Badania sugerują, że za każdym razem należy wstrzykiwać insulinę w ten sam obszar ciała, chociaż nie trzeba używać tego samego miejsca wstrzyknięcia. Insulina dostaje się do krwiobiegu najszybciej, gdy jest wstrzykiwana w brzuch, ale wolniej, gdy jest wstrzykiwana w ramiona, uda lub pośladki. Insulina to hormon wytwarzany w trzustce, który pomaga organizmowi w wykorzystaniu glukozy (cukru). Jeśli masz cukrzycę typu 1, twoje ciało może nie wytwarzać insuliny, podczas gdy cukrzyca typu 2 może wystąpić, jeśli nie wytwarzasz wystarczającej ilości insuliny lub organizm nie używa jej prawidłowo. Eksperci są zgodni, że insulinoterapia i zmiany stylu życia mogą pomóc w kontrolowaniu cukrzycy, ale ważne jest przestrzeganie zaleceń lekarza.
Kroki
Część 1 z 3: Wstrzykiwanie insuliny za pomocą strzykawki
Krok 1. Przygotuj swoje materiały eksploatacyjne
Przed podaniem sobie lub dziecku zastrzyku należy zebrać małą butelkę z insuliną (fiolkę), strzykawkę i gaziki nasączone alkoholem. Sprawdź etykietę, aby upewnić się, że masz odpowiedni rodzaj insuliny, ponieważ jest ona dostępna w odmianach krótko działających, średnio i długo działających – lekarz wyjaśni, jaki rodzaj jest dla Ciebie najlepszy. Istnieją różne urządzenia używane do wstrzykiwania insuliny, w tym różnej wielkości strzykawki, wstrzykiwacze insulinowe, pompy i wstrzykiwacze strumieniowe.
- Strzykawki są najczęstszą metodą podawania insuliny. Są niedrogie i większość firm ubezpieczeniowych za nie płaci.
- Strzykawki różnią się ilością przechowywanej insuliny i rozmiarem igły. Większość jest wykonana z plastiku (do jednorazowego użytku) i ma już przymocowane na końcu igły.
- Ogólna zasada: użyj strzykawki o pojemności 1 ml, jeśli dawka wynosi od 50 do 100 jednostek insuliny; użyj strzykawki o pojemności 0,5 ml, jeśli dawka wynosi od 30 do 50 jednostek insuliny; użyj strzykawki o pojemności 0,3 ml, jeśli dawka jest mniejsza niż 30 jednostek insuliny.
- Igły do insuliny miały kiedyś 12,7 mm długości, ale krótsze igły (4 mm – 8 mm) są równie skuteczne i powodują mniejszy dyskomfort.
Krok 2. Wyjmij insulinę z lodówki
Insulina jest zwykle przechowywana w lodówce, ponieważ niższa temperatura zapobiega jej zepsuciu lub zepsuciu – zimno zasadniczo przechowuje ją dłużej. Jednak zastrzyki z insuliną należy podawać tylko wtedy, gdy insulina ma temperaturę pokojową. W związku z tym wyjmij fiolkę z insuliną z lodówki około 30 minut przed wstrzyknięciem, aby miała wystarczająco dużo czasu na rozgrzanie. Nigdy nie podgrzewaj go w mikrofalówce ani nie gotuj, aby szybciej się podgrzał, ponieważ zniszczy to hormon.
- Wstrzykiwanie zimnej insuliny do organizmu jest zwykle nieco bardziej niewygodne, a insulina może nieco stracić na swojej mocy lub skuteczności. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, zawsze używaj w temperaturze pokojowej.
- Po otwarciu i rozpoczęciu używania fiolki z insuliną można ją przechowywać w temperaturze pokojowej do miesiąca, zanim pojawią się obawy, że wygaśnie lub zmniejszy się.
Krok 3. Napełnij strzykawkę jednym rodzajem insuliny
Przed napełnieniem strzykawki sprawdź, czy masz właściwy rodzaj insuliny i czy nie jest przeterminowana. Płynna insulina nigdy nie powinna mieć grudek. Zdezynfekuj ręce przed zdjęciem plastikowej osłonki z fiolki z insuliną, a następnie przetrzyj górną część fiolki chusteczką nasączoną alkoholem, aby ją zdezynfekować. Następnie zdejmij nasadkę z igły, odciągnij tłok strzykawki do oznaczenia odpowiadającego ilości potrzebnej insuliny, a następnie przełóż igłę przez gumową końcówkę fiolki i wciśnij tłok w dół. Trzymać igłę w fiolce i odwrócić ją do góry nogami, a następnie ponownie odciągnąć tłok, aby podać odpowiednią dawkę insuliny do strzykawki.
- Insulina krótko działająca jest klarowna i nie zawiera cząstek. Nie należy go używać, jeśli w fiolce znajdują się grudki lub cząstki.
- Insulina o pośrednim czasie działania jest mętna i należy ją obracać w dłoniach, aby ją wymieszać – nie potrząsaj fiolką, ponieważ może to spowodować zbrylanie się insuliny.
- Sprawdź strzykawkę pod kątem pęcherzyków powietrza, ponieważ nie powinno ich być. Jeśli tak, postukaj w strzykawkę, aby bąbelki uniosły się do góry i wstrzyknij je z powrotem do fiolki z insuliną.
- Jeśli nie widać pęcherzyków powietrza, ostrożnie odłóż załadowaną strzykawkę, a następnie wybierz miejsce wstrzyknięcia.
Krok 4. Napełnij strzykawkę dwoma rodzajami insuliny
Niektóre rodzaje insuliny można mieszać, ale nie wszystkie, więc nigdy nie rób tego, chyba że zostaniesz poproszony i wskazany przez lekarza. Gdy lekarz poinformuje Cię, ile każdego rodzaju potrzebujesz, dodaj ich indywidualne sumy, aby uzyskać jedną całkowitą objętość i kontynuuj napełnianie strzykawki, jak opisano powyżej, pociągając ją z powrotem. Lekarz poinformuje również, którą insulinę należy najpierw pobrać do strzykawki – zawsze należy to robić w tej kolejności. Zazwyczaj insulina krótko działająca jest wciągana do strzykawki przed odmianami pośrednimi, a typy pośrednie przed odmianami długotrwałymi.
- Ponieważ insulina krótko działająca jest klarowna, a insulina długo działająca jest mętna, możesz skorzystać z poniższych wskazówek, aby zapamiętać kolejność pobierania insuliny: zawsze zaczynaj czysto, a kończ mętnie.
- Mieszanie insulin ma na celu zapewnienie zarówno natychmiastowych, jak i długotrwałych efektów w radzeniu sobie z wysokim poziomem glukozy we krwi.
- Używanie strzykawek pozwala mieszać różne rodzaje insuliny, podczas gdy inne metody wstrzykiwania (takie jak wstrzykiwacze do insuliny) nie.
- Nie wszyscy diabetycy muszą mieszać różne rodzaje insuliny, aby skutecznie leczyć swój stan, a niektórzy uważają, że procedura jest zbyt skomplikowana lub czasochłonna. Zwykle jest to ewolucja procesu; Ponieważ cukrzyca z czasem się pogarsza, do odpowiedniego leczenia pacjenta potrzebna jest większa ilość insuliny.
- Lekarz przepisujący insulinę powinien przeszkolić Cię w tej metodzie podawania insuliny, abyś mógł ćwiczyć pod jego nadzorem, zanim zrobisz to samodzielnie.
Krok 5. Wybierz, gdzie zrobić zastrzyk insuliny
Insulinę należy wstrzykiwać w tkankę tłuszczową znajdującą się tuż pod skórą, zwaną tłuszczem podskórnym. W związku z tym najczęstszymi miejscami wstrzyknięć są obszary, które zwykle mają dobrą warstwę podskórnej tkanki tłuszczowej, takie jak brzuch, udo, pośladki lub pod ramieniem. Osoby, które codziennie otrzymują zastrzyki z insuliny, muszą zmieniać miejsca wstrzyknięć, aby zapobiec obrażeniom. Można zmieniać miejsca wstrzyknięć w obrębie tej samej części ciała (pomiędzy miejscami należy zachować co najmniej centymetr) lub przełączać się na różne części ciała.
- Jeśli wstrzykniesz insulinę głębiej do tkanki mięśniowej, zostanie ona wchłonięta zbyt szybko i potencjalnie doprowadzi do niebezpiecznie niskiego poziomu cukru we krwi (hipoglikemia).
- Wstrzyknięcie zbyt dużej ilości leku w to samo miejsce może wywołać lipodystrofię, co prowadzi do rozpadu lub nagromadzenia podskórnej tkanki tłuszczowej. Należy to wiedzieć, ponieważ może to wpływać na wchłanianie insuliny, a jeśli tak się stanie, nie będzie działać tak dobrze w przypadku wstrzyknięcia w obszar, w którym tworzy się lipodystrofia. Dlatego ważne jest, aby zmieniać miejsca wstrzyknięć.
- Trzymaj strzały co najmniej 1 cal od blizn i 2 cale od pępka. Nigdy nie wstrzykiwać w obszar, który jest posiniaczony, opuchnięty lub tkliwy.
Krok 6. Wstrzyknij insulinę
Po wybraniu miejsca nadszedł czas na wstrzyknięcie insuliny. Miejsce powinno być czyste i suche - umyj je wodą z mydłem (nie alkoholem), jeśli jest niejasne. Uszczypnij skórę i tłuszcz i delikatnie odciągnij je od leżących pod spodem mięśni, a następnie włóż igłę pod kątem 90° (prostopadle lub prosto w górę/w dół), jeśli tkanka jest wystarczająco gruba. Jeśli jesteś szczupły (często u cukrzyków typu 1), włóż igłę pod kątem 45° dla większego komfortu. Całkowicie wbić igłę, a następnie puścić skórę i powoli i równomiernie wstrzykiwać insulinę, naciskając tłok, aż cała strzykawka zniknie.
- Po zakończeniu umieść igłę/strzykawkę w przeznaczonym do tego plastikowym pojemniku i trzymaj ją z dala od dzieci. Nigdy nie używaj ponownie igieł ani strzykawek.
- Zachowaj tabelę miejsc użytych do wstrzyknięć. Twój lekarz może być w stanie dostarczyć ci ilustrowany wykres / diagram do śledzenia.
Krok 7. Pozostaw igłę na miejscu na około pięć sekund
Po wstrzyknięciu insuliny w wybrane miejsce dobrze jest pozostawić igłę/strzykawkę na miejscu przez co najmniej 5 sekund, aby cały hormon wchłonął się w tkankę i nie przedostał się z powrotem. Gdy igła jest na miejscu, staraj się nie poruszać częścią ciała, aby uniknąć dyskomfortu. Jeśli igły zawsze powodują lekkie mdłości lub słabość w kolanach, odwróć wzrok na 5 sekund, zanim zaczniesz je usuwać.
- Jeśli z miejsca wstrzyknięcia wycieknie jakaś insulina, należy przycisnąć skórę przez 5-10 sekund czystą chusteczką, aby ją wchłonąć i zatrzymać wypływ.
- Pamiętaj, aby wyciągnąć igłę pod tym samym kątem, pod jakim została wprowadzona, aby uniknąć uszkodzenia tkanki – pod kątem 90° lub 45°.
Część 2 z 3: Wstrzykiwanie insuliny za pomocą wstrzykiwacza
Krok 1. Zamiast tego rozważ użycie wstrzykiwacza do insuliny
Wstrzyknięcia insuliny za pomocą zwykłych strzykawek/igieł nie są tak bolesne, jak sądzi większość ludzi, chociaż używanie wstrzykiwaczy do insuliny jest często wygodniejsze i wygodniejsze. Inne zalety to: nie ma potrzeby pobierania insuliny z fiolki; dawki można łatwo ustawić we wstrzykiwaczu i można go stosować do większości rodzajów insuliny. Główną wadą jest to, że nie można mieszać ze sobą różnych rodzajów insuliny, jeśli tak zalecił lekarz.
- Wstrzykiwacz może być najlepszym wyborem dla dzieci w wieku szkolnym, które muszą wykonywać zastrzyki w szkole, ponieważ łatwo jest nosić przy sobie wstrzykiwacz i nie ma potrzeby wyjmowania insuliny z lodówki.
- Do wyboru są różne wstrzykiwacze insuliny – niektóre są jednorazowe, a inne wykorzystują wymienne wkłady insulinowe i igły.
- Długopisy i wkłady mogą być droższe niż strzykawki i fiolki z insuliną.
Krok 2. Przygotuj długopis
Sprawdź wstrzykiwacz, aby upewnić się, że jest to właściwa recepta i że nie wygasł. Przetrzyj końcówkę wstrzykiwacza wacikiem nasączonym alkoholem. Zdjąć nalepkę ochronną z igły i nakręcić ją na wstrzykiwacz. Lekarz powinien wypisać receptę zarówno na wstrzykiwacz, jak i igły.
- Jeśli stosujesz insulinę krótkodziałającą, powinna być klarowna, bez drobinek, przebarwień, naszego zmętnienia. Otworzyć wstrzykiwacz, aby odsłonić igłę i wyczyścić igłę wacikiem nasączonym alkoholem.
- Insulina o pośrednim lub długim czasie działania będzie mętna i będzie musiała zostać wymieszana przed wstrzyknięciem. Delikatnie obracaj wstrzykiwacz w dłoniach i obracaj wstrzykiwaczem dziesięć razy w górę iw dół, aby odpowiednio wymieszać insulinę.
Krok 3. Zdejmij czapki
Zdjąć zewnętrzną osłonkę igły, którą można ponownie użyć, oraz wewnętrzną osłonkę igły, którą można wyrzucić. Nigdy nie należy ponownie używać igły do wstrzykiwań.
Krok 4. Zalej wstrzykiwacz
Trzymaj wstrzykiwacz igłą skierowaną w stronę sufitu i postukaj wstrzykiwaczem, aby wycisnąć pęcherzyki powietrza do góry. Przekręć pokrętło dawkowania, zwykle znajdujące się w pobliżu przycisku wstrzykiwania, do pozycji „2”, a następnie naciskaj przycisk wstrzykiwania, aż na czubku igły pojawi się kropla insuliny.
Pęcherzyki powietrza mogą spowodować wstrzyknięcie niewłaściwej ilości insuliny
Krok 5. Wybierz ilość dozowania
Ponownie zlokalizuj pokrętło dawkowania na końcu wstrzykiwacza, w pobliżu tłoka. Pozwala to kontrolować ilość wstrzykiwanej insuliny. Ustaw tarczę na dawkę przepisaną przez lekarza.
Krok 6. Wybierz, gdzie zrobić zastrzyk insuliny
Insulinę należy wstrzykiwać w tkankę tłuszczową znajdującą się tuż pod skórą, zwaną tłuszczem podskórnym. W związku z tym najczęstszymi miejscami wstrzyknięć są obszary, które zwykle mają dobrą warstwę podskórnej tkanki tłuszczowej, takie jak brzuch, udo, pośladki lub pod ramieniem. Osoby, które codziennie otrzymują zastrzyki z insuliny, muszą zmieniać miejsca wstrzyknięć, aby zapobiec obrażeniom. Można zmieniać miejsca wstrzyknięć w tej samej części ciała (pomiędzy miejscami należy zachować co najmniej jeden cal) lub przełączać się na różne części ciała.
- Jeśli wstrzykniesz insulinę głębiej do tkanki mięśniowej, zostanie ona wchłonięta zbyt szybko i potencjalnie doprowadzi do niebezpiecznie niskiego poziomu cukru we krwi (hipoglikemia).
- Wstrzyknięcie zbyt dużej dawki w to samo miejsce może wywołać lipodystrofię, co prowadzi do rozpadu lub nagromadzenia podskórnej tkanki tłuszczowej.
- Trzymaj strzały co najmniej 1 cal od blizn i 2 cale od pępka. Nigdy nie wstrzykiwać w obszar, który jest posiniaczony, opuchnięty lub tkliwy.
Krok 7. Daj sobie szansę
Owiń palce wokół wstrzykiwacza kciukiem na przycisku do wstrzykiwań. Przyłożyć igłę do fałdu skóry pod kątem 45 lub 90 stopni (należy zapytać lekarza, który jest najlepszy dla używanego wstrzykiwacza) i nacisnąć i przytrzymać przycisk wstrzykiwania przez co najmniej 10 sekund.
Krok 8. Wyrzuć igłę
Zakryj i odkręć końcówkę igły wstrzykiwacza i wyrzuć go, ale nie wyrzucaj wstrzykiwacza, dopóki nie zabraknie insuliny – zwykle trwają one 28 dni w zależności od rodzaju insuliny. Nie pozostawiać igły na wstrzykiwaczu pomiędzy strzałami.
Podobnie jak w przypadku strzykawek, powinieneś mieć wyznaczone miejsce na zużyte igły. Przechowuj je w twardym plastikowym lub metalowym pojemniku (upewnij się, że jest oznakowany). Gdy jest pełny, zaklej taśmą pojemnik i wyrzuć go w odpowiedni sposób na miejscu utylizacji produktów zdrowotnych. Możesz zadzwonić do swojego lokalnego wydziału ds. śmieci lub zdrowia publicznego w sprawie programów usuwania ostrych narzędzi w Twojej okolicy
Część 3 z 3: Zrozumienie potrzeby insuliny
Krok 1. Rozróżnij typy cukrzycy
Cukrzyca to choroba, w której poziom glukozy (cukru) we krwi jest zbyt wysoki (hiperglikemia) z powodu braku insuliny lub niewrażliwości tkanek na nią. Ogólnie rzecz biorąc, cukrzyca typu 1 jest poważniejsza, ponieważ organizm (trzustka) nie wytwarza insuliny, podczas gdy w przypadku odmiany typu 2 organizm nie wytwarza ani nie wykorzystuje insuliny efektywnie. Obie postacie mogą być śmiertelne, jeśli nie są leczone.
- Wszyscy chorzy na cukrzycę typu 1 potrzebują codziennie zastrzyków z insuliną, podczas gdy duża część diabetyków typu 2 może radzić sobie ze swoim stanem za pomocą specjalnych diet, odchudzania i ćwiczeń.
- Cukrzyca typu 2 występuje znacznie częściej i jest powiązana z otyłością, która powoduje, że tkanki organizmu są mniej wrażliwe na działanie insuliny - zasadniczo ignorując jej wpływ.
- Insuliny nie można przyjmować doustnie (doustnie) w celu obniżenia poziomu glukozy we krwi, ponieważ enzymy żołądkowe zakłócają jej działanie.
Krok 2. Rozpoznaj objawy cukrzycy typu 1
Osoby z cukrzycą typu 2 mają tendencję do nadwagi i powoli rozwijają swoje objawy, podczas gdy u diabetyków typu 1 objawy pojawiają się szybko i są one cięższe. Najczęstsze objawy cukrzycy typu 1 to: zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu, skrajny głód, niewyjaśniona utrata masy ciała, słodki oddech (z powodu rozpadu ciał ketonowych), silne zmęczenie, drażliwość, niewyraźne widzenie, wolno gojące się rany i częste infekcje.
- Cukrzyca typu 1 może rozwinąć się w każdym wieku, chociaż zwykle pojawia się w dzieciństwie lub okresie dojrzewania. Dzieci z cukrzycą są zwykle bardzo chude, wychudzone i wyglądają na zmęczone.
- Cukrzyca typu 2 może rozwinąć się w każdym wieku, chociaż najczęściej występuje u osób powyżej 40 roku życia, które są otyłe.
- Bez leczenia insuliną cukrzyca może się rozwijać i prowadzić do uszkodzenia nerwów (neuropatii), chorób serca, uszkodzenia nerek, ślepoty, drętwienia kończyn i różnych chorób skóry.
Krok 3. Zrozum ryzyko związane z wstrzykiwaniem insuliny
Cukrzyca i konieczność codziennego wstrzykiwania insuliny jest czasem jak chodzenie po linie. Wstrzyknięcie zbyt dużej ilości insuliny może prowadzić do hipoglikemii z powodu usunięcia zbyt dużej ilości glukozy z krwiobiegu. Z drugiej strony, niewystarczające wstrzyknięcie sprzyja hiperglikemii, ponieważ w krwiobiegu pozostaje zbyt dużo glukozy. Twój lekarz może oszacować ilości, ale zależy to od twoich wyborów żywieniowych. W związku z tym diabetycy muszą monitorować swój własny poziom cukru we krwi i samodzielnie określać, kiedy wstrzyknąć.
- Objawy hipoglikemii obejmują: nadmierne pocenie się, drżenie, osłabienie, głód, zawroty głowy, bóle głowy, niewyraźne widzenie, kołatanie serca, drażliwość, niewyraźną mowę, senność, splątanie, omdlenia i drgawki.
- Pomijanie posiłków i nadmierne ćwiczenia fizyczne mogą również sprzyjać hipoglikemii.
- Hipoglikemię można w większości przypadków leczyć w domu, spożywając szybko wchłaniane węglowodany, takie jak sok owocowy, dojrzałe jagody, białe pieczywo z miodem i/lub tabletki z glukozą.
Wideo - Korzystając z tej usługi, niektóre informacje mogą być udostępniane YouTube
Porady
- Pozbądź się igieł insulinowych w sposób odpowiedzialny. Umieścić zużytą igłę z powrotem w nasadce. Zużyte igły z nasadkami przechowuj w małym pudełku, słoiku lub pojemniku. Po napełnieniu szczelnie zamknij pokrywkę i zawiń w plastikową torbę. Wyrzucić do kosza. Nie wyrzucaj do kosza luźnych igieł bez nasadek.
- Wiele osób woli wstrzykiwać insulinę w brzuch. Jest mniej bolesny i wchłania się tam szybciej i bardziej przewidywalnie.
- Odrętwienie skóry kostką lodu na kilka minut przed wstrzyknięciem może znacznie zmniejszyć ból.
- Jeśli robisz zastrzyki w pośladki, nie celuj w obszar, na którym siedzisz. Zamiast tego celuj wyżej, tam gdzie zwykle znajdują się tylne kieszenie dżinsów.
