Badania pokazują, że niedoczynność tarczycy występuje, gdy tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów, co zaburza równowagę reakcji chemicznych w organizmie. Tarczyca jest ważnym gruczołem dokrewnym, który kontroluje metabolizm organizmu i znajduje się w przedniej części szyi, tuż pod jabłkiem Adama. Eksperci są zgodni, że ten stan, który występuje u kobiet po 40. roku życia, jest trudny do zdiagnozowania bez badania lekarskiego, ale zwykle można go stosunkowo szybko wykryć za pomocą badania krwi lub wstrzyknięcia syntetycznego hormonu. Chociaż niedoczynność tarczycy jest powszechna u starszych kobiet, może również dotyczyć kobiet w ciąży, kobiet po porodzie, osób doświadczających menopauzy, noworodków, osób z chorobami autoimmunologicznymi, osób otrzymujących radioaktywny jod lub terapię oraz osób, które miały promieniowanie w szyi lub górnej części klatki piersiowej.
Kroki
Część 1 z 3: Określanie, kto powinien zostać przetestowany
Krok 1. Przetestuj się, jeśli zauważysz objawy
Objawy rozwijają się powoli przez wiele lat. Wiele objawów może być również związanych z wieloma innymi rodzajami schorzeń, ale każda kombinacja zmęczenia, zwiększonej wrażliwości na zimno, zaparć, suchej skóry, przyrostu masy ciała, sztywności lub osłabienia mięśni, przerzedzania włosów, depresji i/lub zaburzeń pamięci najprawdopodobniej doprowadzi cię do niedoczynności tarczycy.
- Nieleczona niedoczynność tarczycy może stać się poważnym problemem. Fizycznie może prowadzić do wola i psychicznie do depresji.
- Obrzęk śluzowaty lub zaawansowana niedoczynność tarczycy występuje rzadko, ale może zagrażać życiu. Niskie ciśnienie krwi, zmniejszony oddech, obniżona temperatura ciała, brak reakcji i śpiączka to oznaki i objawy zaawansowanego stadium, które mogą ostatecznie doprowadzić do śmierci.
Krok 2. Przetestuj noworodki
Ze względu na ryzyko niepełnosprawności intelektualnej u niemowląt, przetestuj noworodka jeszcze w szpitalu. Wczesna diagnoza, w ciągu pierwszego miesiąca życia, ułatwi Twojemu dziecku odwrócenie wszelkich skutków niedoczynności tarczycy. Proste badanie krwi może wykryć stan, a następnie, po przepisaniu odpowiedniego leku, lekarz będzie monitorował poziom hormonów tarczycy za pomocą regularnie zaplanowanych badań krwi.
- Noworodki cierpiące na niedoczynność tarczycy będą miały żółtaczkę, częste krztuszenie się, duży, wystający język i opuchniętą twarz.
- Jeśli stan się postępuje, dziecko może mieć problemy z karmieniem, zaparciami, słabym napięciem mięśniowym lub nadmierną sennością.
- Nieleczona niedoczynność tarczycy może prowadzić do poważnego niedorozwoju fizycznego i psychicznego.
Krok 3. Zbadaj kobiety w ciąży
Jeśli jesteś w ciąży lub myślisz o zajściu w ciążę, powinieneś zbadać swoją tarczycę. Choroba tarczycy jest powszechna u kobiet w wieku rozrodczym. Dlatego ten stan może dramatycznie wpłynąć zarówno na matkę, jak i dziecko podczas ciąży.
- Wszystkie kobiety w ciąży z powiększoną tarczycą (wolem), niedoczynnością tarczycy w wywiadzie rodzinnym lub wysokim poziomem przeciwciał przeciwtarczycowych we krwi powinny zostać przebadane.
- Zapytaj swojego lekarza o suplementację selenem, jeśli masz wysoki poziom przeciwciał w czasie prekoncepcji.
- Kobiety stosujące terapię zastępczą hormonów tarczycy przed zajściem w ciążę muszą monitorować ich poziom, zwłaszcza w pierwszym trymestrze ciąży. Dawki mogą wzrastać wraz z postępem ciąży.
- Po porodzie (poporodowa niedoczynność tarczycy) kobiety mogą odczuwać depresję, problemy z pamięcią i koncentracją lub powiększenie tarczycy.
Krok 4. Uważaj na znaki u dzieci i nastolatków
Dzieci i nastolatki doświadczają tych samych objawów, co dorośli, ale ponieważ nadal rosną i mają bardzo aktywne gruczoły tarczycy, mogą również cierpieć na słaby wzrost, co skutkuje niższym wzrostem, opóźnionym rozwojem zębów, spowolnieniem rozwoju umysłowego lub dłuższym okres do wejścia w okres dojrzewania.
Dzieci z niedoczynnością tarczycy muszą regularnie odwiedzać lekarza, ponieważ wraz z rozwojem zmienia się dawkowanie leków. W przypadku nieprawidłowego dawkowania mogą wystąpić poważne konsekwencje
Krok 5. Badanie przesiewowe pacjentów ze stanami lub ekspozycjami związanymi z wysokim ryzykiem rozwoju niedoczynności tarczycy
Osoby z chorobami takimi jak zespół Downa lub zespół Turnera lub przyjmujące niektóre leki (amiodaron, lit, talidomid, interferon, sunitynib i ryfampicyna) lub leczenie (radioterapia szyi, leczenie jodem promieniotwórczym, wycięcie tarczycy częściowej) powinny być poddawane corocznemu badaniu przesiewowemu pod kątem niedoczynności tarczycy.
Badanie przesiewowe osób, które nie są zagrożone i nie wykazują żadnych objawów, przynosi niewielkie korzyści i nie jest zalecane. Należy jednak poddać się badaniom przesiewowym kobiet po 50. roku życia, u których występuje jeden lub więcej objawów
Część 2 z 3: Testowanie
Krok 1. Zbadaj się w domu
Jeśli masz kombinację objawów związanych z niedoczynnością tarczycy, możesz podjąć wstępne działania w celu ustalenia, czy masz tę chorobę. Nieinwazyjnym sposobem ustalenia, czy masz niedoczynność tarczycy, jest sprawdzenie podstawowej temperatury ciała (BBT to najniższa temperatura ciała w okresie 24 godzin) w domu.
- Aby uzyskać dokładny odczyt, musisz zmierzyć temperaturę, gdy po raz pierwszy obudzisz się rano, zanim jeszcze usiądziesz w łóżku. Trzymaj go pod pachą przez dziesięć minut.
- Wykonuj to przez cztery kolejne dni i zapisz to. Twoja normalna temperatura powinna wynosić od 97,8 do 98,2°F (36,6 do 36,8°C). Jeśli twoja temperatura jest poniżej 97,8 ° F * (36,6 ° C), twoja tarczyca może nie działać prawidłowo. Skontaktuj się z lekarzem suplementów tarczycy.
- Pamiętaj, że niedoczynność tarczycy nie może być potwierdzona jako stan za pomocą samych testów domowych. Tylko oficjalne badanie krwi przeprowadzone przez lekarza może potwierdzić jakikolwiek rodzaj diagnozy. Nawet jeśli badania domowe nie wykażą niedoczynności tarczycy, należy zachować ostrożność, ponieważ jest niezwykle trudna do wykrycia, a jej pełny rozwój często zajmuje kilka lat.
Krok 2. Sprawdź swoją rodzinę i historię medyczną
Ponieważ wiele objawów niedoczynności tarczycy jest częstymi dolegliwościami występującymi u osób, które nie mają problemów z tarczycą, Twój lekarz prowadzi szczegółową, szczegółową historię medyczną. Upewnij się, że pamiętasz, jak długo dokuczają Ci objawy.
- Lekarze zwrócą szczególną uwagę na to, czy u Twojej matki lub bliskiej krewnej kiedykolwiek zdiagnozowano niedoczynność tarczycy. Spróbuj znaleźć te informacje przed pójściem do lekarza.
- Osoby, które przeżyły raka, zwłaszcza te, które otrzymały promieniowanie wokół szyi lub operację szyi, zostaną dokładnie zbadane.
- Inną ważną czerwoną flagą są leki, które mogą powodować niedoczynność tarczycy, takie jak amiodaron, lit, interferon alfa lub interleukina-2.
Krok 3. Zrób egzamin fizyczny
Badanie fizykalne odbędzie się po zbadaniu Twojej rodziny i historii medycznej w celu sprawdzenia objawów. Twój lekarz sprawdzi, czy nie ma suchej skóry, obrzęku wokół oczu i nóg, powolnego odruchu i wolnego tętna.
Krok 4. Zrób badania krwi
Jeśli wyniki z Twojej historii i badań fizykalnych skłonią Twojego lekarza do podejrzenia, że masz niedoczynność tarczycy lub subkliniczną niedoczynność tarczycy, będziesz mieć badania krwi w celu potwierdzenia diagnozy. Istnieją dwa główne badania krwi potwierdzające diagnozę niedoczynności tarczycy: test hormonu tyreotropowego (TSH) i pomiar tyroksyny (T4).
- Jeśli testy powrócą nietypowo, testy na przeciwciała przeciwtarczycowe mogą określić, czy masz chorobę autoimmunologiczną, zapalenie tarczycy Hashimoto, w której system obronny organizmu atakuje tarczycę.
- Ultradźwięki są używane tylko w rzadkich przypadkach do oceny tarczycy, która wydaje się nieprawidłowa. Zamiast tego można wykonać tomografię komputerową (CT) lub obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) podwzgórza lub przysadki mózgowej w celu wyszukania jakichkolwiek zmian w tych obszarach mózgu.
Część 3 z 3: Test pozytywny
Krok 1. Weź narkotyki
Standardowe leczenie niedoczynności tarczycy to leki doustne, które przywracają poziom hormonów do właściwego poziomu. Będziesz musiał codziennie przyjmować hormon tarczycy, lewotyroksynę, aby odwrócić objawy niedoczynności tarczycy. Po rozpoczęciu leczenia będziesz regularnie odwiedzał swojego lekarza, aby upewnić się, że masz odpowiednią dawkę leku.
- W większości przypadków objawy zaczną ustępować, a od dwóch do sześciu tygodni po rozpoczęciu leczenia odzyskasz trochę energii.
- Kolejną korzyścią z tego leczenia farmakologicznego jest obniżenie poziomu cholesterolu, co może zmniejszyć przyrost masy ciała podczas ciąży.
- Niemowlęta i dzieci z niedoczynnością tarczycy powinny być zawsze leczone.
Krok 2. Kontynuuj leczenie
Przyjmowanie lewotyroksyny często trwa całe życie, ale z czasem wielkość dawki może się zmniejszyć. W przypadku osób starszych dzieje się odwrotnie. Często niedoczynność tarczycy pogarsza się wraz z wiekiem, co wymaga wyższych dawek, ponieważ tarczyca spowalnia naturalnie.
- Codzienne przyjmowanie leków przez resztę życia nie jest łatwym obowiązkiem, a gdy objawy fizyczne znikną, możesz ulec pokusie zaprzestania przyjmowania leków. W takim przypadku objawy powrócą i będziesz musiał zacząć wszystko od nowa.
- Tarczyca często wraca do normy, jeśli przyczyną niedoczynności tarczycy była poważna choroba lub infekcja.
- Możesz na krótko przerwać przyjmowanie leków, aby sprawdzić, czy twoja tarczyca działa normalnie. Jeśli tarczyca może sama wytworzyć wystarczającą ilość hormonów, leczenie może się zakończyć.
- Kontynuuj coroczne kontrole podczas przyjmowania leków.
Krok 3. Pomyśl o przyszłości
Uważaj na to, jakie pokarmy jesz i czy przyjmować suplementy z lekami. Ważne jest, aby prawidłowo przyjmować leki na tarczycę. Jeśli jesteś zdezorientowany, dlaczego go bierzesz lub jakie są możliwe skutki uboczne, skontaktuj się z lekarzem.
- Unikaj przyjmowania suplementów żelaza i wapnia z lekami, ponieważ zmniejszają one ilość hormonu tarczycy wchłanianego przez organizm. Suplementy wapnia można jednak przyjmować przed lub po czterech godzinach przyjmowania leków.
- Należy również unikać pokarmów takich jak orzechy włoskie, mąka sojowa i mączka z nasion bawełny, ponieważ mogą one wchodzić w interakcje z lekiem, a tym samym zmniejszać jego ogólną skuteczność.
- Jeśli przyjmujesz tabletki antykoncepcyjne lub inne leki hormonalne, porozmawiaj z lekarzem o dostosowaniu dawki leku.
- Wiele sklepów ze zdrową żywnością oferuje „naturalne” suplementy hormonów tarczycy. Produkty te nie podlegają regulacjom Agencji ds. Żywności i Leków. Dlatego uważaj na jakość i skuteczność tych produktów. Niektóre mają aktywne składniki, które działają, ale nadal mogą być niebezpieczne dla niektórych osób. Skonsultuj się z lekarzem, jeśli jesteś zainteresowany tymi suplementami.
