Gruźlica (TB) to choroba wywoływana przez bakterię Mycobacterium tuberculosis, która zwykle atakuje płuca i rozprzestrzenia się, gdy zarażona osoba kaszle, kicha lub mówi. Gruźlica nie jest łatwa do złapania, ale prawdopodobieństwo jej zachorowania jest większe, jeśli masz osłabiony układ odpornościowy lub masz bliski kontakt z osobą chorą. Chociaż prawdopodobnie nie musisz się martwić, gruźlica jest poważnym stanem, więc dobrym pomysłem jest zapobieganie jej.
Kroki
Część 1 z 3: Jak uniknąć zarażenia gruźlicy?
Krok 1. Unikaj narażania się na osoby z aktywną gruźlicą
Oczywiście najważniejszym środkiem ostrożności, jaki można podjąć, aby zapobiec gruźlicy, jest unikanie przebywania w pobliżu osób z aktywną gruźlicą, która jest wysoce zaraźliwa, zwłaszcza jeśli wynik testu na utajoną gruźlicę był już pozytywny. Dokładniej:
- Nie spędzaj zbyt dużo czasu z nikim, kto ma aktywną infekcję gruźlicą, zwłaszcza jeśli jest leczony krócej niż dwa tygodnie. W szczególności ważne jest unikanie spędzania czasu z chorymi na gruźlicę w ciepłych, dusznych pomieszczeniach.
- Jeśli jesteś zmuszony przebywać w pobliżu pacjentów z gruźlicą, na przykład jeśli pracujesz w zakładzie opieki, w którym obecnie jest leczona gruźlica, będziesz musiał podjąć środki ochronne, takie jak noszenie maski na twarz, aby uniknąć wdychania bakterii gruźlicy.
- Jeśli przyjaciel lub członek rodziny ma aktywną gruźlicę, możesz pomóc w pozbyciu się choroby i zmniejszyć ryzyko jej zachorowania, upewniając się, że ściśle przestrzegają instrukcji leczenia.
Krok 2. Dowiedz się, czy jesteś „zagrożony”
Uważa się, że niektóre grupy ludzi są bardziej zagrożone zachorowaniem na gruźlicę niż inne. Jeśli jesteś członkiem jednej z tych grup, musisz być bardziej czujny, aby chronić się przed narażeniem na gruźlicę. Oto niektóre z głównych grup ryzyka:
- Osoby z osłabionym układem odpornościowym, takie jak osoby z HIV lub AIDS.
- Osoby, które mieszkają z osobą chorą na gruźlicę lub się nią opiekują, np. bliski krewny lub lekarz/pielęgniarka.
- Pracownicy służby zdrowia i pracownicy socjalni obsługujący pacjentów wysokiego ryzyka, np. osoby bezdomne.
- Osoby urodzone w miejscach, w których gruźlica jest powszechna, w tym dzieci i każdy, kto imigrował w ciągu ostatnich pięciu lat z obszarów o wysokim wskaźniku gruźlicy.
- Osoby mieszkające w zatłoczonych, zamkniętych przestrzeniach, takich jak więzienia, domy opieki lub schroniska dla bezdomnych.
- Osoby, które nadużywają narkotyków i alkoholu lub mają niewielki lub żaden dostęp do odpowiedniej opieki zdrowotnej.
- Osoby mieszkające lub podróżujące do krajów, w których aktywna gruźlica jest powszechna, takich jak kraje Ameryki Łacińskiej, Afryki i części Azji.
Krok 3. Prowadź zdrowy styl życia
Ludzie w złym stanie zdrowia są bardziej podatni na bakterie, ponieważ ich odporność na choroby jest niższa niż u zdrowych ludzi. Dlatego ważne jest, aby dołożyć wszelkich starań, aby prowadzić zdrowy tryb życia.
- Jedz zdrową, zbilansowaną dietę z dużą ilością owoców, warzyw, produktów pełnoziarnistych i chudego mięsa. Unikaj tłustych, słodkich i przetworzonych potraw.
- Ćwicz często, co najmniej trzy do czterech razy w tygodniu. Spróbuj włączyć do swoich treningów dobre ćwiczenia sercowo-naczyniowe, takie jak bieganie, pływanie lub wiosłowanie.
- Ogranicz spożycie alkoholu i unikaj palenia i zażywania narkotyków.
- Zapewnij sobie dużo dobrej jakości snu, najlepiej od siedmiu do ośmiu godzin na dobę.
- Utrzymuj dobrą higienę osobistą i staraj się spędzać jak najwięcej czasu na świeżym powietrzu.
Krok 4. Zdobądź szczepienie BCG, aby zapobiec gruźlicy
Szczepionka BCG (Bacille Calmette-Guerin) jest stosowana w wielu krajach w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu się gruźlicy, zwłaszcza wśród małych dzieci. Jednak szczepionka nie jest powszechnie stosowana w Stanach Zjednoczonych, gdzie wskaźniki infekcji są niskie, a chorobę można łatwo wyleczyć. Dlatego CDC nie zaleca szczepionki jako rutynowej immunizacji. W rzeczywistości CDC zaleca szczepionkę BCG obywatelom USA tylko w następujących sytuacjach:
- Gdy dziecko ma negatywny wynik testu na gruźlicę, ale nadal będzie narażone na tę chorobę, zwłaszcza na szczepy oporne na leczenie.
- Gdy pracownik służby zdrowia jest stale narażony na gruźlicę, zwłaszcza szczepy oporne na leczenie.
- Przed wyjazdem do innego kraju, w którym występuje gruźlica.
Część 2 z 3: Jak diagnozować i leczyć gruźlicę
Krok 1. Zaplanuj badanie na gruźlicę, jeśli miałeś kontakt z osobą chorą na gruźlicę
Jeśli niedawno byłeś narażony na kontakt z osobą z aktywną gruźlicą i uważasz, że istnieje prawdopodobieństwo, że zachorowałeś na tę chorobę, ważne jest, aby natychmiast skonsultować się z lekarzem. Istnieją dwie metody testowania gruźlicy:
-
Test skórny:
Skórny Test Tuberculinowy (TST) wymaga wstrzyknięcia roztworu białka między 8 a 10 tygodniem po kontakcie z osobą zakażoną. Pacjent musi wrócić do lekarza dwa lub trzy dni później, aby zinterpretować reakcję skórną.
-
Badanie krwi:
Chociaż nie jest to tak powszechne jak test skórny, badanie krwi na gruźlicę wymaga tylko jednej wizyty u lekarza i jest mniej prawdopodobne, że spowoduje błędną interpretację przez lekarza. Jest to niezbędna opcja dla każdego, kto otrzymał szczepienie BCG, ponieważ szczepionka może zakłócać dokładność skórnego testu tuberkulinowego.
- Jeśli twój test na gruźlicę jest pozytywny, będziesz musiał przejść dodatkowe testy. Pracownicy służby zdrowia będą musieli ustalić, czy masz utajoną gruźlicę (która nie jest zaraźliwa) lub aktywną gruźlicę przed przystąpieniem do leczenia. Testy mogą obejmować prześwietlenie klatki piersiowej i badanie plwociny.
Krok 2. Rozpocznij natychmiastowe leczenie utajonej gruźlicy
Jeśli wynik testu na utajoną gruźlicę jest pozytywny, należy skonsultować się z lekarzem w sprawie najlepszego sposobu postępowania.
- Chociaż nie czujesz się chory na utajoną gruźlicę i nie jest ona zaraźliwa, prawdopodobnie zostanie ci przepisany kurs antybiotyków, aby zabić nieaktywne zarazki gruźlicy i zapobiec przekształceniu się gruźlicy w aktywną chorobę.
- Dwie najczęstsze metody leczenia to: Przyjmowanie izoniazydu codziennie lub dwa razy w tygodniu. Czas trwania leczenia to sześć lub dziewięć miesięcy. Lub dla tych, którzy nie tolerują izoniazydu, przyjmowanie rifampiny codziennie przez cztery miesiące.
Krok 3. Rozpocznij natychmiastowe leczenie aktywnej gruźlicy
Jeśli wynik testu na aktywną gruźlicę jest pozytywny, konieczne jest jak najszybsze rozpoczęcie leczenia.
- Objawy aktywnej gruźlicy obejmują kaszel, produkcję plwociny, gorączkę, utratę masy ciała, zmęczenie, nocne poty, dreszcze i utratę apetytu.
- Obecnie aktywną gruźlicę można łatwo wyleczyć kombinacją antybiotyków, jednak czas leczenia może być dość długi, zwykle od sześciu do dwunastu miesięcy.
- Najczęstsze leki stosowane w leczeniu gruźlicy to izoniazyd, ryfampicyna (Rifadin, Rimactane), etambutol (Myambutol) i pirazynamid. W przypadku aktywnej gruźlicy zwykle będziesz musiał zażywać kombinację tych leków, zwłaszcza jeśli masz szczególnie lekooporny szczep.
- Pacjenci z opornością zarówno na izoniazyd, jak i ryfampinę powinni być monitorowani przez dwa lata po leczeniu.
- Jeśli dokładnie zastosujesz się do swojego planu leczenia, powinieneś zacząć czuć się lepiej w ciągu kilku tygodni i nie powinieneś już być zaraźliwy. Jednak ważne jest, aby zakończyć leczenie, w przeciwnym razie gruźlica pozostanie w twoim systemie i potencjalnie stanie się bardziej oporna na leki.
Część 3 z 3: Jak uniknąć rozprzestrzeniania się gruźlicy
Krok 1. Zostań w domu
Jeśli masz aktywną gruźlicę, będziesz musiał podjąć środki ostrożności, aby uniknąć przeniesienia choroby na inne osoby. Będziesz musiał pozostać w domu z pracy lub szkoły przez kilka tygodni po postawieniu diagnozy i unikać spania lub spędzania długiego czasu w pokoju z innymi ludźmi.
Powinieneś także powstrzymać się od przyjmowania gości w domu, dopóki nie przestaniesz być zakaźny
Krok 2. Przewietrz pomieszczenie
Mycobacterium tuberculosis łatwiej rozprzestrzenia się w zamkniętych przestrzeniach ze stagnacją powietrza. Dlatego należy otworzyć wszystkie okna lub drzwi, aby wpuścić świeże powietrze i wypuścić zanieczyszczone powietrze.
Z tego powodu powinieneś również spać sam, a nie w tym samym pokoju, co pozostali domownicy
Krok 3. Zakryj usta
Podobnie jak w przypadku przeziębienia, będziesz musiał zakryć usta za każdym razem, gdy kaszlesz, kichasz, a nawet się śmiejesz. W razie potrzeby możesz użyć ręki, ale preferowane jest użycie chusteczki.
Krok 4. Załóż maskę
Jeśli jesteś zmuszony przebywać w pobliżu ludzi, dobrym pomysłem jest noszenie maski chirurgicznej, która zakrywa usta i nos, przynajmniej przez pierwsze trzy tygodnie po zakażeniu. Pomaga to zmniejszyć ryzyko przekazania bakterii komuś innemu.
Krok 5. Zakończ kurację lekami
Absolutnie konieczne jest, aby skończyć lek, który przepisał lekarz. Niezastosowanie się do tego daje bakteriom gruźlicy szansę na mutację, dzięki czemu bakterie są znacznie bardziej odporne na leki, a tym samym bardziej śmiercionośne. Dokończenie kuracji lekami jest najbezpieczniejszą opcją nie tylko dla Ciebie, ale także dla osób wokół Ciebie.
