Jeśli po urodzeniu dziecka odczuwasz niepokój, irytację, złość lub smutek, może to być coś więcej niż smutek poporodowy. Depresja poporodowa (PPD) może spowodować odejście od partnera, rodziny, a nawet dziecka. Porozmawiaj z lekarzem lub specjalistą od zdrowia psychicznego, aby uzyskać poradę. Mogą skorzystać z ankiet klinicznych, aby pomóc Ci zdiagnozować. Nawet jeśli nie masz diagnozy, skontaktuj się w tym czasie z rodziną i przyjaciółmi. Nie musisz być sam. Dzięki wsparciu i leczeniu możesz odzyskać równowagę.
Kroki
Część 1 z 3: Sprawdzanie oznak PPD
Krok 1. Śledź wahania nastroju i epizody emocjonalne
W PPD powszechne są wahania nastroju. Aby pomóc lekarzowi w postawieniu diagnozy, codziennie prowadź dziennik. Zapisz swoje emocje i to, jak się czujesz w różnych porach dnia. W szczególności uważaj na:
- Atak paniki
- Lęk
- Gniew lub kłapanie na bliskich
- Drażliwość
- Nierozsądny lub niewyjaśniony strach
- Płacz epizody
- Ekstremalny smutek
- Przytłoczone lub beznadziejne uczucia
Krok 2. Zastanów się, czy nie interesuje Cię partner, dziecko lub przyjaciele
Wycofanie się z relacji jest główną oznaką PPD. Możesz stracić zainteresowanie kontaktami towarzyskimi lub możesz nie nawiązać więzi z dzieckiem. Może to również wpłynąć na twoją relację z partnerem.
Jeśli nie masz pewności co do stanu swoich relacji, poproś o zdanie znajomych, rodzinę i partnera. Mogą być w stanie wskazać objawy, których nie zauważyłeś
Krok 3. Uważaj na nieregularne wzorce snu i jedzenia
Depresja poporodowa może spowodować utratę snu lub zaprzestanie jedzenia. W rezultacie możesz czuć się bardziej zmęczony niż normalnie lub fizycznie słaby. Staraj się śledzić, ile śpisz i jesz, korzystając z aplikacji lub tego samego dziennika, którego używasz do swoich nastrojów.
- Aplikacje do śledzenia Twoich wzorców snu i jedzenia obejmują MyFitnessPal lub Fitbit.
- Jako nowy rodzic może być trudno zasnąć. Jeśli jednak masz PPD, twój sen może być również niespokojny lub możesz budzić się z uczuciem wyczerpania.
Krok 4. Określ, jak długo doświadczasz objawów
To normalne, że przez kilka pierwszych dni po porodzie niektóre kobiety odczuwają emocjonalność lub smutek. To się nazywa baby blues. Może minąć 1 lub 2 tygodnie po urodzeniu. Jeśli jednak objawy utrzymują się dłużej, poproś o pomoc.
- Jeśli czujesz się poważnie przytłoczona lub zdenerwowana, nawet zaraz po urodzeniu dziecka, możesz zwrócić się o pomoc do rodziny, przyjaciół, lekarzy lub terapeuty. Chociaż może być zbyt wcześnie, aby stwierdzić, czy masz PPD, skontaktowanie się z Tobą może pomóc Ci poradzić sobie ze stresem związanym z urodzeniem dziecka.
- Objawy PPD mogą rozwinąć się do roku po urodzeniu dziecka.
Krok 5. Skontaktuj się z lekarzem lub infolinią kryzysową, jeśli myślisz o samobójstwie
Jeśli masz myśli samobójcze, natychmiast wezwij pomoc. Lekarz, terapeuta lub infolinia ds. samobójstw może zapewnić poradę i pomoc, aby pomóc Ci przejść przez ten trudny okres.
- W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie zadzwoń na krajową infolinię zapobiegania samobójstwom pod numer 1-800-273-TALK (1-800-273-8255).
- W Wielkiej Brytanii i Irlandii dzwoń do Samarytan pod numer 116 123.
- W Australii zadzwoń do Lifeline Australia pod numer 13 11 14.
Krok 6. Uzyskaj natychmiastową pomoc, jeśli masz halucynacje lub paranoję
To wszystko są objawy psychozy poporodowej. Oprócz urojeń możesz mieć również myśli o skrzywdzeniu dziecka. To poważny problem, który należy natychmiast rozwiązać. Zadzwoń do lekarza, aby uzyskać więcej porad.
Część 2 z 3: Diagnozowanie PPD
Krok 1. Umów się na wizytę u swojego lekarza
Zapytanie lekarza o profesjonalną opinię nigdy nie zaszkodzi. Następnym razem, gdy odwiedzisz swojego ginekologa lub lekarza pierwszego kontaktu, powiedz im, jak się ostatnio czułeś. Pamiętaj, aby zabrać ze sobą wszystkie zachowane dzienniki lub notatki.
- Jeśli już zaplanowałaś wizytę poporodową u swojego lekarza, ta wizyta jest dobrym momentem, aby porozmawiać z nim o swoich obawach.
- Będąc tam, poproś o skierowanie do terapeuty zdrowia psychicznego. Chociaż twój lekarz może być w stanie zdiagnozować u ciebie PPD, specjalista od zdrowia psychicznego może udzielić porady.
Krok 2. Skontaktuj się ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego w celu uzyskania porady i leczenia
Psycholog lub terapeuta może udzielić porady, która pomoże Ci poczuć się lepiej i, jeśli to konieczne, pomoże Ci nawiązać więź z dzieckiem. Twój lekarz może skierować Cię do terapeuty.
Poinformuj terapeutę o wszelkich niedawnych wahaniach nastroju, kłótniach z partnerem lub myślach samobójczych. Niech zobaczą wszystkie zapisane przez Ciebie dzienniki
Krok 3. Weź Edynburską Skalę Depresji Poporodowej
Ten kwestionariusz może pomóc określić prawdopodobieństwo wystąpienia PPD. Odpowiedz szczerze na 10 pytań. Twój lekarz lub terapeuta pomoże Ci go zdobyć. Wynik 13 lub więcej oznacza, że prawdopodobnie cierpisz na jakąś formę depresji.
- Jeśli uzyskasz mniej niż 13 punktów, ale nadal czujesz się przygnębiony, niespokojny, wycofany lub masz myśli samobójcze, powinieneś udać się do specjalisty zdrowia psychicznego.
- Tę skalę może podać lekarz lub terapeuta. Możesz też wypełnić go samodzielnie i przynieść na spotkanie.
Krok 4. Wypełnij środek stresu poporodowego
Zamiast lub oprócz Skali Edynburskiej możesz otrzymać od swojego lekarza lub terapeuty Poporodowy Miernik Cierpienia. Ta ankieta z 10 pytaniami analizuje Twoje szanse na PPD. Odpowiedz na pytania zgodnie z tym, jak się czułeś w minionym tygodniu.
Jeśli chcesz, możesz wypełnić ten kwestionariusz przed wizytą u lekarza. Będziesz musiał pokazać swojemu lekarzowi swoje wyniki, aby mógł je przeanalizować. Znajdziesz go tutaj:
Część 3 z 3: Leczenie PPD
Krok 1. Bierz udział w regularnych sesjach terapeutycznych
Poradnictwo to najlepszy sposób radzenia sobie z PPD. Twój terapeuta może nawet zalecić terapię poznawczo-behawioralną, która nauczy Cię, jak kontrolować i przekierowywać wahania nastroju. Porozmawiaj ze swoim specjalistą ds. zdrowia psychicznego, aby uzyskać więcej informacji.
Krok 2. Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub terapeutą o lekach na PPD
W niektórych przypadkach PPD można opanować za pomocą samego doradztwa. Jednak możesz również potrzebować leków przeciwdepresyjnych lub terapii hormonalnej, aby poczuć się lepiej. Skontaktuj się z lekarzem lub terapeutą, aby sprawdzić, czy te leki są dla Ciebie odpowiednie.
- Antydepresanty są przyjmowane jako tabletki dziennie. W większości przypadków będziesz przyjmować leki przeciwdepresyjne w połączeniu z poradnictwem.
- Chociaż mniej powszechne, estrogenowa terapia zastępcza może być stosowana oprócz leków przeciwdepresyjnych. Mogą być przyjmowane jako pigułka, plaster lub zastrzyki. Poinformuj swojego lekarza, jeśli karmisz piersią, aby upewnić się, że lek nie zaszkodzi Twojemu dziecku.
Krok 3. Poświęć trochę czasu dla siebie
Nie miej wyrzutów sumienia, że codziennie poświęcasz czas na dbanie o siebie. Zdrzemnij się lub weź kąpiel z bąbelkami. Jeśli możesz, wychodź z domu przynajmniej raz dziennie. Wybierz się na spacer, załatwiaj sprawunki lub odwiedź dom przyjaciela. Jeśli to możliwe, zabierz dziecko ze sobą lub poproś partnera o opiekę.
Krok 4. Poproś rodzinę i przyjaciół o pomoc
Ważne jest, abyś w tym czasie miał wsparcie. Powiedz znajomym i rodzinie, przez co przechodzisz. Jeśli czujesz się nieswojo, rozmawiając o tym, wybierz tylko kilku bliskich, którym chcesz się zwierzyć. Zapytaj ich, czy byliby skłonni nadstawić ucho, gdy walczysz.
Nie bój się rozmawiać z ludźmi o depresji poporodowej. Poinformuj przyjaciół i rodzinę, kiedy czujesz się przygnębiony lub jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w określonym dniu
Krok 5. Porozmawiaj ze swoim partnerem o swoim związku
Skontaktuj się ze swoim partnerem, aby zobaczyć, jak sobie radzi. Porozmawiaj otwarcie o swoich uczuciach, wahaniach nastroju i zmaganiach. Upewnij się, że twój partner wie, czego potrzebujesz do wsparcia.
- Zapytaj swojego partnera, czy może bardziej pomóc w opiece nad dzieckiem, podczas gdy ty spróbujesz znaleźć czas na radzenie sobie. Możesz poprosić ich o zajęcie się nocnym karmieniem, obserwowanie dziecka podczas drzemki lub zmianę pieluch.
- Jeśli twój partner również ma problemy, poproś, aby sam udał się do terapeuty lub lekarza.
Krok 6. Idź na terapię pary, jeśli uważasz, że twój związek cierpi
Jeśli ty i twój partner macie trudności z przystosowaniem się do przeszkód związanych z rodzicielstwem, terapia pary może pomóc. Terapeuta będzie pracował z wami obojgiem, aby wzmocnić waszą relację.
Jeśli już spotykasz się z terapeutą, może on skierować Cię do terapeuty pary. Niektórzy mogą chcieć zobaczyć cię jako parę
Krok 7. Dołącz do grupy wsparcia dla nowych rodziców lub innych osób z PPD
Jako nowy rodzic ważne jest, abyś miał wsparcie. Grupa wsparcia daje ci sieć ludzi przechodzących to samo doświadczenie. Pomocna może być grupa stworzona dla nowych rodziców lub możesz poszukać grupy przeznaczonej specjalnie dla osób z PPD.
- Szukaj grup wsparcia w centrach społeczności, centrach porodowych, bibliotekach publicznych i domach modlitwy.
- Jeśli chcesz nawiązać kontakt z osobami z depresją lub depresją poporodową, zapytaj swojego terapeutę, czy istnieje grupa lokalna. Mogą się one spotykać w szpitalu, bibliotece publicznej lub centrum społeczności.
Porady
- Przypomnij sobie, że PPD nie czyni cię złym rodzicem. Wiele osób doświadczy PPD po urodzeniu nowego dziecka.
- PPD nie ogranicza się tylko do kobiet. Mężczyźni też mogą tego doświadczyć.
- Posiadanie rodzinnej historii depresji poporodowej może zwiększyć ryzyko jej wystąpienia. Zapytaj bliskich członków rodziny, takich jak rodzice i/lub rodzeństwo, czy doświadczyli depresji poporodowej po urodzeniu dziecka.
