Czasami ludzie udają, że mają chorobę psychiczną lub fizyczną, podczas gdy ich nie mają. Zwykle robi się to dla zwrócenia uwagi lub umożliwienia im wyjścia z robienia czegoś. Chociaż może to nie być złośliwe w intencji, jest to forma manipulacji i kłamstwa i może naprawdę zranić innych ludzi, którzy robią wszystko, aby zaopiekować się tą osobą, lub może stłumić rozwój lub możliwości dla osoby, która to udaje. Niezależnie od przypadku, umiejętność dostrzeżenia pozorów może stanowić dobry początek, który pomoże tej osobie znaleźć bardziej konstruktywne sposoby radzenia sobie z podstawowymi problemami.
Kroki
Metoda 1 z 4: Utrzymywanie uczciwej postawy
Krok 1. Rozpoznaj, że niezdiagnozowane choroby to nadal choroby
Czasami ludzie mogą mieć problem, na który nie mają nazwy i którego lekarze nie mogą jeszcze oznaczyć. Może to być mylące i frustrujące dla pacjenta, ale prawdopodobnie w końcu znajdą dokładną diagnozę i przestaną szukać diagnozy.
Krok 2. Zrozum, że ciąg diagnoz nie zawsze oznacza, że ktoś to fałszuje
Czasami ludzie są błędnie diagnozowani lub diagnozowani tylko w przypadku jednego schorzenia, gdy faktycznie mają ich kilka. Może minąć trochę czasu, zanim dana osoba zdecyduje się na właściwe.
Krok 3. Pamiętaj, że doświadczenia innych ludzi mogą różnić się od twoich
Ludzie mogą doświadczać rzeczy, o których nigdy nie słyszałeś, i mogą doświadczyć rzeczy, które ty przeżyłeś znacznie poważniej niż ty. Nie zakładaj, że ktoś udaje tylko dlatego, że nie rozumiesz, przez co przechodzi.
Na przykład, jeśli nigdy nie miałaś ostrych skurczów menstruacyjnych, nie oznacza to, że skurcze nigdy nie mogą być poważne. Jedna osoba może doświadczać tylko łagodnych skurczów, podczas gdy inna osoba może odczuwać ból i wyczerpanie tak poważne, że nie może funkcjonować w pracy lub szkole
Krok 4. Pozbądź się wszelkich osądów lub stereotypów, które możesz mieć
Ludzie z różnymi chorobami mogą być różni. Ktoś nie musi pasować do stereotypu choroby, żeby go mieć.
- Choroby psychiczne i niepełnosprawność są tak samo prawdziwe i poważne jak fizyczne.
- Tylko dlatego, że nie byłeś osobiście świadkiem czyichś objawów (zwłaszcza niewidocznych) nie oznacza, że objawy nie występują.
- Ktoś może wyglądać dobrze na zewnątrz i cierpieć w środku. Może się to zdarzyć zwłaszcza w przypadku chorób psychicznych.
- Osoby z chorobami przewlekłymi mogą mieć „dobre dni” i „złe dni”. Podczas nawrotu objawy mogą się nasilać. Tylko dlatego, że ich objawy są mniej dotkliwe w niektóre dni, nie oznacza to, że jest fałszywy.
- Nie wszystkie osoby chore lub niepełnosprawne spełniają ten stereotyp. Na przykład osoby z depresją mogą od czasu do czasu czuć się szczęśliwe, a osoby korzystające z wózków inwalidzkich mogą stać lub chodzić na bardzo krótkie dystanse.
Krok 5. Oceń, czy masz jakieś ukryte motywy
Dlaczego chcesz oskarżyć tę osobę o udawanie choroby? Czy to możliwe, że próbujesz zaszkodzić ich reputacji? Bądź ze sobą szczery. Upewnij się, że szukasz właściwych powodów, a nie złych.
- Szukasz czegoś, o co możesz oskarżyć tę osobę, ponieważ jej nie lubisz?
- Czy jesteś zazdrosny o uwagę, którą otrzymują?
- Czy po prostu nie chcesz zajmować się pomaganiem im lub inwestowaniem energii emocjonalnej w ich dobre samopoczucie?
Krok 6. Zrozum, że oskarżenie kogoś o udawanie choroby może być poważne
To oskarżenie może zerwać relacje, czasem nieodwracalnie. Bądź pewien, zanim poczynisz poważne oskarżenia.
Jeśli oskarżysz kogoś o fałszowanie, gdy faktycznie cierpi, może to zmienić opinie ludzi o tobie
Metoda 2 z 4: Zauważanie znaków
Krok 1. Zastanów się, czy dana osoba wykazuje objawy, gdy jest sama (lub myśli, że jest sama)
Jeśli ktoś udaje chorobę, nie musi już udawać, że nikt nie patrzy. Możesz zauważyć, że w cudowny sposób stają się „w porządku”, gdy są same.
Pamiętaj, że ludzie mogą odczuwać mniej objawów podczas odpoczynku. Na przykład ktoś, kto cierpi, może odczuwać mniejszy ból, jeśli utrzymuje dotknięty obszar nieruchomo i skupia swój umysł na czymś innym (takim jak program telewizyjny)
Krok 2. Zastanów się, czy wydaje się, że objawy i opieka, jaką otrzymują, sprawiają im przyjemność
Chociaż chory może doceniać życzliwość innych, jego celem jest poprawa stanu zdrowia i zaprzestanie polegania na innych ludziach (są wyjątki, ale generalnie tak jest). Ich choroba może wywołać u nich frustrację, smutek lub ogólny niepokój.
Krok 3. Zastanów się, jak reagują na ideę medycyny i leczenia
Ktoś, kto źle się czuje, prawdopodobnie zaakceptuje leki dostępne bez recepty, ponieważ chce poczuć się lepiej. Ktoś, kto to udaje, prawdopodobnie odmówi, ponieważ tak naprawdę tego nie potrzebuje.
Istnieje kilka powodów, dla których osoba poszkodowana lub chora może odmówić leczenia. Niektórzy ludzie (zwłaszcza mężczyźni) mogą być zbyt dumni, by przyznać, że potrzebują leczenia, a teoretycy spiskowi lub antyszczepionkowcy mogą obawiać się, że współczesna medycyna im zaszkodzi. Weź pod uwagę osobowość osoby
Krok 4. Zwróć uwagę, jak reagują na pomysł wizyty u lekarza
Chory może zgodzić się z chęcią poprawy lub woli poczekać trochę dłużej, aby zobaczyć, czy to zniknie, ale rzadko będzie miał skrajną reakcję, taką jak zapał lub stanowcze zaprzeczenie. Ktoś, kto ma bardzo silną reakcję, może udawać swoją chorobę.
- Ktoś udający chorobę, aby uniknąć lub coś zyskać, może chcieć uniknąć wizyty u lekarza, który może domyślić się, że kłamie. Mogą stanowczo nie chcieć iść do lekarza i szybko zacząć „polepszać się” po tym, jak o tym wspomnisz.
- Ludzie, którzy lubią grać chorego, mogą chcieć iść do lekarza, ponieważ lubią odgrywać rolę pacjenta.
Krok 5. Zwróć uwagę, jak komfortowa jest dana osoba w środowisku medycznym
Większość ludzi czuje się trochę zdenerwowana w gabinecie lekarskim lub szpitalu. Oszust może obawiać się, że zostanie wykryty. Jednak osoba z zaburzeniami sztucznymi może być szczególnie zrelaksowana i szczęśliwa, ponieważ jej celem była opieka medyczna.
- Pamiętaj, że każdy reaguje inaczej na leczenie. Niektórzy ludzie są mniej zdenerwowani i mogą po prostu odczuwać zmęczenie lub odczuwać ulgę, aby w końcu otrzymać pomoc.
- Ktoś, kto lubi być pacjentem, może mieć dużą wiedzę medyczną, potencjalnie zaskakując lekarzy i pielęgniarki swoją wiedzą.
Krok 6. Zbadaj, dlaczego dana osoba wydaje się odczuwać ulgę w związku z leczeniem
Chory może poczuć ulgę po postawieniu diagnozy i poddaniu się leczeniu, ponieważ chce poczuć się lepiej. Osoba, która to udaje, może poczuć ulgę, ponieważ uwierzyła w jej kłamstwo lub ponieważ wpada w rolę „pacjenta”, którą lubi.
Metoda 3 z 4: Rozważanie przyczyn
Krok 1. Rozważ niepoważne przyczyny udawania choroby
Czasami ludzie, zwłaszcza dzieci, udają chorobę, aby wyjść ze szkoły lub pracy lub zwrócić na siebie uwagę. Może to być problem jednorazowy lub sporadyczny.
- Unikanie żądania
- Unikanie stresującej sytuacji (takiej jak szkolny tyran)
- Chcąc uwagi
Krok 2. Uważaj na symulację
Osoba, która symuluje, ma nadzieję na zyskanie czegoś, na przykład pieniędzy, z udawania choroby.
Krok 3. Rozpoznaj zaburzenie pozorowane (dawniej znane jako zespół Munchausena)
Osoby z zaburzeniami sztucznymi szukają uwagi i opieki, i wierzą, że udawane choroby to jedyny sposób, aby to osiągnąć. Lubią odgrywać rolę pacjenta i uzyskiwać zabiegi medyczne. Wiele osób z zaburzeniami sztucznymi ma historię urazów lub trudności w dzieciństwie i może cierpieć na prawdziwe choroby psychiczne, takie jak lęk, depresja lub choroba afektywna dwubiegunowa.
- Mogą powiedzieć, że ich objawy pogorszyły się po leczeniu.
- Mogą pojawić się nowe choroby po wyleczeniu ostatniej.
- Mogą próbować manipulować wynikami badań lub zachorować.
- Mogą mieć dużą wiedzę medyczną, którą wykorzystują do sfałszowania różnych zaburzeń.
- Mogą również udawać chorobę lub uraz ze względów społecznych, takich jak próba powstrzymania członków rodziny przed walką.
Krok 4. Rozważ zaburzenia, które nie obejmują udawania chorego
Niektórzy ludzie naprawdę czują się chorzy z niezwykłych lub tajemniczych powodów. Często są sfrustrowani i zmartwieni objawami i nie mogą ich kontrolować. Zaburzenia, które można pomylić z „udawaniem chorego”, obejmują:
- Choroba lękowa (IAD), wcześniej znana jako hipochondria, występuje wtedy, gdy osoba obsesyjnie martwi się o swoje zdrowie. Mogą obawiać się, że normalne bóle i bóle są poważnymi problemami zdrowotnymi. Nie robi się tego celowo, a leczenie lęku może pomóc w zmniejszeniu objawów.
- Zaburzenie konwersji występuje wtedy, gdy nadmierny stres objawia się problemami zdrowotnymi (drżenia, osłabienie, drętwienie, problemy z chodzeniem itp.) i nie jest kontrolowany przez daną osobę. Może to być spowodowane walką z podstawową przyczyną: przewlekłym lub silnym stresem.
- Autyzm a niepełnosprawność rozwojowa może czasami powodować, że osoba jest zdezorientowana, dlaczego czuje się w określony sposób. Na przykład mogą nie wiedzieć, jak odróżnić przeziębienie od kombinacji alergii i uczucia zmęczenia. To zamieszanie nie jest zamierzone i uważni członkowie rodziny mogą mieć oko na to, jak sobie radzą.
- Zwykłe choroby psychiczne takie jak depresja, lęk i OCD mogą powodować objawy fizyczne, takie jak bóle brzucha lub zmęczenie. Badanie przesiewowe zdrowia psychicznego może być w stanie zidentyfikować problem, aby dana osoba mogła otrzymać odpowiednie leczenie.
- Rzadkie lub niezdiagnozowane choroby może powodować tajemnicze objawy, dopóki dana osoba nie otrzyma odpowiedniej pomocy.
Metoda 4 z 4: Przejście do przodu
Krok 1. Bądź łagodny, ale stanowczy z dzieckiem poszukującym uwagi
Jeśli podejrzewasz, że dziecko robi to, ponieważ czuje się ignorowane, zajmij się problemem. Powiedz im, że nie jest w porządku kłamać, a następnie poproś ich, aby zwracali na siebie uwagę w bardziej konstruktywny sposób.
- Na przykład: „Joey, kłamstwo na temat tego, jak sobie radzisz, nie jest w porządku. Jeśli chcesz, żebym zwrócił na siebie uwagę, możesz mi powiedzieć, że jesteś samotny, albo zaprosić mnie do spotkania z tobą. Czy tego chcesz?, możesz mnie poprosić o spotkanie”.
- Pamiętaj, aby słuchać i zapewnić skuteczniejszy sposób na zwrócenie uwagi, w przeciwnym razie dziecko może się nauczyć, że udawanie chorego jest jedynym niezawodnym sposobem na zwrócenie uwagi.
Krok 2. Porozmawiaj z dzieckiem, które próbuje opuścić szkołę
Dzieci, które dobrze sobie radzą, rzadko kłamią, aby opuścić szkołę. Zapytaj ich, dlaczego udają chorego i czego się boją w szkole. Mogą próbować uniknąć czegoś, co ich przeraża. Twoje dziecko może cierpieć na…
- Zastraszanie
- Za dużo lub za trudna praca szkolna
- Wredny nauczyciel
- Zaburzenie lękowe
- Niezdiagnozowana niepełnosprawność, która bardzo utrudnia naukę w szkole (np. dziecko z dyskalkulią boi się matematyki lub dziecko z astmą nienawidzi zajęć gimnastycznych)
Krok 3. W razie wątpliwości bądź uprzejmy, nie inwestując dużej ilości energii emocjonalnej
Okazuj szacunek osobie i zaspokajaj jej podstawowe potrzeby. Nie musisz zasypywać ich uwagą ani miłością. Bądź posłuszny, nie wykraczając poza nie.
Jeśli szukali uwagi, to da im to do zrozumienia, że udawanie choroby nie jest skutecznym sposobem na zwrócenie na siebie uwagi
Krok 4. Ustal granice z dorosłym, który ma nawyk udawania chorego
Obcowanie z kimś, kto nieustannie zwraca na siebie uwagę w negatywny sposób, może być męczące. Nie musisz się angażować i możesz grzecznie zmienić temat lub opuścić rozmowę. Oto kilka przykładów rzeczy, które możesz powiedzieć:
- – Nie mogę ci dzisiaj pomóc. Mam wcześniejsze zobowiązanie. (Jeśli zapytają o co, powiedz, że to sprawa osobista.)
- – Ciociu Cass, wujek Henry próbuje otworzyć się na coś trudnego. Możesz poczekać na swoją kolej, a potem porozmawiamy o twojej sprawie.
- - Przykro mi to słyszeć. W każdym razie mówiłem, że w ten weekend wyjeżdżam z miasta.
- "Obawiam się, że nie mogę uczestniczyć. Mam już plany."
Porady
- Wspieraj swojego przyjaciela. Zaoferuj im zapewnienie i powiedz, że zawsze możesz porozmawiać.
- Przeczytaj o chorobie, którą opisują.
- Uznaj, że osoby niepełnosprawne, które wpływają na komunikację, takie jak autyzm, mogą mieć trudności ze zrozumieniem i opisaniem swoich objawów. Traktuj ich poważnie, jeśli próbują ci powiedzieć, że coś jest nie tak.
Ostrzeżenia
- Nie zachowuj się gniewnie, podejrzliwie lub protekcjonalnie wobec tej osoby. To tylko pogorszy sprawę.
- Tylko dlatego, że ich objawy nie do końca pasują, nie oznacza to, że dana osoba nie ma choroby. Mogą po prostu ukrywać swoje objawy lub chronić cię przed najgorszym, ponieważ nie chcą, abyś widział, jak cierpią.
