Dwubiegunowa, powszechnie określana jako depresja maniakalna, to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się okresami intensywnego smutku lub beznadziejności (depresja) połączonych z epizodami skrajnego wzlotu niesamowitej energii lub uniesienia (mania). Miliony ludzi diagnozuje to zaburzenie i ostatecznie uczy się, jak równoważyć swoją chorobę z wymaganiami codziennego życia. Jeśli jesteś rodzicem z chorobą afektywną dwubiegunową lub planujesz zostać rodzicem, możesz obawiać się, jak sobie poradzisz. Możesz zoptymalizować swoją zdolność rodzicielską, podejmując odpowiednie kroki w czasie ciąży, rozmawiając z dziećmi o zaburzeniu i ucząc się równoważenia troski o siebie z opieką nad dziećmi.
Kroki
Część 1 z 3: Radzenie sobie z objawami podczas rodzicielstwa
Krok 1. Kontynuuj długotrwałe leczenie
Aby naprawdę być najlepszym rodzicem, z jakim możesz być z tym zaburzeniem, musisz zobowiązać się do leczenia. Najskuteczniejsza strategia leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej obejmuje połączenie leków i psychoterapii. Dlatego konieczne jest, aby przyjmować leki zgodnie z zaleceniami, pojawiać się i uczestniczyć w sesjach terapii indywidualnej lub grupowej oraz śledzić swoje nastroje, aby ostrzec lekarzy o wszelkich zmianach.
- Oprócz leków i terapii pomocne dla Ciebie i Twojej rodziny może być dołączenie do grup wsparcia dla osób z chorobą afektywną dwubiegunową i ich bliskich. Grupy te dają ci możliwość nawiązania kontaktu z innymi osobami, które przechodzą przez te same doświadczenia oraz otrzymania zachęty i porady.
- Należy pamiętać, że hospitalizacja może być konieczna w przypadku ostrych epizodów choroby afektywnej dwubiegunowej. Bliscy przyjaciele i członkowie rodziny powinni zwracać uwagę na oznaki nasilenia objawów. To może być przerażający czas dla dzieci, dlatego ważne jest, aby je uspokoić i porozmawiać z nimi o swojej chorobie w odpowiedni dla wieku sposób.
Krok 2. Poproś o pomoc, kiedy jej potrzebujesz
Wsparcie społeczne jest podstawą bycia dobrym rodzicem z chorobą afektywną dwubiegunową. Bez względu na to, jak bardzo możesz aspirować do bycia superbohaterem, prawda jest taka, że będziesz musiał polegać na rodzinie i przyjaciołach. Najlepiej zaakceptować to jako swoją rzeczywistość i przyjąć wsparcie, które oferują.
Ze wsparcia społecznego możesz korzystać na różne sposoby. Skontaktuj się z bliskim przyjacielem, gdy czujesz się zestresowany i musisz się wyładować. Niech twoi rodzice zabierają dzieci, kiedy potrzebujesz przerwy. Lub połącz się z mamami w społeczności, gdy potrzebujesz pomocy w dostarczaniu dzieci do szkoły w niektóre poranki
Krok 3. Dbaj o bezpieczeństwo swoich dzieci podczas nawrotu
Powrót do manii lub depresji po długim okresie remisji objawów może być denerwujący. Jednak zamiast załamywać się, konieczne jest podjęcie proaktywnych i reaktywnych kroków w celu ochrony dzieci przed wszelkimi pozostałymi zachowaniami wynikającymi z objawów.
- Po pierwsze, staraj się przewidywać nawrót, regularnie śledząc swoje nastroje. Poświęcając kilka minut każdego dnia na dokumentowanie leków, stanu emocjonalnego, zachowań i innych czynników, takich jak sen i ćwiczenia, łatwiej będzie zauważyć zmianę, która może spowodować nawrót. Ponadto śledzenie tych czynników zapewni również lekarzowi cenny wgląd w prowadzenie leczenia.
- Po drugie, umów się na wizytę u lekarza, gdy tylko zauważysz niewielką zmianę nastroju. Następnie powiadom współmałżonka, rodziców lub starsze dzieci, aby w razie potrzeby mogły mieć się na baczności i wdrożyć plan kryzysowy. Możesz również chcieć, aby młodsze dzieci mieszkały u krewnych lub u kogoś innego, kto może zawieźć Cię do szpitala w nagłym wypadku.
Krok 4. Weź to jeden dzień na raz
Twój pomysł na to, jak powinno wyglądać rodzicielstwo, może nigdy nie zostać zrealizowany, gdy żyjesz z chorobą afektywną dwubiegunową. W porządku. Jedną z najlepszych rzeczy, jakie możesz zrobić dla siebie i swoich dzieci, jest nie wściekać się na siebie z powodu swojego zaburzenia. Pielęgnuj dobre dni i staraj się przewidywać i podejmować działania w niezbyt dobre dni. Nie prowadź podsumowania tego, co zrobiłeś dobrze lub źle. Po prostu bądź tam jak najwięcej dla swoich dzieci i miej inne osoby na miejscu, aby wypełnić twoje buty, gdy nie możesz tam być z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej.
Część 2 z 3: Rozmowa z dziećmi na temat choroby afektywnej dwubiegunowej
Krok 1. Wyjaśnij swoją chorobę w sposób odpowiedni do wieku
Jeśli masz już dzieci i zdiagnozowano u Ciebie chorobę afektywną dwubiegunową, możesz mieć trudności z informowaniem dzieci o swoim stanie bez dodawania niepotrzebnego zmartwienia lub strachu. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby uzyskać sugestie, jak przekazać wiadomość swoim dzieciom. Lub umów się na sesję terapii rodzinnej, aby omówić sprawę w bezpiecznym miejscu, ułatwianym przez profesjonalistę.
Ogólnie rzecz biorąc, będziesz chciał wyjaśnić to w sposób dostosowany do ich wieku. Możesz powiedzieć: „Mama ma chorobę mózgu zwaną chorobą afektywną dwubiegunową. Ta choroba sprawia, że myślę, czuję i zachowuję się inaczej niż wtedy, gdy czuję się dobrze. Widzę lekarza, który pracuje ze mną, aby wyzdrowieć”
Krok 2. Zachęcaj do zadawania pytań
Dzieci na ogół będą miały wiele pytań, gdy zapoznają się z czymś nowym. Zapewnij ich, że chcesz, aby pytali o wszystko, czego potrzebują, aby lepiej zrozumieć. Jeśli dzieci nie są zachęcane do zadawania pytań i uzyskiwania na nie odpowiedzi, mają tendencję do tworzenia w głowach znacznie gorszych wersji rzeczywistości. Otwarty dialog na temat twojego stanu może pomóc uspokoić ich umysły.
Powiedz coś w stylu „Wiem, że musicie mieć do mnie mnóstwo pytań. Postaram się na nie odpowiedzieć najlepiej, jak potrafię. Więc… co chcesz wiedzieć?
Krok 3. Wymyśl sygnał, kiedy mama lub tata nie czują się dobrze
W pewnym momencie twoje dzieci mogą być świadkami niektórych bardziej przerażających aspektów twojego zaburzenia, jeśli nastąpi nawrót. Możesz zmniejszyć poczucie winy i pomóc im się przygotować, wymyślając sposób na zasygnalizowanie im, że nie jesteś w najlepszej formie.
- Jeśli mieszkasz z małżonkiem lub partnerem, mogą oni ostrzec Twoje dzieci przed zmianą nastroju za pomocą frazy kodowej, takiej jak „Tatuś jest dzisiaj żółty”. Używanie koloru do opisania nastroju partnera to dobry sposób na komunikowanie go z dziećmi.
- Możesz też użyć systemu domowego, aby ostrzec ich o zmianie nastroju, na przykład przyklejając czerwoną kartkę papieru do drzwi sypialni. Jeśli twoje dzieci zobaczą gazetę, wiedzą, że mogą dać ci przestrzeń lub zainicjować plan kryzysowy.
Krok 4. Opracuj plan kryzysowy
Zaangażowanie całej rodziny w plan działania daje dzieciom poczucie władzy i kontroli podczas nieprzewidywalnych wzlotów i upadków związanych z chorobą afektywną dwubiegunową. Kiedy czujesz się dobrze, usiądź z nimi i wymyśl kilka kroków, które mogą podjąć, gdy znajdziesz się w sytuacji nawrotu.
- Twój plan może obejmować, aby udali się do domu sąsiada, wezwali innego członka rodziny lub zaalarmowali swojego dostawcę zdrowia psychicznego. Uwzględnij w swoim planie kryzysowym innych członków rodziny i bliskich przyjaciół, którzy będą udzielać wsparcia w nagłych wypadkach.
- Upewnij się również, że Twoje dzieci wiedzą, że mogą zadzwonić po służby ratunkowe, na przykład dzwoniąc pod numer 911 w USA, jeśli uważają, że masz poważne kłopoty. Poinformuj ich, jakich znaków należy szukać i naucz ich, jak wezwać pogotowie ratunkowe, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Część 3 z 3: Zarządzanie ciążą z chorobą afektywną dwubiegunową
Krok 1. Utrzymuj regularny kontakt z lekarzem
Wszystkie kobiety mają wyjątkowe obawy w czasie ciąży. Jeśli jednak masz diagnozę choroby afektywnej dwubiegunowej, masz specjalne potrzeby, które muszą być spełnione oprócz tych wspólnych dla wszystkich kobiet. Będziesz musiał ściśle współpracować ze swoim położnikiem i dostawcą zdrowia psychicznego, takim jak psycholog.
- Zachęcaj także do współpracy między swoimi dostawcami, dzieląc się obawami ze wszystkimi dostawcami opieki zdrowotnej. W ten sposób wszyscy są na pokładzie i mogą współpracować, aby zapewnić zdrowie Tobie i Twojemu dziecku.
- Wczesne wykrycie i interwencja w chorobie afektywnej dwubiegunowej znacznie zmniejsza szanse wystąpienia pełnego nawrotu choroby. Dlatego niezwykle ważne jest pozostawanie pod opieką lekarza podczas ciąży z chorobą afektywną dwubiegunową.
- Należy pamiętać, że choroba afektywna dwubiegunowa jest często dziedziczna. Porozmawiaj z lekarzem o ryzyku, jeśli obawiasz się przekazania go swoim dzieciom.
Krok 2. Dowiedz się o objawach afektywnych dwubiegunowych
Dwubiegunowa to zaburzenie mózgu, które charakteryzuje się wyraźnymi wzlotami i upadkami. Kiedy jesteś na haju lub w manii, możesz mieć dużo energii, mówić szybko, mieć problemy ze snem, czuć się rozdrażniony i podejmować ryzykowne decyzje. Z drugiej strony, gdy jesteś przygnębiony lub przygnębiony, masz mało energii, czujesz się smutny, jesz lub śpisz za dużo lub za mało, a nawet myślisz o samobójstwie.
Wahania nastroju związane z chorobą afektywną dwubiegunową stanowią wyzwanie dla ciężarnej matki. Twoje zdrowie i dobre samopoczucie są w tym czasie kluczowe, a zarówno mania, jak i depresja komplikują zdolność do utrzymania dobrego zdrowia psychicznego i fizycznego
Krok 3. Weź leki
Leczenie farmakologiczne jest podstawą leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej. Stabilizatory nastroju to specjalna klasa leków, o których wiadomo, że są skuteczne w pomaganiu osobom z chorobą afektywną dwubiegunową w radzeniu sobie z objawami. Jednak stosowanie tych leków w czasie ciąży zwiększa ryzyko wad wrodzonych. Jeśli jesteś w ciąży i przyjmujesz leki normotymiczne, skonsultuj się z lekarzem, aby ustalić, czy te leki są bezpieczne. Dostępne są dodatkowe opcje leków o zmniejszonej częstości występowania wad wrodzonych.
- Niektóre matki mogą uważać, że nieprzyjmowanie leków jest lepsze niż narażanie zdrowia dziecka na niebezpieczeństwo. Tę ocenę należy dokładnie rozważyć, ponieważ nieleczona depresja została powiązana z niską masą urodzeniową i nieprawidłowym rozwojem mózgu u niemowląt. Ponadto objawy choroby afektywnej dwubiegunowej mogą prowadzić do zachowań, które stanowią zagrożenie dla dziecka, takich jak złe odżywianie, zła opieka prenatalna, stres i nadużywanie substancji.
- Pamiętaj, aby omówić wszelkie potencjalne interakcje, które mogą mieć ze sobą twoje leki. Na przykład, jeśli stosujesz antykoncepcję, porozmawiaj ze swoim lekarzem o możliwości interakcji antykoncepcji ze stabilizatorami nastroju.
Krok 4. Przejdź na terapię
Podczas gdy kobieta może być zmuszona do zmiany swojego schematu leczenia w czasie ciąży, leczenie psychoterapeutyczne nie stwarza żadnego ryzyka. Podejścia takie jak terapia poznawczo-behawioralna specyficzna dla choroby afektywnej dwubiegunowej, terapia rodzinna, terapia rytmu interpersonalnego i społecznego oraz psychoedukacja grupowa oferują praktyczne umiejętności, które pomagają matkom w ciąży dowiedzieć się o swojej chorobie, radzić sobie z rosnącymi obowiązkami domowymi i rodzinnymi, poprawiać sen i radzić sobie ze stresem.
Porozmawiaj ze swoim lekarzem o rozpoczęciu psychoterapii, jeśli jeszcze nie uczestniczysz. Pomocne może być również uczestnictwo w sesjach ze swoim partnerem, innymi dziećmi lub innymi członkami rodziny, którzy mogą nauczyć się potrzebnych umiejętności, które pomogą Ci lepiej radzić sobie z chorobą w czasie ciąży i po narodzinach dziecka
Krok 5. Poszukaj sposobów na nawiązanie więzi z dzieckiem.
Proces nawiązywania więzi z dzieckiem możesz rozpocząć już w czasie ciąży, a proces ten będzie kontynuowany po urodzeniu dziecka. Pamiętaj, że ten proces często wymaga czasu, więc nie martw się, jeśli nie czujesz natychmiastowej więzi. Porozmawiaj ze swoim terapeutą, jeśli masz problemy z nawiązaniem więzi z dzieckiem z powodu objawów choroby afektywnej dwubiegunowej. Niektóre rzeczy, które możesz spróbować pomóc ci nawiązać więź z nienarodzonym dzieckiem, to:
- Pisanie listów do dziecka z informacją, jak sobie radzisz i jak bardzo jesteś podekscytowany spotkaniem z nim.
- Odtwarzanie kojącej muzyki dla dziecka, takiej jak muzyka klasyczna lub new age.
- Masowanie brzucha.
- Rozmowa z dzieckiem.
Krok 6. Dokonuj zdrowych wyborów
Oprócz otrzymania leczenia od dostawców usług medycznych i zdrowia psychicznego, Twój położnik lub lekarz rodzinny poinstruuje Cię również, abyś zmienił swój styl życia. Wszystkie kobiety w ciąży wymagają zrównoważonego stylu życia, aby wspierać rozwój i zdrowie ich dzieci. W przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej kobieta musi dbać o własne zdrowie, aby zminimalizować nawrót objawów.
- Uzyskaj odpowiedni odpoczynek. Cel przez 7 do 9 (lub więcej) godzin na dobę. Budź się i kładź o tej samej porze każdego dnia, aby dostosować swoje ciało do rutyny snu. Wyłącz elektronikę i unikaj kofeiny. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mają naturalnie zaburzone cykle snu, więc porozmawiaj z lekarzem, jeśli stale masz problemy ze snem.
- Spożywaj pożywną dietę. Twój lekarz prawdopodobnie określi idealną dietę do leczenia choroby afektywnej dwubiegunowej i ciąży. Ogólnie jedz dużo owoców i warzyw, chudego białka i produktów pełnoziarnistych. Ogranicz spożycie przetworzonej, tłustej, słodkiej żywności.
- Uzyskaj dużo aktywności fizycznej. Zapytaj swojego lekarza, jaki rodzaj i intensywność ćwiczeń jest dla Ciebie odpowiedni. Aktywność fizyczna pomoże poprawić nastrój i jakość snu.
- Radzić sobie ze stresem. Martwienie się o dziecko może pogorszyć Twój nastrój i zagrozić zdrowiu. Ćwicz techniki relaksacyjne, takie jak głębokie oddychanie i medytacja. Zaangażuj się w regularne dbanie o siebie, niezależnie od tego, czy jest to czytanie książki, czy uprawianie jogi.
Krok 7. Uważaj na oznaki poporodowej choroby afektywnej dwubiegunowej
Czasami choroba afektywna dwubiegunowa może nasilać się po porodzie i może stanowić poważne zagrożenie dla Twojego samopoczucia i bezpieczeństwa dziecka. Jeśli zauważysz nasilenie objawów choroby afektywnej dwubiegunowej po porodzie, natychmiast porozmawiaj ze swoim terapeutą lub lekarzem. Może być konieczne dostosowanie leków, aby złagodzić objawy.
