przykład napisanie akapitu do nadchodzącego eseju.
- Przeprowadź burzę mózgów i napisz plan dla rodziny, jak poradzić sobie z katastrofą, której się boją. Zapewnij ich, że teraz wszyscy wiecie, jak sobie z tym poradzić, więc nie trzeba się więcej martwić.
- Usiądź z nimi, gdy wyślą e-maile do profesora w trudnej klasie, a potem idźcie razem zrobić coś fajnego.
- Przejdź się po bloku i porozmawiaj o problemie, który ma na myśli.
Krok 5. Pomóż im pozostać zaangażowanym
Jeśli są w depresji, prawdopodobnie poczują się bardzo zmęczone i mogą się izolować. Umiarkowane ilości interakcji i uwagi sprawią, że nie będą zbyt długo pozostawać sam na sam ze swoimi złymi myślami. Nawet jeśli czasami odmawiają, zapraszaj ich do robienia rzeczy i zachęcaj ich do wyjścia z domu (lub przynajmniej sypialni). Nie ma nic złego w powiedzeniu „Kocham cię i tęsknię za spędzaniem z tobą czasu, i byłbym szczęśliwy, gdybyśmy mogli _ razem”. Oto kilka pomysłów:
- Chodź na spacery lub usiądź razem na zewnątrz, aby mogli rozkoszować się słońcem
- Zabierz je do jedzenia
- Wykonuj razem ciche czynności, takie jak rysowanie lub czytanie dla nich
- Śpiewaj do ich ulubionych piosenek
- Znajdź dobre filmy do wspólnego oglądania
Krok 6. Zaangażuj się w ich szczególne zainteresowania
Mówienie o swoich pasjach może pomóc osobom z autyzmem poczuć się bardziej pobudzonym i szczęśliwym. Maluj z nimi, odwiedź muzeum kosmiczne, posłuchaj monologu lub obejrzyj razem ich ulubione filmy.
Krok 7. Ostrożnie przedstaw ich społeczności autystycznej
Ogólnie kultura autyzmu jest bardzo wspierająca, pozytywna i przyjazna. Może im to pomóc w pozbyciu się części ich nienawiści do samego siebie w związku z autyzmem.
Czasami społeczność autystyczna mówi o poważnych sprawach, takich jak nadużycia i łamanie praw człowieka. To nie jest dobra lektura dla osoby walczącej z depresją. Zachęć ich, aby uważali na linki, które klikają, i zwracaj uwagę na ostrzeżenia
Krok 8. Zaakceptuj to, kim są – autyzm i tak dalej
Czyny pełne miłości pokazują, że nie są ciężarem i jesteś z nimi w porządku, takimi jakimi są. Osoby z autyzmem, które ukrywają swoje autystyczne cechy, są bardziej narażone na samobójstwo, więc zacznij zachęcać ich do bycia sobą. Oto kilka sposobów, w jakie możesz pokazać, że je akceptujesz:
- Niech stymulują tyle, ile chcą. Zmuszanie osoby autystycznej do zaprzestania stimmingu może pogorszyć sytuację, zwłaszcza jeśli mają skłonności samobójcze lub mają trudności z zaakceptowaniem tego, kim są jako osoba z autyzmem.
- Szanuj wszystkie formy komunikacji (echolalia, AAC, zachowanie itp.) i staraj się zrozumieć.
- Bądź cierpliwy w ich zmaganiach.
- Wspieraj ich szczególne zainteresowania
- Reaguj ze współczuciem na krachy. Nie mów im takich rzeczy jak „Jesteś głupi!” lub „Psujesz nasz dzień!” Pomóż im nauczyć się, jak unikać krachów, ale w razie ich wystąpienia reaguj wspierająco.
Krok 9. Poświęć też czas dla siebie
Nie możesz pomóc tonącemu, jeśli sam ledwo unosisz się na powierzchni. Zadbaj najpierw o własne potrzeby i pamiętaj, że chociaż możesz być pomocny, nie odpowiadasz za dobro osoby z autyzmem. Twoje zdrowie fizyczne i psychiczne również ma znaczenie.
- Zwerbuj innych przyjaciół/członków rodziny/opiekunów, aby zbudować sieć wsparcia dla osoby z autyzmem. W ten sposób nie będziesz ich jedynym pomocnikiem.
- Poświęć co najmniej pół godziny na „mnie czas” każdego dnia. Weź kąpiel, poczytaj książkę, zrób na drutach lub zrób to, co Cię relaksuje.
- Poświęć trochę czasu, aby porozmawiać lub dać upust innym osobom o swoich uczuciach. Nie ma nic złego w stresowaniu się, że ukochana osoba popełniła samobójstwo. To przerażająca sytuacja.
- Bądź szczery, jeśli nie możesz pomóc im przejść przez pewien kryzys. Można powiedzieć: „Chociaż zależy mi na tobie, tym razem nie jestem w stanie ci pomóc, ponieważ mam coś własnego, z czym muszę sobie poradzić. Spróbuj z siostrą/najlepszym przyjacielem/chłopakiem/itd. czas."
Krok 10. Bądź tam dla nich
Oferuj uściski, trzymaj ich za ręce, rysuj im obrazki, spotykaj się, mów „kocham cię” i daj im znać, że są dla ciebie ważne w taki sposób, w jaki czują się najlepiej.
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Porady
- Wyłącz wiadomości. Osoby z autyzmem mogą być bardzo zdenerwowane niesprawiedliwością, więc kontakt z problemami świata jest nieprzydatny, gdy ledwo radzą sobie z własnymi.
- Depresja ma wzloty i upadki. Nie zdziw się, jeśli jednego dnia mogą się dobrze bawić, a następnego czuć się okropnie. Możesz pomóc, ale nie możesz ich wyleczyć.
- Zachęć tę osobę do wysłania SMS-a pod numer 741741. To jest linia tekstu kryzysowego i być może będzie w stanie pomóc.
- Jeśli nie mają nic przeciwko kontaktowi wzrokowemu lub wpatrywaniu się w ciebie, to wpatrywanie się w nich w milczeniu, uśmiechając się lub pokazując, że jesteś przyjazny w inny sposób, może czasami być pocieszające dla osoby z autyzmem.
Ostrzeżenia
- Nie da się w pojedynkę zapobiec samobójstwu. Jeśli dzieje się coś złego, to nie twoja wina. Ale nie traktuj tego jako rady, aby nic nie robić!
- Jeśli stają się tak zmęczeni i odizolowani, że nie mogą nawet wykonywać podstawowych czynności (zabawa, szczególne zainteresowania, czynności związane z samoopieką, które zwykle mogą wykonywać), jest to oznaką poważnej choroby i muszą udać się do lekarza.
