Perfekcjoniści często mogą wydawać się obsesyjni, a ich skupienie na szczegółach może sprawić, że będą mniej otwarci na nowe sposoby robienia rzeczy. Oczywiście perfekcjonizm nie zawsze jest czymś złym. Perfekcjoniści wykazują wysoki poziom sumienności i poświęcenia w swojej pracy, więc jest to pożądana cecha. Możesz mieć to, co najlepsze z obu światów, zachowując otwarty umysł i wykorzystując pozytywne aspekty perfekcjonizmu.
Kroki
Metoda 1 z 3: Otwarcie się na możliwości
Krok 1. Ćwicz kreatywność
Bycie kreatywnym wymaga pozwolenia sobie na wypróbowywanie nowych rzeczy bez cenzurowania własnych pomysłów. Kreatywne wyrażanie siebie poprzez sztukę, muzykę lub inne medium to świetny sposób na uwolnienie umysłu od ograniczeń narzucanych przez perfekcjonizm. Zamiast martwić się o perfekcję, celem jest bycie oryginalnym. Spróbuj czegoś tak prostego, jak narysowanie swojego kota lub wymyślenie nowej melodii do śpiewania pod prysznicem, aby pobudzić kreatywne soki.
- Od razu nie ma nikogo, kto mógłby być kreatywny. Jeśli nie krępuje Cię troska o stworzenie czegoś poprawnego, Twój naturalny efekt zawsze przyniesie twórczy rezultat.
- Często najlepsze kawałki są niedoskonałe. Ludzie są z natury niedoskonali i często najlepsi artyści celowo zostawiają błędy. Obsesyjnie pragnąc, aby coś spełniało standardy, które mamy w naszych głowach, usuwamy to, co sprawiło, że praca była wyjątkowa.
Krok 2. Wykonuj czynność, w której nie jesteś dobry
Doskonałości często wynikają z pragnienia zadowolenia innych. Kiedy realizujesz czynność, w której nie jesteś wybitny, pozytywna opinia nie jest brana pod uwagę. Jedynym sposobem na poprawę jest porzucenie perfekcjonistycznych tendencji i pozwolenie sobie na próby i porażki. Wykonywanie czynności, w których nie jesteś zbyt dobry, pomoże ci zacząć inaczej oceniać sukces; nauczysz się mierzyć sukces nie na podstawie reakcji innych, ale własnych punktów odniesienia.
- Czy zawsze chciałeś jeździć konno, ale wiesz, że nie jesteś zbyt dobry w sporcie? W każdym razie zapisz się na lekcje. Wskoczenie do nowej umiejętności, która wymaga innego sposobu myślenia, może pomóc ci dowiedzieć się więcej o sobie.
- Jeśli zauważysz, że nadal patrzysz na innych, aby ocenić swoje postępy, spróbuj ćwiczyć w pojedynkę. Możesz ustawić swoje punkty odniesienia na dowolnym poziomie.
- Spróbuj wybrać aktywność, która nie jest konkurencyjna, aby nie martwić się tak bardzo o nadążanie za tempem innych.
Krok 3. Wyjdź poza swoją strefę komfortu
Poszerzanie doświadczeń może pomóc ci poszerzyć swój system wartości, dzięki czemu zaczniesz widzieć sukces i porażkę w innym zakresie. Zamiast martwić się o to, że rzeczy są doskonałe, otwierasz się na cieszenie się doświadczeniami takimi, jakie są, bez osądzania. Spróbuj czegoś tak prostego, jak zdejmowanie butów i chodzenie po trawniku boso. Zamiast myśleć o drobnoustrojach, które możesz napotkać, skup się na cieszeniu się miękką trawą między palcami.
- Wyjście poza swoją strefę komfortu otwiera cię na nowy poziom niepokoju i stresu, ale nie każdy stres jest zły: zdrowy stres może zmotywować nas do rozwoju.
- Wyjście poza swoją strefę komfortu ma również dodatkowe korzyści zdrowotne. Angażowanie się w nowe czynności, uczenie się nowych umiejętności, a także utrzymywanie sieci społecznościowej może pomóc Twojemu mózgowi zachować sprawność umysłową wraz z wiekiem.
- Jeśli wyjdziesz ze swojej strefy komfortu i sprawy nie idą zgodnie z planem, to w porządku: oklaskiwać siebie za to, że nawet próbujesz. Wychodzenie ze swojej strefy komfortu nie polega na osiągnięciu sukcesu, chodzi o postawienie się tam na pierwszym miejscu.
Metoda 2 z 3: Koncentracja na dużym obrazie
Krok 1. Zacznij postrzegać porażkę jako oznakę wzrostu
Zamiast postrzegać porażkę jako odosobnione wydarzenie, perfekcjoniści mają tendencję do internalizowania porażki i postrzegania jej jako porażki samego siebie. Naucz się postrzegać porażkę jako część procesu wzrostu. Thomas Edison powiedział: „Nie zawiodłem, znalazłem 10 000 sposobów, które nie działają”.
- Spójrz na porażkę w kontekście tego, czego się nauczyłeś. Czy rozwinąłeś w tym procesie jakąś umiejętność? Czy pokazał ci inny sposób na zrobienie czegoś? Czy poznałeś nowych ludzi, których mógłbyś nie poznać inaczej?
- W historii jest wiele przykładów sławnych osób, które wykorzystują swoją porażkę do katapultowania ich do większego sukcesu. Walt Disney został zwolniony, ponieważ jego szef powiedział mu, że „brak mu wyobraźni”. Nauczyciel Thomasa Edisona powiedział mu, że jest „za głupi, by się czegokolwiek nauczyć”. Michael Jordan powiedział: „Przepuściłem ponad 9 000 strzałów w mojej karierze. Przegrałem prawie 300 gier. 26 razy powierzono mi wykonanie zwycięskiego strzału i chybiłem. i wciąż na nowo w moim życiu i dlatego mi się udaje.”
Krok 2. Puść sztywne oczekiwania
Zamykanie się w mentalnym obrazie tego, jak chcesz, aby sprawy potoczyły się, tylko zwiększy twoje rozczarowanie, gdy sprawy nie znikną. Uznanie rzeczywistych warunków pomaga utrzymać perfekcjonizm na dystans.
- Na przykład możesz mieć plan 5-letni, 10-letni, a nawet 15-letni na całe życie. Chociaż wspaniale jest mieć długoterminowe cele, ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że życie jest pełne niespodzianek i często rzeczy nie idą zgodnie z planem.
- Pragnienie posiadania kontroli nad swoim życiem rodzi więcej nieszczęścia i rozczarowania niż dobra. Często najszczęśliwszymi ludźmi są ci, którzy nauczyli się porzucać okoliczności i brać rzeczy takimi, jakie są.
Krok 3. Wiedz, kiedy przestać martwić się o szczegóły
Jasne, czasami ważne są szczegóły, na przykład jeśli chodzi o budowę domu lub odpowiednie uderzenie w golfa. Jednak w innych przypadkach można odpuścić drobiazgi i po prostu cieszyć się szerszym obrazem. Jeśli stresujesz się szczegółami, podczas gdy wszyscy inni wydają się być odprężeni, prawdopodobnie dobrze jest zrobić krok w tył i przestać się martwić.
Na przykład, jeśli urządzasz przyjęcie, nie będziesz w stanie dobrze się bawić, jeśli będziesz zestresowany tym, że każda ostatnia serwetka zostanie złożona zgodnie z twoimi wymaganiami. Spójrz na szerszy obraz: ważne jest, aby wszyscy cieszyli się swoim towarzystwem
Metoda 3 z 3: Uczciwość w kwestii swoich umiejętności
Krok 1. Wyznacz cele, które możesz osiągnąć
Naucz się czuć dobrze z tym, co osiągasz, wyznaczając cele, które możesz osiągnąć. Nie staraj się być dziś kolejną gwiazdą olimpijską lub zdobywcą nagrody Pulitzera. Są to cele godne podziwu, ale wypracuj je: wyznacz cele mierzalne, a kiedy je osiągniesz, ustaw poprzeczkę nieco wyżej.
- Perfekcjoniści mają tendencję do rezygnowania z projektów, gdy nie mogą ich perfekcyjnie zrealizować. Kiedy podzielisz projekt na mniejsze, osiągalne cele, strach przed porażką będzie mniej prawdopodobny, aby skłonić Cię do rezygnacji.
- Z każdym małym celem, który osiągniesz, zbudujesz pewność siebie, co pozwoli ci jeszcze bardziej się rozciągnąć.
Krok 2. Zachowaj optymizm co do swoich umiejętności
Wszyscy mamy głosy zwątpienia. Sztuką jest ich uciszyć i skupić się na pozytywach. Bycie samokrytycznym ogranicza to, co mówisz lub robisz; powoduje to, że twój świat jest mniejszy. Jako perfekcjonista ważne jest, aby rozwinąć pewność siebie i mniej osądzać siebie.
- Jeśli masz tendencję do krytykowania siebie, zmień swoją mentalną reakcję, gdy coś pójdzie nie tak. Na przykład, zamiast mówić sobie „to było głupie z mojej strony”, spróbuj powiedzieć sobie „wiem, że starałem się jak najlepiej”.
- Bądź dla siebie tak miły, jak dla ukochanego przyjaciela lub członka rodziny. Jeśli czegoś im nie powiedziałeś, nie mów tego sobie.
Krok 3. Wyraź swoją niepewność
Perfekcjonistce nie jest łatwo przyznać się do niepewności. Sprawia, że osoba czuje się wrażliwa i nieswojo. Ale dzielenie się swoim wewnętrznym doświadczeniem z innymi to świetny sposób, aby być bardziej otwartym na głębsze relacje z ludźmi w twoim życiu.
- Wyrażanie swojej niepewności innym może pomóc ci samemu je rozpoznać. Gdy rozpoznasz swoje osobiste niepowodzenia, jesteś o krok bliżej do ich zaakceptowania.
- Jako perfekcjonista oprzyj się pokusie bycia zawsze „silnym” w stereotypowym sensie. Uświadom sobie, że pozwalanie sobie na bycie wrażliwym jest oznaką siły emocjonalnej.
